ΕΙΝΑΙ, χωρίς αμφιβολία, δικαίωμα ιερό η απεργία. Ιδιαίτερα σε μια χώρα της οποίας ο λαός καταληστεύεται, υφίσταται εξευτελιστική "τιμωρία" και βάλλεται ανελέητα από τους «εταίρους» της, η απεργία είναι, ίσως, το έσχατο μέσο διαμαρτυρίας.
Μόνο διαμαρτυρίας, όμως, διότι, ως απεδείχθη,
η αγανάκτηση και οι «αγανακτημένου (το ρήμα είναι «αγανακτώ» και όχι «αγανακτίζω» και, συνεπώς, εκείνοι που αγανακτούν είναι
«αγανακτημένοι» και όχι «αγανακτισμένοι», όπως καθιερώθηκε από τους τσαρλατάνους φoνείς της
γραμματικής) μας άφησαν έπειτα από την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως να είναι διορισμένοι σε θέσεις ή να έχουν
βρει «παρτ τάιμ» ασχολία σε κάποια υπηρεσία. Η απεργία, όμως, πρέπει να έχει έναν στόχο, έναν σκοπό, να «χτυπά» δηλαδή εκείνους κατά των οποίων στρέφεται και να τους
δίνει να καταλάβουν ότι πρέπει να αλλάξουν άποψη και γνώμη.
ΤΟ ΝΑ κλείνεις, όμως, το μετρό, το τραμ, τον ηλεκτρικό και να στέλνεις τον κοσμάκη στα Τάρταρα τι στην ευχή εξυπηρετεί; Δηλαδή, παραλύεις την πρωτεύουσα ολάκερη, επειδή δεν θέλεις να παραδοθούν ... οι χώροι του τραμ, του
μετρό και των ΗΣΑΠ σε ιδιώτες; Θα τρελαθούμε, δηλαδή;
Το να κάνεις απεργία επειδή θέλεις να βελτιωθούν
οι συγκοινωνίες, να είναι πιο καθαρό, πιο γρήγορο και πιο αποτελεσματικό το τραμ, να είναι πιο καθαρό το μετρό, να
αποκτήσουν κλιματισμό οι συρμοί των ΗΣΑΠ, να είναι πιο ευγενείς οι ελεγκτές, να
μη χάνονται εκατομμύρια από τα πλαστά εισιτήρια ή από τη λαθραία διακίνηση
εισιτηρίων «από χέρι σε χέρι», το καταλαβαίνω.
Όμως, να μας αλλάζεις τα φώτα για να μη δοθεί σε
ιδιώτες η χρήση των χώρων των μέσων μαζικής μεταφοράς δεν το καταλαβαίνω.
Και, φυσικά, τέτοιες απεργίες δεν έχουν Ποτέ
επιτυχία. Είναι καταδικασμένες και γίνονται «για να
γίνουν». Αφήστε, δε, που έμαθα κάτι εξωφρενικό: Αυτές οι
απεργίες, λέει, μπορεί να γίνονται, αλλά οι απεργούντες πληρώνονται κανονικά! Δεν είμαι 100%
βέβαιος, αλλά το άκουσα και το μεταφέρω. Δεν είναι, λέει, απεργία, αλλά «αποχή από την υπηρεσία», οπότε πέφτει κανονικά το μεροκάματο.
Είναι βέβαιο ε:πίσης ότι οι απέχοντες διορίστηκαν με τα γνωστά «αντικειμενικά» κριτήρια στο μετρό, στην Τραμ Α.Ε. και στους ΗΣΑΠ.
Δηλαδή με τον βουλευτή, με το κόμμα, με την τοπική, με τον μπάρμπα στην Κορώνη.
Και εφαρμόζοντας το «δόγμα Βουτσά», κατά το οποίον «εγώ αρκεί να "τρουπώσω" κάπου, κι ύστερα άντε να με βγάλεις», καπάρωσαν θέση και
μονιμότητα και τώρα «απέχουν» όποτε τους τη δώσει.
ΔΕΝ λέω, ιερή η απεργία, αλλά και λίγη σοβαρότητα
δεν βλάπτει ...
Η ΑΚΙΣ
εφημερίς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Σάββατο 3/4/2017 αρ.φ.1826
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου