Συγκυπτούσης. Πρεσβυτέρου Αθανάσιου Μηνά.

 Posted on 6 Δεκεμβρίου, 2025

«…γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου».

Ἡ κλήση τοῦ χριστιανοῦ καί ἡ ἕνωσή του μέ τόν Χριστό, ἀποδεικνύει τήν θεία προέλευση τῆς δομῆς τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό εἶναι ὁ μυστηριακός του χαρακτήρας, ἡ τελειότητά του.

Ἐν τούτοις, ὁ Σατανᾶς, ἀμαυρώνει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀφοῦ ἔστρωσε ἔμπροσθέν του, τράπεζα παρακοῆς καί τό κύρτωσε μέ δόλο «μή δυνάμενο ἀνακῦψαι εἰς τό παντελές». Ἡ θλίψις καί ὁ πόνος χαρακτήριζαν ἔκτοτε ὁλόκληρο τό εἶναι του, ἕως ὅτου, μέ τοῦ Ἰησοῦ τό ὄνομα καί τήν παρουσία, μαστιγώθηκε ὁ δαίμονας καί καταργήθηκε ἡ παρακοή· διότι δέν ὑπάρχει ἰσχυρότερο ὅπλο στόν οὐρανό καί στή γῆ, ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Ὄντως, ἀδελφοί, ἡ συγκύπτουσα εἶναι τό τέλειο παράδειγμα, ὅπου ὁ πιστός ὀρθόδοξος χριστιανός, ὑπακούοντας στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ καί δεχόμενος τήν ἄκτιστον Χάριν, ἀνορθώνεται· πληροῦται «εἰς πᾶν τό πλήρωμα τοῦ Θεοῦ»1 καί ἐνδύεται τόν Χριστόν2. Στό πρόσωπο ἀποτυπώνεται τό τί σημαίνει νά ζεῖς καί νά κατέχεις ἐπαξίως τήν χριστιανικήν κλήσιν3 καί νά ζεῖς ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ἀξίως τοῦ Θεοῦ, τοῦ καλοῦντος εἰς τήν ἑαυτοῦ Βασιλείαν καί Δόξαν· δηλαδή, στήν ἄκτιστον αἰώνιον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Υἱοῦ Του, Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Χριστός ἀπαλλάσσει σήμερα θεραπευτικά καί ἀνορθώνει τό πλάσμα Του, προσφέροντας τήν ἴαση στό σῶμα καί στή ψυχή τῆς συγκυπτούσης. Σήμερα χριστιανοί μου, μέ τό ἄγγιγμα τῶν χαριτόβρυτων χειρῶν Του μέ τόν ἴδιο τρόπο πού, πρωτόγονα χαρίτωσε τόν ἄνθρωπο δωρίζοντάς του τά δῶρα τὴς ἀρχεγόνου δικαιοσύνης, θεραπεύει ὁλόκληρη τήν ὀντότητα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ἔβαλε πάνω τάς χεῖράς Του, στό ἀσθενές καί πονεμένο πλάσμα πού ὁ Σατανᾶς εἶχε δέσει· παιδαγωγεῖ ἔτσι τούς ἀνθρώπους νά μήν ἀποξενώνονται ἀπό τόν Θεόν καί τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί νά ἐπιζητοῦν μέ λαχτάρα τόν Ἐκκλησιασμό καί τήν μυστηριακή ζωή. Ἀκόμη νά ἔχουμε ὑπομονή εἰς τέλος· γιατί ὁ Θεός μέσα ἀπό τήν πρόνοιά Του, παραχωρεῖ ἤ ἐπιτρέπει πειρασμούς δυναμένους νά δοκιμάσουν τίς ἀντοχές τῶν ἀνθρώπων καί νά φανερώσει ἔτσι τίς ἐνέργειες τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως.

Μπορεῖ ἐπίσης νά συμβεῖ, ὥστε νά ἀποκαλύπτονται λογισμοί ἐμπαθῶν καρδιῶν, ὅπως σήμερα ἀκούσαμε· δηλαδή, τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων, ἀνθρώπων ἀποξενωμένων τῇ διανοίᾳ ἀπό τό ἀγαθόν καί δίκαιον θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ.

Εἴθε ὁ Θεός νά φυλάξει ἀπό τέτοιο κακό καί ὑποκριτική διάθεσιν ὅπου καταργεῖται ἡ χαρά καί ἡ δοξολογία πρός τόν Πλάστην Θεόν γιά τίς Χριστολογικές εὐεργεσίες.

«Ἀποκριθείς δέ ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀγανακτών…ἔλεγε τῷ ὄχλῳ». Τέτοιοι διαλογισμοί δολίων ἀνθρώπων ποτίζονται ἀπό τίς ἀκαθαρσίες τῶν πονηρῶν πνευμάτων πού σκοτίζουν καί βρωμίζουν τόν νοῦν καί τήν καρδίαν, ὥστε νά ἀμφισβητοῦν ἀκόμη καί τήν ὕπαρξη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ μέ ἡλίθιες θεωρίες, ὅπως αὐτήν τῆς ἐξελίξεως(homo sapiens)· δηλαδή βλακώδεις καί ἀνόητες βλασφημίες τραγικῶν ἀνθρώπων.

Ἐν τούτοις, ἀδελφοί μου, ἐν πάσῃ χαρᾷ «ἐπί πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ’ αὐτοῦ», πληρούμεθα ἀγαλλιάσεως μέ τόν νόμο τοῦ Πνεύματος, πού εἶναι τό ἴδιο τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ Ψυχή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ, μᾶς δώρισε διττή ἐλευθερία: κατέλυσε τήν τυραννική ἐξουσία τῆς ἁμαρτίας καί καθαίρεσε τήν τυραννία τοῦ θανάτου· αὐτοί δέ πού ὑποτάχθηκαν πλήρως στό Πνεῦμα τό Ἅγιον, αὐτοί σκέπτονται καί πράττουν ὅ,τι πνευματικό.

Φρονοῦμε, ἁγία γερόντισσα, ὅτι ἡ Ἐκκλησία, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἐν αὐτῇ ὁλόκληρη θεανθρώπινη οἰκονομία τῆς σωτηρίας, Ὅλος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πραγματοποιεῖ τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ κόσμου μέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Ὁποῖον κατῆλθε καί παρέμεινε παντοτινά στήν Ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, ἀφοῦ ἡ «συγκύπτουσα» συναγωγή περαίνοντας τό ἔργον τῆς ἡμέρας τῆς σκιᾶς τοῦ Σαββάτου, παρέδωκε στήν Κυριακή, στό Φῶς, στήν ἀνόρθωση, ὅπου μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Μεσσίου καί τήν Ἀνάληψη, σώζεται ὁλόκληρο τό Ἀδαμιαῖο γένος. Προσφέρεται δέ, μέ τήν παρουσία τοῦ Παρακλήτου καί τῶν κόπων τῶν ἀρετῶν παγκλήρως ἡ ἀπολύτρωσις.

Ἑπομένως, χριστιανοί μου, ἐκεῖνος πού θέλει νά ἔχει τό κατ’ εἰκόνα σῶο καί τήν ἀληθογνωσία περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, ὀφείλει νά φροντίζει αὐτό: νά ἀπέχει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά μελετᾶ τόν νόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά ἀποκτήσει κάθε ἀρετή καί νά ἐπιστρέψει πρός τόν Τριαδικό Θεό μέ προσευχή καί ἀληθινή θεωρία.

Γιατί, χωρίς τήν ἐν Χριστῷ καθαρότητα, ἀκόμη κι ἄν μάθεις τήν φυσική φιλοσοφία ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι τήν συντέλεια, θά εἶσαι ὄχι λιγότερο ἀνόητος ἄν μή καί περισσότερο, ἐφ’ ὅσον πηγαίνοντας τήν ψυχή σου στίς πονηρές θεωρίες, ὄντας ἐσκοτισμένος, θά δέχεσαι τόν ἑαυτό σου ἀπόγονο τῶν χιμπατζήδων καί μαϊμούδων, ὑβρίζοντας βλακωδῶς καί ἀνοήτως τόν Πλάστην Θεόν καί τόν Σωτῆρα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

Στόν Μεσσίαν Χριστόν ἡ Δύναμις, ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

1(Ἐφεσ. 3,19 καί Κολασ. 2, 10)
2(Γαλ. 3, 27)
3(Ἐφεσ. 4, 12)