«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια». Ἀδελφοί ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης, Χριστός ἀνέστη! Ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων ἡ σημερινή, «ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία». Καί κατά τόν κανόνα «Κύματι θαλάσσης» στήν ἱερά Παννυχίδα, ἀλλά καί κατά τόν κανόνα «Ἀναστάσεως ἡμέρα» στόν Ὄρθρο, καί μέ ὅλα τά ψάλματα καί τούς ὕμνους τῆς σημερινῆς ἡμέρας δοξάσαμε –καί γιά σαράντα ἡμέρες κατ᾽ ἐξαίρεση σέ σχέση μέ ὅλες τίς ἄλλες δεσποτικές ἑορτές θά ἑορτάζουμε– τόν ἀναστάντα Λυτρωτή. Ὑμνήσαμε τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός πού μᾶς χορήγησε τήν ἀνάπλαση μέ τή σάρκωση τοῦ Λόγου του καί τή σωτηρία μέ τήν ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ του.
Ὁ νικητής τοῦ θανάτου
Ἀκούσαμε κατά τή θεία Λειτουργία τήν εὐαγγελική διήγηση ἀπό τήν ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Στίς ἐλάχιστες γραμμές τῆς περικοπῆς αὐτῆς συμπυκνώνεται ὅλο τό μεγαλεῖο τῆς θείας οἰκονομίας περιγραφόμενο ἀπό τή θεολογικότατη γραφίδα του καί προσφερόμενο σήμερα, μαζί μέ τόν Κατηχητικό Λόγο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὡς τό ὡραιότερο καί εὐωδέστερο καί θρεπτικότερο πνευματικά ἔδεσμα στήν ἑόρτια τράπεζα τῆς ἀδύτου σημερινῆς ἡμέρας. Ἡ ἀρχή του ἀναφέρεται στήν ὕπαρξη τοῦ Λόγου, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, «τοῦ ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντος πρό πάντων τῶν αἰώνων», ὅπως ὁμολογοῦμε στό δεύτερο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεώς μας, διακηρύττοντας τή θεότητά του.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μέ τήν ἀστείρευτη σοφία καί τήν ἐμπειρία της γνωρίζει καλά τόν πόλεμο πού μέσα στούς αἰῶνες διεξάγει ὁ διάβολος καί τά ὄργανά του, ἀμφισβητώντας τή θεότητα τοῦ ἑνός τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Γιά τοῦτο κατά τήν ἱερότερη στιγμή τοῦ λειτουργικοῦ της χρόνου ἐπιλέγει εὐαγγελικῶς τόν συγκεκριμένο τρόπο γιά νά διαλαλήσει τή χαρά της. Χαρά τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, κατά τόν λόγο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου. Ἀκολουθεῖ ἡ ἀναφορά στήν «δι’ αὐτοῦ» δημιουργία τοῦ κόσμου ἐκ τοῦ μηδενός, ἀλλά καί στή δυνατότητα τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, μετά τήν αὐτοεξορία του ἀπό τόν Παράδεισο, νά δεῖ καί πάλι τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ.
Τό φῶς τοῦ κόσμου
Τή σκιά τοῦ Νόμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης φώτισε τό φῶς ἀπό τό κήρυγμα τῶν Προφητῶν, κυριότατα ὅμως τό κατεξοχήν λυχνάρι τοῦ θεϊκοῦ φωτός, ὁ τίμιος Πρόδρομος, ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν. Αὐτός, μολονότι δέν ἦταν ὁ ἴδιος τό φῶς, ἦταν πάντως «φωτί πεπληρωμένος» καί ὡς ἐκ τούτου μπόρεσε νά κηρύξει, νά μεταδώσει καί νά δείξει ποιός εἶναι τό φῶς. Τό φῶς βεβαίως εἶναι ὁ Χριστός, αὐτός πού μέ τή σάρκωσή του κατέβηκε στόν κόσμο πού ἐκεῖνος δημιούργησε καί στά πλάσματά του, στά δικά του παιδιά. Δυστυχῶς ὅμως, πολλά ἀπό τά παιδιά του δέν τόν δέχθηκαν. Ὅλους τούς συναναστράφηκε, ὅλους τούς ἀγκάλιασε, ὅλους τούς καλοδέχθηκε, ὅλους τούς εὐεργέτησε, σέ ὅλους ἀπευθύνθηκε μέ ἀγάπη ἀπροσωπόληπτη, ἀνοίγοντας πατρικά τήν ἀγκαλιά του. Κανέναν δέν ἐξαίρεσε ἀπό τό κάλεσμά του, συνομίλησε μέ ἁμαρτωλούς, συναναστράφηκε μέ πόρνες, ἐπισκέφθηκε τελῶνες, χάρισε τήν ὑγεία σέ σωματικά καί πνευματικά ἀσθενεῖς, ἐξέβαλε δαιμόνια, ἀνέστησε νεκρούς, ἐργαζόμενος νύχτα καί ἡμέρα τό λυτρωτικό ἔργο του, «ἵνα σώσῃ τόν κόσμον».
Ἡ ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως διέπει καί συνέχει τήν πράξη, τή ζωή, τό κήρυγμα καί τή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ὀρθόδοξος λειτουργός, τελώντας τή θεία Λειτουργία ἀκόμη καί τήν πιό ψιλή, καθημερινή, ἄμνημη ἡμέρα, τελεῖ Πάσχα γιά τήν Ἐκκλησία. Τόσο οἱ κληρικοί, ὅσο καί οἱ λαϊκοί, μεταλαμβάνουμε τό ἴδιο τό ἅγιο σταυρωμένο καί ἀναστημένο σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὑπακούοντας στόν λόγο τοῦ Δεσπότου καί μεγάλου ἀρχιερέως Χριστοῦ, πού ἐφάπαξ κήρυξε στόν Μυστικό Δεῖπνο μελίζοντας καί διανέμοντας τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό καί λέγοντας «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν».
Ἄς λάβουμε λοιπόν, ἀδελφοί, τήν ἀπόφαση νά ἀποτελέσει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας τήν ἀπαρχή γιά τήν ἔγερσή μας ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας καί γιά τήν ἀφύπνισή μας ἀπό τό σκοτάδι τῶν μακράν τοῦ Θεοῦ ἐπιλογῶν μας, καί ἀγκαλιάζοντας ἀλλήλους μέ ἀληθινή χριστιανική ἀγάπη ἄς ἀναφωνήσουμε: Χριστός ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος!
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
Ὁ ἀναστάσιμος θρίαμβος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, ἡ ὁλοκλήρωση τοῦ σωτηριολογικοῦ ἔργου Του ἐπί τῆς γῆς πρός ἀνακαίνιση τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἄς γεμίζουν «νῦν καί ἀεί» μέ ἀγαλλίαση τίς καρδιές ὅλων μας!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2022/17_2022(3595).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου