Ὁ ἅγιος Μαρτινιανός (13/2) ~ «Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Ένα παράδειγμα για όλους τους νέους.
«Οὐκ οἴδατε ὅτι τά σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστίν; Ἄρας οὖν τά μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μή γένοιτο, ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἐν σῶμᾳ ἐστιν; Ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» (Α΄ Κο. 6, 15-17).
Ὁ λόγος αὐτός τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Παύλου ἔχει μπεῖ βαθιά μέσα στήν καρδιά τοῦ ὁσίου Μαρτινιανοῦ, τήν μνήμη τοῦ ὁποίου σήμερα ἑορτάζουμε καί μέ τήν δύναμή του τήν κυρίεψε ὅλη. Ὅλη ἡ φροντίδα του ἦταν πῶς νά φυλάξει τό σῶμα του καθαρό καί νά μήν πέσει σέ σαρκικό πειρασμό, διότι οἱ σαρκικές ἁμαρτίες, ἡ πορνεία, εἶναι αὐτές πού μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους καί λερώνουν τό ἔνδυμα τῆς ψυχῆς καί τήν ἴδια τήν ψυχή μας ὅπως καμμία ἄλλη ἁμαρτία (Σχόλιο από orthopraxia: εκτός κι αν ρωτήσεις τον π. Ευάγγελο Παπανικολάου που θα σου πει ότι δεν είναι καν αμαρτίες!!)
Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰωάννης εἶπε: «Μή ἀγαπᾶτε τόν κόσμον μηδέ τά ἐν τῷ κόσμῳ. Ἐάν τις ἀγαπᾶ τόν κόσμον, οὐκ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ πατρός ἐν αὐτῷ• ὅτι πᾶν τό ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκός καί ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καί ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου, οὐκ ἐστιν ἐκ τοῦ πατρός, ἀλλ’ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστί» (Α΄ Ἰω. 2, 15-16). Λέει λοιπόν ὁ ἀπόστολος ὅτι κάθε τί πού ὑπάρχει στόν κόσμο εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς σάρκας, ἡ ἐπιθυμία τῶν ματιῶν. Ἡ πορνεία ὅμως εἶναι ἡ πιό φοβερή ἀπό ὅλες τίς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας, διότι αὐτή μᾶς κάνει νά εἴμαστε σάν τά ζῷα, σάν τά σκυλιά. Αὐτή λοιπόν τήν σαρκική ἐπιθυμία μέ ὅλη τήν καρδιά του μίσησε ὁ ὅσιος Μαρτινιανός. Δεκαοκτάχρονος ἔγινε μοναχός καί ἄρχισε νά ζεῖ μόνος του σ’ ἕνα ἀπομονωμένο κελί.
Τά σαρκικά πάθη τόν πολεμοῦσαν πολύ, ἐξαιτίας τῆς νεαρῆς του ἡλικίας, ἀλλά καί αὐτός τά πολεμοῦσε μέ ὅλη τή δύναμή του, δαμάζοντάς τα μέ τήν ἄσκηση. Ὁ ἐνάρετος βίος του ἔγινε γνωστός καί ὅλοι θαύμαζαν πῶς ἕνας νέος μέ τόση γενναιότητα πολεμᾶ τήν σάρκα του. Μία διεφθαρμένη γυναίκα ὀνόματι Ζωή, πού διακρινόταν γιά τήν ἐξωτερική της ὀμορφιά, ὅταν ἄκουσε τούς ἄλλους νά ἐπαινοῦν τόν ὅσιο Μαρτινιανό εἶπε• «Δέν εἶναι καθόλου παράδοξο ὅτι αὐτός ὁ νέος μοναχός φυλάγει τήν ἁγνότητά του. Ἀφοῦ ποτέ δέν βλέπει τίς γυναῖκες. Ἄς πάω ἐγώ σ’ αὐτόν καί θά δοῦμε ἄν θά μπορέσει νά σταθεῖ μπροστά μου».
Κατόρθωσε μέ δόλο καί πονηριά νά μπεῖ μέσα στό κελλί τοῦ ἁγίου. Ντύθηκε τά πιό ὡραῖα ἐνδύματα, ἔβαλε τά καλύτερα ἀρώματα καί ἦλθε στό κελλί τοῦ ὁσίου, γιά νά τόν σκανδαλίσει καί νά τόν βάλει σέ πειρασμό. Τοῦ εἶπε ὅτι εἶναι πολύ πλούσια, ὅτι θέλει νά τόν ἔχει ἄνδρα της καί ὅτι θά δώσει σ’ αὐτόν ὅλα τά πλούτη της.
Δοκιμάστηκε σκληρά ὁ ὅσιος Μαρτινιανός, ἀλλά βγῆκε νικητής ἀπ’ αὐτή τήν δοκιμασία. Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο νίκησε τόν πειρασμό ἦταν τέτοιος πού ἔκανε τήν σκληρόκαρδη καί διεστραμμένη αὐτή γυναίκα νά ἀνατριχιάσει. Μπροστά στά μάτια της ἄναψε φωτιά, μετά μάζεψε τά ἀναμμένα κάρβουνα καί ἄρχισε μέ τά γυμνά πόδια νά περπατᾶ ἐπάνω τους λέγοντας: «Μαρτινιανέ, φοβερή εἶναι αὐτή ἡ φωτιά, ἀλλά ἀκόμα φοβερότερη εἶναι ἡ φωτιά τῆς κολάσεως».” (Σχόλιο από orthopraxia: Κάποιοι λένε πως ο άγιος αμάρτησε με την γυναίκα και έπειτα μετανόησε, πράγμα ψευδές! Ο άγιος Νικόδημος λέει πως “ἐσυγκατετέθη ὀλίγον μὲ τὸν λογισμό” του, όμως υπάρχει απόσταση μέχρι εκεί)
“Ἡ Ζωή τρόμαξε ὅταν τό εἶδε, ἔπεσε στά πόδια τοῦ ὁσίου ζητώντας συγγνώμη καί παρακαλώντας νά τῆς διδάξει τήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Ὁ ἅγιος τήν ἔστειλε σ’ ἕνα ἀπό τά γυναικεῖα μοναστήρια, ὅπου ἡ Ζωή πέρασε τά δώδεκα ἑπόμενα χρόνια μέ πολύ αὐστηρή νηστεία καί προσευχή. Ὁ Κύριος δέχθηκε τήν μετάνοιά της καί ἀπό μία διεφθαρμένη γυναίκα πού ἦταν ἡ Ζωή, ἔγινε ὁσία τοῦ Θεοῦ. Τήν μνήμη της ἑορτάσαμε πρίν λίγες μέρες.
Ὁ ὁσιος Μαρτινιανός καί ἄλλη μιά φορά εἶχε μεγάλη δοκιμασία ἀπό τήν ὁποία πάλι βγῆκε νικητής. Γιά νά ἀποφύγει τήν δόξα τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι τόν ἐπαινοῦσαν γιά τήν ἀσκητική του ζωή, ὁ ἅγιος ἄφησε τό κελλί του καί πῆγε σ’ ἕνα ἔρημο νησί τῆς Μεσογείου γιά νά συνεχίσει ἐκεῖ τήν ἄσκησή του. Ζοῦσε ἐκεῖ μόνος του, τρώγοντας ψωμί πού τοῦ ἔφερνε ἀπό καιρό σέ καιρό ἕνας ψαράς. Μιά φορά ἔπεσε μεγάλη φουρτούνα καί ἕνα καράβι πού περνοῦσε τότε κοντά στό νησί τοῦ ὁσίου ναυάγησε. Κανένας δέν σώθηκε, ὅλοι πνίγηκαν στά κύματα τῆς θάλασσας, ὅλοι ἐκτός ἀπό μία κοπέλα πού λεγόταν Φωτεινή.
Αὐτή σώθηκε μέ τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου πιασμένη ἀπό ἕνα σανίδι, ἀπομεινάρι τοῦ πλοίου, τό ὁποῖο μετά ἡ θάλασσα ξέβρασε στήν ἀκτή. Ὁ ὁσιος Μαρτινιανός τρόμαξε μόλις τήν εἶδε καί τῆς εἶπε: «Εἶναι ἀδύνατον νά ζοῦμε ἐδῶ οἱ δύο μας μαζί. Μεῖνε ἐσύ καί ἐγώ θά φύγω». Ἄφησε στήν Φωτεινή ὅλο τό ψωμί του, τήν ἀποχαιρέτησε καί ρίχτηκε στά κύματα προτιμώντας νά πνιγεῖ στή θάλασσα παρά νά πέσει σέ σαρκική ἁμαρτία.
Ὁ Κύριος δέν ἄφησε τόν ἐκλεκτό του· τόν σήκωσε στή ράχη του ἕνα δελφίνι καί τόν ἔφερε στήν στεριά. Ἡ Φωτεινή ἔμεινε μόνη της στό νησί καί τό ψωμί τῆς τό ἔφερνε ὁ ἴδιος ψαράς.
Μετά ἀπ’ αὐτό τό περιστατικό ὁ ἅγιος Μαρτινιανός ἔζησε πολλά χρόνια μέ προσευχή καί νηστεία καί κοιμήθηκε ἐν εἰρήνῃ. Καί ἀργότερα ἀνακηρύχθηκε ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ζωή του εἶναι ἕνα λαμπρό παράδειγμα πῶς οἱ ἅγιοι, πραγματικοί γίγαντες τοῦ πνεύματος, καταπολεμοῦσαν τά βδελυρά σαρκικά πάθη.
Ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅταν μπαίνει βαθιά μέσα στήν καθαρή καρδιά, ἀνάβει στόν ἄνθρωπο τέτοιο ζῆλο καί τόν κάνει νά πολεμᾶ τά πάθη μέ τέτοια δύναμη πού ὁ ἀγώνας του στούς ἄλλους ἀνθρώπους φαίνεται ὑπερφυσικός. Αὐτό διδασκόμαστε ἀπό τό βίο τοῦ ἁγίου Μαρτινιανου. Ἄς ἔχουμε πάντα μπροστά μας τό λαμπρό αὐτό παράδειγμα. Ὑπῆρχαν, λοιπόν, οἱ ἄνθρωποι πού γιά νά μήν πέσουν στήν σαρκική ἁμαρτία περπατοῦσαν πάνω στά ἀναμμένα κάρβουνα καί ρίχνονταν στήν θάλασσα. Αὐτό καί ἐμᾶς μᾶς δίνει τήν δύναμη μέ ὅλη τήν καρδιά νά πολεμᾶμε τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας γιά τίς ὁποῖες μιλάει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρώτη πρός Κορινθίους ἐπιστολή του. Καί αὐτό γιατί τά πάθη καί οἱ ἐπιθυμίες τῆς σάρκας μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό.
Τό σαρκικό πάθος ἄν δέν τό πολεμᾶμε μᾶς παραδίδει στά χέρια τῶν δαιμόνων. Ὅταν ἡ ψυχή μας θά ἀποχωριστεῖ ἀπό τό σῶμα, ὅλοι μας θά περάσουμε τά φοβερά τελώνια ὅπου οἱ δαίμονες θά προσπαθήσουν νά κερδίσουν τίς ψυχές μας. Ἄς μήν τό ξεχνᾶμε, καί νά φοβόμαστε νά ἀκολουθοῦμε τίς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας. Νά τίς πολεμᾶμε μέ ὅλη τή δύναμη, ζητώντας πάντα βοήθεια ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἀμήν.”
(Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
Αντιγραφή από την σελίδα του Σωτήρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου