Ερμηνευτική προσέγγισις στην προς Κολοσσαείς Επιστολή του Αποστόλου Παύλου 3, 4 - 11

Αδελφοί, ας πάμε στα κέντρα διασκέδασις, ας πάμε στην αγορά, ας πάμε στους κινηματογράφους. Ποια είναι η διαφορά η δική μας από τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί; Ας πάμε στο κέντρο της Ευρώπης. Σε τί διαφέρουμε από τους υπολοίπους ανθρώπους; Πού και πώς φαίνεται η διαφορετική μας πίστη; Στα ρούχα μήπως, στον σταυρό που φέρουμε οι περισσότεροι ως κόσμημα; Αυτά είναι φθαρτά και χάνονται.

Οι διαφορές των ανθρώπων βρίσκονται καλά κρυμμένες στις καρδιές τους. Εκεί μόνο ο Θεός γνωρίζει τί είναι ο καθένας. Αυτό το κάτι άλλο θα φανερωθεί όταν θα έλθει ο Κύριός μας στην Δευτέρα Παρουσία Του ένδοξα για να καλέσει τους αληθινά πιστούς του στην Βασιλεία Του όπου θα ζουν μαζί Του με αιώνια και άφθαρτη δόξα.

Αφού τέτοιοι είμαστε, και αφού αυτά προσδοκούμε, θα ήταν ανόητο να τα απολέσουμε ζώντας ακριβώς αντίθετα από την πίστη μας. Γιατί, πώς μπορούμε να υποστηρίζουμε ότι με την βάπτισή μας έχουμε πεθάνει για τον κόσμο της φθοράς και της αμαρτίας και έχουμε συναναστηθεί με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, όταν ζούμε ακόμα με τον τρόπο της αμαρτίας και της φθοράς;

Είδατε πόσο ευθύς είναι ο Απόστολος Παύλος; Αφήστε, μας λέει, τις σαρκικές ακαθαρσίες, την αηδιαστική πορνεία. Εγκαταλείψτε τα πάθη που σας δημιουργούν ενοχές, αντισταθείτε στην επιθυμία να κάνετε το κακό, και στην πλεονεξία που είναι η αληθινή ειδωλολατρία. Γιατί αυτός που θέλει να έχει όσο γίνεται περισσότερα, είναι αυτός που πιστεύει ότι σε αυτά βρίσκεται η χαρά και η σωτηρία του. Αυτός, ομοιάζει με τον άνθρωπο που αρνείται το κάλεσμα του Θεού για σωτηρία και επαναπαύεται στα υλικά αγαθά, τα οποία είτε τα αποκτά με αδικία είτε όχι, αδικεί τον συνάνθρωπό του, αφού του τα στερεί.

Αυτήν την άρνηση να κάνουμε και να ζούμε όπως θέλει ο πολύς κόσμος, ο κόσμος που δεν κατανοεί και δεν θέλει να ζήσει ελεύθερος όπως τον καλεί ο Θεός, ο Απόστολος την ονομάζει νέκρωση. Διότι όταν αρνείσαι κάτι, όταν δεν κάνεις κάτι που κάνουν οι άλλοι, είναι σαν να μην υπάρχεις γι αυτούς. Είσαι σαν νεκρός. Η άρνηση αυτών των κακών κάνει τον χριστιανό να φαίνεται σαν νεκρός για τον κόσμο.

Αυτά τα πάθη, οι αδικίες και τα αίσχη είναι που θα καταστρέψει ο Θεός μαζί με αυτούς που τα κάνουν. Γιατί αυτά και αυτοί διαστρέφουν το τέλειο δημιούργημά Του, τον άνθρωπο και τον παρασύρουν στην απώλεια.

Τί νομίζετε; Διαφέρουμε από τους άλλους ανθρώπους; Τα ίδια κάναμε κι εμείς; Αφού όμως αποφασίσαμε να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, τώρα που δεν είμαστε ειδωλολάτρες, πρέπει να πετάξουμε από πάνω μας την βρωμιά που μαζέψαμε όσο ήμασταν μακριά από τον Θεό, όπως την οργή, την κακία, τον θυμό, την βλασφημία, την κακολογία προς τον συνάνθρωπό μας.

Να είμαστε το φώς του κόσμου, όπως μας λέει ο Κύριος.

Αφού είμαστε νεκροί για τον κόσμο, με την νέκρωση της παλιάς μας συμπεριφοράς, και συγχρόνως ζούμε μέσα στον κόσμο, αυτό σημαίνει ότι, είμαστε μια καινούρια κοινωνία μέσα στον κόσμο αυτό. Ένα καινούριο είδος ανθρώπου. Μια καινούρια ανθρωπότητα. Ανάμεσά μας δεν έχει θέση το ψέμα. Τον παλιό άνθρωπο με τις πράξεις του τον έχουμε πετάξει στα σκουπίδια. Τώρα είμαστε ντυμένοι με εκείνον που διαρκώς ανανεώνεται, φθείρεται γιατί ζεί μέσα στον κόσμο, αλλά συνεχώς αναγεννάται και ανανεώνεται μέχρι να ολοκληρωθεί η γνώση μας και να μπολιασθεί η συνείδησή μας με την αλήθεια ότι είμαστε εικόνες καθαρές και λαμπερές του Θεού και Δημιουργού μας. Είμαστε τέτοιοι άνθρωποι, και σε τέτοιο κόσμο προσδοκούμε να ζήσουμε μαζί με τον Κύριό μας, όπου καμία διαφορά αδικίας και ανοησίας δε μπορεί να σταθεί μεταξύ των ανθρώπων.

Επειδή αυτός ο κόσμος είναι στις καρδιές μας, και επειδή έτσι συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας, είναι σαν να κρυβόμαστε που ζούμε μέσα στον κόσμο υποτεγμένο στην αμαρτίας. Όταν όμως έρθει ο Χριστός μας, η ζωή μας, τότε κι εμείς θα φανερωθούμε ένδοξοι στον κόσμο της Βασιλείας Του.

Γι αυτό ας είμαστε δικοί του, να ζούμε με υπομονή, να βιώνουμε την πίστη μας μεταξύ μας, όπως επιθυμεί ο Χριστός και να είμαστε βέβαιοι ότι θα γίνει το θέλημά Του το Άγιο.

Ι.Β.