Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου
Ὁ γέροντας νιώθει πώς τό τέλος πλησιάζει. Ἐπιθυμία του εἶναι νά κάνει ἕνα ἀκόμη βῆμα: Νά γίνει μεγαλόσχημος μοναχός. Ἡ κουρά του προτίμησε νά γίνει στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Αἰκατερίνης
στή Μόσχα, ἕνα
μοναστήρι μέ τή δική του μαρτυρική ἱστορία. Βρίσκεται στή ΝΔ πλευρά τῆς περιφέρειας τῆς Μόσχας. Σ’ αὐτή τήν περιοχή τήν περίοδο τῆς σοβιετικῆς ἐξουσίας βρίσκονταν τρεῖς μονάδες τῆς N.K.V.D., ἕνα τρίγωνο θανάτου! Ἡ μία ἦταν ἡ φυλακή Σουχάνοφκα γιά τούς πολιτικούς κρατούμενους. Δέν ἦταν ἄλλη ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Αἰκατερίνης. Τό μοναστήρι χτίστηκε τόν 17ο αἰώνα. Μετά ἀπό 300 χρόνια ζωῆς, στή δεκαετία τοῦ ’30, ἔκλεισε βίαια καί μετατράπηκε σέ φυλακή μέ σκληρό καθεστώς. Ὁ τρομερός Γιεζώφ εἶχε μετατρέψει ὁ ἴδιος τό μοναστήρι σέ φυλακή. Δεκάδες χιλιάδες «φιλοξενήθηκαν» στά κτίρια τῆς μονῆς. Κανείς δέν ἀπελευθερώθηκε. Πολλοί πέθαναν ἀπό τίς ἀνακρίσεις, ἄλλοι ἐκτελέστηκαν καί ἄλλοι καταδικάστηκαν σέ ἐγκλεισμό σέ στρατόπεδα. Ὁ Ναός τοῦ μοναστηριοῦ εἶχε μετατραπεῖ σέ αἴ θουσα ἐκτελέσεων, μ’ ἕνα κρεματόριο πού λειτουργοῦσε μέ πετρέλαιο στό σημεῖο πού ἦταν τό Ἱερό! Τό 1952 ἔκλεισε καί μετατράπηκε σέ νοσοκομεῖο γιά φυλακισμένους. Ἔπειτα ἔγινε στρατιωτική σχολή καί τό 1992 ἄρχισε σταδιακά νά παραδίδεται στήν Ἐκκλησία. Ἐγκαταστάθηκαν οἱ πρῶτοι πατέρες κι ἄρχισε ἡ ἀ ναστήλωση.
Ἡ δεύτερη μονάδα τῆς N.K.V.D. ἦταν τό Σκοπευτήριο, γνωστό καί ὡς Μπούτοβο. Ἦταν ὁ τόπος ὁ μαδικῶν ἐκτελέσεων. Στήν περίοδο 1936-39 ἐκτελέστηκαν περίπου 40.000 ἄνθρωποι μέ τήν κατηγορία: «Ἐχθροί τοῦ λαοῦ». Οἱ ἐκτελέσεις γίνονταν τή νύχτα. Γύμνωναν τούς μελλοθανάτους μπροστά σέ ἀνοιχτούς λάκκους καί τούς ἐκτελοῦσαν. Μεταξύ αὐτῶν ἐκτελέστηκαν καί πολλοί κληρικοί καί μοναχοί. Σήμερα στό Μπούτοβο ἔχει κτιστεῖ Ναός ἀφιερωμένος στούς Νεομάρτυρες, ἐνῶ οἱ τάφροι πού ξεπερνοῦν τά 1500 μ. εἶναι οἱ ζωντανοί μάρτυρες μιᾶς μεγάλης τραγωδίας!
Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης εἶχε γίνει καί αὐτή τόπος ἐκτελέσεων, ὅμως ὁ κύριος ὄγκος τῶν καταδικασμένων ἐκτελοῦνταν στό Μπούτοβο. Σήμερα ἡ Ἱερά Μονή ἔχει, ἐκτός τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, δύο ἀκόμη προστάτες: α) Τόν π. Γιαροσλάβλ Σαβίτσκι πού ἦταν ἐφημέριος στή Μονή Κραζνοστόζκι στό χωριό Γιάμ. Ὁ π. Γιαροσλάβλ καταδικάστηκε ἀπό τήν περιβόητη τρόϊκα γιά ἀντισοβιετική προπαγάνδα. Ἐκτελέστηκε στίς 25 Νοεμβρίου 1937 (8 Δεκεμβρίου) στό Μπούτοβο, ἀνήμερα τῆς γιορτῆς τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης. Ἐκείνη τή νύχτα ἐκτελέστηκαν ἀ κόμη 474 ἄνθρωποι.
β) Τήν ἴδια μέρα ἐκτελέστηκε καί ὁ μοναχός Ἰωάσαφ, ὁ τρίτος προστάτης τῆς Μονῆς. Καί οἱ δύο ἀναγνωρίστηκαν ἅγιοι στή σύνοδο τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τό ἔτος 2000.
Νά σημειώσουμε ἀκόμη ὅτι στίς 10-11 Νοεμβρίου 1937 στό Μπούτοβο ἐκτελέστηκαν πολλοί κληρικοί καί μοναχοί. Ἦταν μιά ἀπό τίς χειρότερες μέρες γιά τήν Ἐκκλησία. Στίς 10 Δεκεμβρίου ἐκτελέστηκε ὁ τελευταῖος ἡγούμενος τῆς Λαύρας τῆς Ἁγίας Τριάδος - Ἁγίου Σεργίου, ἀρχιμανδρίτης Κρονίδης Λουμπίμωβ μαζί μέ 11 ἀδελφούς τῆς Λαύρας τούς ὁποίους ὁ ἴδιος φιλοξενοῦσε.
Ἡ τρίτη μονάδα ἦταν, τί ἄλλο, τό σπίτι τοῦ Γιάκο ντα, ἀρχηγοῦ τῆς N.K.V.D. Ἤθελε νά εἶναι κοντά στούς τόπους αὐτούς καί νά ἐπιβλέπει ἴσως τά σκοτεινά ἔργα τῆς N.K.V.D.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού μετέτρεψε τό μοναστήρι σέ φυλακή καί ἐξολόθρευσε ἑκατομμύρια ἀνθρώπους στή φοβερή διετία 1937-38 Νικολάι Γιεζώφ, ὅταν συνελήφθη, φυλακίστηκε στή Σουχάνοφκα. «Εἰργάσατο βόθρον γὰρ ὃν ὀρύξας εἰσπέπτωκεν». Γιά τό σαδισμό καί τήν ἀγριότητά του ὀνομάστηκε «ἀγκάθινα γάντια» καί «σιδερένιος λοστός». Εἶναι ἀσύλληπτος ὁ ἀριθμός τῶν θυμάτων του! Ὁ ἴδιος ὑποστήριζε ὅτι «εἶναι καλύτερα νά τό παρακάνεις παρά νά μήν κάνεις ἀρκετά». Μέ τόν Στάλιν εἶχαν συμφωνήσει γιά ἕναν ἀριθμό 200.000 συλλήψεων καί 73.000 ἐκτελέσεων. Ὁ Γιεζώφ ὅμως ὑπερέβη κατά ἐννέα φορές τό στόχο! Μιά ἀπό τίς κατηγορίες πού τοῦ ἀποδόθηκαν ἦταν ὅτι «τό εἶχε παρακάνει». Ὅταν τόν ὁδήγησαν στίς φυλακές Σουχάνοφκα ὁ Γιεζώφ ἔπαθε κρίση ὑστερίας. Τόν ξυλοκόπησαν, τόν βασάνισαν καί τόν κατηγόρησαν «γιά κατασκοπεία, γιά συνωμοσία, γιά φόνο, γιά σοδομισμό». Ἀναγκάστηκε νά τά παραδεχτεῖ. Στίς 3 Φεβρουαρίου 1940 δικάστηκε καί καταδικάστηκε σέ θάνατο.
Τόν πῆραν μέσα στή νύχτα καί τόν ὁδήγησαν σ’ ἕνα ἀπό τά σφαγεῖα πού εἶχε κτίσει ὁ ἴδιος κοντά στή Λιουμπιάνκα. Τόν ἔσερναν καί οὔρλιαζε σάν ζῶο. Τόν ἐκτέλεσε ὁ ἀρχιδήμιος τῆς N.K.V.D. Βασίλι Μπλοχίν.
Σήμερα στήν Ἱ. Μονή Ἁγίας Αἰκατερίνης ἔχει στηθεῖ ὁ σταυρός καί μνημεῖο γιά τά θύματα τῶν ἐκκαθαρίσεων, ἐνῶ πρόσφατα κτίστηκε Ναός πρός τιμήν τῶν Νεομαρτύρων. Καθημερινά τελεῖται ἡ ἀναίμακτος λατρεία καί μνημονεύονται τά ὀνόματα τῶν ἀθώων αὐτῶν θυμάτων.
Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό ὅτι ὁ τόπος αὐτός τοῦ μαρτυρίου μαγνητίζει πολλά νέα παιδιά, πού πηγαίνουν ὄχι μόνο γιά πνευματική τροφοδοσία, ἀλλά ἐρ γάζονται καί βοηθοῦν στήν ἀνοικοδόμηση τοῦ μοναστηριοῦ. Ἀπό τό 2005 μέσα στό μοναστήρι λειτουργοῦν ἰατρεῖο γιά τούς ἀπόρους καί κατηχητικά σχολεῖα. Στίς 7 Δεκεμβρίου 2008 γιορτάστηκε ἡ ἐπέτειος τῶν 350 χρόνων ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ μοναστηριοῦ.
Από το βιβλίο «Στάρετς Αντώνιος - ο τυφλός ομολογητής και οδοιπόρος του Χριστού (1913-1994)» που κυκλοφορείται από τις εκδόσειςΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ.
στή Μόσχα, ἕνα
μοναστήρι μέ τή δική του μαρτυρική ἱστορία. Βρίσκεται στή ΝΔ πλευρά τῆς περιφέρειας τῆς Μόσχας. Σ’ αὐτή τήν περιοχή τήν περίοδο τῆς σοβιετικῆς ἐξουσίας βρίσκονταν τρεῖς μονάδες τῆς N.K.V.D., ἕνα τρίγωνο θανάτου! Ἡ μία ἦταν ἡ φυλακή Σουχάνοφκα γιά τούς πολιτικούς κρατούμενους. Δέν ἦταν ἄλλη ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Αἰκατερίνης. Τό μοναστήρι χτίστηκε τόν 17ο αἰώνα. Μετά ἀπό 300 χρόνια ζωῆς, στή δεκαετία τοῦ ’30, ἔκλεισε βίαια καί μετατράπηκε σέ φυλακή μέ σκληρό καθεστώς. Ὁ τρομερός Γιεζώφ εἶχε μετατρέψει ὁ ἴδιος τό μοναστήρι σέ φυλακή. Δεκάδες χιλιάδες «φιλοξενήθηκαν» στά κτίρια τῆς μονῆς. Κανείς δέν ἀπελευθερώθηκε. Πολλοί πέθαναν ἀπό τίς ἀνακρίσεις, ἄλλοι ἐκτελέστηκαν καί ἄλλοι καταδικάστηκαν σέ ἐγκλεισμό σέ στρατόπεδα. Ὁ Ναός τοῦ μοναστηριοῦ εἶχε μετατραπεῖ σέ αἴ θουσα ἐκτελέσεων, μ’ ἕνα κρεματόριο πού λειτουργοῦσε μέ πετρέλαιο στό σημεῖο πού ἦταν τό Ἱερό! Τό 1952 ἔκλεισε καί μετατράπηκε σέ νοσοκομεῖο γιά φυλακισμένους. Ἔπειτα ἔγινε στρατιωτική σχολή καί τό 1992 ἄρχισε σταδιακά νά παραδίδεται στήν Ἐκκλησία. Ἐγκαταστάθηκαν οἱ πρῶτοι πατέρες κι ἄρχισε ἡ ἀ ναστήλωση.
Ἡ δεύτερη μονάδα τῆς N.K.V.D. ἦταν τό Σκοπευτήριο, γνωστό καί ὡς Μπούτοβο. Ἦταν ὁ τόπος ὁ μαδικῶν ἐκτελέσεων. Στήν περίοδο 1936-39 ἐκτελέστηκαν περίπου 40.000 ἄνθρωποι μέ τήν κατηγορία: «Ἐχθροί τοῦ λαοῦ». Οἱ ἐκτελέσεις γίνονταν τή νύχτα. Γύμνωναν τούς μελλοθανάτους μπροστά σέ ἀνοιχτούς λάκκους καί τούς ἐκτελοῦσαν. Μεταξύ αὐτῶν ἐκτελέστηκαν καί πολλοί κληρικοί καί μοναχοί. Σήμερα στό Μπούτοβο ἔχει κτιστεῖ Ναός ἀφιερωμένος στούς Νεομάρτυρες, ἐνῶ οἱ τάφροι πού ξεπερνοῦν τά 1500 μ. εἶναι οἱ ζωντανοί μάρτυρες μιᾶς μεγάλης τραγωδίας!
Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης εἶχε γίνει καί αὐτή τόπος ἐκτελέσεων, ὅμως ὁ κύριος ὄγκος τῶν καταδικασμένων ἐκτελοῦνταν στό Μπούτοβο. Σήμερα ἡ Ἱερά Μονή ἔχει, ἐκτός τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, δύο ἀκόμη προστάτες: α) Τόν π. Γιαροσλάβλ Σαβίτσκι πού ἦταν ἐφημέριος στή Μονή Κραζνοστόζκι στό χωριό Γιάμ. Ὁ π. Γιαροσλάβλ καταδικάστηκε ἀπό τήν περιβόητη τρόϊκα γιά ἀντισοβιετική προπαγάνδα. Ἐκτελέστηκε στίς 25 Νοεμβρίου 1937 (8 Δεκεμβρίου) στό Μπούτοβο, ἀνήμερα τῆς γιορτῆς τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης. Ἐκείνη τή νύχτα ἐκτελέστηκαν ἀ κόμη 474 ἄνθρωποι.
β) Τήν ἴδια μέρα ἐκτελέστηκε καί ὁ μοναχός Ἰωάσαφ, ὁ τρίτος προστάτης τῆς Μονῆς. Καί οἱ δύο ἀναγνωρίστηκαν ἅγιοι στή σύνοδο τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τό ἔτος 2000.
Νά σημειώσουμε ἀκόμη ὅτι στίς 10-11 Νοεμβρίου 1937 στό Μπούτοβο ἐκτελέστηκαν πολλοί κληρικοί καί μοναχοί. Ἦταν μιά ἀπό τίς χειρότερες μέρες γιά τήν Ἐκκλησία. Στίς 10 Δεκεμβρίου ἐκτελέστηκε ὁ τελευταῖος ἡγούμενος τῆς Λαύρας τῆς Ἁγίας Τριάδος - Ἁγίου Σεργίου, ἀρχιμανδρίτης Κρονίδης Λουμπίμωβ μαζί μέ 11 ἀδελφούς τῆς Λαύρας τούς ὁποίους ὁ ἴδιος φιλοξενοῦσε.
Ἡ τρίτη μονάδα ἦταν, τί ἄλλο, τό σπίτι τοῦ Γιάκο ντα, ἀρχηγοῦ τῆς N.K.V.D. Ἤθελε νά εἶναι κοντά στούς τόπους αὐτούς καί νά ἐπιβλέπει ἴσως τά σκοτεινά ἔργα τῆς N.K.V.D.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού μετέτρεψε τό μοναστήρι σέ φυλακή καί ἐξολόθρευσε ἑκατομμύρια ἀνθρώπους στή φοβερή διετία 1937-38 Νικολάι Γιεζώφ, ὅταν συνελήφθη, φυλακίστηκε στή Σουχάνοφκα. «Εἰργάσατο βόθρον γὰρ ὃν ὀρύξας εἰσπέπτωκεν». Γιά τό σαδισμό καί τήν ἀγριότητά του ὀνομάστηκε «ἀγκάθινα γάντια» καί «σιδερένιος λοστός». Εἶναι ἀσύλληπτος ὁ ἀριθμός τῶν θυμάτων του! Ὁ ἴδιος ὑποστήριζε ὅτι «εἶναι καλύτερα νά τό παρακάνεις παρά νά μήν κάνεις ἀρκετά». Μέ τόν Στάλιν εἶχαν συμφωνήσει γιά ἕναν ἀριθμό 200.000 συλλήψεων καί 73.000 ἐκτελέσεων. Ὁ Γιεζώφ ὅμως ὑπερέβη κατά ἐννέα φορές τό στόχο! Μιά ἀπό τίς κατηγορίες πού τοῦ ἀποδόθηκαν ἦταν ὅτι «τό εἶχε παρακάνει». Ὅταν τόν ὁδήγησαν στίς φυλακές Σουχάνοφκα ὁ Γιεζώφ ἔπαθε κρίση ὑστερίας. Τόν ξυλοκόπησαν, τόν βασάνισαν καί τόν κατηγόρησαν «γιά κατασκοπεία, γιά συνωμοσία, γιά φόνο, γιά σοδομισμό». Ἀναγκάστηκε νά τά παραδεχτεῖ. Στίς 3 Φεβρουαρίου 1940 δικάστηκε καί καταδικάστηκε σέ θάνατο.
Τόν πῆραν μέσα στή νύχτα καί τόν ὁδήγησαν σ’ ἕνα ἀπό τά σφαγεῖα πού εἶχε κτίσει ὁ ἴδιος κοντά στή Λιουμπιάνκα. Τόν ἔσερναν καί οὔρλιαζε σάν ζῶο. Τόν ἐκτέλεσε ὁ ἀρχιδήμιος τῆς N.K.V.D. Βασίλι Μπλοχίν.
Σήμερα στήν Ἱ. Μονή Ἁγίας Αἰκατερίνης ἔχει στηθεῖ ὁ σταυρός καί μνημεῖο γιά τά θύματα τῶν ἐκκαθαρίσεων, ἐνῶ πρόσφατα κτίστηκε Ναός πρός τιμήν τῶν Νεομαρτύρων. Καθημερινά τελεῖται ἡ ἀναίμακτος λατρεία καί μνημονεύονται τά ὀνόματα τῶν ἀθώων αὐτῶν θυμάτων.
Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό ὅτι ὁ τόπος αὐτός τοῦ μαρτυρίου μαγνητίζει πολλά νέα παιδιά, πού πηγαίνουν ὄχι μόνο γιά πνευματική τροφοδοσία, ἀλλά ἐρ γάζονται καί βοηθοῦν στήν ἀνοικοδόμηση τοῦ μοναστηριοῦ. Ἀπό τό 2005 μέσα στό μοναστήρι λειτουργοῦν ἰατρεῖο γιά τούς ἀπόρους καί κατηχητικά σχολεῖα. Στίς 7 Δεκεμβρίου 2008 γιορτάστηκε ἡ ἐπέτειος τῶν 350 χρόνων ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ μοναστηριοῦ.
Από το βιβλίο «Στάρετς Αντώνιος - ο τυφλός ομολογητής και οδοιπόρος του Χριστού (1913-1994)» που κυκλοφορείται από τις εκδόσειςΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου