Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

                Την σημερινή Κυριακή η Εκκλησία τιμά τα πρόσωπα εκείνα που κατά τον καιρό του πάθους και σταυρικού θανάτου του Κυρίου επέδειξαν θαυμαστό θάρρος και αφοσίωση προς αυτόν. Αυτοί είναι ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ο Νικόδημος ο φαρισαίος και οι μυροφόρες γυναίκες. Τον ενταφιασμό του Κυρίου τον έκανε ο Ιωσήφ με την βοήθεια του Νικοδήμου. Ο Ιωσήφ ήταν πλούσιος και έντομο μέλος του συνεδρίου των Ιουδαίων. Ζητάει το σώμα του Ιησού την ίδια ημέρα που ο Κύριος πέθανε, την Παρασκευή, διότι απαγορευόταν από τον μωσαϊκό νόμο η ταφή την ημέρα του Σαββάτου. Ενώ μέχρι την σταύρωση παρέμενε κρυφός μαθητής λόγω του φόβου του προς τους Ιουδαίους, όταν ο Κύριος πέθανε πάνω στον σταυρό, έλαβε από τον Θεό το θάρρος και την δύναμη να φανερώσει την ιδιότητά του ως μαθητή του Κυρίου ενώπιον των αρχών και εξουσιών των Ρωμαίων και των Ιουδαίων. Ζήτησε το σώμα του Ιησού από τον Πιλάτο, για να το ενταφιάσει. Αφού ο Πιλάτος έλαβε την διαβεβαίωση από τον εκατόνταρχο ότι ο Ιησούς πράγματι πέθανε, παρέδωσε το σώμα του στον Ιωσήφ. Αυτός, αφού αγόρασε ένα σεντόνι, τύλιξε με αυτό το θείο σώμα και το εναπέθεσε σε ένα μνημείο που ήταν σκαλισμένο μέσα σε βράχο.

                Μια αλήθεια που μπορούμε να διαπιστώσουμε από την περίπτωση του Ιωσήφ είναι ότι οι μαθητές του Κυρίου πολλές φορές είναι πολύ περισσότεροι από ό, τι νομίζουμε. Μπορεί να φαίνεται ότι ελάχιστοι άνθρωποι του Θεού έχουν μείνει, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική, διότι ο Κύριος είναι ταπεινός και οι μαθητές του είναι ταπεινοί και δεν κάνουν θόρυβο γύρω από το πρόσωπό τους. Και στην κατάλληλη στιγμή βρίσκουν το σθένος να εκφράσουν την πίστη τους και να διακονήσουν τον Θεό στο σωτήριο σχέδιό του. γι αυτό δεν πρέπει ποτέ να απελπιζόμαστε για την αύξηση του κακού. Εκεί που νομίζουμε ότι το κακό έχει θριαμβεύσει, ο Θεός αναδεικνύει με θαυμαστό τρόπο είτε πρόσωπα που αξίζουν όσο χιλιάδες άνθρωποι είτε ολόκληρη γενιά ανθρώπων που φοβούνται το όνομά του. Επίσης, δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε κανέναν, διότι αυτός που τον έχουμε απορρίψει ως αμαρτωλό και δειλό, μπορεί ενώπιον του Θεού να είναι μέγας και σπουδαίος.

                Οι μυροφόρες γυναίκες αξιώθηκαν να μάθουν πρώτες το χαρμόσυνο μήνυμα της αναστάσεως του Κυρίου, και μάλιστα διά μέσου αγγελικής οπτασίας. Έγιναν απόστολοι και ευαγγελιστές προς τους αποστόλους. Έλαβαν την μεγάλη αυτή τιμή, επειδή δεν δείλιασαν και δεν κρύφτηκαν, όπως οι μαθητές του Κυρίου, αλλά αντίθετα, και στην σταύρωσή του ήταν παρούσες και με πολύ θάρρος πορεύθηκαν στον τάφο, για να απονείμουν την καθιερωμένη τιμή προς το νεκρό σώμα του. Δεν άφησαν την λογική να τις κυριεύσει με τον φόβο του πλήθους και της δυνάμεως των εχθρών του Χριστού. Ακολούθησαν την καρδιά τους που ήταν κυριευμένη από την θεϊκή αγάπη και χάρη, την οποία είχαν βιώσει κοντά στον Κύριο.

                Η πράξη τους αυτή δεν αποτελεί μια απλή συναισθηματική παρόρμηση. Πίσω από αυτήν κρύβεται η χαρισματική κατάσταση της πίστεως προς το πρόσωπο του Χριστού. Η πίστη αυτή, όπως  εύστοχα σημειώνει κάποιος, «είναι πνευματική αίσθηση, που βρίσκεται επάνω από τις λογικές ενέργειες». Όταν ο άνθρωπος βάζει πρώτα την λογική στηρίζεται σταθερά στο έδαφος της γής. Η πίστη όμως είναι ήδη κάποια παρουσία του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Με αυτήν, «ως λεπτότατη διαίσθηση», ο άνθρωπος αξιώνεται να γνωρίζει θείες αλήθειες και πραγματικότητες και να μετάσχει στην ανάσταση και την αιώνια ζωή. Επειδή λοιπόν περίσσευε στην καρδιά των μυροφόρων η πνευματική αυτή πίστη, αξιώθηκαν πρώτες αυτές να μυηθούν στο γεγονός της αναστάσεως του Κυρίου.

                Βέβαια, δεν κατανόησαν όλες στον ίδιο βαθμό το θαυμαστό και πρωτοφανές και κοσμοσωτήριο γεγονός της αναστάσεως. Σε μια θαυμάσια ομιλία του ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ερμηνεύοντας τις σχετικές αφηγήσεις των Ευαγγελίων, αναφέρει ότι πρώτη η Παναγία με την Μαρία την Μαγδαληνή πορεύθηκαν στον τάφο. Τότε έγινε ο σεισμός και αποκυλίσθηκε θαυματουργικώς ο λίθος. Η Μαρία η Μαγδαληνή βλέποντας το κενό μνημείο καταλήφθηκε από έκπληξη και αμέσως έφυγε να αναγγείλει το γεγονός στους μαθητές. Αργότερα επέστρεψε και αξιώθηκε αγγελικής οπτασίας και της εμφανίσεως του αναστάντος Κυρίου. Η Θεοτόκος πρώτη είδε τους αγγέλους και έμαθε τα της αναστάσεως. Τότε ήλθαν και οι άλλες μυροφόρες και είδαν και αυτές τον αποκυλισθέντα λίθο και άκουσαν τον άγγελο να τους ευαγγελίζεται την ανάσταση. Άλλες από αυτές καταλήφθηκαν από φόβο και έκπληξη και εξαιτίας αυτού δεν είπαν σε κανέναν τίποτε, ενώ άλλες, και κυρίως η Παναγία, πληρώθηκαν από χαρά μεγάλη. Και καθώς πορεύονταν προς τους μαθητές, είδαν πρώτες τον Κύριο μέσα στο φώς της αναστάσεως.

                Είθε και εμείς να μετάσχουμε στο γεγονός της αναστάσεως και σωτηρίας, διά μέσου της πίστεως προς τον Κύριο Ιησού, η οποία μας παρέχει την δύναμη και το θάρρος να εμπιστευθούμε τον λόγο του και να τον τηρήσουμε.

Αρχιμ. Π.Κ.