Κήρυγμα επί του Ευαγγελίου - Κυριακή ΙΑ' Λουκά (Λουκ. ιδ', 16-24)

Στο γνωστό σε όλους «πάτερ ημών» όλοι προσεύχονται με τις λέξεις «ελθέτω η βασιλεία σου». Η βασιλεία του Θεού είναι ο Παράδεισος, δηλαδή η μακαριότητα, η χαρά, η αγαλλίαση και η ανέκφραστη απόλαυση από τη θεωρία του θείου κάλλους. Αυτή η μακαριά κατάσταση που είναι απερίγραπτη παρουσιάζεται στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ως μεγάλο δείπνο.

Οποιοσδήποτε άνθρωπος και αν γινόταν μέτοχος του συμποσίου αυτού θα μαγνητιζόταν τόσο πολύ ώστε θα εθυσίαζε τα πάντα για να παραμείνει εκεί μονίμως. Αυτό έκαναν οι μάρτυρες της Εκκλησίας, οι οποίοι αφού πίστεψαν στην ουράνια αυτή μακαριότητα, αδιαφόρησαν για τις στερήσεις, τα βάσανα και τις θυσίες και εθεώρησαν όλα σκύβαλα και ανάξια λόγου προκειμένου να κερδίσουν την είσοδο στον παράδεισο.

Δυστυχώς όμως υπήρξαν και πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι μολονότι κλήθηκαν να γίνουν πολίτες της επουρανίου βασιλείας και να απολαύσουν τα αγαθά της αρνήθηκαν να ανταποκριθούν στην πρόσκληση. Προσκολλημένοι στις επιθυμίες των γήινων θησαυρών επροτίμησαν τα πρόσκαιρα από τα αιώνια και τα επίγεια από τα επουράνια. Η πράξη τους αυτή θυμίζει μερικούς ανθρώπους της ζούγκλας, οι οποίοι αλλάζουν τους πολύτιμους λίθους με ψεύτικα στολίδια.

Το ίδιο παθαίνουν και οι άνθρωποι οι οποίοι καλούνται να πιστέψουν στο Θεό και να γίνουν μέτοχοι του αιωνίου συμποσίου αλλά εκείνοι παραμένουν προσηλωμένοι και αιχμάλωτοι των πρόσκαιρων απολαύσεων και επίγειων αγαθών.

Έτσι και οι καλεσμένοι της σημερινής ευαγγελικής περικοπής αρνήθηκαν να προσέλθουν στο μέγα δείπνο με τη δικαιολογία ότι ο ένας είχε αγοράσει αγρό, ο άλλος πέντε ζεύγη βοδιών και ο τρίτος ότι είχε παντρευτεί.

Η άρνηση τους όμως αυτή ήταν ολέθρια, γιατί σήμαινε απώλεια της ψυχής τους, αφού αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην αιώνια ζωή. Είναι δε γνωστό ότι η απώλεια της ψυχής δεν αντισταθμίζεται με κανένα επίγειο θησαυρό, γιατί τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος εάν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Και ναι μεν θα αντιληφθούν την απάτη που έπαθαν οι άνθρωποι αυτοί αλλά δυστυχώς θα είναι πολύ αργά, γιατί η ζημία θα είναι ανεπανόρθωτη.

Εξ αιτίας της άρνησης να συμμορφωθούν δεν πίστεψαν και δεν σώθηκαν, ενώ άλλοι άνθρωποι, τελώνες και αμαρτωλοί, πίστεψαν και σώθηκαν αν και δεν προερχόταν από το λαό του Ισραήλ. Ο Κύριος σχετικά είπε ότι πολλοί θα έλθουν από ανατολή και δύση, από βορρά και νότο, και αφού πιστέψουν και δεχθούν την πρόσκληση θα παρακαθήσουν με τον Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ στη βασιλεία του Θεού ενώ οι υιοί της βασιλείας θα μείνουν έξω.

Και βέβαια μετά την άρνηση των Ιουδαίων να πιστέψουν στο Θεό όπως Εκείνος ήθελε, δηλαδή να πιστέψουν στον Υιόν Του τον οποίον απέστειλε στον κόσμο, οι εργάτες του Ευαγγελίου στράφηκαν προς τα έθνη, τα οποία πίστεψαν και έγιναν απόγονοι του Πατριάρχη Αβραάμ με την πίστη τους. Ο Απόστολος Παύλος λέει σχετικά ότι δεν είναι πλέον τέκνα του Αβραάμ οι κατά σάρκα απόγονοι αλλά αυτοί που δείχνουν με τα έργα τους στη ζωή τους την πίστη του Αβραάμ.

Μερικοί άλλοι νομίζουν ότι πρέπει πρώτα να γηράσουν, δηλαδή να φθάσουν κοντά στο τέλος της ζωής τους και τότε να προσέλθουν στο μυστήριο της εξομολόγησης και θείας κοινωνίας. Αλλά και αυτό είναι επικίνδυνο γιατί κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει ότι θα ζει μέχρι τα γεράματα του αλλά και αν ζήσει πάλι δεν γνωρίζει εάν τότε θα βρίσκεται στην κατάσταση ώστε να δεχθεί την μετάνοια και εξομολόγηση.

Γι' αυτό όσοι επιθυμούν να σωθούν πρέπει να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που δίνει ο Θεός, και είναι αυτές πολλές, και να μη αναβάλλουν για αύριο, γιατί δεν γνωρίζει κανείς εάν αύριο θα ζεί.

Ας προσέχουμε, λοιπόν, πολύ. Αμήν.

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του: http://www.sostikalogia.com/