Posted on 14 Δεκεμβρίου, 2025
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 14, 16-24]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-12-2000]
(Β 428) έκδοσις β΄
Κάθε χρόνο, αγαπητοί μου, παραμονές του μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως, ακούεται η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. Και η παραβολή αυτή είναι μία εικόνα που δείχνει τι προσφέρει ο Θεός -όπως είναι η Ενανθρώπησις του Υιού Του- και τι προσφέρει ο άνθρωπος ή πώς ανταποκρίνεται ο άνθρωπος στη μοναδικά μεγάλη, αυτή, προσφορά του Πατρός.
Έτσι, ο Θεός, όπως μας λέγει η παραβολή «ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς».Πολλές φορές, η έννοια του «πολλοί», σημαίνει «όλοι». Προσέξατέ το. Σημαίνει όλοι. Πολλές φορές. Όχι πάντα βέβαια. Και το δείπνον είναι η Ενανθρώπησις του Υιού και η Βασιλεία Του. Οι καλεσμένοι, πολλοί ή όλοι, όπως σας εξήγησα, αλλά ο καθένας απεποιείτο την πρόσκληση με κάποια δικαιολογία.
Ο ένας αγόρασε χωράφι και ήθελε να το δει. Ο άλλος αγόρασε πέντε ζευγάρια βόδια και ήθελε να τα δοκιμάσει. Ο άλλος ήταν νιόπαντρος και ήθελε να φροντίσει το νοικοκυριό του. Ένας τέταρτος, πέμπτος, δέκατος κ.τ.λ. κάτι άλλο ο καθένας είχε να πει σαν δικαιολογία. Η στάση των καλεσμένων, όπως βλέπομε, ήτο αρνητική. Ο Θεός αυτά προσφέρει, το Δείπνον, τον Υιόν Του, την Ενανθρώπηση, οι άνθρωποι έτσι ανταποκρίνονται. Δηλαδή δεν έρχονται εις το Δείπνον, ο καθένας με τη δικαιολογία του.
Αλλά ο Θεός δεν ενηνθρώπησε μάταια. Γι’ αυτό ζητά οπωσδήποτε να βρεθούν άνθρωποι στο τραπέζι της Βασιλείας Του. Και λέγει στον δούλο Του: «Ἒξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶῥύμας –«ρύμες», η «ρύμη» είναι το μικρό δρομάκι– τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε». «Φέρ’ τους». Κι όταν ο δούλος τον πληροφορεί ότι έτσι έγινε και ότι υπάρχει ακόμη τόπος, απαντά ο Κύριος, ο Πατήρ: «Ἒξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς -οι «φραγμοί» είναι…ε, τα τελευταία εκεί οικόπεδα, χωράφια, τα τελευταία οικόπεδα που είναι σπίτια κ.τ.λ. εκεί που είναι τα όρια της πόλεως-καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου». «Για να γεμίσει το σπίτι μου»,λέει ο Πατήρ. Εκείνο το «ἀνάγκασον», δεν έχει καμία σχέση με τον εξαναγκασμόν, όπως σήμερα το εννοούμε. Αλλά είναι ότι δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να δεχθούν, που είναι σακάτηδες, φτωχοί, ελεεινοί, τρισάθλιοι, ότι θα μπορούσε ο άρχοντας του τόπου να τους καλεί σε τραπέζι. «Εμένα θα με καλέσει ο άρχοντας του τόπου;». Γι’αυτό, εκείνο το «ἀνάγκασον» έρχεται να βγάλει την αμφιβολία ότι ο Κύριος σε καλεί. Και τι; «ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου». «Για να γεμίσει το σπιτικό μου, το σπίτι μου».
Η τελική επιθυμία του Θεού, όπως βλέπομε, είναι αυτή: «Να γεμισθεί ο οίκος μου». Τι είναι ο οίκος του Θεού; Είναι αληθές ότι η Αγία Γραφή αναφέρει συχνά ότι ο Θεός έχει «οἶκον», σπίτι, «οἶκον». Και βέβαια «οἶκος Θεοῦ» λέγεται όπου ο Θεός εμφανίζεται. Γι’ αυτό και ο Ιακώβ, όταν έφευγε από προσώπου Ησαύ του αδελφού του, και, ε, κάπου κοιμήθηκε, στο ύπαιθρον, στην πορεία του, προς την Μεσσοποταμία, είδε εκείνο το γνωστό όνειρο με την Κλίμακα, που ανέβαιναν και κατέβαιναν άγγελοι και επάνω εις την κορυφήν της Κλίμακος ίστατο ο Θεός, όταν ξύπνησε, τρόμαξε και είπε: «Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος». «Αυτός ο τόπος», λέει, «είναι… προκαλεί φόβον». «Οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ᾿ἢ οἶκος Θεοῦ».«Δεν είναι παρά ο τόπος αυτός εδώ, εδώ που κοιμήθηκα, είναι τόπος Θεού». Και εκάλεσε το όνομα του τόπου εκείνου «οἶκος Θεοῦ». Και εκάλεσε εκείνον τον τόπο «οἶκον Θεοῦ».
Αργότερα θα ονομαστεί «οἶκος Θεοῦ» η Σκηνή του Μαρτυρίου στην έρημο. Και ο ναός στα Ιεροσόλυμα, όταν έφθασαν εις την γη της Επαγγελίας και ανοικοδόμησαν τον ναόν.
Ο όρος «οἶκος» είναι πολυσήμαντος. Και σημαίνει «οικία», σημαίνει «οικογένεια», σημαίνει «πατρίδα». Γι’ αυτό ο Κύριος Ιησούς αποκαλεί εαυτόν: «Κύριον οικίας». Και λέγει ότι όταν θα επιστρέψει, κατά την Δευτέρα Του Παρουσία θα μαζέψει όλους τους δικούς Του. «Γρηγορεῖτε –λέγει- οὖν, οὐκ οἴδατε γάρ πότε ὁ Κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται.- Βλέπετε; Αποκαλεί τον εαυτόν Του «Κύριον τῆς οἰκίας»– μὴ ἐλθὼν ἐξαίφνης, εὓροι ὑμᾶς καθεύδοντας». «Μην έλθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμόσαστε».
Ακόμη ο Κύριος είπε: «Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου μοναὶ πολλαὶ εἰσίν». «Εις την οικία του Πατρός μου είναι πολλά δωμάτια, πολλές κατοικίες επιμέρους»∙ που είναι η Βασιλεία του Θεού.
Ακόμη, «οἶκος Θεοῦ» ονομάζεται η Εκκλησία: «Πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ –λέει ο απόστολος Παύλος στην Α΄προς Τιμόθεον- ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ». «Πρέπει να μάθομε ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας εις την Εκκλησίαν, που είναι οίκος Θεού».
Ακόμη, ο Κύριος είναι διαχειριστής του οίκου Του και των ομογενών Του. Γι’ αυτό λέγει ότι «ὁκαιρός του ἄρξασθαι τὸ κρῖμα ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ». «Ο καιρός που θα ΄ρθει για να επιβληθεί η καταδίκη -το λέει και ο Ιεζεκιήλ αυτό, ο προφήτης, «τὸ κρῖμα», για να καταδικαστούν από του οίκου του Θεού, δηλαδή από τους δικούς Του, τους πολύ κοντινούς, δηλαδή είναι σαφέστερο εις τον Ιεζεκιήλ, που αναφέρεται εις τους κληρικούς. «Θα προβείτε», λέει, «σε σφαγή. Δεν θα λυπηθεί το μάτι σας». Λέει σε εκείνον ο οποίος κρατάει μπαλτά και ακολουθείται από μία συνοδεία, «διότι στάθηκαν οι δικοί μου οι άνθρωποι, οι κληρικοί μου, σκάρτοι, τιποτένιοι∙ ε, λοιπόν, θα τιμωρηθεί ο λαός, αλλά η αρχή της τιμωρίας θα αρχίσει από τους κληρικούς, τους δικούς μου…». Φοβερό πράγμα, ε; Φοβερό πράγμα. Και μάλιστα, αν θέλετε πάλι, ο οίκος, ως έννοια πατρίδος, όταν είδε την Ιερουσαλήμ και είπε και έκλαυσε ο Κύριος, ότι θα καταστραφεί ο «οἶκος» αυτός. Δηλαδή ο «οἶκος», «η πατρίδα σας». Και ήρθαν ύστερα από τριάντα χρόνια, ήρθαν οι Ρωμαίοι και κατέστρεψαν όλον εκείνον τον τόπον, της Ιερουσαλήμ κ.λπ.
Στην «Αποκάλυψη» ακόμη, εμφανίζεται μία νέα τάξις των πραγμάτων. Η Βασιλεία του Θεού είναι η Άνω Ιερουσαλήμ, στην οποία ο ευαγγελιστής Ιωάννης δεν βλέπει ναό. «Κοίταξα, δεν είδα», λέει, «πουθενά ναόν». «Καὶ ναὸν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ», λέγει εις το 21ον κεφάλαιον. «Ὁ γὰρ Κύριος, ὁ Θεός, ὁ Παντοκράτωρ, ναὸς αὐτῆς ἐστὶν καὶ τὸ Ἀρνίον». Ο Ίδιος ο Θεός είναι τώρα εδώ ο ναός. Δηλαδή ο οίκος. «Ναός» θα πει «οίκος». Όπως…να μην σας λέω πολλά και σας μπερδέψω∙ ταυτίζεται δηλαδή ο ναός με τον Θεόν. Ταυτίζεται ο ναός με τον Θεόν.
Ακόμη, ναός Θεού είναι και αυτός ο άνθρωπος. Ναι! Δεν λέγει ο Απόστολος στους Κορινθίους: «Οὐκ οἴδατε (:Δεν γνωρίζετε) ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν – το σώμα∙ όχι η ψυχή- ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ;». «Δεν ξέρετε», λέγει, «ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, ναός του Θεού;». Τονίζω: «το σώμα». Γιατί υποτιμάται το σώμα. Και δεν πρέπει να υποτιμάται. Μπορεί βέβαια σήμερα να αρρωσταίνει, να υπόκειται εις την φθοράν, να πεθαίνει, αλλά αύριο θα αναστηθεί. Το ακούσατε καλά αυτό∙ ότι θα αναστηθεί αύριο, ε; Το παλιό σώμα. Όχι κάποιο άλλο. Όχι κάποιο καινούριο. Το παλιό σώμα που θα είναι βέβαια καινούριο. Και συνεπώς το σώμα του ανθρώπου είναι κατοικία, ναός του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή του Θεού. Ναός του Αγίου Πνεύματος. Σπουδαίο.
Βεβαίως, πολύ περισσότερο είναι η ψυχή του ανθρώπου κατοικητήριον του Θεού. Αλλά τονίζεται εδώ το σώμα, γιατί οι Κορίνθιοι πόρνευαν. Ήσαν πόρνοι. Και όταν έγιναν Χριστιανοί, δεν μπορούσαν να ξεχάσουν τις παλιές τους συνήθειες. Και λέει ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη του επιστολή, στο 6ον κεφάλαιον, αναφερόμενος εις το θέμα της πορνείας, και αναφέρεται εις το σώμα, και μάλιστα όταν τελειώνει αυτήν την ενότητα λέγει: «Πρέπει να αγιάζουμε τον Θεό ἐν τῷ σώματι ἡμῶν καὶ ἐν τῷ Πνεύματι ἡμῶν, ἅτινα ἐστὶν τοῦ Θεοῦ». Γιατί προτάσσει το σώμα του Πνεύματος; Γιατί υποτιμάτο το σώμα. Όχι. Δεν θα υποτιμηθεί το σώμα. Είναι κατοικητήριον του Θεού! Γι’ αυτό λέγει: «Να δοξάσομε τον Θεό και με το σώμα μας» -το υπογραμμίζω- «και με το πνεύμα μας». Βλέπετε, ακολουθεί το πνεύμα. «Ἅτινα», «που και τα δυο, και το σώμα και η ψυχή ανήκουν στον Θεό». Είναι του Θεού.
Οίκος, λοιπόν, Θεού, όπως είδαμε, σας είπα μία πλειάδα θέσεων, είναι όπου ο Θεός εμφανίζεται. Η σκηνή και ο ναός, η Εκκλησία, ο άνθρωπος, σαν ψυχοσωματική, βεβαίως, πάντοτε ύπαρξη και η Βασιλεία του Θεού.
Αυτός τώρα ο οίκος του Θεού, κατά την παραβολή, πρέπει να γεμίσει· «ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου», λέγει η παραβολή. Ποιος είναι τώρα εδώ ο οἶκος, που πρέπει να γεμίσει; Και από τι θα γεμίσει; Είναι η Εκκλησία. Πρώτιστα η Εκκλησία του Χριστού εδώ στη γη. Διότι η Βασιλεία του Θεού εδώ στη γη είναι η Εκκλησία. Και η Βασιλεία του Θεού πρέπει να γεμίσει. Από τι; Πρέπει να γεμίσει από πιστούς. Είδατε; Η κλήσις. Κάλεσμα. «Κάλεσε αυτούς, κάλεσε όλους, όλους κάλεσέ τους, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου». Έτσι, η Εκκλησία λοιπόν.
Είναι ακόμα η είσοδος των πιστών ανά τον κόσμον, που θα «πληρώσουν», θα γεμίσουν την Εκκλησία. Στα λόγια του Χριστού «ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου», αγαπητοί μου, βρίσκομε εδώ να υπαινίσσεται και το στοιχείον της ιεραποστολής. Ωραίο πράγμα αυτό! Δόξα τω Θεώ, ανανεώθηκε, γιατί είχαμε εκατοντάδες χρόνια, μετά δηλαδή από το Βυζάντιο. Το Βυζάντιο ασκούσε ιεραποστολή. Μην το ξεχνάτε. Σας θυμίζω δε χαρακτηριστικά, στην εποχή που ήταν το Βυζάντιο, έχομε τον Μέγαν Αθανάσιον, πατριάρχη Αλεξανδρείας, με τον Φρουμέντιο, που τον έκανε επίσκοπο Αιθιοπίας, Αβυσσηνίας, ύστερα από ένα καταπληκτικό φαινόμενο, ένα θαύμα του Θεού. Δεν μένω, γιατί ο χρόνος πάντα είναι λίγος. Ναι. Έκανε ιεραποστολή το Βυζάντιο. Και πού; Τι να σας αναφέρω; Προς Βορράν; Μεθόδιον και Κύριλλον. Και τι άλλο; Και τόσα άλλα. Αλλά εφόσον όμως υπετάγη σε εχθρούς, κάτω από κατοχή, δεν μπορούσε πια βεβαίως τίποτα να κάνει. Αλλά ανανεώθηκε όμως αυτή η προσπάθεια. Κι έχομε σήμερα ιεραποστολές, ορθόδοξες ιεραποστολές ανά τον κόσμον. Γιατί; «Ἳνα γεμισθῇ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ».
Αυτό που λέγει εδώ η παραβολή. Γι’ αυτό είπε ο Κύριος: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». «Όλη η Γη αν είναι δυνατόν, να έλθει να γεμίσει τον οίκον μου». Χθες, μου έλεγε κάποιος φοιτητής που είναι στην Αγγλία, τι προσηλυτισμό κάνουν οι Μουσουλμάνοι και ιδίως οι φοιτηταί Μουσουλμάνοι στους Ορθοδόξους! Γενικά στους Χριστιανούς της Ευρώπης. Ειδικότερα και εις τους Ορθοδόξους. Το ξέρετε ότι μια μέρα… -φαίνεται, είναι κάτι που φαίνεται, από πολύ μακριά φαίνεται, και το θέλουν δυστυχώς οι Ευρωπαίοι- θα γίνει η Ευρώπη από Χριστιανική, Μουσουλμανική; Προς «δόξαν» μας και «τιμή» μας ημών των Χριστιανών…! Αλίμονό μας!
Ακόμη πρέπει να γεμίσει ο οίκος του Θεού, που είναι ο ναός όπου συγκεντρωνόμεθα για να λατρεύσομε τον Θεόν. Ιδίως κατά την ημέρα της Κυριακής, που τελείται η λατρεία του Θεού. Το ευχαριστιακόν δείπνον. Ναι. Σε δείπνο, σε τραπέζι καλεί ο Κύριος. Δείπνος γίνεται και εις την Εκκλησίαν. Γι’ αυτό και οι ονομασίες «Τράπεζα», «Αγία Τράπεζα». Προσκαλούμε «Ελάτε να γευθείτε» κ.ο.κ. Οι ναοί πρέπει λοιπόν και αυτοί να είναι γεμάτοι. Είναι χαρά Θεού να βλέπει κανείς γεμάτους τους ναούς και να λατρεύεται ο Θεός.
Ακόμη με το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, ο Κύριος πρέπει να εισέρχεται, με τη Θεία Κοινωνία, στην ψυχοσωματική μας ύπαρξιν. Δεν λέγω «στην ψυχή μας». Δεν λέγω «στο σώμα μας». Στην ψυχοσωματική μας ύπαρξη. Και στο σώμα και στην ψυχή. Όταν ανοίγω το στόμα μου, δεν ανοίγω το στόμα της ψυχής. Ανοίγω το στόμα το σωματικό. Από κει παίρνω το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Έτσι, λοιπόν, πρέπει να μάθομε, εφόσον, εννοείται, προσέχομε να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, η συχνή Θεία Ευχαριστία. Το ακούσατε; Παραπονείται ο Ιερός Χρυσόστομος και λέγει: «Βλέπω», λέγει, «ανθρώπους που κοινωνούν Χριστούγεννα και Πάσχα». Τι πράγματα είναι αυτά; Αυτό σημαίνει παρακμή του εκκλησιάσματος. Όχι, αγαπητοί μου . Συχνή θεία Κοινωνία.
Μάλιστα λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, εις την 5ην μυσταγωγική του Κατήχηση: «Ὁ ἂρτος ὁ κοινός οὐκ ἔστι ἐπιούσιος -ο επί την ουσίαν δηλαδή. Δεν είναι εκείνος ο οποίος πραγματικά μας τρέφει∙ που λέμε στο «Πάτερ ἡμῶν», «τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον»– ἂρτος δὲ οὗτος, ὁ ἅγιος ἐπιούσιος ἐστίν». Δηλαδή είναι η Θεία Ευχαριστία. Γι’ αυτό και ο ένατος αποστολικός Κανών, γράφει τα εξής:«Πάντας τοὺς εἰσιόντας πιστούς (:όλοι εκείνοι οι οποίοι εισέρχονται στην Εκκλησία) καὶ τῶν γραφῶν ἀκούοντας (:και ακούνε τις Γραφές, το Ευαγγέλιο, τον Απόστολο) μὴ παραμένοντας δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ ἁγίᾳ μεταλήψει (:αλλά φεύγουν∙ δεν παραμένουν –λέγει– εις την προσευχή και εις την θείαν Μετάληψιν, να κοινωνήσουν) ὡς ἀταξίαν ἐμποιοῦντας τῇἘκκλησία, ἀφορίζεσθαι χρή». «Επειδή προκαλούν», λέει, «αταξία εις την Εκκλησίαν, αταξίαν, δεν κοινωνούν, αταξίαν, πρέπει να αφορίζονται αυτοί». Δηλαδή να αποκόπτονται από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Τότε οι πιστοί κοινωνούσαν όλοι. Κι αν κανείς δεν κοινωνούσε, έπρεπε να πει τον λόγο, γιατί δεν κοινωνεί.
Ακόμη, με το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας πρέπει να γεμίσει η Βασιλεία των Ουρανών από πολίτες. Το λέμε σε δύο ευχές στη Θεία Λειτουργία μέσα. Λέμε στη Θεία Λειτουργία, που αναφέρεται στον σκοπό του μυστηρίου: «Ὥστε γενέσθαι τοῖς μεταλαμβάνουσι (:ώστε να γίνει αυτό που παίρνουν εις εκείνους που μεταλαμβάνουν) εἰς βασιλείας οὐρανῶν πλήρωμα». Εις την ευχή της αγίας αναφοράς. Είδατε; Ώστε να γίνει αυτό σκοπός να γεμίσει ο ουρανός από τους πιστούς.
Ο οίκος του Θεού, λοιπόν, πρέπει να γεμίσει. Και ο Κύριος ξέρει ποιοι και πόσοι θα είναι εκείνοι που θα γεμίσουν τον οίκον Του. Γιατί δυστυχώς όλοι… είδατε στην παραβολή, έχουν τις δικαιολογίες τους, δεν είναι άξιοι. Εκείνοι οι οποίοι δικαιολογούνται και λένε αυτό και λένε εκείνο, «τώρα πλουτίζω», «τώρα παντρεύτηκα», «τώρα θα δοκιμάσω τις ηδονές του κόσμου τούτου», αυτοί δεν μπορούν να μπουν στην Βασιλεία του Θεού.
Έτσι λοιπόν είναι πολύ χαρακτηριστική η απάντησις του Κυρίου στους μάρτυρες που είναι στον Παράδεισο. Τι; «Καὶ ἐδόθη», λέγει,«αὐτοῖς –εἰς τοὺς μάρτυρας- ἑκάστῳ στολὴ λευκή (:στον καθένα μια στολή λευκή) καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς (:και ειπώθηκε σε αυτούς), ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν (:λίγο –λέει- να αναπαυθούν) ἕως πληρώσωσι (:έως ότου γεμίσουν, φέρουν εις πλήρωσιν) καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν, οἱ μέλλοντες ἀποκτένεσθαι ὡς καὶ αὐτοί». Δηλαδή να προστεθούν κι άλλοι, κι άλλοι, κι άλλοι. Πότε θα έρθει ο Χριστός; Όταν θα γεμίσει ο οίκος του Θεού. Δεν το ξέρομε αυτό. Το ξέρει μόνον ο Θεός. Έτσι, λοιπόν, ο αριθμός, που θα είναι και η πλήρωσις του οίκου του Θεού, είναι όσων τα ονόματα εγράφησαν εις το βιβλίον της Ζωής. Όταν γύρισαν οι εβδομήκοντα και είπαν: «Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε Σένα». «Μη χαίρεστε γι’ αυτό. Αλλά να χαίρεστε σε τούτο. Ότι τα ονόματά σας γράφτηκαν στο βιβλίο της Ζωής».
Ο διάβολος και οι αμαρτωλοί φαίνεται πως ματαιώνουν την «πλήρωσιν» της Βασιλείας των Ουρανών. Αλλά ποτέ δεν ματαιώνεται ό,τι ο Θεός θέλει και προγραμματίζει. Ποτέ. Απλώς μετατίθεται ο χρόνος της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, έως ότου, όπως σας είπα, πληρωθεί ο αριθμός που μόνον ο Θεός ξέρει πόσος είναι, ποιος είναι.
Ακόμα, «πλήρωσις» είναι και η ωριμότητα του πνευματικού ανθρώπου, αν θέλετε να συμπληρώσομε. Όταν ωριμάσει ο άνθρωπος ή ωριμάσει σε κάποιο σημείο χωρίς περαιτέρω αύξησιν, τότε ο Θεός δρέπει, θερίζει αυτόν τον άνθρωπον και τον μεταφυτεύει στην Βασιλεία Του. Και το βρίσκομε αυτό να ταυτίζεται με τον θάνατον αυτόν που λέμε «βιολογικόν θάνατον». Ήρθε η ώρα που θερίζει ο Κύριος, για να μεταθέσει εις την Βασιλείαν Του την επουράνιον, την θριαμβεύουσα. Ο οίκος του Θεού που θριαμβεύει εκεί. Εδώ είναι η Εκκλησία που στρατεύεται.
Έτσι ο λόγος «ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου» είναι, όπως βλέπομε, πολυσήμαντος. Ας προσέξομε ένα πολύ σημαντικό σημείο, αγαπητοί μου, στην αναγγελία ότι οι καλεσμένοι προβάλλουν λόγους, για να μην εισέλθουν στο δείπνο, ο Κύριος οργίστηκε. «Τότε ὀργισθεὶς», λέει, «ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως…» κ.λπ. κ.λπ. Ο Κύριος ωργίσθη. Γιατί; Διότι οι άνθρωποι χάριν των οποίων τα πάντα έγιναν, θέλουν τώρα να ματαιώσουν τους θείους σκοπούς. Παράλληλα με την αναμονή πληρώσεως του αριθμού των πιστών δια το δείπνον της Βασιλείας, γίνεται και η αναμονή πληρώσεως της οργής του Θεού. Ναι. Κατά των υιών της απειθείας.
Αγαπητοί μου, ο οίκος του Θεού πρέπει να γεμίσει. Γιατί αυτό είναι η ευδοκία του Θεού. Πρέπει οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον Κύριον, να γευθούν τον Κύριον και να ωριμάσουν εν Κυρίω. Έτσι πληρούν τον τόπο του δείπνου Του, που είναι η Βασιλεία Του. Είναι κλήσις· αλλά και εντολή: «ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου». Μη γινώμεθα, λοιπόν, τέκνα απειθείας και οργής με τις αρνήσεις μας. Γιατί έτσι γεμίζομε το ποτήρι της οργής του Θεού.
Ο Κύριος είναι αγαθός. «Βούλεται», όπως λέει ο Ζιγαβηνός, ένας ερμηνευτής, «βούλεται πάντας εἰσαχθῆναι, διά τόν ἂπειρον πλοῦτον τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος». Έτσι θα νιώσουμε όλη τη χαρά στο μεγάλο σπίτι του Πατέρα, που μας καλεί. Και τα Χριστούγεννα δεν είναι παρά η εορτή που μας θυμίζει τη μεγάλη κλήση στο γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Έρχεται ο Χριστός, όπως λέει στην προς Εβραίους ο Απόστολος, έρχεται ο Χριστός ως Υιός, επί τον οίκον Αυτού, «οὗ οἶκος ἐσμέν ἡμεῖς»· «του Οποίου σπίτι είμαστε εμείς», λέγει ο Παύλος. Ναι. Εμείς είμαστε ο οίκος του Χριστού∙ που γεμίζει από μας και εμείς, αν το θέλετε, γεμίζομε από Αυτόν. Αμήν.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο
ψηφιοποίηση και επιμέλεια της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας:
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
- Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
- https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_861.mp3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου