ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ "ΣΥΜΠΤΩΣΗ" ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1452 - 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010 / Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΛΙΑΠΗ

Ήταν το ίδιο παγερή και καταχθόνια η νύχτα της 12ης Δεκεμβρίου του 1452... Λίγους μήνες πριν από την Άλωση της Πόλης, εκείνη την θλιβερή νύχτα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία μια εκδήλωση έλαβε χώρα μέσα στον λίκνο της Πίστης μας το Μεγάλο Μοναστήρι της ΑγιάΣοφιάς.

Ήταν 12 Δεκεμβρίου του 2010, μισή και πλέον χιλιετηρίδα μετά που στον Άγιο Παντελεήμονα μιά άλλη θλιβερή εκδήλωση λάμβανε χώρα...

Τότε... μερικούς μήνες πριν πέσει η Βασιλεύουσα ο Πρωτοσύγγελος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έσωσε την Τιμή της Ελληνορθοδοξίας και αρνήθηκε να παραστεί στο συνλείτουργο, την "ενωτική λειτουργία" όπως έχει ιστορικά καταγραφεί παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου.Ο Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ -κατά κόσμο Γεώργιος Λασκαρίδης που γεννήθηκε στην Ιθάκη- αν και παλιός γνώριμος και φίλος του Αυτοκράτορα από την περίοδο που σπούδαζε στο Μυστρά, αποφασίζει να πειθαρχήσει στο Θεό και την Εθνική του συνείδηση και όχι στους ανθρώπους. Ούτε στον ίδιο τον Παλαιολόγο, που ήλπιζε μάταια ότι αυτή η λειτουργία ίσως αποτελούσε την απαρχή για την σωτηρία της Πόλης. 


"Ο Ραφαήλ δεν παρέστη στην απαράδεκτη σκηνή, στο απαράδεκτο «συνλείτουργο», καταματωμένος στην ψυχή, εκεντημένος λόγχες αόρατες και τρομερές, που του σακάτευαν ότι αγαπούσε περισσότερο. Την Πίστη του και την Πατρίδα του! Που όμως όχι, δεν τα παρέδωσε!"

Αντιμετωπίζει όμως την οργή του παλιού του φίλου ο οποίος τον εξορίζει από την Πόλη μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο που τον ακολουθεί... Όταν η Πόλη πέφτει και το μαύρο νέο πλακώνει κάθε γωνιά του Ελληνισμού, εκείνες τις ΜΑΥΡΕΣ ΩΡΕΣ της Ιστορίας, βρίσκεται στην Μακεδονία κι αφού κρύβεται για κάποιο διάστημα από του Τούρκους καταφεύγει στην Λέσβο όπου μονάζει στο Μοναστηράκι του Λόφου Καρυών... Εκεί που 10 χρόνια αργότερα οι τουρκικές θηριωδίες θα καταγραφούν ανελέητα στη μνήμη του Έθνους... Πίσω στην Πόλη Ο Αυτοκράτορας Παλαιολόγος λυτρώνεται στις 29 Μαϊου του 1453, πολεμώντας στα τείχη, έχοντας προλάβει να συζήτησει συγώρεση από τον φίλο του και ασφαλώς να μετανοήσει και να δει την ιστορική του πλάνη, που γεννήθηκε όμως από την υπέρτατη αγάπη του για την Πατρίδα...

 9 Απριλίου 1463μ.Χ.... ΛαμπροΤρίτη... 

Τον Ηγούμενο πια Ραφαήλ, αυτό το ασύγκριτο παλικάρι της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας, οι τούρκοι θα τον δέσουν σε ένα δέντρο και θα του πριονίσουν ζωντανό το σαγόνι, με το πριόνι μέσα στο στόμα, υποβάλλοντάς τον σε ένα από τα τρομακτικότερα μαρτύρια που έχουν καταγραφεί!  Την δωδεκάχρονη μόλις Ειρήνη βαφτηστήρα του Ραφαήλ και κόρη του προεστού του χωριού, της έκοψαν το ένα χεράκι, έριξαν ζεματιστό νερό μέσα στο στοματάκι της και στο τέλος την έκαψαν ζωντανή μέσα σε ένα πιθάρι, μπροστά στα μάτια της μητέρας της Μαρίας, που δεν άντεξε και σταμάτησε η καρδιά της από το εφιαλτικό μαρτύριο του παιδιού της!!! Οι τούρκοι σκοτώνουν μαζί τους τον Διάκονο Νικόλαο, τον προεστό του χωριού και πατέρα της 12χρονης Ειρήνης...

 Η Ελληνορθοδοξία καταγράφει εκείνη την ημέρα μαζί με άλλους μάρτυρες της Πατρίδας και της Πίστης δυό ακόμη Αγίους... Τον Άγιο Ραφαήλ και την δωδεκάχρονη Αγία Ειρήνη...

 Αυτός είναι ο Άγιος Ραφαήλ... Ο Πρωτοσύγγελος του Οικομενικού Πατριαρχείου, ο φίλος του Αυτοκράτορα Παλαιολόγου, που ύψωσε όταν έπρεπε το ανάστημά του και είπε όχι στο "ενωτικό συνλείτουργο" στις 12 Δεκεμβρίου του 1452!

 Την ίδια ημερομηνία του 2010, ο αυτοαποκαλούμενος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια και τον Άγιο Ραφαήλ και την Ιστορία μας και τον Ελληνικό Λαό, βαφτίζοντας μαζί με τους συνδαιτημόνες του "μισαλλοδοξία" την καθοριστική ανάγκη του Έθνους για επιβίωση. Ατίμασε έναν ιερό χώρο για τους Έλληνες και μετέτρεψε τον Άγιο Παντελεήμονα σε αίθουσα επιδειξης και γκλαμουριάς για την κοσμική ελίτ που θέση και φύση βρίσκεται εκτός πραγματικότητας. Που όπως και τότε στην Φραγκοκρατία, διάλεξε την ίδια μέρα να παραδώσει τα διαπιστευτήρια του στην Νέα Τάξη.


Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος να τον χαρακτηρίζουμε ΑΝΑΞΙΟ αυτή την εβδομάδα από τον "Στόχο"... Γιατί θέλουμε παπάδες και ιεράρχες σαν τον Άγιο Ραφαήλ. Γνήσια Ορθόδοξους και Γνήσια Έλληνες... και όχι σαν τον Ιερώνυμο Λιάπη!

"ΣΤΟΧΟΣ"