Το έρημο το αηδόνι το μοναχό περπατεί στους κάμπους καμαρωτό….
Ο ανθρωπομορφισμός στα δημοτικά τραγούδια που είναι τα Ομηρικά Έπη της Ελληνικής Επανάστασης προσωποποιούν την αδούλωτη ελληνική ψυχή. Τα δημοτικά τραγούδια είναι οι ραψωδίες μιας σύγχρονης νικηφόρας Ιλιάδας …
Η ομαδικότητα των παραδοσιακών χορών μας δηλωτική της απαραίτητης συλλογικότητας και της σύμπνοιας της συνοχής σε καιρούς σκοτεινούς.
Ο ρυθμικός βηματισμός
σηματοδοτεί ότι βήμα βήμα κατακτάς το ιδανικό…με στοχευμένη αρμονία.
Ο πρωτοστάτης του χορού
ο κορυφαίος είναι ο ηγέτης της συντροφομάζωξης που επιτέλους αφήνει της τάβλας τα μοιρολόγια και οδηγεί το λαό σε ξεσηκωμό.. Ο κορυφαίος κρατάει μαντήλι που αναδιπλώνεται λεύτερα συμβολίζοντας το ξεθηκαρωμένο γιαταγάνι που υψώνει ο Αρχιστράτηγος του Γένους…
Τα μαντήλια
σύμβολα δεσμών…..Ο χορός ξεδιπλώνεται σαν μια αλυσίδα υποδηλώνοντας ότι τα δεσμά της υποδούλωσης διαρρηγνύονται.
H πλατεία του χορού
ήταν πάντα για το λαικό πολιτισμό του τόπου μας η νεοελληνική ορχήστρα ενός αρχαίου θεάτρου σ΄ένα αμφιθεατρικό τοπίο με τα χωριατόσπιτα αλάργα όπου διαδραματίζεται το γλέντι, το πανηγύρι. Αυτές οι πλατείες των χωριών για δεκαετίες αποτελούν τα μαρμαρένια αλώνια του Πολιτισμού μας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου