Όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοίέρχονται ως κατακτητές στην χώρα. Αρχικά τα βρίσκουν με τους Ρώσους, για να έχουν τα νώτα τους καλυμμένα, αφού ενεργειακά εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την «Αρκούδα». Ταυτόχρονα «πολεμούν» προς όφελός τους το ρωσικό επενδυτικό ενδιαφέρον σε ό,τι αφορά το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και την ηλεκτρική ενέργεια σε Ελλάδα και Κύπρο. Στόχος οι μονόπλευρες ιδιωτικοποιήσεις, προκειμένου να βάλουν στο χέρι όλα τα «φιλέτα» μας.
Στον αντίποδα οι «σύμμαχοι» της Δύσης με «κρυφούς» μπροστάρηδες τους Αμερικανούς μέσω ΔΝΤ,οι οποίοι έρχονται και πάλι ως απελευθερωτές και μας καλούν να ξαναφωνάξουμε το «ανήκωμεν εις την Δύσιν (ΔΝΤ)», έτσι ώστε να ελευθερωθούμε από τους «καταπιεστικούς» Γερμανούς. Οι Γάλλοι συντάσσονται εν μέρει με τους Αγγλοσάξονες, για να εμποδίσουν την γερμανοποίηση της Ευρώπης.
Ωστόσο τόσο οι Αγγλοσάξονες όσο και οι Γερμανοι δεν επιθυμούν ρωσική διείσδυση σε Ελλάδα και Κύπρο. Έτσι στο τέλος, κι αφού πιεστούν αρκετά οι Γερμανοί, θα ενωθούν μέσω ΝΑΤΟ με τους υπόλοιπους Δυτικούς και στόχος θα είναι πάλι η «κακή» Ρωσία, με την μόνη διαφορά ότι ο πόλεμος δεν θα είναι αυτή τη φορά «ψυχρός».
Συμπέρασμα: Η Ελλάδα είναι μόνη της και πρέπει μόνη της να κυνηγήσει τα συμφέροντά της, χρησιμοποιώντας τα πλούσια γεωπολιτικά της ατού και ανιχνεύοντας τις προσεγγίσεις και τις διαφορές μεταξύ χωρών, όσο προσωρινές κι αν είναι. Ειδικά τώρα που οι «Μεγάλοι» τσακώνονται. Σε περίπτωση που επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Τώρα είναι η ευκαιρία που είμαστε στο επίκεντρο των εξελίξεων.