Πώς οι εκτρώσεις… γέννησαν τον καινούριο ολοκληρωτισμό!

Πώς οι εκτρώσεις… γέννησαν τον καινούριο ολοκληρωτισμό!

Του Ευάγγελου Νιάνιου

  Ποιος θα το περίμενε ότι στη χώρα που θέσπισε τα ‘’Ανθρώπινα δικαιώματα’’, στην πόλη του ‘’Φωτός’’, η γαλλική Βουλή θα ψήφιζε νόμο με τον οποίο η αντίθεση στην έκτρωση θα μετατρεπόταν σε αδίκημα που επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι δύο χρόνια και πρόστιμο μέχρι 30.000 ευρώ; 

Ο νέος νόμος φέρει τον τίτλο ΄΄αδίκημα ψηφιακής παρενόχλησης’’ και μας εισάγει σε μια καινούρια εποχή, στην οποία οι αποκτημένες με πολυχρόνιους και αιματηρούς αγώνες ελευθερίες – και πρώτιστη την ελευθερία της γνώμης – αρχίζουν να μπαίνουν στο ψυγείο και οι υπερασπιστές τους στη φυλακή. Σήμερα ονομάστηκε ‘’ψηφιακή παρενόχληση’’, αύριο;

  Οι Γάλλοι βουλευτές, που κλήθηκαν την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου, να αποφασίσουν δεν είχαν πρόβλημα με το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση. Στη Γαλλία, η έκτρωση ανήκει στα ‘’θεμελιώδη δικαιώματα’’. Η Αντιπολίτευση επεσήμανε ότι ο νόμος δημιουργεί αδίκημα γνώμης και είναι κατά συνέπεια ελευθεροκτόνος. Μάλιστα επεκαλέστηκαν το γνωστό μας εβδομαδιαίο σατιρικό περιοδικό Σάρλι Εβντό το οποίο, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, πήρε θέση κατά του νόμου. Μάλιστα το περιοδικό κατηγόρησε την Αριστερά ότι δίνει στο ‘’τόσο προσωπικό ζήτημα της εκούσιας διακοπής της κύησης και πρόξενο οδυνών για πολλές γυναίκες ιδεολογικό χρώμα’’. Η κυβέρνηση, εκ μέρους της, για να υπερασπισθεί το νομοσχέδιο κατέφυγε στην παρελθοντολογία: ‘’Πριν τριάντα χρόνια κομάντος κατελάμβαναν τα χειρουργεία για να εμποδίσουν τις γυναίκες να κάνουν έκτρωση. Σήμερα οι κληρονόμοι τους συνεχίζουν τη μάχη μέσω του Διαδικτύου’’. Ενδιαφέρον έχει να σημειώσουμε ότι ο Φρανσουά Φιγιόν, ως ηγέτης των Ρεπουμπλικανών πλέον, απουσίαζε από την ψηφοφορία, ενώ ως διεκδικητής του χρίσματος του κόμματος είχε δηλώσει ότι φιλοσοφικά είναι αντίθετος με την έκτρωση, διαβεβαιώνοντας ωστόσο δεν θα θίξει το νομικό κεκτημένο σε περίπτωση που ανακηρυχθεί πρόεδρος της Γαλλίας.
  Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι κύριος στόχος της κυβέρνησης είναι τρεις ιστότοποι:  ivg.net, afterbaiz, και ecouteivg.org, οι οποίοι καλούν τις γυναίκες να σκεφθούν ψυχραιμότερα πριν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε έκτρωση, φιλοξενούν κείμενα γυναικών που δεν κατέφυγαν σε αυτή και δεν το μετάνιωσαν ή που κατέφυγαν σε αυτή αλλά είχαν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα μετά. Κατά περίπτωση βοηθούν πρακτικά και οικονομικά τις νεαρές μητέρες. ‘’ Αν ήξερα ότι θα είχα όλη αυτή τη βοήθεια, θα είχα λιγότερη αγωνία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης’’ διαβάζουμε σε μια από τις σελίδες τους. Και σε άλλη σελίδα: «Είχα κλείσει ραντεβού για έκτρωση. Αλλά δεν πήγα· όλη τη νύχτα την έβγαλα στο αυτοκίνητο με μουσική, ήθελα να ξεχάσω τα πάντα. Και μετά κατάλαβα. Κατάλαβα ότι αγαπούσα αυτό το μωρό και δεν πήγα στο νοσοκομείο. Λίγο έλειψε να χωρίσουμε με τον σύντροφό μου αλλά δέχθηκε και κατανόησε την απόφασή μου».
  Εντονη ήταν η αντίδραση της καθολικής Εκκλησίας της Γαλλίας. Ο επικεφαλής των Γάλλων επισκόπων απηύθυνε επιστολή στο πρόεδρο Ολάντ με την οποία ζητούσε να αποσύρει το νομοσχέδιο γιατί συνιστούσε «σοβαρή προσβολή στις αρχές της Δημοκρατίας». Και ρωτούσε: «Πρέπει κάποιος να αποκλείσει αναγκαστικά κάθε εναλλακτική λύση στην έκτρωση για να θεωρείται τίμιος; Η παραμικρή ενθάρρυνση σε μια γυναίκα να κρατήσει το παιδί μπορεί να χαρακτηρισθεί χωρίς υπερβολή ‘ψυχολογική και ηθική πίεση’».

*****

Αλλά ας δούμε πώς φτάσαμε ως εδώ:

Οι εκτρώσεις ήταν απαγορευμένες στη Γαλλία μέχρι το 1974.
Από το 1975 οι γυναίκες αποκτούν το δικαίωμα της εκούσιας διακοπής της κύησης. 

Από το 1982 οι δαπάνες της διακοπής καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. 

Το 1993, για πρώτη επίσης φορά, θεσπίζεται το ‘’αδίκημα της παρενόχλησης’’ για όσους εμποδίζουν τις γυναίκες να καταφύγουν στην έκτρωση.

Το 2001 το δικαίωμα στην έκτρωση επεκτείνεται κατά δύο εβδομάδες, δηλαδή μέχρι τις 12 εβδομάδες κύησης.

Το 2014 απαλείφεται η επίκληση του κινδύνου για διακοπή της κύησης και μπορεί να καταφύγει στην έκτρωση ‘’κάθε γυναίκα για κάθε ανεπιθύμητη κύηση’’. Με ομοφωνία σχεδόν αριστεράς και δεξιάς η έκτρωση εντάσσεται στα ‘’θεμελιώδη δικαιώματα’’. 

Τον Ιανουάριο του 2016 περιορίζεται στον ένα μήνα ο χρόνος προβληματισμού από το πρώτο ραντεβού με το γιατρό μέχρι την εκτέλεση της έκτρωσης. 

Από την 1η Απριλίου 2016, με κυβερνητική απόφαση, καλύπτονται 100% όλες οι ιατρικές πράξεις που συνδέονται με την έκτρωση (βιολογικές εξετάσεις, δύο ηχογραφήματα, επίσκεψη στο γιατρό). Σε περίπτωση όμως που η κύηση δεν διακόπτεται, τα δύο πρώτα ηχογραφήματα πριν το τέλος του 5ου μήνα καλύπτονται μόνο κατά 70%, καταγγέλλει η οργάνωση Alliance Vita! Δηλαδή, το κράτος προκρίνει – και χρηματοδοτεί – το φόνο, το θάνατο από τη ζωή.

*****

  Ποιοι είναι οι λόγοι που προκάλεσαν την ψήφιση αυτού του νόμου; Οι γυναίκες που καταφεύγουν στην εκούσια διακοπή της κύησης στη Γαλλία υπερβαίνουν ελαφρά τις 200.000 ετησίως, αριθμός που διατηρείται σταθερός τις τελευταίες δεκαετίες. Αίτημα των φεμινιστικών οργανώσεων για περιορισμό της λειτουργίας των ιστότοπων που αντιτίθενται στην έκτρωση δεν υπήρχε. Το μόνο πρόβλημα της κυβέρνησης ήταν ότι όταν χτυπήσει κανείς στον υπολογιστή IVG – τα αρχικά της ‘’εκούσιας διακοπής της κύησης’’ όπως λέγεται στη Νέα Γλώσσα η έκτρωση – οι ιστότοποι που αντιτίθενται στην έκτρωση εμφανίζονται από τους πρώτους, με αποτέλεσμα οι αντίστοιχοι κυβερνητικοί να μην έχουν το μονοπώλιο της ενημέρωσης και το αλάθητο. Το επιχείρημα της κυβέρνησης κατά τη συζήτηση στη Βουλή είναι κατά πάντα έωλο. Άλλο είναι η διάπραξη ενός αδικήματος (π.χ. εισβολή σε χειρουργείο) και άλλο η έκφραση γνώμης. Σύμφωνα με την κυβερνητική λογική, πολύ φυσιολογικό είναι αύριο να θεωρηθεί ‘’παρενόχληση’’ και ποινικώς κολάσιμο και το κήρυγμα ενός ιερέα που θα καλεί τις χριστιανές να αποφύγουν την έκτρωση και το ανάλογου περιεχομένου άρθρο ενός δημοσιογράφου. Ενας ‘’ήπιος’’ ολοκληρωτισμός αρχίζει να διαγράφεται στον ορίζοντα, γιατί τίποτε δεν αποκλείει παρόμοιοι νόμοι να ψηφισθούν και για ζητήματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος. Πώς όμως φθάσαμε ως εδώ; Οι φιλόσοφοι των Φώτων, Πατέρες της γαλλικής Δημοκρατίας, δεν είναι αυτοί που κήρυξαν την ανοχή; 

Και βέβαια αυτό έκαναν. Αλλά από την ανοχή εξαίρεσαν τους ‘’φανατικούς’’. Σ’ αυτούς ανήκουν οι αρνητές των εκτρώσεων. Οπως έλεγε ο Βολταίρος: ‘’Για να αξίζουν την ανοχή οι άνθρωποι πρέπει να μην είναι φανατικοί’’. Και ο Σαιντ Ζυστ συμπλήρωσε: «Καμία ελευθερία στους αρνητές της ελευθερίας»!!!

Πηγές: Le Monde, Le Figaro, le livre noir de la Revolution Francaise.

antibaro.gr