...
Μανώλης Μελινός: Το ησυχαστήριο σας σε ποίου το όνομα τιμάται;
Γέρων Δ: Του αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου.
Μανώλης Μελινός: Πόσους πατέρες αριθμεί η αδελφότης;
Γέρων Δ: Είμαστε οκτώ, δόξα τω Θεώ.
Κουραστήκαμε πολύ τότε να φτιάξουμε τούτο το καλύβι που βλέπετε. Ήμασταν επτά πατέρες – όλοι νέοι – και είχαμε μεράκι να φτιάξουμε κοντά στην εκκλησία το καλύβι μας. Δόξα τω Θεώ, φθάσαμε στο ποθούμενο.
Μας έχει βοηθήσει και μας βοηθάει πολύ το Βατοπαίδι. Ο Γέροντας και οι πατέρες είναι πολύ καλοί και μας αγαπούν πολύ.
Τότε που πρωτοήρθαμε ,δεν υπήρχε εδώ παρά μόνον η εκκλησία κι αυτή την επισκευάσαμε. Με υπομονή κι επιμονή τα καταφέραμε. Κουβαλήσαμε πολλή ξυλεία με την βάρκα από Καρακάλλου και Φιλοθέου. Εκείνα τα χρόνια δεν είχε μηχανούλα η βάρκα. Με τα κουπιά ,καταλαβαίνεις…
Όμως ήμασταν μικροί και η όρεξή μας να φτιάξουμε το καλύβι μας, μεγάλη. Βοήθησε η θεία χάρις και με την ευλογία του αγίου Γεωργίου έγινε αυτό που βλέπετε . Ο Θεός έπαιρνε την κούρασή μας ! Εδώ στην Κολιτσού, τότε ήσαν οκτώ καλύβια. Τώρα τέσσερα.
Μ.Μ: Γέροντα, τι μήνυμα έχει να δώσει ο Μοναχισμός σε αυτά τα δύσκολα χρόνια;
Γέρων Δ: Είμαι απλός άνθρωπος ,για να σας απαντήσω. Να προσπαθήσω όμως να πω ό,τι μπορώ. Τότε, όταν πρωτοήρθα στο Άγιον Όρος ,αλλιώς βρήκα τον Μοναχισμό. Δύσκολα τότε τα μέσα, δύσκολες οι συνθήκες, αλλά αγιότης πολλή. Βέβαια και σήμερα είναι άγιοι οι πατέρες και όλοι μορφωμένοι, με σπουδές υψηλές. Όλοι κοντά στον Κύριον. Ξέρουν πώς να παλεύουν με τα ακάθαρτα πνεύματα. Τότε οι άνθρωποι αλλιώς, απλότης…Όταν μιλούσες με κάποιον μοναχό, νόμιζες ότι ο Χριστός μιλάει μέσα στο στόμα του! Απλότης, απλότης… Ό,τι τον ρωτούσες, σου απαντούσε με μεγάλην αγάπη και σε ωφελούσε με τα λόγια του, που ήταν απλός. Σήμερα βέβαια ακόμη καλύτερα , διότι είναι μορφωμένοι οι πατέρες.
Άλλαξε και προς το καλό και προς το κακό η ανθρωπότητα. Πολλές φορές σε ρωτάει κάποιος και φοβάσαι να απαντήσεις ,διότι τα παίρνει τα πράγματα αλλιώς…
Γέρων Δ: Του αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου.
Μανώλης Μελινός: Πόσους πατέρες αριθμεί η αδελφότης;
Γέρων Δ: Είμαστε οκτώ, δόξα τω Θεώ.
Κουραστήκαμε πολύ τότε να φτιάξουμε τούτο το καλύβι που βλέπετε. Ήμασταν επτά πατέρες – όλοι νέοι – και είχαμε μεράκι να φτιάξουμε κοντά στην εκκλησία το καλύβι μας. Δόξα τω Θεώ, φθάσαμε στο ποθούμενο.
Μας έχει βοηθήσει και μας βοηθάει πολύ το Βατοπαίδι. Ο Γέροντας και οι πατέρες είναι πολύ καλοί και μας αγαπούν πολύ.
Τότε που πρωτοήρθαμε ,δεν υπήρχε εδώ παρά μόνον η εκκλησία κι αυτή την επισκευάσαμε. Με υπομονή κι επιμονή τα καταφέραμε. Κουβαλήσαμε πολλή ξυλεία με την βάρκα από Καρακάλλου και Φιλοθέου. Εκείνα τα χρόνια δεν είχε μηχανούλα η βάρκα. Με τα κουπιά ,καταλαβαίνεις…
Όμως ήμασταν μικροί και η όρεξή μας να φτιάξουμε το καλύβι μας, μεγάλη. Βοήθησε η θεία χάρις και με την ευλογία του αγίου Γεωργίου έγινε αυτό που βλέπετε . Ο Θεός έπαιρνε την κούρασή μας ! Εδώ στην Κολιτσού, τότε ήσαν οκτώ καλύβια. Τώρα τέσσερα.
Μ.Μ: Γέροντα, τι μήνυμα έχει να δώσει ο Μοναχισμός σε αυτά τα δύσκολα χρόνια;
Γέρων Δ: Είμαι απλός άνθρωπος ,για να σας απαντήσω. Να προσπαθήσω όμως να πω ό,τι μπορώ. Τότε, όταν πρωτοήρθα στο Άγιον Όρος ,αλλιώς βρήκα τον Μοναχισμό. Δύσκολα τότε τα μέσα, δύσκολες οι συνθήκες, αλλά αγιότης πολλή. Βέβαια και σήμερα είναι άγιοι οι πατέρες και όλοι μορφωμένοι, με σπουδές υψηλές. Όλοι κοντά στον Κύριον. Ξέρουν πώς να παλεύουν με τα ακάθαρτα πνεύματα. Τότε οι άνθρωποι αλλιώς, απλότης…Όταν μιλούσες με κάποιον μοναχό, νόμιζες ότι ο Χριστός μιλάει μέσα στο στόμα του! Απλότης, απλότης… Ό,τι τον ρωτούσες, σου απαντούσε με μεγάλην αγάπη και σε ωφελούσε με τα λόγια του, που ήταν απλός. Σήμερα βέβαια ακόμη καλύτερα , διότι είναι μορφωμένοι οι πατέρες.
Άλλαξε και προς το καλό και προς το κακό η ανθρωπότητα. Πολλές φορές σε ρωτάει κάποιος και φοβάσαι να απαντήσεις ,διότι τα παίρνει τα πράγματα αλλιώς…
…
Μ.Μ.: Μετά την αμαρτίαν, έρχεται η ευλογημένη μετάνοια. Εδώ στο Άγιον Όρος , ο κάθε μοναχός – Γέροντας ή υποτακτικός- τακτικά λέγει «ευλόγησον». Ζητά συγνώμη, δηλαδή. Τι ακριβώς είναι αυτό το «ευλόγησον» πάτερ Διονύσιε;
Γέρων Διονύσιος: Α, το καλύτερο… Γνωρίζεις την αμαρτωλότητά σου, αναγνωρίζεις την ευθύνη σου και ζητάς συγνώμην. Η ευλογία του θεού . Αμέσως ο θεός συγχωρεί. Βέβαια πρέπει να προσπαθήσεις να μη το ξανακάνεις. Να προσπαθήσεις σοβαρά. Να συγχωρήσει ο Θεός, να συγχωρήσει όμως και ο συνάνθρωπος…
…
Μ.Μ.: Σήμερα όλοι έχουμε άγχος, μικροί και μεγάλοι. Ακόμη και τα μικρά παιδιά ακούς να λένε για το άγχος! Τι έχετε γι’ αυτό να συμβουλεύσετε τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από τα ψυχολογικά προβλήματα; Τι θα πείτε σε αυτούς που αγωνίζονται , που δυσκολεύεται η ζωή τους; Τι έχετε να τους πείτε για να βρουν διέξοδο;
Γέρων Δ: Ξέρετε, από πού τα παθαίνουμε αυτά; Απομακρύναμε τον εαυτό μας από την Εκκλησία, τον απομακρύναμε κι από την Ορθοδοξία. Μακριά από τον πνευματικό. Βλέπεις, ο Κύριος που τόσο πολύ μας αγαπά, κατέβηκε για μας τους αμαρτωλούς από τον Ουρανόν. Είμαστε Ορθόδοξοι Έλληνες κι εμείς δεν δίνουμε σημασία τι θα πει Ορθοδοξία. Δεν ξέρουμε τι υποχρεώσεις έχουμε, απέναντι στον θησαυρόν αυτό. Να μη πας στην Εκκλησία, να περνάνε τα χρόνια και να μη κοινωνείς. Φοβερό. Πολλές φορές – από τις πολλές αμαρτίες- σε απομακρύνει ο Πνευματικός από το να κοινωνείς. Αλλά να μην εξομολογείσαι; Τι χάρη Θεού περιμένεις και πώς να μην έχεις άγχος; Μόνο στην Εκκλησία μπορούμε ν’ απαλλαγούμε απ’ όλα αυτά. Μπορούμε να πάρουμε την χάρη του Θεού. Ο άνθρωπος είναι νευριασμένος, γιατί είναι μακριά από τον Κύριον. Μακριά με τα έργα, μακριά με τις σκέψεις, μακριά με όλα. Σκέπτεται να κάνει πολλά λεφτά, αυτοκίνητα και.. και …και … καθόλου δεν σκέπτεται ότι είμαστε μουσαφιραίοι σ’ αυτό τον κόσμο.
Μ.Μ.: Μερικοί , Γέροντα, δεν προσέρχονται καθόλου στην εξομολόγηση και στην Θ. Κοινωνία…
Γέρων Δ.: Ε, λέει ο καθένας ότι έχει χαρά που είν’ Έλληνας Ορθόδοξος , αλλά δεν πατάει στην εκκλησία, δεν πατάει στον πνευματικό. Τι χριστιανός είναι;
Μ.Μ.: Άλλοι πάλι, Γέροντα, λένε: Εγώ δεν κάνω ποτέ μου κακό, δεν πειράζω κανέναν όταν με φέρει ο δρόμος, πάω σ’ ένα ξωκκλήσι και ανάβω ένα κερί. Φθάνει, π. Διονύσιε, μόνο αυτό;
Γέρων Δ.: Δεν φτάνει, δεν φτάνει. Πώς λες ότι είσαι καλός; Μα και μόνο μια στιγμή να διαρκέσει η ζωή σου, έχεις αμαρτίες! Πώς το λες ότι είσαι καλός; Με τα μάτια αμαρτάνεις, με την ακοή, με την επαφή, με όλα… Μόλις ανοίξει ο άνθρωπος τα μάτια και βλέπει τον κόσμον, είναι ήδη στην αμαρτία. Αμαρτία δεν είναι μόνο να πράξεις. Να σκεφτείς άσχημα, είναι κακό. Κάθε αμαρτία γίνεται πρώτα μέσα μας με τις σκέψεις. Αν δεν πηγαίνετε στον πνευματικό να του πεις ό,τι σε βαραίνει , σιγά-σιγά φουντώνει και δεν είναι δυνατόν να μη σε πνίξει! Όταν όμως πηγαίνεις, δεν έχει δύναμη η διάβολος να σε σπρώξει στην αμαρτία, στην καταστροφή…
Από το βιβλίο « ΑΘΩΝΙΤΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ
Ροή χαρισμάτων Σέρβων και Ρουμάνων Αγιορειτών Γερόντων »
Μανώλης Μελινός
Ροή χαρισμάτων Σέρβων και Ρουμάνων Αγιορειτών Γερόντων »
Μανώλης Μελινός
http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2011/11/blog-post_29.html
http://hristospanagia3.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου