Η ισχύς μου εν τη αδυναμία
Τα τελευταία χρόνια της μεταπολίτευσης, που πλέον έχει γίνει προφανής η παρακμή του πολιτικού συστήματος και αποκαλύπτεται ο πραγματικός του χαρακτήρας ως Εκλεγόμενη Μοναρχία, παρατηρείται το φαινόμενο ότι όλοι και περισσότεροι πολίτες απέχουν από τις εκλογές.Πολλοί χαρακτηρίζουν το φαινόμενο ως ενεργό διαμαρτυρία κατά του πολιτικού συστήματος , ενώ άλλοι ως αδιαφορία και συνενοχή για την υπάρχουσα διαφθορά και παρακμή.
Στην πραγματικότητα όμως, όποιος δεν είναι ο λόγος της αποχής, αυτή συμβάλλει στην αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος υπέρ του συστήματος νομιμοποιώντας μειοψηφικές ομάδες (κόμματα) στο να ασκούν την εξουσία και με την αποχή τους οι απέχοντες γίνονται συνένοχοι στην επιτελούμενη διαφθορά και παρακμή. Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που το σύστημα έχει φροντίσει όπως η συμμετοχή στις εκλογές να μην είναι υποχρεωτική ώστε η ψήφος της διαμαρτυρίας, ή, η διαφορά κατά το σύστημα που θα έπρεπε να μην πάει χαμένη και να υποκρύπτεται από την κοινωνία ότι αυτή η χαμένη ψήφος δεν είναι κατά του ενός ή του άλλου κόμματος αλλά είναι ψήφος κατά του ίδιου του πολιτικού συστήματος .
Το πρόβλημα είναι ότι η αποχή σαν έκφραση πολιτικής θέσης δεν είναι θεσμοθετημένη και αυτό το εκμεταλλεύεται το σύστημα μέσω του εκλογικού νόμου που αφήνει ελεύθερη τη συμμετοχή στις εκλογές ως δικαίωμα των πολιτών να μην συμμετέχουν σε αυτές αλλά συγχρόνως να διατηρούν το δικαίωμα του πολίτη με ότι πλεονεκτήματα. αυτό συνεπάγεται.
Θα ήταν ουτοπία να ζητήσουμε από το σύστημα να ορίσει υποχρεωτική τη συμμετοχή στις εκλογές και μαζί με τα ψηφοδέλτια των κομμάτων και το λευκό καθιερώσει και το ψηφοδέλτιο διαμαρτυρίας κατά του πολιτεύματος που θα έδειχνε ότι το σύστημα δεν είναι αρεστό. Κανείς δεν παίρνει κάτι εάν δεν ζητήσει, ή, να το παράξει μόνος του. Για να γίνει αυτό πρέπει να δράσουν οι ίδιοι οι πολίτες που πιστεύουν ότι, σήμερα δεν έχουμε πραγματική Δημοκρατία και ότι πίσω από το ψευδώνυμο της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας κρύβεται μία Εκλεγόμενη Μοναρχία όπου οι Αντιπρόσωποι ελέγχονται από τον Μονάρχη και όχι από τους ψηφοφόρους τους και ότι ο Μονάρχης. ορίζει τη Νομοθετική, την Εκτελεστική και τη Δικαστική εξουσία.
Η πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου μας έχει δείξει ότι όσες φορές ο λαός έχει διαμαρτυρηθεί για κάτι η εξουσία το αρνήθηκε με το Δημοψήφισμα για το ΟΧΙ, τη συμφωνία των Πρεσπών, ή, παίζει θέατρο όπως για τα αιτήματα αποπληρωμής του κατοχικού δανείου, την κατοχή της Κύπρου από Τουρκικό στρατόκαι την οριοθέτηση της ΑΟΖ .
Για να αλλάξει το πολιτικό που είναι σχεδιασμένο να υπηρετεί την ΝΤΠ πολλοί προτείνουν μία λαϊκή εξήγηση χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο και ότι το σύστημα συντηρεί μισθοφόρους για να αντιμετωπίσει μία πιθανή λαϊκή εξήγηση, τη δράση των που βλέπουμε σε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας που συνεργάζονται στη διάλυση των διαδηλωτών.
Ένας απλός τρόπος που προτείνεται χωρίς να απαιτείται τίποτε από το σύστημα είναι η συμμετοχή όλων στις εκλογές όπου θα αναγκαστούν να φανούν τρείς κατηγορίες πολιτικών θέσεων που εκφράζουν τις αντίστοιχες κατηγορίες πολιτών
1) Αυτοί που βολεύονται από το πολιτικό σύστημα και θα ψηφίσουν ένα από τα προτεινόμενα κόμματα.
2) Αυτούς που θα ψηφίσουν λευκό και αδιαφορούν για το αποτέλεσμα και
3) οι οποίοι αντιτίθενται, ή, διαμαρτυρούνται για το ίδιο το πολιτικό σύστημα και απαιτούν την αλλαγή του στην πραγματική Δημοκρατία όπου ο λαός δεν θα εκλέγει Μονάρχη αλλά θα συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων σε Δημοτικό, Περιφερειακό και Εθνικό επίπεδο.
Για τους τελευταίους το σύστημα δεν διαθέτει ψηφοδέλτια, ούτε πρόκειται να κάνει εάν του ζητήσουν, αλλά οι διαφωνούντες, που είναι οι περισσότεροι και αδυνατούν να συντονιστούν, θα μπορούν να πάρουν το λευκό ή κάποιο από τα άλλα ψηφοδέλτια και να γράψουν κάτι, π. .χ. Δημοκρατία, Ελευθερία , μία μουτζούρα ή κάτι δικό του ο καθένας, καθιστώντας το ψηφοδέλτιο άκυρο. Μέχρι τώρα τα άκυρα είναι αμελητέα λόγο λάθους γερόντων ή απρόσεκτων, εάν όμως αυτά αντιπροσωπεύουν την ενσυνείδητη θέση του ψηφοφόρου και φθάσουν στο ποσοστό της σημερινής αποχής θα φανεί πλέον ότι το σύστημα δεν αντιπροσωπεύει τη λαϊκή θέληση και κανένα κόμμα, ή, ακόμη και συνδυασμός κομμάτων δεν θα έχει το άλλοθι να διεκδικήσει την εξουσία και το σύστημα που θα καταρρεύσει ειρηνικά χωρίς καν διαμαρτυρία στο Σύνταγμα ή τις πρωτεύουσες των άλλων νομών.
Αυτό απαιτεί όπως οι σημερινοί απέχοντας που είτε, παριστάνουν τους ήρωες αντιστασιακούς ή, είναι αδιάφοροι και εμμέσως συνένοχοι του συστήματος, δεν πρέπει να ψηφίσουν με τον τρόπο που τους ταιριάζει ώστε να φανεί επιτέλους η λαϊκή θέληση. Δεν πρέπει να περιμένουμε άλλο να αλλάξουμε τα πράγματα εάν δεν κάνουμε κάτι για την αλλαγή, μέχρι τώρα κανένα κόμμα δεν κατόρθωσε να την φέρει, εμείς πρέπει να την επιβάλλουμε, το σύνθημά μας:
Αλήθεια, Ελευθερία, Δικαιοσύ νη
Ηλίας Σταμπολιάδης
Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς –Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα του ΙΗΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου