Ο ουρανοξύστης που θέλουν να φτιάξουν στο Ελληνικό, στο πλαίσιο της επένδυσης στο χώρο, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και συζητήσεις στα social media. Το σχέδιο του κτιρίου είναι μια δημιουργία του διεθνούς αρχιτεκτονικού γραφείου Steelman Partners, που εξειδικεύεται στον σχεδιασμό και την κατασκευή συγκροτημάτων IRC.
Από την πλευρά τους, οι αρχιτέκτονες που έχουν κάνει τα σχέδια, είπαν ότι η έμπνευση για το αρχιτεκτονικό σχέδιο προέρχεται από το αρχιτεκτονικό παρελθόν της Ελλάδας, και ειδικότερα από τα αθηναϊκά αγάλματα και κτίρια, συμπεριλαμβανομένης της Ακρόπολης και των Καρυάτιδων….
Η πολυβραβευμένη, σε Ελλάδα και εξωτερικό, πατρινή αρχιτέκτονας Μυρτώ Κιούρτη πήρε ξεκάθαρη θέση στην αρχιτεκτονική πρόταση, δηλώνοντας τη διαφωνία της. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook:
«Όταν κάνουμε στην Αθήνα ένα κτίριο σύμβολο δεν επιλέγουμε μια εταιρεία που μαζί με αρχιτεκτονική πουλάει branding και real estate, δηλαδή τη σύγχρονη εκδοχή ενός μαζικού εργολάβου. Επιλέγουμε κάποιον αρχιτέκτονα που είναι αναγνωρισμένος στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής».
Ολόκληρη η ανάρτηση της Μυρτώς Κιούρτη έχει ως εξής:
«Ο έξυπνος επιχειρηματίας γνωρίζει πως πρέπει να δημιουργεί προϊόντα που δεν είναι τουλάχιστον χειρότερα από αυτά που ήδη υπάρχουν (απομιμήσεις), με στόχο να καταφέρει να βρει ικανό κοινό να επιλέξει τα δικά του έναντι των άλλων και έτσι να βγει μπροστά. Αν στην Αθήνα πάμε να μιμηθούμε το Dubai ή την Shanghai επιχειρηματικά κάνουμε λάθος γιατί μπαίνουμε σε ένα ευρύτερο παιχνίδι στο οποίο αυτοί είναι ήδη στρατηγικά κερδισμένοι καθώς οικονομικά βρίσκονται έτη φωτός μπροστά από εμάς, έχουν άλλους υλικούς πόρους και εξαιρετικά φθηνό εργατικό προσωπικό καθώς δεν είναι Δημοκρατίες. Εμείς ένα πράγμα μπορούμε να «πουλήσουμε» πραγματικά καλά και ακριβά, ένα πράγμα που αυτοί δεν έχουν: σκέψη, κουλτούρα και άποψη. Ούτε πολυτέλεια, ούτε γυαλάδα, ούτε υπερτεχνολογία. Αυτό σημαίνει ότι όταν κάνουμε στην Αθήνα ένα κτίριο σύμβολο δεν επιλέγουμε μια εταιρεία που μαζί με αρχιτεκτονική πουλάει branding και real estate, δηλαδή τη σύγχρονη εκδοχή ενός μαζικού εργολάβου. Επιλέγουμε κάποιον αρχιτέκτονα που είναι αναγνωρισμένος στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής, δηλαδή τα έργα του διδάσκονται σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου (τύπου Renzo Piano που νέος είχε φτιάξει το Pompidou, Calatrava, Bernard Tschumi που μας έφτιαξε το μουσείο Ακρόπολης). Επιλέγουμε αρχιτέκτονα «κουλτουριάρη» και όχι έναν εμπορικό εργολάβο. Το εξυπνότερο βέβαια είναι να επιλέξουμε εκείνον τον διάσημο αρχιτέκτονα που με το έργο του θα αναδείξει ως κορυφαία πολιτισμική αξία, αυτό που εγγενώς ήδη έχουμε -από ανάγκη όχι από επιλογή αλλά δεν πειράζει- την λιτότητα, το μέτρο, την αφαίρεση, το ορθοκανονικό σύστημα γεωμετρίας. Δηλαδή την Αθήνα. Στο μυαλό μου έρχεται ο David Chipperfield απλώς ως ενδεικτικό παράδειγμα, είναι σίγουρα κι άλλοι. Έτσι σταδιακά θα φτιάξουμε μια σύγχρονη δική μας αστική ταυτότητα που θα στέκεται ισότιμα δίπλα στις ταυτότητες άλλων μητροπόλεων και όχι ως φτωχός συγγενής. Αλλιώς θα χτυπάμε διαρκώς το κεφάλι μας στον τοίχο καθώς ο ένας θα ονειρεύεται «τι ωραία να ήμασταν Ντουμπάι» -που δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ- κι ο άλλος θα οδύρεται «Αχ και να μεταμορφωνόταν η Αθήνα με ένα μαγικό ραβδί σε Manhattan». Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα αστικού branding που πήρα στη ζωή μου από τους Αμερικάνους: πούλα έξυπνα αυτό που έχεις.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου