Η αντιεκκλησιαστική παραδοχή η οποία θεωρήθηκε «εκκλησιολογική προϋπόθεση».
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Η καλούμενη ‘’εκκλησιολογική προϋπόθεση’’ της ‘’Δήλωσης του Τορόντο’’ η οποία τονίζει ότι, ‘’οι εκκλησίες αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος μέλος της Εκκλησίας του Χριστού είναι περιεκτικότερο από το να αποτελεί μέλος της ίδιας του της εκκλησίας’’*, καταδεικνύει το μέγεθος της εκκλησιολογικής στρέβλωσης η οποία κλήθηκε ‘’εκκλησιολογική’’ προϋπόθεση.
Η προϋπόθεση αυτή υποδεικνύει καθοδηγητικά με τον τονισμό ‘’περιεκτικότερο’’, σε ποια Εκκλησία έχει μεγαλύτερη σημασία να ανήκουν τα μέλη του Π.Σ.Ε.
Υπογράφοντας και εμείς ως Ορθόδοξοι μια τέτοια προϋπόθεση, σαφέστατα παραδεχόμαστε ότι δεν έχει τόση σημασία να ανήκομε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά είναι ‘’περιεκτικότερο’’ να ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού, λες και η Εκκλησία του Χριστού είναι άλλη από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αναιρεί ή δεν αναιρεί αυτή η προϋπόθεση – παραδοχή, την εκκλησιαστική μας αυτοσυνειδησία ως Ορθοδόξων; Αυτό που επισημαίνεται με το «περιεκτικότερο» στη Δήλωση, αυτόματα υποβαθμίζει το γεγονός ότι ως Ορθόδοξοι ανήκουμε στη Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία. Και αυτή η παραδοχή, παρεισέφρησε ως μη όφειλε σε κείμενο της Συνόδου της Κρήτης.
Είναι κατάδηλο ότι το κείμενο της Δήλωσης του Τορόντο, αποτελεί απλά ένα κείμενο το οποίο καταγράφει τις μάταιες προσπάθειες συνύπαρξης στο συγκρητιστικό συνονθύλευμα του λεγόμενου Π.Σ.Ε.
Τέτοια προϋποθέση – παραδοχή, σχετικοποιεί την εκκλησιαστική μας αυτοσυνειδησία ως Ορθοδόξων, ότι δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Πρόκειται για εκκλησιολογική στρέβλωση και όχι ‘’εκκλησιολογική’’ προϋπόθεση.
Πως είναι δυνατόν μια τέτοια άτοπος στρέβλωση να έχει παρεισφρήσει σε Κείμενο της Συνόδου της Κρήτης; Για ποιο λόγο παρεμβληθεί μια τέτοια αντιεκκλησιαστική παραδοχή, τη στιγμή μάλιστα που τα δυο Πατριαρχεία Βουλγαρίας και Γεωργίας, φέρουν σοβαρές θεολογικές ενστάσεις και ορθώς δεν συμμετέχουν στο συνονθύλευμα του καλούμενου Π.Σ.Ε.;
Η Ορθόδοξη στάση των δύο Πατριαρχείων Βουλγαρίας και Γεωργίας, δεν ερείδεται σε αλλότριες σκοπιμότητες ούτε, ούτε σε εθνοφυλετισμό, αλλά ούτε και στο απαξιωτικό που τόνισε σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο μ. Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄, ότι ότι δήθεν ‘’τους έβαλε πάνω ο Πατριάρχης Ρωσίας’’.
Τέτοια παραδοχή αντιστρατεύεται το γεγονός ότι, η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί τη Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Είναι πρέπον εμείς οι Ορθόδοξοι να συμμετέχουμε στο συγκρητιστικό συνοθύλευμα του καλουμένου Π.Σ.Ε. και να υπογράφουμε μια τέτοια απαράδεκτη προϋπόθεση, ότι δήθεν είναι πιο περιεκτικό να συμμετέχουμε στην Εκκλησία του Χριστού, παρά στην δική μας Εκκλησία;
Δεν παραδεχόμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι με αυτή την λεγόμενη ‘’εκκλησιολογική’’ προϋπόθεση ότι, η Εκκλησία μας, δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού; Αυτό είναι απαράδεκτο.
Είναι δυνατό οι Ορθόδοξοι, οι οποίοι υπεραμύνονται μιας τέτοιας εκκλησιολογικής προϋπόθεσης, να μην αντιλαμβάνονται το μέγεθος του ατοπήματος τους; Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν Ορθόδοξοι, οι οποίοι σαφέστατα αντιλαμβάνονται το άτοπο μιας τέτοιας προϋπόθεσης, αλλά ο ‘’φόβος’’, είτε άλλοι λόγοι δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε θεολογική ένσταση. Μόνο οι Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, πρόταξαν θεολογικές ενστάσεις για τα σχετικά κείμενα της Συνόδου της Κρήτης.
*«Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου