«Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

 Posted on 5 Απριλίου, 2025

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

  Οἱ κληρικοὶ πρέπει πάντα νὰ εἶναι ὑπεράνω κομμάτων καὶ νὰ παραμένουν ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τὰ διάφορα συνθήματα τῆς ταραγμένης ἐποχῆς μας. Ὅσοι συμβιβάζονται μὲ τοὺς πολιτικοὺς κάνουν λάθος καὶ προκαλοῦν τοὺς πιστούς. Δὲν πρέπει νὰ τοὺς διαφεύγει ὅτι οἱ πολιτικοὶ δημιουργοῦν σύγχυση γλωσσῶν καὶ ἐννοιῶν, πραγματικὸ πύργο Βαβέλ, ἐνῶ οἱ ἴδιοι πρέπει νὰ κηρύττουν τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου μας: «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. στ΄ 33). Ὁ ἀείμνηστος ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀναφερόμενος στὴν προτροπὴ αὐτή, ἔλεγε: ….

«Δυστυχῶς οἱ πολλοὶ ἀντέστρεψαν τοὺς ὅρους, καὶ ἀντὶ νὰ ζητοῦν πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ ζητοῦν πρῶτον τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, καὶ δεύτερον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἢ μᾶλλον, τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οὐδόλως ζητοῦν, καὶ ἔπειτα μέμφονται τὴν θρησκείαν, διότι ὑπάρχει κακοδαιμονία εἰς τὸν κόσμον. Ὁμοιάζουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ μὲ ἕνα, ὁ ὁποῖος θέλει μὲν ν’ ἀπολαύση τοὺς ὡραίους καὶ εὐχύμους καρποὺς ἑνὸς δένδρου, ἀλλὰ ἐν τῷ μεταξύ, ἀντὶ νὰ περιποιῆται τὴν ρίζαν τοῦ δένδρου, ἐκ τῆς ὁποίας ἀνέρχονται οἱ χυμοὶ καὶ γίνονται οἱ καρποί, αὐτὸς ἀδιαφορεῖ διὰ τὴν ρίζαν, καὶ ὄχι μόνον ἀδιαφορεῖ, ἀλλὰ καὶ προσπαθεῖ νὰ τὴν ξηράνη. Ρίζα τῆς ζωῆς, τῆς ὄντως εὐτυχισμένης ζωῆς, εἶναι ἢ θρησκεία, εἶναι ὁ Θεός, εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Λόγος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός».

  Οἱ ἄνθρωποι στρέφονται πρωτίστως στὰ βιοτικὰ καὶ χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ συχνὰ ἡ ὀλέθρια αὐτὴ τακτικὴ γίνεται χρόνια κατάσταση καὶ εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ἀνατραπεῖ. Ἀπαιτεῖται πνευματικὴ ἀφύπνιση, γιὰ νὰ πεισθοῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ θέτουν σὲ δεύτερη μοῖρα τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἔργο τῶν γενναίων καὶ ἐνάρετων κληρικῶν. Πρέπει κάποτε οἱ βαπτισμένοι χριστιανοὶ νὰ ἐπιλέξουν πρῶτα τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ καθημερινὰ νὰ ἐνισχύεται ἡ ἐπιθυμία τους γιὰ τὰ πνευματικὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα μένουν καὶ ἐξασφαλίζουν καλύτερη ποιότητα ζωῆς.

  «Ἡ θρησκευτικὴ ζωή, τὴν ὁποίαν ἔφερε εἰς τὸν κόσμον ὁ Χριστός, ὁ ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς, ἔχει ἄνωθεν τὴν πηγήν. Εἶναι ἀστείρευτος. Ρέει δι’ ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ τῶν αἰώνων. Δὲν σταματᾶ, διότι εἰς τὸν δρόμον της παρεμβάλλεται κάποιο ἐμπόδιον. Γνωρίζει νὰ παρακάμπτη πᾶν ἐμπόδιον καὶ νὰ ρέη μετὰ μεγαλυτέρας δυνάμεως», ἔλεγε ὁ π. Αὐγουστῖνος.

 Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἐπίσης τονίζει τὴν ἀναγκαιότητα νὰ θέτει ὁ ἄνθρωπος ὑψηλοὺς σκοποὺς στὴ ζωή του καὶ νὰ μην γίνεται ἐργάτης τῆς ματαιότητας. Λέει χαρακτηριστικά: «Γιατί ἀντλεῖς νερὸ μὲ τρύπιο πιθάρι; Γιατί αὐτὸ σημαίνει νὰ μοχθεῖς σ’ αὐτὴ τὴ ζωή. Γιατί λαναρίζεις τὴ φωτιά; Γιατί δέρνεις τὸν ἀέρα; Γιατί τρέχεις χωρὶς σκοπό. Κάθε ἐπάγγελμα δὲν ἔχει καὶ κάποιο σκοπό; Εἶναι στὸν καθένα περίπου φανερό. Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν τελικὸ σκοπὸ τῆς προσπάθειας γιὰ τὰ βιοτικὰ πρά­γματα. Ἀλλὰ δὲν μπορεῖς, γιατί «ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης». Δὲν βλέπω τίποτα ἐκτὸς ἀπὸ ὀστᾶ καὶ σκόρο καὶ ἀράχνη· ὅλα τὰ ἐπίγεια εἶναι χῶμα, ὅλα ἐκεῖνα εἶναι μῦθος, ὅλα ὄνειρο καὶ σκιὰ καὶ φανταστικὴ ἱστορία καὶ παράσταση· καὶ μᾶλλον οὔτε παράσταση. Γιατί τὴν παράσταση τὴν βλέπουμε ἔστω καὶ σὰν εἰκόνα, ἐνῶ ἐδῶ δὲν βλέπουμε οὔτε εἰκόνα».

  Ὁ Μέγας Βασίλειος παρομοιάζει τὴ ζωὴ μὲ ποτάμι ποὺ τρέχει συνεχῶς καὶ γεμίζει ἀπὸ ἀλλεπάλληλα κύματα. Γιατί ἕνα μέρος τοῦ νεροῦ ἔχει κιόλας κυλήσει, τὸ δὲ ἄλλο ἀκόμη τρέχει. Καὶ ἄλλο μὲν πρὶν ἀπὸ λίγο ξεπήδησε ἀπὸ τὶς πηγές, ἄλλο δὲ πρόκειται νὰ βγεῖ στὴ συνέχεια καὶ ὅλοι τρέχουμε πρὸς τὴν κοινὴ θάλασσα τοῦ θανάτου».

  Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ δρόμου πρὸς τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἔχει ἐμπόδια καὶ συχνὰ προκαλεῖ ἀντιδράσεις. Ὁ διάβολος πάντα ἔχει τὰ ὄργανά του, γιὰ νὰ ματαιώνει τὶς πνευματικὲς προσπάθειες τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Δὲν τὸ πετυχαίνει ὅμως, ὅταν ἐκεῖνοι περιφρονοῦν τοὺς πειρασμοὺς καὶ δυναμώνουν τὴν ἐπιθυμία τους νὰ τηροῦν τὶς θεῖ­ες ἐντολές. Δὲν κάμπτονται ἀπὸ τὶς πιέσεις τῶν ἀντιφρονούντων, οὔτε λαβαίνουν ὑπόψη τους τὶς ἀπειλὲς τῶν ἰσχυρῶν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ καὶ τῶν σοφῶν τοῦ κόσμου, ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τὸν ἀνυποψίαστο λαό.

Ορθοδοξος Τύπος