ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: ΕΜΒΟΛΙΟ: Μαζική ύπνωση;

Τρίτη 12 Απριλίου 2022

ΕΜΒΟΛΙΟ: Μαζική ύπνωση;

ΕΜΒΟΛΙΟ: Μαζική ύπνωση;

της Lucia Gangale - Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Ο Mατίας Ντεσμέτ είναι καθηγητής κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης στο Βέλγιο. Παραδίδει μαθήματα ατομικής ψυχανάλυσης, ψυχοθεραπείας και ψυχολογίας πλήθους. Είναι ειδικός στην τυραννία, τον ολοκληρωτισμό και τη μαζική ύπνωση.

Σε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο, ο καθηγητής Ντεσμέτ εξηγεί πώς σχηματίζεται η μαζική ύπνωση. Όταν αυτή η δυστοπική περίοδος καταλήξει στα βιβλία της ιστορίας, θα αναρωτηθούμε πώς συνέβησαν όλα αυτά, αλλά η ανάλυση του Ντεσμέτ μας δίνει ήδη σήμερα ακριβείς ενδείξεις για το τι εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Πώς, δηλαδή, είναι δυνατόν η ανθρώπινη ζωή να έχει καταντήσει αλυσοδεμένη και υποδουλωμένη σε έναν Κώδικα QR, με την ελευθερία που παραχωρούν οι κυβερνώντες μετά από κάποια εμβόλια. Πώς ήταν δυνατόν να ανταλλάσσεται η ελευθερία με ένα spritz στο μπαρ και να διαιρούμε την κοινωνία σε εμβολιασμένους και μη. Πώς η ζωή μας έχει περιοριστεί σε σάρωση μιας εφαρμογής, σαν να ήταν φαγητό αγορασμένο από το ράφι της υπεραγοράς. Πώς ήταν δυνατόν να δικαιολογούμε αυτή την εκτροπή στο όνομα μιας μόνιμης έκτακτης ανάγκης, με ένα εκβιαστικό κράτος το οποίο, προστατευόμενο πλήρως από κάθε ποινική και αστική ευθύνη, μας λέει τι να κάνουμε με το σώμα μας στο όνομα υποτιθέμενων συλλογικών αιτημάτων και της προστασίας της υγείας. Πώς ήταν δυνατόν να αναγορεύουμε την επιστήμη σε θρησκεία και το τοτέμ του εμβολίου σε πανάκεια για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Πώς, μεταξύ άλλων, όλα αυτά ήταν δυνατά σε ένα έθνος, όπως η Γαλλία, σε αντίθεση με το υπέροχο Σύνταγμά της, το Διαφωτιστικό παρελθόν και τις ιερές αρχές της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Αδελφότητας.

Πάνω απ' όλα, καθώς μέσα σε μόλις δύο χρόνια κατέστη δυνατό να διαγραφούν δεκαετίες αγώνων και αιματοχυσίας για να καθιερωθούν οι ελευθερίες που μας ανήκουν ως ανθρώπινα όντα.

Ο Βέλγος ερευνητής αναρωτιέται εδώ και καιρό για τη συλλογική ύπνωση που λαμβάνει χώρα, ακόμη και μπροστά στα παράλογα και αντιφατικά κυβερνητικά μέτρα. Μια ύπνωση που οδηγεί τα άτομα να θυσιάζουν οικειοθελώς την ελευθερία τους, ακόμη και τώρα που η εξαιρετικά μεταδοτική αλλά μη θανατηφόρα παραλλαγή Oμικρον φαίνεται να σηματοδοτεί το σημείο καμπής προς το τέλος της πανδημίας του Covid 19.

Σύμφωνα με τον Ντεσμέτ, υπάρχουν τέσσερις βασικές προϋποθέσεις για να είναι η κοινωνία ευάλωτη στη μαζική ύπνωση:

1) Έλλειψη κοινωνικών σχέσεων, η απομόνωση και ο συνακόλουθος φόβος.

2) Ελλειψη νοήματος ή σκοπού στη ζωή.

3) Κυμαινόμενο άγχος (απλώς κοιτάξτε τον αριθμό των φαρμάκων κατά του άγχους και της κατάθλιψης που συνταγογραφούνται κάθε χρόνο).

4) Υψηλά επίπεδα απογοήτευσης και επιθετικότητας.

Ψέματα και αντιφάσεις από το κυρίαρχο ρεύμα θεωρήθηκαν ως αλήθειες από τις μάζες, που συνεχώς βρίσκονται σε ένταση από μια αφήγηση εμπνευσμένη από το φόβο του ιού και το μίσος προς τους διστακτικούς προς το εμβόλιο ή εκείνους που έχουν ερωτηματικά για τις κυβερνητικές αποφάσεις. Αυτοί θεωρούνται παρίες για γέλια και αποκλείονται από την κοινωνία, ακόμα κι αν είναι γιατροί, επιστήμονες και νομπελίστες.

Ο Ντεσμέτ λέει: «Οι γονείς που τρυπούν τόσο λαίμαργα τα παιδιά τους μπαίνουν στη συνείδηση του πλήθους που καλείται «μαζικός σχηματισμός». Αυτή η κοινωνική αλλαγή συμβαίνει όταν υπάρχει ή υπήρξε μια περίοδος αιωρούμενου φόβου και είναι ένα βήμα στο δρόμο προς ένα ολοκληρωτικό κράτος. Ο ολοκληρωτισμός ξεκινά πάντα με ένα μαζικό σχηματισμό μεταξύ του πληθυσμού.

Δεν είναι το ίδιο με μια δικτατορία. Σε μια δικτατορία, οι άνθρωποι υπακούουν από κυρίαρχο φόβο για τον δικτάτορα στην κορυφή, αλλά ο ολοκληρωτισμός είναι το αντίθετο. Ο κόσμος υπνωτίζεται να υπακούει «στο καλό της συλλογικότητας». (...) Δεν είναι πια ορθολογικοί ή επικριτικοί όπως πριν, δεν ακολουθούν πια τη λογική».

Ο λόγος που τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε αυτό το συλλογικό παραλήρημα, «είναι ότι σε αυτή την αφήγηση βρίσκουν έναν νέο κοινωνικό δεσμό. Η επιστήμη, η λογική και η επιείκεια είναι άσχετες με όλα αυτά».

Ο Ντεσμέτ υπογραμμίζει τη διαφορά μεταξύ μιας ανερχόμενης δικτατορίας και του ολοκληρωτισμού: «Κατά κανόνα, σε μια κλασική δικτατορία, ο δικτάτορας γίνεται πιο ήπιος και λιγότερο επιθετικός μόλις φιμωθούν οι διαφωνούμενες φωνές, η αντιπολίτευσή του. Μόλις πάρει την πλήρη εξουσία, δεν χρειάζεται πλέον να είναι επιθετικός και μπορεί να καταφύγει σε άλλα μέσα για να διατηρήσει τον έλεγχο. Σε ένα ολοκληρωτικό κράτος συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό είναι θεμελιώδες για να το καταλάβουμε, γιατί σε μια ολοκληρωτική κοινωνία, από τη στιγμή που η αντιπολίτευση φιμωθεί, τότε το κράτος διαπράττει τις μεγαλύτερες και σκληρότερες φρικαλεότητες του».

Τα τελευταία δύο χρόνια, οι αντίθετες ιδέες για τον Covid και τα εμβόλια αποσιωπήθηκαν έγκαιρα. Αναρωτιέμαστε, λοιπόν, πότε η επιστήμη αποφάνθηκε οριστικά, κατέστη αδιαμφισβήτητη και πότε απέκλεισε κάθε διάλογο. Και γιατί, μετά από δύο χρόνια, η προπαγάνδα μας σφυροκοπά όλο και περισσότερο το μοναδικό εμβόλιο για όλους, φτάνοντας σε πραγματικές μορφές δίωξης υγιών ανθρώπων, ένοχων μόνο για την άρνηση μιας επιβεβλημένης ιατρικής θεραπείας; Πώς γίνεται μετά τα χρόνια του να σημειώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός μολύνσεων μεταξύ των κατόχων του δελτίου υγείας, αφού οι μη εμβολιασμένοι μάλιστα εμποδίζονταν να ζουν και να κυκλοφορούν ελεύθερα; Πού είναι η λογική όλων αυτών των μέτρων που είναι πολιτικά και, φυσικά, όχι υγειονομικά;

Στην πραγματικότητα, σήμερα, η πολιτική σφετερίστηκε τη βιολογική ζωή. Ο περίφημος Κώδικας της Νυρεμβέργης και η «ενημερωμένη συναίνεση» γεννήθηκαν ακριβώς ως άμυνα του ατόμου έναντι ορισμένων επικίνδυνων επεκτάσεων της πολιτικής εξουσίας.

Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι μάζες ανέκαθεν πίστευαν στον δικτάτορα της συνοικίας και ότι το λάθος κράτησε έως ότου τα έθνη βυθίστηκαν στην άβυσσο των πολέμων και της λεηλασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων των λαών.

Σήμερα, στην ψηφιακή εποχή, βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου μορφή πραξικοπήματος με τη μορφή υγειονομικής πολιτικής, μεταξύ διαταγμάτων που εκδίδονται στο άψε-σβήσε και αέναου εμβολιασμού στηριζόμενου σε μια νέα μορφή σωτηριολογικής πίστης. Όλα κατακλύζονται από τη βιασύνη και την αλαζονεία του υγειονομικού Λεβιάθαν, που όλο και γίνεται πιο νευρικός και πάντοτε αχόρταγος με τις ζωές όλων, εμβολιασμένων ή μη, τώρα πιο «ανθρώπινων». Η ιστορία μας διδάσκει ότι ακόμη και τα ξόρκια κάποτε λύνονται. Είναι μια περίοδος επαγρύπνησης περιμένοντας να πέσει η αυλαία αυτής της κωμωδίας του παραλόγου, με όλους τους θλιβερούς πρωταγωνιστές της, και η Ζωή που, παρά τη βία που συναντά κατά καιρούς, κερδίζει πάντα, ενώ αυτή η ψευδής χρηστή διακυβέρνηση καταλήγει καταβροχθίζοντας τον εαυτό της.

https://www.agoravox.fr/tribune-libre/article/l-hypnose-vaccinale-de-masse-238913