Τρίτη 10 Μαΐου 2011

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΑΠΟΨΕΩΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ



πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 6/5/2011

Εσήγησις ες τν Διημερίδα τς ΠΕΘ, 12–13 Μαρτίου 2011
Το κ. Γεωργίου λ. Κρίππα, Καθ. λευθέρου Παν., Διδ. Συνταγματικο Δικαίου
(1ον)
Εναι γνωστόν, τι διάβολος π αώνων πολεμάει τν πίστη μας κα τν θρησκεία μας. Στν ρχ εχε θέσει ες φαρμογ τς διώξεις κα τ μαρτύρια τν πιστν. Μετέπειτα, ταν Χριστιανικ θρησκεία ναγνωρίσθηκε πισήμως μς ρριξε τς παντοειδες αρέσεις, ο ποες ταλαιπώρησαν βαρέως τν πίστη μας (κα τν ταλαιπωρον μέχρι σήμερον ες μικρότερον βαθμόν)...

Πρωτίστως μως νδιαφέρεται κα πολεμ ν μς πομακρύνει π τν θρησκεία μας μ παντοειδες τρόπους. πως ξέρουμε νας νθρωπος γίνεται Χριστιανς τυπικ δι το βαπτίσματος κα οσιαστικ δι τς τηρήσεως τν ντολν τς θρησκείας μας. Γι ν τηρήσουμε μως τς ντολές της πρέπει ν τς γνωρίζουμε κα ν τς διδαχθομε.

Ατν τν ποστολ χει τ μάθημα τν Θρησκευτικν, μ τ ποο νθρωπος πρέπει ν ρχεται σ παφ π πολ μικρς λικίας, κόμη κα πρ τς σχολικς λικίας. Κα γνωρίζουμε τι τ μικρ παιδάκια, πο εναι ντα ναμάρτητα, τ διαισθάνονται κα π πολ μικρς λικίας θέλουν κα πιζητον, ν τος μιλμε γι τν Χριστούλη κα γι τν Παναγίτσα. Ατ κριβς τ δεδομένο (πο σο πι ντονο κα πι βαθ εναι τόσο καλλίτερος Χριστιανς γίνεται κανείς), διάβολος δν τ θέλει σ καμία περίπτωση κα τ καταπολεμ γρίως, νηλες κα δυσωπήτως, συνεχς κα διαλείπτως, χωρς μως ν χει πιτύχει τίποτε τ σπουδαο. ρα θ πρέπει ν ξέρουμε τι κατάργηση το μαθήματος τν Θρησκευτικν εναι μία π τς πρτες προτεραιότητες το διαβόλου (σως πρώτη λων) κα π το σημείου ατο θ πρέπει ν χουμε στραμμένη τν προσοχή μας κα ν διαφυλάσσουμε τ μάθημα τν Θρησκευτικν ς κόρην φθαλμο. λλωστε Κύριος ες τν πίγειον ζωήν Του τί ταν;

Ποίαν διότητα εχε; Πς Τν ποκαλοσαν; ταν Διδάσκαλος κα τσι Τν ποκαλοσαν λοι. Δν ναφέρεται ες τν γίαν Γραφν κάποιος, πο Τν γνώριζε, ν Τν ποκαλοσε μ λλον τίτλον μ λλην προσαγόρευση. ρα διδασκαλία το μαθήματος τν Θρησκευτικν εναι θεία ντολ κα κανες δν πιτρέπεται ν τν παραβλέψει ν προβε ες κατάργηση ποδυνάμωση το μαθήματος τν Θρησκευτικν κα ν χει τν ξίωση ν λέγεται Χριστιανός. Τν ποχρέωση κα τ καθκον ατ τ χει ναγνωρίσει πρωτίστως Πολιτεία, ποία ες τ ρθρον 16 παράγραφος 2 το Συντάγματος χει περιλάβει τν ξς διάταξη: « παιδεία ποτελε βασικ ποστολ το κράτους κα χει σκοπ τν θική, πνευματική, παγγελματικ κα τν φυσικ γωγ τν λλήνων, τν νάπτυξη τς θνικς κα θρησκευτικς συνειδήσεως».

δ πρέπει ν προσέξουμε τι τ Σύνταγμα σον φορ στν θρησκεία δν μιλε περ γωγς (δηλ. περ πλς διδασκαλίας), λλ περ θρησκευτικς συνειδήσεως. Ατ σημαίνει τι ο λληνες μαθητα δν ρκε ν μάθουν κάποια στοιχεα τς Χριστιανικς θρησκείας, λλ κα ν τ νστερνισθον κα ν τος γίνουν συνείδηση. Βλέπουμε λοιπν τι τ λληνικ Σύνταγμα δν εσάγει μόνον τ πλ μάθημα τν Θρησκευτικν (δηλ. πλς κα στερεότυπες γνώσεις), λλ καθορίζει κα πς θ πρέπει ν εναι διδασκαλία του. Δηλ. πρέπει, ν εναι κατ τέτοιον τρόπο, στε μαθητς ν ποκτήσει θρησκευτικ συνείδηση κα χι ν ποκτήσει πλς γνώσεις, τς ποες μετέπειτα θ λησμονήσει, πως γίνεται μ τ λλα μαθήματα. ν λοιπν δν τηρηθον ο ροι ατο νακύπτει εθεα παράβαση το Συντάγματος χι μόνον π κάποιον νδεχομένως κπαιδευτικόν, λλ κα π τν δια τν Πολιτεία, κα π τν δια τν Βουλή, ποία δν πιτρέπεται, ν θεσπίζει νόμους ντισυνταγματικούς. πομένως πς, περιορισμς το μαθήματος τν Θρησκευτικν (κα χι μόνον κατάργησή του) ντιβαίνει εθέως πρς τ Σύνταγμα κα εναι κυρος.

πρ το μαθήματος μως τν Θρησκευτικν δν μιλε μόνον τ Σύνταγμα λλ κα Ερωπαϊκ Σύμβαση νθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΑΔ), ποία ες τ ρθρον 2 το Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου ατς ναφέρει τι κάθε ερωπαϊκ κράτος φείλει ν παρέχει κπαίδευση ες τος μαθητς σύμφωνη μ τς θρησκευτικς πεποιθήσεις τν γονέων. πομένως κα π πόψεως ερωπαϊκς τ μάθημα τν Θρησκευτικν κατοχυροται πολύτως. Κα ναφέρω τ δεδομένο ατό, διότι πολλο καλοθελητα κα μοντερνίζοντες ποστηρίζουν — κα γράφουν τι π πανευρωπαϊκο πιπέδου τ μάθημα τν Θρησκευτικν δν κατοχυροται κα τι ες τ λοιπ ερωπαϊκ κράτη δν διδάσκεται, πράγμα ντελς νακριβές, πως θ δομε ν συνεχεί.

ρα πσα νέργεια κατ το μαθήματος τν Θρησκευτικν (κα χι μόνον κατάργησή του) παραβιάζει εθέως κα τ Σύνταγμα κα τν Ερωπαϊκ Σύμβαση νθρωπίνων Δικαιωμάτων, ποία χει κυρωθε π τν λλάδα δι το Νόμου 53/1974. Κα ποψη ατ δν εναι δική μου.

Ατ χει γίνει δεκτν κα π τν νομολογίαν, πως εναι πόφασις 3356/1995 το Συμβουλίου τς πικρατείας, περ τς ποίας ς γνωστν γινε πολς λόγος ες τν τύπον. πόφασις ατ δέχεται, μεταξ λλων, τ ξς: α) νάπτυξη τς θρησκευτικς συνειδήσεως τν μαθητν —περ τς ποίας μιλε προαναφερθεσα συνταγματικ διάταξις— πραγματοποιεται συμφώνως πρς τς ρχς τς ρθοδόξου χριστιανικς διδασκαλίας, ς τοτο προκύπτει κα κ το τι συντριπτικ πλειοψηφία τν λλήνων νήκει ες τν ρθόδοξον χριστιανικν θρησκείαν κα κ το τι θρησκεία ατ χαρακτηρίζεται ς πικρατοσα π το ρθρου 3 το Συντάγματος κα κ το τι τ προοίμιό του πικαλεται τν γί αν Τριάδα. β) Τ μάθημα τν Θρησκευτικν προστατεύεται κα π το ρθρου 2 το πρώτου προσθέτου πρωτοκόλλου τς Ερωπαϊκς Συμβάσεως νθρωπίνων δικαιωμάτων, τ ποον χει κυρωθ ες τν Χώραν μας δι το νόμου 53/1974 κα ρα χει πηυξημένην τυπικν σχν κατ ρθρον 28 το Συντάγματος. γ) Ο μαθητα εναι ποχρεωμένοι ν μετέχουν ες τ μάθημα τν Θρησκευτικν κα πίσης ες τς λοιπς θρησκευτικς κδηλώσεις (προσευχή, κκλησιασμός). δ) Τ μάθημα τν Θρησκευτικν πρέπει ν διδάσκεται ες κανν ριθμν ρν βδομαδιαίως. ε) Μαθητα τερόθρησκοι, τερόδοξοι θεοι παλλάσσονται το μαθήματος τν Θρησκευτικν, μόνον φ᾽ὅσον πικαλεσθον τος λόγους ατούς, δηλ. λόγους θρησκευτικούς.

Τ δια κριβς δέχεται κα 2176/1998 πόφασις το ΣτΕ (πιθ. Δημ. κα Διοικ. Δικ. 1998, σελ. 885 π.), ποία κυρώνει πρξιν το πουργείου Παιδείας ς παράνομον κα ντισυνταγματικήν, πειδ περιόριζε τν χρόνον διδασκαλίας το μαθήματος ατο ες κανν ριθμν ρν βδομαδιαίως.

ν ψει, λοιπόν, τν προαναφερθέτων κα δί τν πικληθεισν συνταγματικν διατάξεων δν βλέπουμε ν μπορε ν ποστηριχθ ποψις, τι τ μάθημα τν Θρησκευτικν ες τν λλάδα θ μποροσε ν χαρακτηρισθ μ ποχρεωτικν μ σύμφωνον πρς τν χριστιανικν διδασκαλίαν, τουλάχιστον δι τος χριστιανος ρθοδόξους μαθητάς, ο ποοι ποτελον τν συντριπτικν πλειοψηφίαν ατν ες τν λλάδα.

ποχρέωση το κράτους ν διδάσκει τ μάθημα τν Θρησκευτικν κατ τρόπον, πο ο μαθητα ν ποκτήσουν «θρησκευτικ συνείδηση», τ χουν δεχθε κα ο προαναφερθεσες ποφάσεις το Συμβ. πικρατείας. ξίζει δ ν παραθέσουμε τ ξς π λέξει ποσπάσματα ατν. κ τούτων μν 2176/98 ναφέρει π λέξει: « νάπτυξις τουλάχιστον ες παρκ βαθμν τς θρησκευτικς συνειδήσεως τν προαναφερθέν- των μαθητν κα δ συμφώνως πρς τς ρχς τς ρθοδόξου Χριστιανικς πίστεως».

δ 3356/95 ναφέρει π λέξει: «Προκειμένου ν τύχει φαρμογς διάταξη το ρθρου 16 παρ. 2 το Συντάγματος, προκειμένου δηλ. ν ναπτυχθε θρησκευτικ συνείδηση τν μαθητν σύμφωνα μ τν διδασκαλία τς Χριστιανικς πίστης ο μαθητα εναι ποχρεωμένοι… ν παρακολουθον τ μάθημα τν Θρησκευτικν, τ ποο πως εναι ατονόητο ν ψει τν κτεθέντων πρέπει, ν διδάσκεται ες τ σχολεα σύμφωνα μ τς ρχς τς ρθόδοξης Χριστιανικς Θρησκείας».

πως βλέπουμε λοιπόν, ρος «νάπτυξη θρησκευτικς συνειδήσεως» δν ποτελε πλέον να κενν γράμμα μίας συνταγματικς διατάξεως, τν ποίαν δι ν ρμηνεύσουμε κα φαρμόσουμε θ πρεπε ν προχωρούσαμε σ κτενες ρμηνευρικς ννοιες, πο κάποιοι κακόπιστοι θ μφισβητοσαν. διάταξη ατ το Συντάγματος χει ρμηνευθε δεόντως κα ναλυθε π τν λληνικ δικαιοσύνη κα μάλιστα τν νωτάτη (πως εναι τ Συμβούλιο τς πικρατείας). φεξς λοιπν οδες δικαιοται πλέον (κα φυσικ οτε τ διο τ κράτος, λλ οτε κα Βουλή), ν δώσει λλην ρμηνείαν λλην ννοιαν ες τν ρον α - τόν, διότι λλως θ παρεβίαζε βασικς κα καίριες ποφάσεις τς λληνικς δικαιοσύνης κα τέτοιο δικαίωμα τ κράτος δν χει, φο κατ ρθρον 87 το Συντάγματος δικαιοσύνη πονέμεται μόνον π τ δικαστήρια κα π κανέναν λλον φορέα. Τέτοιο βεβαίως δικαίωμα δν χει οτε κα Βουλή, φο ν ξέδιδε ντίθετον νόμο, νόμος ατς θ ταν ντισυνταγματικς κα βάσει το ρθρου 93 παρ. 4 το Συντάγματος τ δικαστήρια ποχρ. 4 το Συντάγματος τ δικαστήρια ποχρεονται, ν μ τν φαρμόσουν.
http://thriskeftika.blogspot.com/2011/05/blog-post_570.html

Σχόλιο
Το ότι το μάθημα των Θρησκευτικών, σύμφωνα με το Σύνταγμα, πρέπει να είναι ομολογιακό, το γνωρίζουμε πολύ καλά. Όπως το γνωρίζουν και οι αφισοκολλητές και υπηρέτες των ξένων ομάδων που θέλουν να κάνουν κουμάντο στην χώρα μας. Ας δείξουμε έμπρακτα ότι οι κρατικοί λειτουργοί είναι ΥΠΗΡΕΤΕΣ του λαού και όχι αφεντικά μας για να σταματήσει -με το καλό- η κατηφόρα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: