Της ασέβειας μανιωδώς καλπαζούσης, οι φύλακες της Αληθείας «ορχούνται ατάκτως»!
Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος
Κιλκίς, 30-12-2021
«Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός, ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμών, … τὸ μυστήριον τῆς θεολογίας, τρανῶς παρέδωκε τῇ Ἐκκλησίᾳ· …». (Δοξαστικό των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων).
Από τα πέρατα της οικουμένης συνήλθαν οι άγιοι και μας παρέδωσαν το μυστήριο της θεολογίας «τρανώς», δηλαδή στην πιο υψηλή, κορυφαία, ορθή, ενιαία, απλανή και μεγαλειώδη έκφρασή του, ώστε να μπορούμε με τις λίγες πνευματικές δυνάμεις που διαθέτουμε, να το προσεγγίσουμε εμείς οι αδύναμοι, να το κατανοήσουμε και να αγωνιστούμε ορθώς και ασφαλώς για την σωτηρία μας.
Και ποιος ο λόγος άραγε αυτής της, «παρά καιρόν», εισαγωγής του ακολουθούντος κειμένου; Ποιος άλλος, παρά η ίδια η, «επί καιρόν», αιτιάζουσα, τουτέστιν η επικαιρότης! Ω, της αντιφάσεως! Αντίφασις, η οποία εγείρεται και εκδηλούται και καταφαίνεται από «τα πρότυπα της εν Αληθεία συμφωνίας», δηλαδή των ιδίων των επισκόπων!
Είπε, μεταξύ των άλλων, ο ένας επίσκοπος, ο εκ των νοτίων περάτων της ελληνικής γης, ο εκ της Ηλείας ορμώμενος, περί των ανεμβολίαστων θανόντων: «Εγώ όμως , Φωτεινή, (η παραλήπτρια της επιστολής) τους πεθαμένους από τον κορονοϊό Κληρικούς και Λαϊκούς τους θεωρώ αυτόχειρας (αυτοκτονούντας) και ούτε στην κηδεία τους πηγαίνω»! Σ` αυτήν την κατηγορία εντάσσει ο σπλαγχνικός πατέρας και ποιμένας των λογικών προβάτων του Χριστού, ο Ηλείας, και τους ανεμβολίαστους θανόντες! Με δυο λόγια, καυχιέται και, εμμέσως πλην σαφώς, εννοεί πως θα μπορούσε ακόμη να μην επιτρέψει και την ταφή τους, σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας. Ακόμη, προφανώς τους θεωρεί ως θέσαντας εαυτούς εκτός Εκκλησίας!
Αλλά τους αμέτρητους καθ` ημέραν αυτοκτονούντες ορθοδόξους χριστιανούς, που δεν μπορεί να έλειψαν και από την Μητρόπολή του, τους κηδεύει εδώ και χρόνους πολλούς όλους κανονικά, ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο αυτοκτόνησαν! Δεν είναι έτσι; Όλοι παίρνουν το συγχωροχάρτι κατά το παπικό πρότυπο! Εκεί δείχνει όλη την «αγάπη» του, η οποία υπερβαίνει την αγάπη των αγίων, την αγάπη της Εκκλησίας! Εκεί, κρίνει ο δεσπότης, πως δεν υπάρχει ούτε ένας που να αυτοκτόνησε εν πλήρει επιγνώσει και να έθεσε εαυτόν ενσυνειδήτως εκτός Εκκλησίας, αρνούμενος το μέγιστο δώρο της ζωής, το οποίο μόνο Εκείνος που το χάρισε μπορεί να το αφαιρέσει! Ενώ εδώ εξαντλεί όλη την «αυστηρότητά» του! Τι κρίμα! Κρίμα, το οποίο είναι κρεμασμένο στον λαιμό του, στο πετραχήλι του, διά της ιδιότητος που φέρει!
Έχουμε δε και τον εκ των βορείων περάτων της ελληνικής γης επίσκοπο, τον εκ της Δράμας ορμώμενον. Ο επίσκοπος αυτός συκοφαντήθηκε με διάφορες ψευδείς κατηγορίες. Ο ίδιος ανέφερε σχετικά: «Προ τριών ημερών περίπου, περιήλθε σε γνώση μου ότι μέσω του διαδικτύου κάποια πρόσωπα διέσπειραν ψεύδη για το πρόσωπό μου. Όχι αυτά τα κατά χιλιάδες, που διακινούνται την περίοδο αυτή της πανδημίας, για τα οποία και ανεχόμεθα και συγχωρούμε τους Χριστιανούς. «Το ένα από μία κυρία έλεγε ότι ο Μητροπολίτης Δράμας απηγόρευσε να ενταφιάζονται οι θανόντες από τον covid. Με αποτέλεσμα αυτό να δημιουργεί μια αναστάτωση αρνητική για το πρόσωπό μου και να διασπείρεται το ψεύδος εις την κοινωνία μέσω του διαδικτύου…».
Δηλαδή, έχουμε εδώ τον Δράμας να διαμαρτύρεται πως προσβάλλεται ως επίσκοπος και να θεωρεί την συκοφαντία αυτή ως αιτία αρνητικής εικόνας για το πρόσωπό του. Συνεπώς δε και προφανώς και σαφώς και ορθώς, θεωρεί και ως αντιεκκλησιαστική και ανεπίτρεπτη πράξη την απαγόρευση της ταφής των ανεμβολίαστων θανόντων, σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας.
Μετά από αυτήν την παράθεση των αντικρουόμενων θέσεων των δύο μητροπολιτών, ποιο συμπέρασμα μπορεί να βγάλει ένας απλός πιστός, όταν φαίνεται καθαρά η αντίφαση των δύο επισκόπων στο ίδιο σοβαρό θέμα και η εξ αυτής σύγχυση που προκύπτει; Και δεν είναι καθόλου μικρής σημασίας το θέμα, αν διαβάσει κανείς τον σχετικό λόγο του αγίου Νεκταρίου και λάβει υπόψιν τις θέσεις της Εκκλησίας! Η Αλήθεια πάντοτε εδράζεται στην ακρίβεια! Δεν υπάρχουν «λεπτομέρειες» στην εφαρμογή της!
Ας πάμε τώρα σε μια άλλη αντίφαση, η οποία εκφέρεται από έναν επίσκοπο και με την οποία ο ίδιος αυτοαναιρείται. Είδαμε και ακούσαμε στο διαδίκτυο και σε κάποιο κανάλι, τον προ καιρού ομιλήσαντα μητροπολίτη Πειραιώς! Ο ως άνω φύλακας των δογμάτων της Εκκλησίας, παραληρών «αγαπητικώς» και «γλυπτικώς», με γλώσσα ως γλυφείον κινούμενη, είχε χαρακτηρίσει τους ανθρώπους του συστήματος αυτού που βιώνει ο ορθόδοξος ελληνικός λαός, «μύστας θείων ενεργειών» και παρ` ολίγον αγίους!
Τώρα έρχεται να ανατρέψει τα αφελή και παρορμητικά «γλυπτά» του, κατηγορώντας εμμέσως όλους αυτούς, διά της επιθέσεώς του κατά του ενός εξ αυτών στενού συνεργάτη τους, βλάσφημου και ασεβούς υβριστού της Παναγίας! Ιδού απόσπασμα από τον λόγο του: «Οι βλασφημίες του καθηγητού κ. Μόσιαλου, που δυστυχώς εκπροσωπεί και τη χώρα μας στους διεθνείς οργανισμούς δεν είναι τίποτε άλλο παρά κοάσματα δαιμόνων. Οι δαίμονες μόνο σκέπτονται και καθυβρίζουν έτσι το σωτηριώδες έργο του Σωτήρος και Λυτρωτού» επεσήμανε στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, τονίζοντας πως «μόνον άφρονες και μόνο δαιμονιοκατεχόμενοι μπορούν να ψελλίσουν τέτοιες ανοησίες…».
Χθες άγιος, σήμερα δαίμονας! «Σήμερα έτσι και αύριο γιουβέτσι», κατά το λαϊκό απόφθεγμα. Πώς, λοιπόν, να αναζητήσει έτσι και να βρει απάντηση και στήριγμα ο λαός του Θεού, η κάθε ψυχή, όταν οι ποιμένες σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς και με την αφορμή της επιδημίας, όχι μόνο δεν συμφωνούν, αλλά και αντιφάσκουν σε πολλά θέματα τα οποία έχουν προκύψει και ίσως και σε άλλα πολλά, άδηλα προς το παρόν; Πού η «θεία παρεμβολή», των «θεηγόρων οπλιτών», της «παρατάξεως Κυρίου», την οποία οφείλουν να στήσουν εν πλήρει «συνδρομή», ως Σύνοδος της Ιεραρχίας και όχι ως Διαρκής;
Διεξάγεται, λοιπόν, τον δύσκολο αυτό καιρό μία απροσδιόριστη, «άτακτη όρχησις» ανάμεσα στις γνώμες, απόψεις και πράξεις των ιεραρχών. Και πολλοί εξ αυτών συμφωνούν με τον Καίσαρα, είτε καθ` ομολογίαν είτε διά της σιωπής, ο οποίος απέδειξε εμπράκτως από χρόνων πολλών και βαθμηδόν μεταμορφούμενος, πως δεν είναι φίλος της «φιλτάτης» Αληθείας, ούτε «φίλος» της Εκκλησίας ούτε δε του Χριστού!
Ας όψονται οι κυρίως εν Κυρίω υπεύθυνοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου