Της Ειρήνης Κατσούλα
Δεν είναι εύκολο να γράφεις για φίλους, που μέσα σε μια στιγμή η ζωή τους άλλαξε δραματικά όταν ο χρόνος σταμάτησε σε μια οδυνηρή στιγμή της ζωής τους, εκείνη τη στιγμή που έπαψαν να είναι όπως τους γνώριζες, όπως τους ήξερες, όπως τους είχες συναντήσει… Λένε ότι η δύναμη των ανθρώπων είναι περιορισμένη, δεν μπορούν να κάνουν θαύματα, όμως αν… αν ξέρατε (όλοι εσείς που διαβάζετε τις γραμμές αυτές αυτή την ώρα) ότι μπορείτε, ότι έχετε τη δύναμη, ότι περνάει από το χέρι σας να φέρετε την αλλαγή στη ζωή ενός ανθρώπου, να του προσφέρετε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, τότε θα δρούσατε; Πιστεύω πως ναι! Κι έτσι, θα είχατε ως άνθρωποι συντελέσει στο να συμβεί ένα θαύμα! Για ένα τέτοιο θαύμα θα σας μιλήσω. Για ένα θαύμα που είναι εφικτό να γίνει. Ένα θαύμα που θα χαρίσει τη ζωή σε ένα παλικάρι που αυτή τη στιγμή βρίσκεται κατάκοιτο στο κρεβάτι του, εδώ και μήνες, μετά από βαρύ εγκεφαλικό που έπαθε την ώρα που εργαζόταν.
Είναι ο Παναγιώτης Σχίζας, ετών 45, με καταγωγή από τις Συκιές Άρτας. Ο Παναγιώτης τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, εν ώρα εργασίας υπέστη ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να του αφήσει την δεξιά πλευρά του παράλυτη και να χάσει την ομιλία του. Στην τοπική κοινωνία είναι γνωστός ως ένα «πολύ καλό παιδί, με ευγένεια ψυχής, που πάντα έτρεχε να βοηθήσει όποιον τον χρειαζόταν!». Ο πατέρας του πέθανε πριν χρόνια από ανακοπή, αφήνοντας τον ίδιο πίσω ως κουβαλητή της οικογένειας, καθώς η μητέρα του και η αδερφή του στηρίζονταν στον ίδιο. Εργαζόταν σε μεγάλα ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής ως μάγειρας, παρόλο που οι γιατροί με το βεβαρυμμένο ιατρικό ιστορικό του όσον αφορά την καρδιά του, του έλεγαν να είναι προσεκτικός στη διαχείριση του άγχους και της καθημερινής πίεσης.
Δυστυχώς… η υπευθυνότητά του, η αγάπη του για τη μητέρα του και την αδερφή του, αλλά και η αίσθηση καθήκοντος που ένιωθε ως μεγάλος αδερφός δεν του άφηναν περιθώρια να προστατέψει τον εαυτό του… Τραγικό κι όμως τόσο αληθινό… Το να νιώθεις ότι η ευθύνη σου απέναντι στην οικογένειά σου είναι ανώτερη από τον ίδιο σου τον εαυτό! Πόσο σπάνιο είναι πια αυτό… Κι όμως, όσες φορές μιλούσαμε και μου έλεγε για τα προβλήματα υγείας που του παρουσιάζονταν, του πρότεινα να αλλάξει δουλειά, μήπως να έμενε άνεργος λαμβάνοντας κάποιο επίδομα από το κράτος, όμως πάντα μου έλεγε ότι δεν είχε επιλογή… Δεν είχε επιλογή… Το κράτος δεν του παρείχε επίδομα, παρόλο που είχε πρόβλημα με την καρδιά του, διότι δεν συμπλήρωνε το απαιτούμενο ποσοστό αναπηρίας, και το να εργάζεται με μια βεβαρυμμένη καρδιά ήταν απλά μονόδρομος…
Αυτό που αξίζει να αναφέρω είναι ότι δεν ήταν μόνο το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην οικογένειά του, που τον χαρακτήριζε ως άνθρωπο! Ήταν επίσης, το αίσθημα ευθύνης που ένιωθε απέναντι στην κοινωνία ως ενεργό και υπεύθυνο μέλος της. Ήταν ένας ήρωας της διπλανής πόρτας και το απέδειξε όταν κλήθηκε να βοηθήσει το κοινωνικό σύνολο, ακόμη και εις βάρος της υγείας του!!! Γνωρίζω ότι κλήθηκε από την Ασφάλεια Άρτας ως μάρτυρας σε μια σημαντική υπόθεση και ενώ ήταν στο νοσοκομείο μετά από ελαφρύ έμφραγμα που έπαθε, περίμενε να αναρρώσει και να πάει να καταθέσει. Μιλούσαμε κι όμως, είχε τόσο βαρύ το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης μέσα του, τόσο βαρύ, που δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Περίμενε πώς και πώς να αναρρώσει για να κάνει το καθήκον του! Και το έκανε… αμέσως μόλις πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.
Η τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν στη γιορτή του, τον 15γουστο. Μετά από λίγο, τα ίχνη του χάθηκαν. Το τηλέφωνό του δεν λειτουργούσε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαινόταν ανενεργός και τα μηνύματα δεν έβρισκαν τον παραλήπτη τους. Με τη βοήθεια της Ασφάλειας Άρτας, ήρθα σε επαφή με το οικογενειακό του περιβάλλον. Η αδερφή του, βλέποντας ότι ψάχνουμε τον ίδιο τον Παναγιώτη, επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε τα δυσάρεστα ότι τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Παναγιώτης έπαθε βαρύ εγκεφαλικό στην εργασία του κι ότι τώρα ήταν ανάπηρος χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Μου εξήγησε ότι ενώ οι γιατροί ενημέρωσαν την οικογένεια ότι η κατάστασή του είναι αναστρέψιμη, δυστυχώς, τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν να έχουν άμεσα εμφανές αποτέλεσμα στο πλαίσιο αποκατάστασης της υγείας του Παναγιώτη.
Η αδερφή του Παναγιώτη, Ελπίδα Σχίζα, μέσω του άρθρου αυτού σας μεταφέρει το δικό της μήνυμα «Ο Παναγιώτης τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, εν ώρα εργασίας υπέστη ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να του αφήσει την δεξιά πλευρά του παράλυτη και να χάσει την ομιλία του.
Δυστυχώς, στο νοσοκομείο που τον μετέφεραν από την δουλειά του δεν κατάλαβαν ότι ήταν εγκεφαλικό επεισόδιο και αυτό ήταν που του άφησε αυτόν τον μεγάλο βαθμό αναπηρίας. Επειδή ήταν πολύ σοβαρή η κατάσταση του και ήταν κρίσιμα τα πρώτα έξι 24 ώρα για την ζωή του μεταφέρθηκε με αεροδιακομιδή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο όπου νοσηλεύτηκε αρκετές εβδομάδες.
Ο Παναγιώτης δυστυχώς δε μπορεί να περπατήσει, δεν μπορεί να κουνήσει το δεξί χέρι του και να μιλήσει. Αυτή τη στιγμή, ο Παναγιώτης πηγαίνει σε κέντρο αποκατάστασης μόνο δύο φορές την εβδομάδα αλλά δεν έχει κάποια βελτίωση. Για την περίπτωση του Παναγιώτη όπως μας λένε γιατροί και φυσικοθεραπευτές οι δύο φορές την εβδομάδα φυσικοθεραπεία και λογοθεραπεία είναι μία σταγόνα στον ωκεανό. Χρειάζεται να μπει σε κέντρο αποκατάστασης, όπου θα κάνει καθημερινή φυσικοθεραπεία, εργοθεραπεία και λογοθεραπεία. Η κατάσταση του Παναγιώτη δεν είναι μη αναστρέψιμη, μπορεί να περπατήσει ξανά και να μιλήσει αν μπει σε σωστό κέντρο αποκατάστασης.
Επίσης, έχει παρουσιάσει λόγω του εγκεφαλικού και επιληπτικά επεισόδια. Ο Παναγιώτης στο κέντρο αποκατάστασης, εκτός από την φυσικοθεραπεία και λογοθεραπεία που θα κάνει, θα τον παρακολουθούν και γιατροί για να μην παρουσιάσει περαιτέρω προβλήματα η υγεία του.
Ο Παναγιώτης είναι μόνο 45 χρονών, εγκλωβισμένος στο ίδιο του το σώμα. Το μόνο που θέλουμε είναι να σηκωθεί από το αμαξίδιο, να γίνει ανεξάρτητος και να μιλήσει. Το κόστος δυστυχώς για τα ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης είναι μεγάλο. Είναι κρίμα, τόσο κρίμα, ένας νέος άνθρωπος ενώ μπορεί να περπατήσει ξανά και να μιλήσει, να μην μπορέσει να το καταφέρει λόγω του οικονομικού θέματος».
Κλείνοντας, θα ήθελα να μεταφέρω κι εγώ το δικό μου μήνυμα προς όλους τους αναγνώστες μας, κι εύχομαι να εισακουστεί: Τα χρήματα συνηθίζουν να χάνουν την αξία τους μπροστά στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Κι όμως, σε περιπτώσεις όπως αυτήν, βλέπεις ότι η ζωή ενός ανθρώπου, η σωτηρία του, εξαρτάται από αυτά… Ας δώσουμε ΟΛΟΙ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ από το υστέρημά μας για να χαρίσουμε στον Παναγιώτη μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή! Του αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, γιατί ο ίδιος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων υπηρετώντας το κοινωνικό σύνολο, όταν οι συνθήκες το απαίτησαν! ΤΩΡΑ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ… ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΕΡΙΑ, ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ! Πλησιάζει το Πάσχα, ας βοηθήσουμε αυτήν την οικογένεια να κουβαλήσει το δικό της σταυρό σε έναν Γολγοθά, που μπορεί –αν βοηθήσουμε όλοι- να έχει τέλος… προσφέροντας στον Παναγιώτη μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
Κατάθεση χρημάτων για την στήριξη του Παναγιώτη Σχίζα, μπορείτε να κάνετε στους παρακάτω τραπεζικούς λογαριασμούς, ο πρώτος είναι στο όνομα της μητέρας του και ο δεύτερος στο όνομα της αδερφής του:
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ:
IBAN: GR8301710210006021010131765
ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ: ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ:
IBAN: GR2801100790000007963675504
ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ: ΕΛΠΙΔΑ ΣΧΙΖΑ
IRIS: ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ 6934084218
ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ: ΕΛΠΙΔΑ ΣΧΙΖΑ
Για οποιαδήποτε επιπρόσθετη πληροφορία, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την αδερφή του Παναγιώτη, Ελπίδα Σχίζα, στο κινητό της 6934084218.
ΠΗΓΗ.https://www.maxitisartas.gr/single_page.php?catid=&id=35076
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου