Ἀδελφοί, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει. Ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι’ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ.
Νεοελληνική Απόδοση
Αδελφοί, πρέπει να ξέρετε πως όποιος σπέρνει με φειδώ θα έχει λίγη σοδειά· κι όποιος σπέρνει απλόχερα η σοδειά του θα είναι άφθονη. Ο καθένας ας δώσει ό,τι του λέει η καρδιά του χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση. Ο Θεός έχει τη δύναμη να σας χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε να είστε πάντοτε σε όλα τελείως αυτάρκεις, και να δίνετε με το παραπάνω για κάθε καλό σκοπό. Το λέει κι η Γραφή: Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η αγαθοεργία του θα διαρκεί αιώνια. Κι αυτός που δίνει στο σποριά το σπόρο και το ψωμί για να τραφεί, ας δώσει και ας πληθύνει και το δικό σας σπόρο και ας αυξήσει τους καρπούς της αγαθοεργίας σας. Ο Θεός θα σας κάνει πλούσιους σε όλα, για να μπορείτε να δίνετε γενναιόδωρα. Αυτοί που θα πάρουν από μας τη δική σας εισφορά θα ευχαριστούν το Θεό.
Η φιλανθρωπία
Το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα είναι παρμένο από την προς Κορινθίους Επιστολή. Ο Απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος στους κατοίκους της πόλης αυτής, αναφέρεται στο έργο της αγάπης και της φιλανθρωπίας στο οποίο καλούμαστε οι Χριστιανοί όλων των εποχών, προκειμένου να θεραπεύσουμε, κατά το δυνατόν, τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των αδελφών μας. Μάλιστα, περιγράφει αυτό το έργο όχι ως ηθική υποχρέωση ή θρησκευτικό καθήκον, αλλά ως μίμηση Θεού, ο οποίος από την φιλανθρωπία του έλαβε την ανθρώπινη σάρκα, θεώνοντας την ανθρώπινη ύπαρξη. Γι’ αυτό η φιλανθρωπία, κατά τον Απόστολο των εθνών, δεν πρέπει να γίνεται καταναγκαστικά ή με εσωτερική δυσφορία και λύπη, αλλά με χαρά και από καρδιάς. Με αυτό τον τρόπο η φιλανθρωπία ευλογείται από τον Θεό και οι καρποί της αυξάνουν σε εκείνους που την επιλέγουν ως στάση ζωής σε καιρούς φτώχειας, ανέχειας και έντονης δοκιμασίας.
Η Εκκλησία μας, κινούμενη σ’ αυτή τη λογική, ασκεί το έργο της φιλανθρωπίας προς όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και προστρέχουν στην βοήθειά της. Η Εκκλησία δεν διακρίνει την ποιότητα ή την ποσότητα της φιλανθρωπίας της, αναλόγως της εθνικής καταγωγής ή της θρησκευτικής παράδοσης, στην οποία ανήκει ο κάθε δοκιμαζόμενος άνθρωπος. Τα κριτήρια του έργου της δεν είναι ανθρώπινα, αλλά Θεϊκά. Δυστυχώς, όμως, αντί η στάση της αυτή να εκτιμηθεί και επαινεθεί, συχνά γίνεται αντικείμενο και στόχος έντονης κριτικής από φορείς και πρόσωπα με αντιστρόφως ανάλογες καταβολές, από εκείνους που αρνούνται κάθε επαφή και σχέση της Εκκλησίας με το θρησκευτικά διαφορετικό και αλλογενές, ακόμα και στο επίπεδο της κοινωνικής προσφοράς, ενώ οι ίδιοι προβάλλουν εντατικά τα εξωτερικά στοιχεία της δήθεν ευσέβειάς τους και από εκείνους που έχουν αναλάβει εργολαβικά το έργο της δήθεν αποκάθαρσης του τόπου από τα στοιχεία που αλλοιώνουν, κατά τη γνώμη τους, την κοινωνική μας «καθαρότητα» και ισορροπία, επενδύοντας σε καιροσκοπικά πολιτικά οφέλη.
Τους πρώτους η Εκκλησία μας ερωτά πού στηρίζουν Ευαγγελικά την ανάδελφη και αντορθόδοξη στάση τους, την στιγμή που ο Χριστός ζητεί επιτακτικά να στεκόμαστε με αγάπη στα προβλήματα όλων αδιακρίτως των ανθρώπων, συναντώντας στα πρόσωπά τους τον Ίδιο; Στους δεύτερους η Εκκλησία μας απαντά ότι ευθύνη του Κράτους και της υπεύθυνης Πολιτείας είναι να λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να διαφυλάττουν την κοινωνική ειρήνη και συνοχή, στο πλαίσιο της δημοκρατικής νομιμότητας, ενώ χρέος της Εκκλησίας είναι να μένει έξω και μακριά από την πολιτική σπέκουλα, που συχνά γίνεται εις βάρος των καταφρονεμένων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, απλώνοντας την μητρική της προστασία σε κάθε πονεμένο παιδί Της, το οποίο, είτε είναι λευκό είτε έγχρωμο, είτε ανήκει στην Χριστιανική παράδοση είτε όχι, είναι εικόνα του Θεού, απολύτως σεβαστή και ιερή.
Το έργο της φιλανθρωπίας, είναι υπόθεση ζωής για την Εκκλησία μας, ως Σώμα Χριστού, αλλά και για όλους εμάς που αποτελούμε τα ζωντανά μέλη αυτού του Σώματος. Η εποχή που ζούμε είναι δύσκολη, καθότι όλοι μας, λίγο ως πολύ, υφιστάμεθα τις συνέπειες της κρίσης και τα αποτελέσματα της οικονομικής εξαθλίωσης της πατρίδας μας. Αλλά, ακριβώς για τους λόγους αυτούς η κίνηση της φιλανθρωπίας μας προς τον κάθε αδελφό μας παίρνει μεγαλύτερη αξία και προκαλεί την ευαρέσκεια του Θεού. Προσοχή, όμως! Να μην έχει αυτή η κίνηση χαρακτηριστικά απλώς συναισθηματικά ή μόνον ηθικά ή συμπαθητικά. Δεν αρκεί αυτό. Οφείλει «να δηλώνει την αρχετυπική εικόνα του Θεού, ο Οποίος είναι αγάπη και ο Οποίος καλεί τους ανθρώπους σε σταθερή δράση μέσα στον κόσμο…»2. Αυτή η φιλάνθρωπη στάση του Θεού απαιτεί να την μιμηθούμε όλοι και να την φανερώνουμε διαρκώς στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. Αμήν.
http://www.imconstantias.org.cy/34016-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου