Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή θά λέγαμε πώς εἶναι ἕνα κεκτημένο ἐλπίδας καί χαρᾶς γιά Ἐμᾶς, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἄν τό θελήσουμε, θά σώσει τόν καθέναv μας, ὅσο ἁμαρτωλοί καί ἄν εἴμαστε. Μέχρι τό τέλος τοῦ βίου μας ὁ Χριστός θά προσπαθεῖ νά μᾶς συναντήσει πολλές φορές. Μία φορά νά τόν δεχτοῦμε προσωπικά, θά μᾶς ἀλλάξει τή ζωή καί θά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία. Ἄς ἀκολουθήσουμε τόν Ζακχαῖο στήν ἀναζήτηση τοῦ Χριστοῦ.
Ἰησοῦς καί Ζακχαῖος
Ὁ Ζακχαῖος ἦταν φοροεισπράκτορας, πρόσωπο μισητό στήν κοινωνία, ἀφοῦ τό ἐπάγγελμά του ἦταν συνυφασμένο μέ τήν κλοπή, τήν ἀπάτη καί τήν ψευτιά. Κανένας σεβασμός, καμία ἐκτίμηση στό πρόσωπό του δέν ὑπῆρχε ἀπό κανέναν. Οἱ ἄνθρωποι τόν μισοῦσαν καί ἐκεῖνος ζοῦσε καί συγκατοικοῦσε μέ τό πάθος τῆς φιλαργυρίας.
Ὅμως ἔμαθε πώς ἦρθε ὁ Χριστός στήν Ἱεριχώ. Ἦταν σίγουρος, ὅτι ἄν τόν συναντοῦσε, θά μποροῦσε νά ἀλλάξει τήν εὐπαθῆ ζωή του. Φαίνεται πώς τόν εἶχε κουράσει ἡ ἀπληστία του, ἀλλά καί ἡ ἀπομόνωση ἀπό τήν κοινωνία. Τά πλούτη καί οἱ ὑλικές ἀπολαύσεις δέν τοῦ χάρισαν τήν εὐτυχία πού περίμενε. Ἄκουσε λοιπόν ὅτι ὁ Χριστός ἀγκαλιάζει καί μιλάει μέ δικαίους καί ἀδίκους, μέ ὑγιεῖς καί ἀσθενεῖς, μέ Ἰουδαίους καί ἀλλοεθνεῖς. Ἴσως ἀναγνώρισε τήν ἀποστασία του ἀπό τόν Θεό καί βρῆκε τήν εὐκαιρία νά ἀλλάξει τή ζωή του. Δέν τόν ἔνοιαζε τί θά πεῖ ὁ κόσμος, οὔτε τί εἶχε πράξει στό παρελθόν. Θέλησε μόνο νά συναντήσει τόν Χριστό. Ἐπειδή ἦταν μικρόσωμος, ἀνέβηκε σ᾽ ἕνα δέντρο, μία συκομουριά, γιά νά φωνάξει τόν Χριστό κι Ἐκεῖνος νά τόν δεῖ. Ἀμέσως τό βλέμμα τοῦ Χριστοῦ πέφτει πάνω στόν Ζακχαῖο, τόν ὁποῖο καλεῖ μέ τό ὄνομά του. Ἡ προσωπική αὐτή κλήση δείχνει ὅτι ὁ Ζακχαῖος εἶχε μετανοήσει καί ἤθελε νά σωθεῖ. Δημόσια ἐξομολογεῖται, διορθώνει τά λάθη του ἐπιστρέφοντας τά χρήματα στό τετραπλάσιο. Ἡ ἔμπρακτη μετάνοια ὁδηγεῖ στή σωτηρία καί προσκαλεῖ τόν Χριστό στή ζωή μας.
Συνάντηση μέ τόν Χριστό
Γιά νά συναντήσουμε τόν Χριστό πρέπει κι ἐμεῖς νά ἀκολουθήσουμε τήν τακτική τοῦ Ζακχαίου. Πρῶτον, πρέπει νά ἀκούσουμε τή φωνή τῆς συνειδήσεώς μας, πού μᾶς προτρέπει νά βροῦμε τόν Χριστό. Δεύτερον, νά ἀποφασίσουμε νά ἀφήσουμε τό δικό μας τελώνιο, αὐτό πού τρέφουμε μέ τόν ἐγωϊσμό μας κυρίως καί νά βάλουμε στό κέντρο τῆς ζωῆς μας τόν Χριστό ἀντί τοῦ ἑαυτοῦ μας. Τρῖτον, νά μήν ὑπολογίζουμε τή γνώμη τῶν ἀνθρώπων ὅταν εἶναι ἀντίθετη ἀπό τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ. Δέν πρέπει νά μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ γνώμη τῶν ἀνθρώπων ἀλλά τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων. Ὅταν συναντήσουμε τόν Χριστό, τότε θά ἐπέλθει ἡ ἀναγέννησή μας. Ὁ Ζακχαῖος ὅταν συνάντησε τόν Χριστό, ἔγινε ἀπό φιλάργυρος ἐλεήμων, ἀπό μισόθεος –δηλ. ἀρνητής τοῦ Θεοῦ– φιλόθεος, καί ἀπό ἁμαρτωλός μετανοημένη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τό πρόσωπο τοῦ ἁμαρτωλοῦ τελώνη ἄς τό θυμόμαστε πάντοτε στή ζωή μας, γιατί θά μᾶς θυμίζει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἀγάπη καί θέλει νά σωθεῖ ὁ κάθε ἁμαρτωλός, ἀρκεῖ νά τόν συναντήσουμε μέ διάθεση μετανοίας, γιά νά ἀπολαύσουμε ὅλα ὅσα ἑτοίμασε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν γιά ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς.
Ἄς μᾶς ἐμπνεύσει στήν πορεία μας τό πρόσωπο τοῦ ἀρχιτελώνη Ζακχαίου καί ἄς ἔχουμε σκοπό τῆς ζωῆς μας τή μετάνοια γιά νά συναντήσουμε τόν Χριστό.
Ἀρχιμ. Ε. Λ.
https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2024/04_2024(3687).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου