«Εἶδα ἕνα ὄνειρο… ὁ Θεὸς ὑπέγραψε ἕνα ὁμόλογο μὲ τὴν Ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ὁ Θεὸς δὲν παίρνει πίσω τὴν ὑπογραφή του…»Θεόδωρος Κολοκοτρώνης – Αρχές του Αγώνα για την Ελληνική Ανεξαρτησία.
Ήταν το πρώτο ομόλογο που οι γερμανοτσολιάδες απόγονοι του Τσολάκογλου «κούρεψαν» τον Απρίλιο του 2010, δηλώνοντας την υποτέλειά τους στην Γερμανική οικονομική εισβολή. Απρίλιος … Τον ίδιο μήνα που τα Ναζιστικά στρατεύματα μπήκαν στην Ελλάδα με τα όπλα το 1941.
Σαν μικροομολογιούχοι που μας «κούρεψαν» το Ομόλογο Λευτεριάς, ας πάμε να ζητήσουμε την αποζημίωσή μας …
Γιατί όποιος δεν ζητάει αυτά που είναι δικαιωματικά δικά του για να ζήσει αληθινά … καταλήγει να επιβιώνει απλώς με τα ψίχουλα που του πετούν …
Σαν μικροομολογιούχοι που μας «κούρεψαν» το Ομόλογο Λευτεριάς, ας πάμε να ζητήσουμε την αποζημίωσή μας …
Γιατί όποιος δεν ζητάει αυτά που είναι δικαιωματικά δικά του για να ζήσει αληθινά … καταλήγει να επιβιώνει απλώς με τα ψίχουλα που του πετούν …
Ας πούμε και κανένα σύνθημα Λευτεριάς στην γλώσσα που καταλαβαίνουν οι νεοέλληνες ραγιάδες.
Στην γλώσσα που μιλάνε τα «φράγκα».
Μπας και τους αγγίξουν λίγο στις πετρωμένες ψυχές τους …
Στην γλώσσα που μιλάνε τα «φράγκα».
Μπας και τους αγγίξουν λίγο στις πετρωμένες ψυχές τους …
Χρόνια πολλά, Χρόνια Καλά, χρόνια Ελεύθερα συνέλληνες !!!
Ξέρετε κάτι; Κι ἐγὼ εἶδα ἕνα ὄνειρο…
Ὁ Θεὸς τῶν Ἑλλήνων ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν λευτεριᾶ τῆς Ἑλλάδος καὶ μὲ καμμίαν δύναμι δὲν θὰ τὴν πάρῃ πίσω!
Τὸ εἶδα τὸ ὄνειρο…
Ἴσως νὰ μὴν εἶμαι ὁ Κολοκοτρώνης, ἀλλὰ ἀπὸ ὄνειρα, ὅσες φορὲς βλέπω, πάντα ἀληθινὰ βγαίνουν…
Σὰν νὰ ἔρχεται τὸ αὔριο νὰ μὲ βρῇ καὶ νὰ μοῦ πῇ μερικὰ μυστικά… Ἴσα γιὰ νὰ προσέχω περισσότερο καὶ νὰ μπορῶ νὰ προετοιμάζομαι…
Αὐτὸ λοιπὸν τὸ ὄνειρο τὸ βλέπω ἀπὸ μικρὸ παιδί…
Μὲ κυνηγᾶ γιὰ νὰ τὸ συνειδητοποιήσω, ἀλλὰ πάντα τὸ ἀπέφευγα…
Τὸ φοβόμουν…
Τώρα ὅμως ποὺ ἡ ὥρα πλησιάζει, ἡ μεγάλη ὥρα τῆς Λευτεριᾶς, ναί, τώρα μπορῶ νὰ τὸ μοιραστῶ…
Καὶ νὰ τὸ ξέρουμε… Ἕνας θεὸς οὐδέποτε παίρνει πίσω τὴν ὑπογραφή του…
Ὁ Θεὸς τῶν Ἑλλήνων ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν λευτεριᾶ τῆς Ἑλλάδος καὶ μὲ καμμίαν δύναμι δὲν θὰ τὴν πάρῃ πίσω!
Τὸ εἶδα τὸ ὄνειρο…
Ἴσως νὰ μὴν εἶμαι ὁ Κολοκοτρώνης, ἀλλὰ ἀπὸ ὄνειρα, ὅσες φορὲς βλέπω, πάντα ἀληθινὰ βγαίνουν…
Σὰν νὰ ἔρχεται τὸ αὔριο νὰ μὲ βρῇ καὶ νὰ μοῦ πῇ μερικὰ μυστικά… Ἴσα γιὰ νὰ προσέχω περισσότερο καὶ νὰ μπορῶ νὰ προετοιμάζομαι…
Αὐτὸ λοιπὸν τὸ ὄνειρο τὸ βλέπω ἀπὸ μικρὸ παιδί…
Μὲ κυνηγᾶ γιὰ νὰ τὸ συνειδητοποιήσω, ἀλλὰ πάντα τὸ ἀπέφευγα…
Τὸ φοβόμουν…
Τώρα ὅμως ποὺ ἡ ὥρα πλησιάζει, ἡ μεγάλη ὥρα τῆς Λευτεριᾶς, ναί, τώρα μπορῶ νὰ τὸ μοιραστῶ…
Καὶ νὰ τὸ ξέρουμε… Ἕνας θεὸς οὐδέποτε παίρνει πίσω τὴν ὑπογραφή του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου