Η θηριωδία του Ηρώδου και το έγκλημα των εκτρώσεων (Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση)
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου,
Θεολόγου- συγγραφέως
Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων
Εν Κυθήροις τη 28η Δεκεμβρίου 2025
Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η Κυριακή μετά την Χριστού γέννηση και το μεν αποστολικό ανάγνωσμα είναι μια περικοπή από την προς Γαλάτας επιστολή του αποστόλου Παύλου, το δε ευαγγελικό μια περικοπή από το 2ο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου. Στην περικοπή αυτή ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιγράφει τα γεγονότα που επακολούθησαν μετά την Γέννηση του Κυρίου μας και πιο συγκεκριμένα μετά την προσκύνηση των Μάγων.
Όπως διηγείται ο ευαγγελιστής, όταν ο Ηρώδης διαπίστωσε ότι τον ενέπαιξαν οι Μάγοι, οργίσθηκε πολύ και έστειλε τους στρατιώτες του στη Βηθλεέμ και στα περίχωρα, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που κατοικούσαν στην περιοχή εκείνη από 2 χρονών και κάτω. Δεν δίστασε ο Ηρώδης, το άγριο αυτό θηρίο, ή μάλλον χειρότερο και από τα θηρία, πάνω στην παραφροσύνη, στη μανία και στην τρέλα του, να διαπράξει το στυγερό αυτό έγκλημα και να βάψει τα χέρια του μέσα στο αίμα 14.000 χιλιάδων αθώων μικρών παιδιών, γεγονός που προκαλεί την φρίκη και τον αποτροπιασμό όλων μας, διότι αποτελεί ένα από τα πιο φρικτά και απαίσια εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητος.
Πολλοί ρωτάνε: Γιατί να επιτρέψει ο Θεός να σφαγούν τόσα αθώα βρέφη; Απαντούμε: Η Εκκλησία κατ’ αρχήν έχει συγκαταριθμήσει μεταξύ των αγίων μαρτύρων της τα βρέφη αυτά και εορτάζει τη μνήμη τους στις 29 Δεκεμβρίου. Τα βρέφη αυτά κέρδισαν τον παράδεισο, επέτυχαν τον προορισμό τους, που είναι και ο προορισμός όλων μας. Όλοι γνωρίζουμε, ότι γι’ αυτό το σκοπό ήρθαμε στον κόσμο αυτό, αυτό είναι το νόημα της παρούσης ζωής, να επιτύχουμε την σωτηρία μας. Αφού λοιπόν τα βρέφη αυτά πέτυχαν τον προορισμό τους, τον παράδεισο και μάλιστα χωρίς να καταβάλουν κόπους και αγώνες πνευματικούς, σε τι αδικήθηκαν, επειδή δεν έζησαν στην παρούσα ζωή; Πέραν τούτου η μόνη που δεν έχει το δικαίωμα να θέτει αυτό το ερώτημα είναι η σύγχρονη κοινωνία μας, η οποία μόνο στην Ελλάδα σφάζει κάθε χρόνο 400.000 αθώα παιδιά με το μαχαίρι των εκτρώσεων και πολλά εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
Το έγκλημα της παιδοκτονίας του Ηρώδη επαναλαμβάνεται δυστυχώς σήμερα, αδελφοί μου και μάλιστα σε πολλαπλάσιο βαθμό, στην κοινωνία μας μέσω των εκτρώσεων, με τον πιο φρικτό δηλαδή και απαίσιο τρόπο. Στους εσχάτους και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, η σκληρότητα και απανθρωπιά του ανθρώπου έχει φθάσει δυστυχώς στο αποκορύφωμά της. Ο σύγχρονος άνθρωπος κατόρθωσε, αξιοποιώντας τις καταπληκτικές προόδους της ιατρικής επιστήμης, να βρει τον τρόπο να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο βάρος της τεκνογονίας και της ανατροφής των παιδιών, φονεύοντας το έμβρυο μέσα στη μήτρα της μητέρας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Εκατομμύρια αθώα και ανυπεράσπιστα βρέφη κατακρεουργούνται σήμερα στις μήτρες των γυναικών μέσα στις γυναικολογικές κλινικές, πριν δουν το φως αυτού του κόσμου. Η διαστροφή και το κατάντημα της σημερινής κοινωνίας έφθασε σε τέτοιο σημείο ώστε να μη θεωρεί πλέον την έκτρωση ως ανθρωποκτονία, αλλά ως κατάκτηση του δικαιώματος της γυναίκας να διαθέτει, όπως θέλει το σώμα της, ακόμα και να φονεύει το έμβρυό της! Θέλουν να αγνοούν όμως, όσοι προβάλουν αυτή την ανόητη δικαιολογία, ότι τα σώματά μας είναι μέλη Χριστού, είναι ναοί του αγίου Πνεύματος και επομένως δεν ανήκουν σε μας, άλλα στον Χριστό: Σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου Παύλου: «ουκ εστὲ εαυτών, ηγοράσθητε γαρ τιμής», (Α΄ Κορ.6,19-20). Δεν ανήκετε στους εαυτούς σας, διότι σας εξαγόρασε ο Χριστός με το πανάγιο αίμα του. Πέραν τούτου το έμβρυο είναι ένας άλλος ανθρώπινος οργανισμός και επομένως δεν είναι μέλος του σώματος της μητέρας. Γι’ αυτό άλλωστε η μητέρα δεν μπορεί να το κρατήσει επ’ αόριστον, όπως κρατάει όλα τα υπόλοιπα μέλη του σώματός της. Όταν έρθει η ώρα της γέννας, πρέπει υποχρεωτικά να αποχωριστεί από αυτό. Αν υποθέσουμε, ότι θελήσει να το κρατήσει στα σπλάγχνα της, θα επέλθει ο θάνατος και της μητέρας και του παιδιού.
Μια άλλη δικαιολογία που προβάλλουν είναι ότι το έμβρυο μέχρι την 14η εβδομάδα της κυήσεως δεν είναι ακόμη σχηματισμένος άνθρωπος και επομένως μέχρι τότε η έκτρωση μπορεί να γίνεται, χωρίς να αποτελεί φόνο. Όμως, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας το γονημοποιημένο ωάριο είναι άνθρωπος «εξ’ άκρας συλλήψεως», δηλαδή από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως του.
Προβάλλουν επίσης την δικαιολογία ότι οι εκτρώσεις γίνονται, είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε και μάλιστα σε μεγάλη έκταση. Η κοινωνία έχει αναγνωρίσει σιωπηρά αυτή την κατάσταση. Δεν της δημιουργεί ηθικό πρόβλημα, γι’ αυτό και η πολιτεία τις έχει νομιμοποιήσει. Μπορούμε όμως να δεχθούμε, ότι μια παρανομία πρέπει να νομιμοποιηθεί, επειδή έχει πάρει μεγάλη έκταση; Τι φταίει το κυοφορούμενο έμβρυο, που έχει κάθε δικαίωμα να ζήσει, επειδή η κοινωνία έχει εξαχρειωθεί και έχει φθάσει σε ένα τόσο μεγάλο ηθικό κατάντημα; Που είναι άραγε τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα οποία τόσο πολύ κόπτεται και καυχάται ο σύγχρονος άνθρωπος; Δεν ισχύουν στην προκειμένη περίπτωση; Γιατί άραγε σιωπούν απέναντι στο βδελυρότατο αυτό έγκλημα οι παγκόσμιοι οργανισμοί υπερασπίσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Με ποιο δικαίωμα στερούμε το αγαθό της ζωής από μια ανυπεράσπιστη ανθρώπινη ύπαρξη; Το αγαθό της ζωής είναι δώρο του Θεού και μόνον ο Θεός μπορεί να το αφαιρέσει. Κανείς άλλος. Με την ίδια λογική θα πρέπει τότε να νομιμοποιήσουμε και τη διακίνηση των ναρκωτικών, αφού και αυτά έχουν πάρει μεγάλη έκταση. Να τα αφήσουμε να διακινούνται ελεύθερα, για να μπορούν άνετα οι τοξικομανείς να τα προμηθεύονται!
Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα τραγική στην πατρίδα μας. Τα τελευταία τριάντα χρόνια μια ολόκληρη Ελλάδα δολοφονήθηκε και εξαφανίστηκε εξ’ αιτίας των εκτρώσεων, ενώ αυτή που έμεινε, κατάντησε αναιμική και γερασμένη! Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα μας αργοπεθαίνει. Οι γεννήσεις μειώνονται και οι θάνατοι αυξάνονται. Το εργατικό δυναμικό μειώνεται. Η ύπαιθρος ερημώνει. Ο στρατός μας αποδυναμώνεται. Μια αργή σιωπηλή εθνική γενοκτονία είναι σε πλήρη εξέλιξη! Το δημογραφικό πρόβλημα γίνεται ακόμη οξύτερο σήμερα, αν συνδυαστεί με την αθρόα λαθρομετανάστευση, οπότε το όλο θέμα παίρνει πλέον διαστάσεις εθνικής τραγωδίας.
Παρακαλώ πολύ όσα αναφέραμε περί των εκτρώσεων με αφορμή το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, να τα λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη μας. Όσες γυναίκες προμελετούν να προχωρήσουν σε έκτρωση, ή σκέφτονται να προτρέψουν τις κόρες τους, να προχωρήσουν σε έκτρωση, ας σκεφθούν τουλάχιστον τούτο: Ότι κάποτε και εγώ κυοφορήθηκα επί 9 μήνες μέσα στην κοιλιά της μάνας μου. Θα ήθελα τότε η μητέρα μου να προχωρήσει σε έκτρωση και να μου στερήσει το δώρο της ζωής; Θα ήθελα να συμβεί σε μένα, αυτό το κακό που σκέφτομαι να κάνω εγώ σε άλλους; Ας σκεφθούν ακόμη, ότι κάποια μέρα θα κληθούν να λογοδοτήσουν μπροστά στο φοβερό βήμα του κριτού. Και τότε αλλοίμονο!
Εύχομαι ο εν σπηλαίω γεννηθείς Κύριος να φωτίσει όλους μας γύρω από το σοβαρότατο αυτό θέμα, ώστε να πράξουμε το θέλημά του. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου