30/12/2025
Ο Καποδίστριας δεν ξεκίνησε το 1811 και το 1814 στη Βιέννη για να δημιουργήσει Ελλάδα, συνέχισε από κει που τον είχαν σταματήσει το 1807
Με τη συνθήκη του Τιλσίτ (1807) η ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, αν και διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος, παραχωρείται από τον ηττημένο τσάρο Αλέξανδρο Α΄ στον αυτοκράτορα Ναπολέοντα. Η ελληνική ιστορία αποσιωπά και την ύπαρξή της ακόμα, υποστηρίζοντας ότι το πρώτο κράτος ιδρύθηκε το 1830.
Μεταξύ 1800-07 οι φιλοδυτικές δυνάμεις μέσα και έξω απ’ τα Επτάνησα προσπάθησαν να εμποδίσουν το έργο των οικογενειών Θεοτόκη, Καποδίστρια, Κομούτου, Δεσύλλα κλπ, που επιθυμούσαν ένα πολυεθνικό κράτος Ελλήνων. Η χαμένη μάχη του 1798-99 στα Επτάνησα έγινε εμμονή για τους εθνικούς φιλοδυτικούς. Το 1803 οι Σουλιώτες, λίγο πριν πέσουν, είχαν επαφές τόσο με τον Γραικό Κοραή, όσο και με τον Έλληνα Καποδίστρια. Ο ανθρωποτηρητής Κοραής, ενστερνιζόμενος το ιακωβινικό ημερολόγιο, πληροφόρησε τους φίλους του, ανθρωποτηρητές και μη, για την κατάσταση του πολιτισμού στην Γραικία (Mémoire sur l’état actuel de la civilisation dans la Grèce), τονίζοντας ότι το κράτος που πρέπει να γεννηθεί είναι το δημοκρατικό το οποίο σκότωσε με δόλο ο χρυσός των Μακεδόνων. Δυο χρόνια αργότερα προέτρεψε τους μανθάνοντες την ελληνική (αρχαία) να κάψουν τις γραμματικές (Θ. Γαζή και τις σύγχρονες) και είπε ότι η ελληνική γλώσσα (η αρχαία) είναι γερασμένη, είναι ξένη, είναι νεκρή (Στοχασμοί Αυτοσχέδιοι στο Πρόδρομος Ελληνικής Βιβλιοθήκης). Όπως ανέλαβε με τους ομοϊδεάτες του να κρίνει τους ανθρώπους, έτσι ανέλαβε και την επιδιόρθωση της τρέχουσας ελληνικής γλώσσας, ώστε να χτίσει μια ελληνική ταυτότητα για ένα εθνικό κράτος αποκομμένο από το υπερεθνικό παρελθόν του, τόσο το χριστιανικό, όσο και το αρχαίο. Κήρυξε την φιλοσοφία φίλο απαραίτητο της θρησκείας, ώστε ο χριστιανισμός όχι μόνο να γίνει θρησκεία από πίστη, αλλά να περάσει μέσα από το φίλτρο της λογικής, ώστε να καταργηθούν οι καμπάνες, οι νηστείες, η προσκύνηση των λειψάνων, η πίστη στα θαύματα, τα μοναστήρια και η Εκκλησία εκείνη που δεν υπακούει στο κράτος του δήμου. Αυτή ήταν η δύναμη που κατέστρεψε την Επανάσταση «του Καποδίστρια» το 1807, καταδιώκοντας τους Κων. Υψηλάντη, Αλ. Μουρούζη, Ροδοφοινίκη, μ. Ιγνάτιο, Κατσαντώνη, Ζαχαριά, Ανδρίτσο, Κολοκοτρωναίους, Τζαβελαίους κλπ. ώστε να σπάσει το σερβικό μέτωπο, η δυναμική Ηπείρου-Δ. Στερεάς και ο αρματολισμός της Πελοποννήσου. Το 1817 «ο Περραιβός εισηγείται στον τσάρο» τη συνέχεια του 1807, λέγοντας πώς θα ανακτηθεί το Σούλι χωρίς πόλεμο. Η εισήγηση ήταν έργο του Καποδίστρια, που πραγματοποιήθηκε τελικά, για να το καταστρέψει ο Μαυροκορδάτος, μαζί με την ομοσπονδιακή προοπτική της Ελλάδας που θα είχε από το 1823 την Ήπειρο και την Θεσσαλία (ομολογήθηκε και δημόσια στη Βουλή από τον Πάνο Ράγκο το 1846). Το 1819, ανήμερα του Πάσχα, ο Καποδίστριας είπε από την Κέρκυρα, «η Επανάσταση θα είναι χριστιανική και τίποτ’ άλλο», ολοκληρώνοντας και τη συμμαχία της με τον Αλή πασά. Ο αφορισμός του 1805 είχε αποτέλεσμα. Το 1821 οι Καποδίστριας-Υψηλάντης ήταν προετοιμασμένοι και γι’ αυτόν. Όση προετοιμασία και να είχαν οι καποδιστριακοί όμως, δεν θα μπορούσαν να περιορίσουν τον κοραϊσμό που απείλησε να διαλύσει το παν μεταξύ 1817-21 και έγινε αιτία για την αντίστοιχη διάλυση 1822-27 όπου καταδιώχθηκαν, συκοφαντήθηκαν, δολοφονήθηκαν, εξαγοράστηκαν πολλοί εις το όνομα του κράτους δικαίου και των αγγλικών δανείων. Αυτών που έστειλαν στον τάφο τον λόρδο Μπάιρον και στα αζήτητα του Λονδίνου τον Ύμνο στην Ελευθερία του Σολωμού. Όπως το 1807, έτσι και το 1821 καποδιστριακοί και κοραϊστές είχαν τελείως διαφορετική νοηματοδότηση της Ελευθερίας.
Όλη η άγνωστη και η επιλεκτική ιστορία οφείλεται στην σιωπή του Καποδίστρια / των τότε καποδιστριακών και στην στρέβλωση πολλών μεταγενέστερων ή σύγχρονων καποδιστριακών που βοηθούν στην κοραϊκή απόδοση της ιστορίας. Συμπληρωματικά, η ιστορία της ελληνικής επανάστασης είναι διεθνώς περιχαρακωμένη, καθώς υπήρξε το μείζον ευρωπαϊκό γεγονός του 18ου αιώνα. Σ’ αυτόν τον αιώνα ανήκει ουσιαστικά η επανάσταση, η οποία ουδέποτε θα γινόταν, αν δεν υπήρχε ο Ι. Καποδίστριας για να συντονίσει ένα τεράστιο κύκλο ανθρώπων που εργάστηκε μεθοδικά από γενιά σε γενιά επί αιώνες. Φαίνεται πολύ πιθανό πως η εξέλιξη της επηρεάστηκε από την ανάγκη που ώθησε τον Καποδίστρια στη συνεργασία του με τον Κοραή.
Δείτε σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου