Posted on 15 Απριλίου, 2025
Κωφίδης Εὐάγγελος
«Ὁ Θεὸς τῶν Ἀδυνάτων – Ἡ Ἁγία Τρέλα τῆς Ἀγάπης»
Ἀδελφοί μου, ὑπάρχει ἔνας Θεὸς ποὺ σώζει ὄχι μὲ σπαθιά, ἀλλὰ μὲ σταυρούς. Ὄχι μὲ θρίαμβο, ἀλλὰ μὲ νεκρώσεις. Ὄχι μὲ δύναμη, ἀλλὰ μὲ ἀδυναμία. Αὐτὸς ὁ Θεός, ὁ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ «ἐκλέγει τὰ ἀδύνατα τοῦ κόσμου νὰ καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά» (Α’ Κορ. 1:27). Καὶ ἡ μεγαλύτερη καταισχύνη γιὰ τὴν παγανιστικὴ λογικὴ τοῦ κόσμου δὲν εἶναι ἡ ἧττα, ἀλλὰ ἡ ἀδικημένη νίκη τῶν ἀθώων!
Ἡ Ἁγία Παραδοξία τοῦ Ἰωσήφ
Ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ πωλήθηκε, κατηγορήθηκε, ἐφυλακίστηκε — καὶ ὅμως, ἀπὸ τὸ βάθος τῆς φυλακῆς, ἔγραψε τὴν σωτηρία ἑνὸς κόσμου. Οἱ ἀδελφοί του νόμισαν ὅτι τὸν ἐξόντωσαν, ἀλλ’ αὐτὸς ἐγίνετο ὁ σιτοδότης τους. Ἡ γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ νόμιζε ὅτι τὸν κατέστρεψε, ἀλλ’ αὐτὸς ἠλευθέρωσε τὴν Αἴγυπτο. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει ἐκεῖνον ποὺ ὁ Θεὸς ἔχει ὁρίσει νὰ σώσει!
Μᾶς ἔδειξε ὁ Θεὸς ὅτι ἡ φυλακὴ γίνεται θρόνος, ἡ δουλειὰ γίνεται βασιλεία, καὶ ὁ προδομένος γίνεται σωτήρας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖον τῆς Θείας Οἰκονομίας: νὰ μετατρέπει τὸ δηλητήριο τῶν ἀνθρώπων σὲ φάρμακο ζωῆς!
Ὁ Χριστὸς τῶν Τραυμάτων – Τὸ Μυστήριον τῆς Ἀδυναμίας
Καὶ τώρα, ἀδελφοί μου, κοιτάξτε τὸν Σταυρό! Ἐκεῖνος ποὺ «ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου» (Φιλ. 2:8) — πῶς νίκησε; Μὲ τὴν τρέλα τῆς ἀγάπης! Οἱ Ῥωμαῖοι νόμιζαν ὅτι ἐκτέλεσαν ἕναν ἐπαναστάτη, οἱ Ἰουδαῖοι νόμιζαν ὅτι ἐξόντωσαν ἕναν ψευδοπροφήτη, ὁ θάνατος νόμιζε ὅτι κατέκτησε μία ἀσθενῆ ψυχή — ἀλλὰ ἡ Ἀγάπη ἔδειξε ὅτι ἡ πραγματικὴ δύναμη εἶναι ἡ ταπείνωση, ἡ πραγματικὴ νίκη εἶναι ἡ συγχώρηση, καὶ ἡ πραγματικὴ ζωὴ εἶναι ὁ θάνατος γιὰ τὸν ἄλλον!
Ἡ Τρέλα τῶν Ἁγίων – Τὸ Δάκρυ ποὺ Γίνεται Θαῦμα
Οἱ ἅγιοι μας, ἀπὸ τὸν Πάγκαλο Ἰωσὴφ μέχρι τὸν ἅγιο Παΐσιο, μᾶς δίδαξαν ὅτι:
– Ἡ ἀδικία δὲν εἶναι ποτὲ ὁ τελευταῖος λόγος.
– Ἡ φυλακὴ δὲν εἶναι ποτὲ τὸ τέλος τῆς ἱστορίας.
– Ὁ πόνος δὲν εἶναι ποτὲ ἄδικος, ὅταν τὸν φέρεις μὲ εὐχαριστία.
Ὅπως ὁ Ἰωσὴφ εἶπε στοὺς ἀδελφοὺς του: «Ὑμεῖς ἐβουλεύσασθε κατ’ ἐμοῦ εἰς πονηρά, ὁ δὲ Θεὸς ἐβουλεύσατο περὶ ἐμοῦ εἰς ἀγαθά» (Γέν. 50:20), ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ὅταν μᾶς κατατρώει ἡ κακία, ὅταν μᾶς σκοτώνει ἡ προδοσία, ὅταν μᾶς ἐγκαταλείπουν ἀκόμα καὶ οἱ δικοί μας, θὰ θυμόμαστε ὅτι ὁ Θεὸς γράφει εὐθεία μὲ τὶς καμπύλες γραμμὲς τῶν ἀνθρώπων!
Τὸ Τέλος Ἦταν Ἀρχή – Ἡ Δόξα τῶν Ἀδυνάτων
Ἀδελφοί μου, ἀς μιμηθούμε τὸν Ἰωσήφ!:
– Ἂν σὲ πουλήσουν, θὰ γίνεις σιτοδότης.
– Ἂν σὲ φυλακίσουν, θὰ γίνεις ἑρμηνευτὴς τῶν ὀνείρων τοῦ Θεοῦ.
– Ἂν σὲ ξεχάσουν, θὰ σὲ θυμηθοῦν ὅταν ὁ κόσμος θὰ πεινᾷ.
Διότι ὁ Κύριος δὲν ἀφήνει ποτὲ τὸν δίκαιο νὰ χαθῇ, ἀλλὰ τὸν ὁδηγεῖ μέσα ἀπὸ τὸ σκοτάδι, γιὰ νὰ φωτίσῃ τοὺς ἄλλους!
Καὶ τώρα, ἀς εὐχηθούμε μὲ δάκρυα καὶ χαρὰ:
«Δόξα Σοι, Θεέ μου, ποὺ μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ φαίνονται καταστροφή, ἑτοιμάζεις τὴν ἔνδοξον Ἀναστάσιμόν μας!»
Ἀμήν.
(Μὲ τὴν εὐλογίαν τῶν Ἁγίων ποὺ γέλασαν εἰς τὰς φυλακάς, ποὺ ηὐλόγησαν τοὺς ἐχθροὺς των, καὶ ποὺ ἔδειξαν ὅτι ἡ ἀληθινὴ δύναμις εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ δὲν ὑποχωρεῖ!)
[Κατάληψη: «Μόνον ὅταν χάσεις τὰ πάντα, εὑρίσκεις τὸν Θεόν. Μόνον ὅταν σὲ σπρώξουν εἰς τὸ φρέαρ, βλέπεις τοὺς ἀστερισμοὺς τῆς Ἐλπίδος.»]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου