«῎Εθνος ἀνάδελφον»
῎Ηδη ἀπὸ τῶν πρώτων ἡμερῶν τῆς Προεδρικῆς του θητείας, καὶ συγκεκριμένως κατὰ τὴν διάρκειαν ἐπισκέψεώς του εἰς στρατιωτικὰς μονάδας κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Πάσχα 1985, ὁ Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης ἐπεσήμανε, παρουσίᾳ τοῦ Πρωθυπουργοῦ ᾽Ανδρέα Παπανδρέου, εἰς δημοσίας πρὸς τὴν κρατικὴ τηλεόρασι δηλώσεις του τὴν ψηλαφητὴ ἀλήθεια, ὅτι ἐμεῖς οἱ ῞Ελληνες εἴμεθα «῎Εθνος ἀνάδελφον», ἀφοῦ συγγενικά μας ἔθνη δὲν ὑπάρχουν· κατ᾽ ἀντίθεσι πρὸς ἄλλους λαούς, ποὺ δὲν εἶναι μόνοι, ἀλλὰ διαθέτουν συγγενεῖς, ὅπως οἱ σλαβικοὶ λαοί, οἱ ἀραβικοί, οἱ ἀγγλοσάξωνες, οἱ λατινογενεῖς λαοί, κλπ.
῾Η ἐπισήμανσις αὐτὴ ἔγινε εἰς τὸ πλαίσιον μερίμνης γιὰ τὴν μεγαλύτερη ἐνεργοποίησι τῶν ἐθνικῶν μας δυνάμεων, ὅταν ὅλοι συνειδητοποιήσουμε τὶς συνέπειες τῆς ἀνωτέρω ἀληθείας. ᾽Αφοῦ, στερούμενοι συγγενῶν, δὲν ἔχουμε νὰ περιμένουμε σὲ κρίσιμες περιστάσεις τίποτε καὶ ἀπὸ κανένα καὶ θὰ πρέπει γι᾽ αὐτό, νὰ βασιζώμεθα πολλὲς φορὲς εἰς τὶς ἰδικές μας καὶ μόνον δυνάμεις, δεδομένου ὅτι οἱ ξένοι φροντίζουν, ὅπως εἶναι φυσικόν, γιὰ τὰ ἰδικά τους καὶ μόνον ὁ καθένας συμφέροντα.
῾Η ψηλαφητὴ καὶ ἀκαταμάχητη αὐτὴ ἀλήθεια βρῆκε τότε λυσσώδη ἀποδοκιμασία ἀπὸ πολλὲς πλευρές. Πρῶτον, ἀπὸ τοὺς κύκλους ἐκείνων, ποὺ εἶχαν ἀντιδράσει εἰς τὴν ἐκλογὴ τοῦ Χρήστου Σαρτζετάκη ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καὶ ἐξακολουθοῦσαν νὰ τὸν πολεμοῦν μέχρι τοῦ γελοίου σημείου νὰ χαλκεύουν ἐξ ὁλοκλήρου ἀνυπόστατα εἰς βάρος του μυθεύματα ἢ νὰ χλευάζουν, μὲ τὰ γραφόμενα ἀπὸ ἀνοήτους καὶ ἀμαθεῖς κονδυλοφόρους εἰς τὶς ἐφημερίδες καὶ τὰ ἔντυπά τους, καὶ κάθε τι ὑπ᾽ αὐτοῦ λεγόμενο ἢ πραττόμενο. Δεύτερον, ἀπὸ τοὺς ἀνερματίστους ἀπολογητὰς τῆς σταλινικῆς λογικῆς, οἱ ὁποῖοι, ὡς γνήσιοι ἐκφρασταὶ τοῦ χειροτέρου πνευματικοῦ σκοταδισμοῦ, καὶ δὲν ἀνέχονται καμμιὰ ἀναφορὰ εἰς τὸ «ἔθνος» καὶ τὶς ἀδιατίμητες ἀξίες, ποὺ αὐτὸ ἐνέχει. Καὶ τρίτον, ἀπὸ τοὺς σκοτεινοὺς ἐπιβούλους, οἱ ὁποῖοι, χάριν τῶν ἰδίων των ἀνομολογήτων σκοπῶν, δρῶντες πάντοτε ἀφανῶς καὶ ὑπονομευτικῶς, μὲ συστηματικὴ ἐκμετάλλευσι τῶν παθῶν καὶ φιλοδοξιῶν καὶ τῆς ἰδιοτελείας τῶν μέν, ἢ τῆς ἀφελείας καὶ ἀμαθείας τῶν δέ, ἐπιδιώκουν σταθερῶς τὴν ψυχοπνευματικὴ ἀποσάρθρωσι τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος· καὶ οἱ ὁποῖοι βεβαίως διέβλεψαν, ὀρθῶς, εἰς τὰς δημοσίως διακηρυσσομένας θέσεις τοῦ νέου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τὸν κίνδυνον ἐνδυναμώσεως τοῦ γνησίου ἐθνικοῦ λαϊκοῦ φρονήματος, δηλαδὴ ἀπροσδόκητον εἰς τοὺς σχεδιασμούς των ἐμπόδιον.
῞Ομως, παρὰ τὶς λυσσώδεις αὐτὲς ἀντιδράσεις, ὁ ἀφορισμός, ὅτι ἐμεῖς οἱ ῞Ελληνες «εἴμεθα ῎Εθνος ἀνάδελφον» εἶχεν ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς τεραστίαν ἀπήχησιν καὶ καθολικὴν ἀποδοχήν. Καὶ ὁ Πρωθυπουργὸς ᾽Ανδρέας Παπανδρέου δημοσίως τὸν ἐπεκαλέσθη, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀμέσως, ὡς ὁλοφάνερη ἀλήθεια, τὸν ἐνεστερνίσθη. Εἰσῆλθε πλέον ἔκτοτε ὁριστικῶς εἰς τὸ πολιτικόν μας λεξιλόγιον.
᾽Αλλὰ ἡ ἀντίδρασις ἐλλοχεύει. Εἶχεν ἤδη παρέλθει τριετία καὶ πλέον ἀπὸ τὴν λῆξι τῆς θητείας καὶ τὴν ἀποχώρησι ἀπὸ τὰ Προεδρικά του καθήκοντα τοῦ Χρήστου Σαρτζετάκη. Διότι ὅμως ὁ λόγος του διετηρεῖτο ζωντανὸς εἰς τὴν λαϊκὴν συνείδησιν, ἐπεχειρήθη τότε, προφανῶς προγραμματισμένως, μία ψευδο-επιστημονικὴ ἀντίκρουσίς του, ἀπὸ τὴν γραφίδα συνεργάτου περιοδικοῦ, καὶ μάλιστα τοῦ περιοδικοῦ ΕΛΛΟΠΙΑ , καίτοι ἐνασχολουμένου μὲ «ἐθνικὰ θέματα» ! Εἰς τὴν ''ἀντίκρουσιν'' αὐτὴν ἐδόθη ἀπὸ τὸν τέως Πρόεδρον καταλυτικὴ ἀπάντησις μὲ τὴν ἀπὸ 17.2.1994 ἐπιστολήν του πρὸς τὸ περιοδικόν. ῾Η ἐπιστολὴ αὐτὴ ἐδημοσιεύθη εἰς αὐτό, ἀλλὰ τμηματικῶς, εἰς δύο συνεχείας, καὶ μὲ πληθώραν τυπογραφικῶν σφαλμάτων, ποὺ σὲ μερικὰ σημεῖα ἄλλαζαν καὶ τὴν ἔννοια τοῦ κειμένου ! Ἡ κακοποίησις αὐτὴ τοῦ κειμένου γεννᾷ πολλὰ ἐρωτηματικά, ἐν ὄψει μάλιστα τοῦ γεγονότος, ὅτι ἦτο εὐανάγνωστον, ἀφοῦ εἶχε παραχωρηθῆ πρὸς δημοσίευσιν εἰς ἔντυπον δι’ ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστοῦ μορφήν, ἑπομένως καὶ κανένα τυπογραφικὸν σφάλμα δὲν ἐδικαιολογεῖτο, ἐνῷ ἐξ ἄλλου εἶναι χαρακτηριστικόν, ὅτι οὐδέποτε εἶχε σημειωθῆ παρομοία κακοποίησις εἰς δημοσιευόμενα εἰς τὸ περιοδικὸν παντοῖα ἄλλα κείμενα ἄλλων !
Κατόπιν τούτων ἡ προκειμένη ἀπὸ 17.2.1994 ἀπάντησις τοῦ Προέδρου, ἀναιρετικὴ τῶν παντοίων ἐναντίον τοῦ «ἔθνους» ἀνοησιῶν, ἀπεστάλη πρὸς δημοσίευσιν εἰς τὸ ἐκδιδόμενον τότε ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Ἄρη Μωραΐτη «Περιοδικὸ γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ» «ΠΑΝΤΑ» καὶ ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ τὸ ὑπ᾽ ἀριθ. 5-6 τεῦχος του, Δεκεμβρίου 1994-Μαΐου 1995, σελ. 5 ἕως 17, ὑπὸ τὸν χαρακτηριστικὸν τίτλον « Ὁ κ. Χρῆστος Σαρτζετάκης ἀνατρέπει εὐρέως κυκλοφοροῦντες μύθους γύρω ἀπὸ τὴν ἔννοια τοῦ ἔθνους ». Ἐνῷ ἐξ ἄλλου εἰς προτασσόμενον, εἰς τὴν σελ. 4, «Σημείωμά» του ὁ ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ, μεταξὺ ἄλλων, ἐτόνιζε : « Εἶναι πολὺ γνωστὲς στὸν ἑλληνικὸ λαὸ οἱ πλευρὲς τῆς προσωπικότητας τοῦ κ. Χρήστου Σαρτζετάκη,ποὺ ἀφοροῦν τὸν ἀκέραιο δικαστικό, τὸν ἀγωνιστὴ τῆς Δημοκρατίας καὶ τέλος τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας. Νομίζουμε ὅτι μὲ τὴν δημοσίευσι αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς θὰ ἀρχίσει νὰ γίνεται γνωστὴ καὶ μία ἄλλη πτυχὴ τῆς προσωπικότητάς του : τοῦ δεινοῦ μελετητῆ ἑνὸς εὐρέος φάσματος άλληλοεμπλεκομένων ἐπιστημῶν ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου