Νηστεία - Επιτρέπεται το λάδι και ο οίνος
ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ -αυστηρώς ακατάλληλο για ελληνόφοβους και αχρίστους. Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία. ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑΝΑΙ
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
| Ημερομηνία Εορτής: | 05/12/2025 |
| Τύπος εορτής: | Σταθερή. Εορτάζει στις 5 Δεκεμβρίου εκάστου έτους. |
| Άγιοι που εορτάζουν: | Αγιος Σαββας ο Ηγιασμενος (440 - 534) |
| Ιερά Λείψανα: | Το Ιερό Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ιεροσολύμων. Τμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Γουμένισσας |
| Τελευταία ενημέρωση: | 30/03/2010 01:27 |
| Περιεχόμενα: | |
  | |
Βιογραφία
Ψυχὴν ὄπισθεν τοῦ Θεοῦ κολλῶν πάλαι,
Ἔμπροσθεν αὐτοῦ νῦν παρίσταται Σάββας.
Θεσπεσίοιο πόλου πέμπτῃ Σάββας ἐντὸς ἐσήχθη.
Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από το χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας .
Από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε τόση πίστη που κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός από τον οποίο βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του Θεού.
Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο (βλέπε 20 Ιανουαρίου). Ο Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, το οποίο διηύθυνε ο όσιος Θεόκτιστος (βλέπε 3 Σεπτεμβρίου).
Ο Άγιος Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός - παρά το νεαρόν της ηλικίας - που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μέγα Ευθύμιο.
Ο Άγιος Σάββας όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γι' αυτό και τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό το επιστράτευσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών και έτσι επιτέλεσε σημαντικότατα έργα.
Για την αγιότητα της ζωής του και για τη μεγάλη του φήμη, είχε σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δυο φορές πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, προς το βασιλιά Αναστάσιο και έπειτα προς τον Ιουστινιανό.
Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών, το 534 μ.Χ., ανήλθε προς Κύριον εν ειρήνη.
Το 584 μ.Χ., το Λείψανο του Αγίου Σάββα ανακομίσθηκε αδιάφθορο όταν ανοίχθηκε ο τάφος του για να ενταφιαστεί ο Ηγούμενος Κασσιανός. Αρχικά διαφυλάχθηκε στη Μονή του και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, κατά την περίοδο των Αραβικών επιδρομών.
Για τον χρόνο άφιξης του στη Βενετία επικρατούν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα με την πρώτη το Λείψανο είχε μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη, απ’ όπου το 1026 μ.Χ. το έκλεψε ο Βενετός ευγενής Πέτρος Centranico (έπειτα Δόγης, 1026 - 1031 μ.Χ.), επί των ημερών του Δόγη Tribunio Menio (982 - 1026 μ.Χ.), το μετέφερε στη Βενετία και το κατέθεσε στο Ναό του Αγίου Αντωνίνου.
Κατά την δεύτερη παράδοση το Λείψανο δεν μεταφέρθηκε ποτέ στην Κωνσταντινούπολη, αλλά διαφυλάχθηκε στον Άγιο Ιωάννη της Άκρας, απ’ όπου μεταφέρθηκε από τούς Γενουάτες στην ανταγωνίστρια της Βενετίας πόλη τους. το 1257 μ.Χ. οι Βενετοί πέτυχαν να μεταφέρουν το Λείψανο στη Βενετία.
Η παρουσία του Λειψάνου του Αγίου Σάββα στη Βενετία επιβεβαιώνεται από την σχετική ομολογία του Σαββαΐτου Μοναχού Σωφρονίου στον Μητροπολίτη Ρωσίας Άγιο Μακάριο, το 1547 μ.Χ.
Το 1965 μ.Χ., μετά από ενέργειες του Πατριάρχου Βενεδίκτου, η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επέστρεψε το Λείψανο στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και φυλάσσεται έκτοτε στη Μονή του.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Tῶν ὁσίων ἀκρότης καὶ ἀγγέλοις ἐφάμιλλος ὡς γὰρ ἡγιασμένος ἐδείχθης ἐκ παιδός, Σάββα ὅσιε. Οὐράνιον γὰρ βίον ἀπελθῶν, πρὸς ἔνθεον ζωὴν χειραγωγεῖς διὰ λόγου τε καὶ πράξεως ἀληθοῦς, τοὺς πίστει ἐκβοῶντας σοι. Δόξα τῷ δεδοκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ...
Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος - Καζακίδ....
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος - Ι.Ν. Αγίο....
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος - Λυδία Γο....
Άγιοι Aντώνιος, Eυθύμιος και Σάββας ο Ηγιασμένο....
Οπτικοακουστικό Υλικό
Ακούστε το απολυτίκιο!
Ακούστε το απολυτίκιο!
Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος ο Βατοπαιδινός ο Οσιομάρτυρας και οι συν αυτώ Οσιομάρτυρες του Αγίου Όρους
Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος ο Βατοπαιδινός ο Οσιομάρτυρας και οι συν αυτώ Οσιομάρτυρες του Αγίου Όρους
| Ημερομηνία Εορτής: | 05/12/2025 |
| Τύπος εορτής: | Σταθερή. Εορτάζει στις 5 Δεκεμβρίου εκάστου έτους. |
| Άγιοι που εορτάζουν: | Αγιος Κοσμας ο Πρωτος ο Βατοπαιδινος ο Οσιομαρτυρας (; - 1280) Αγιοι Οσιομαρτυρες Του Αγιου Ορους |
| Ιερά Λείψανα: | Τα Λείψανα του Αγίου βρίσκονται στο Ναό του Πρωτάτου Αγίου Όρους. Μία πλευρά του Αγίου βρίσκεται στή Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους. |
| Τελευταία ενημέρωση: | 29/10/2011 15:15 |
| Περιεχόμενα: | |
| | |
Βιογραφία
Tη των Oσίων πληθύι γνώμη μία,
Yπέρ πατρώων δογμάτων τεθνηκέναι.
Οι Άγιοι Οσιομάρτυρες ήταν Αγιορείτες μοναχοί, από διάφορα κελιά, οι οποίοι αντιστάθηκαν στον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ τον Παλαιολόγο και τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο (1275 - 1282 μ.Χ.) και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο όταν Ενωτικοί λατινόφρονες επισκέφτηκαν το Άγιο Όρος. Ο μεν Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος του Αγίου Όρους απαγχονίστηκε, οι δε υπόλοιποι αποκεφαλίστηκαν.
Κατά την αναφερθείσα επίσκεψη των Ενωτικών λατινοφρόνων μαρτύρησαν μοναχοί των ιερών μονών Βατοπαιδίου, Ιβήρων, Ζωγράφου και Ξενοφώντος. Κατά μία παράδοση ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος ηγείτο στρατιωτικής ομάδος. «Κατέλαβε την των Καραιών κελλιωτικήν λαύραν, ένθα και το του Όρους πρωτείον ίδρυται· ο δε πρωτεύων και οι συν αυτώ αντέστησαν αυτώ γενναίως, τοις προλαβούσιν ομοίως ελέγχοντες· ο δε βασιλεύς εις οργήν κινηθείς, εκέλευσε πάντας αυτούς μαχαίρας έργον γενέσθαι, και ούτως ετελειώθησαν οι άγιοι ομολογηταί την δε εκκλησίαν αυτών πυρπολήσας, και τα των μοναχών σκηνώματα ληϊσάμενος...».
Ο ιεροδιάκονος Αρκάδιος Βατοπαιδινός αναφέρει ότι Πατριαρχική Εξαρχία, που ήλθε στο Άγιον Όρος λόγω διαφορών, «απεφάνθη να αποσταλή ως Πρώτος εκ των Μονών Φαλακρού η του Πλακά και εξελέγη Κοσμάς εκ της Μονής του Πλακέως, ήτις έκειτο μεταξύ των Μονών Βατοπαιδίου και Εσφιγμένου, όπου σήμερα η τοποθεσία ονομάζεται Ζευγαρόσπιτα. Ούτος απεκτάνθη υπό των Λατινοφρόνων ο Μακάριος. Αυτά τα τεκμήρια συνέλεξα επί τριακονταετίαν περίπου του τελευταίου Πρώτου Κοσμά. Θα ήμουν ευτυχής εάν μελλοντικοί ερευνηταί φέρουν περισσότερα τεκμήρια εις φως χάριν της Ιστορίας αφ΄ ενός και των μεμψιμηρούντων αφ΄ ετέρου περί του διωγμού υπό των Λατινοφρόνων κατά τον 13ον αιώνα Αγιορειτών».
Όπως αναφέρει σύγχρονος συγγραφέας, «διέταξαν τη σύναξη στις Καρυές των Μοναχών που διέμεναν στα γύρω από τις Καρυές κελλιά. Σκοπός της συνάξεως ήταν να πεισθούν οι Αγιορείτες Μοναχοί, με επικεφαλής τον Πρώτο, να συγκατατεθούν στην ένωση με την «Εκκλησία» του Πάπα. Να «λατινοφρονήσουν» και να δεχθούν τα λατινικά δόγματα. Στην πρόταση όμως αυτή της προδοσίας αντέδρασαν όλοι. Και ο Πρώτος και οι Μοναχοί. Με ένα λόγο και με μια απόφαση, αποκρίθηκαν ότι είναι πρόθυμοι και να μαρτυρήσουν για την ορθόδοξη πίστη, τη μόνη και αληθινή πίστη. Μάταια οι λατινόφρονες εκπρόσωποι του αυτοκράτορα απειλούσαν τους Μοναχούς με κολαστήρια και με αυτό τον θάνατο και τον Πρώτο με αγχόνη Με παρρησία και με την απόφαση του μαρτυρίου ομιλούσαν κατά της ενώσεως με τους εκπροσώπους του Πάπα... Ο διάλογος κρίθηκε μάταιος από μέρους των λατινοφρόνων. Οι Αγιορείτες Μοναχοί κι εδώ στις Καρυές αποδείχθηκαν αμετάπειστοι. Βράχοι ακλόνητοι. Γι΄ αυτό και οι εχθροί της Ορθοδοξίας άρχισαν τα βασανιστήρια. Αλλά όσο βασανίζονταν οι Μοναχοί, τόσο και πιο πολύ, με όλη τους τη δύναμη, ομολογούσαν την Ορθόδοξη πίστη. Γι΄ αυτό και διατάχθηκε ο θάνατος σκληρός. Η αγχόνη και η σφαγή. Η αγχόνη για τον Πρώτο του Αγίου Όρους. Η σφαγή για τους μοναχούς. Κοκκίνησε το ιερό χώμα των Καρυών. Άλλα το αίμα αυτό ανέβηκε στον ουρανό, μπροστά στο Θεό, μαζί με τις ψυχές των οσιομαρτύρων πατέρων, σαν θυμίαμα ευωδιαστό. Ήταν η τελευταία λατρεία των Αγιορειτών Πατέρων, που την τέλεσαν στα άγια χώματα του Αγίου Όρους με το αίμα της καρδιάς τους. Αφού πρόσφεραν στο Θεό τα πάντα, τελευταία πρόσφεραν το αίμα τους».
Οι λατινόφρονες «ελεγχόμενοι υπό του Πρώτου μετά και των συν αυτώ.... πυρί παρέδωσαν το Πρωτάτον άπαν συν τη εκκλησία... ο πρωτεύων και οι συν αυτώ... πάντας έργον μαχαίρας γενέσθαι».
Το μαρτύριο των οσιομαρτύρων, και ιδιαίτερα ο απαγχονισμός του αγίου Πρώτου Κοσμά του Βατοπαιδινού, επιβεβαιώθηκε από την ανακομιδή των λειψάνων του, πού έγινε από την Ιερά Κοινότητα κατά το 1981 μ.Χ. (βλέπε 18 Νοεμβρίου), στον τόπο πού ανέφερε η παράδοση, όπου και υπήρχε πάντοτε αναμμένη κανδήλα.
Πλήρη ασματική ακολουθία και παρακλητικό κανόνα προς τιμή του αγίου Πρώτου Κοσμά και των συναθλησάντων μετ’ αυτού συνέταξε ο υμνογράφος ιερομόναχος Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης.
Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος ο Βατοπαιδινός ο Οσιομ....
”Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ζητά περισσότερα από όσα μπορεί να δώσει η Ρώμη”!
”Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ζητά περισσότερα από όσα μπορεί να δώσει η Ρώμη” Το Καθολικό μέσο thecatholicherald επιχειρεί μια αποτίμηση της συνεύρεσης/συμπόρευσης Πάπα-Οικουμενικού σε Νίκαια-Κωνσταντινούπολη. Ο τίτλος του άρθρου είναι ενδεικτικός στασιμότητα ανυπέρβλητα εμπόδια για Ένωση συμφώνησαν ότι διαφωνούν:
Όταν ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ παρευρέθηκε στη Θεία Λειτουργία, η παρουσία του δίπλα στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο επιβεβαίωσε τη δέσμευση της Ρώμης στην χριστιανική ενότητα σε μια στιγμή που οι κοσμικές κυβερνήσεις σε Ανατολή και Δύση εμπλέκονται σε πολιτική σύγκρουση κεκλεισμένων των θυρών.
Κατά τη διάρκεια του κηρύγματός του, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε την πνευματική ενότητα των δύο Εκκλησιών, αναγνωρίζοντας παράλληλα τα τρομερά θεολογικά εμπόδια που συνεχίζουν να εμποδίζουν την κοινωνία μεταξύ των ανατολικών και δυτικών χριστιανικών παραδόσεων.
«Ως διάδοχοι των δύο αγίων Αποστόλων, των ιδρυτών των αντίστοιχων Εκκλησιών μας», είπε, αναφερόμενος στον Πέτρο και τον Ανδρέα, «αισθανόμαστε δεμένοι από δεσμούς πνευματικής αδελφότητας».
Οι δύο άγιοι απόστολοι που επικαλέστηκε ο Πατριάρχης ήταν ο Πέτρος, ο οποίος έγινε ο πρώτος Πάπας, κήρυξε στη Ρώμη και μαρτύρησε εκεί, καθιστώντας την πόλη αυτή το κέντρο της Δυτικής Εκκλησίας, και ο Ανδρέας, τον οποίο η Κωνσταντινούπολη αργότερα διεκδίκησε ως δικό της ιδρυτή λόγω της ίδρυσης της Επισκοπής του Βυζαντίου, η οποία εξελίχθηκε σε κύριο πνευματικό κέντρο του ανατολικού χριστιανικού κόσμου.
Ο Πατριάρχης σημείωσε επίσης ότι «μπορούμε μόνο να προσευχόμαστε να επιλυθούν ζητήματα όπως το filioque και το αλάθητο, ώστε οι διαφορές στην κατανόηση να μην αποτελούν πλέον εμπόδια στην κοινωνία των Εκκλησιών μας».
Απευθυνόμενος στον κατάμεστο καθεδρικό ναό, ο Πάπας Λέων περιέγραψε τις τελευταίες έξι δεκαετίες διαλόγου ως «μια πορεία συμφιλίωσης, ειρήνης και αυξανόμενης κοινωνίας», προσθέτοντας ότι οι εγκάρδιες σχέσεις διατηρούνται μέσω «συχνής επαφής, αδελφικών συναντήσεων και ενθάρρυνσης του θεολογικού διαλόγου». Επανέλαβε ότι η επιδίωξη της πλήρους κοινωνίας παραμένει «μία από τις προτεραιότητες της διακονίας μου ως Επίσκοπος Ρώμης».
Μετά τη λειτουργία, ο Πάπας και ο Πατριάρχης βγήκαν στο μπαλκόνι πάνω από την αυλή για να ευλογήσουν τους πιστούς που είχαν συγκεντρωθεί παρά την έντονη βροχή. Μεταξύ των παρόντων ιεραρχών ήταν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εμφανίστηκε στο πλευρό του Πάπα Λέοντα σχεδόν σε κάθε σημαντική στιγμή της επίσκεψης, από τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Ερντογάν στην Άγκυρα μέχρι τις εορταστικές εκδηλώσεις στη Νίκαια και τη Λειτουργία που τελέστηκε για τις καθολικές κοινότητες της Τουρκίας.
Η άρση των αναθεμάτων το 1965, που κάποτε περιγραφόταν ως πνευματική άνοιξη, έθεσε σε κίνηση το θεολογικό έργο που συνεχίζεται μέσω της Κοινής Διεθνούς Επιτροπής. Αν και η πρόοδος έχει επιβραδυνθεί εν μέσω εσωτερικών διαιρέσεων εντός της Ορθοδοξίας, και οι δύο ηγέτες έδειξαν την αποφασιστικότητά τους να διατηρήσουν τον διάλογο.
Το κήρυγμα του Πατριάρχη, ωστόσο, μετέφερε κάτι περισσότερο από μια έκκληση για ενότητα. Υποδήλωνε την προσδοκία ότι η Ρώμη, και όχι η Κωνσταντινούπολη, πρέπει να κάνει τις αποφασιστικές δογματικές παραχωρήσεις για την αποκατάσταση της κοινωνίας. Αναγνωρίζοντας το «filioque», την καθολική πεποίθηση ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό, και όχι μόνο από τον Πατέρα, και το «αλάθητο», την καθολική πεποίθηση ότι ο Πάπας είναι ανίκανος να κάνει λάθος στην απαγγελία δόγματος, ως «εμπόδια» για την κοινωνία, τα λόγια του ερμηνεύονται λιγότερο σαν αδελφική διπλωματία και περισσότερο σαν μια μετρημένη πρόκληση στις παραμέτρους του καθολικού οικουμενισμού. Υποδεικνύει άμεσα τα δόγματα για τα οποία διασπάστηκε η κοινωνία, σηματοδοτώντας την πεποίθηση ότι η ευθύνη για τη ρήξη βαρύνει πρωτίστως τη Ρώμη.
Η Ρώμη έχει επιδείξει θεμιτή λειτουργική ευελιξία σχετικά με το filioque — παραλείποντάς το στη Νίκαια και επιτρέποντας στους Καθολικούς της Ανατολικής ιεροτελεστίας να ομολογούν το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς αυτό, σύμφωνα με την παραδεδεγμένη παράδοση των τελετουργιών τους — αλλά το παπικό αλάθητο δεν μπορεί να υποβιβαστεί σε μια διαπραγματεύσιμη προσαρμογή ή πολιτισμική διακύμανση. Αν ίσχυε αυτό, θα έπαυε να ομολογεί έναν δογματικό ορισμό που διατυπώθηκε επίσημα από μια οικουμενική σύνοδο, την Α’ Βατικανή.
Η επιμονή του Πατριάρχη ότι η ενότητα δεν πρέπει να γίνει «απορρόφηση ή κυριαρχία» διευκρινίζει ότι η Ορθόδοξη ανησυχία παραμένει ο κίνδυνος ο δογματικός οικουμενισμός να κατακλύσει την τοπική εκκλησιαστική ταυτότητα.
Η κεντρική διαχωριστική γραμμή δεν είναι το αν η οικουμενική ζεστασιά διαρκεί, η παρουσία του Λέοντα αποδεικνύει ότι διαρκεί. Το βασικό ερώτημα είναι αν ο διάλογος Καθολικών-Ορθοδόξων μπορεί να προχωρήσει χωρίς να απαιτείται από καμία Εκκλησία να αναθεωρήσει δόγματα που αποτελούν συστατικά στοιχεία της αποστολικής και συνοδικής ταυτότητας.
Η ενότητα δεν μπορεί να απαιτεί τη διάλυση, την κατάργηση ή την εγκατάλειψη δόγματα που κάθε Εκκλησία ομολογεί ως αναπόσπαστο μέρος της δικής της δογματικής ακεραιότητας. Η ζεστασιά μπορεί να ανοίξει μια πόρτα που έχει κλείσει, αλλά το δόγμα εξακολουθεί να κρατά το κλειδί. Δεν υπάρχει εύλογο μονοπάτι προς την πλήρη κοινωνία που να απαιτεί από τον Καθολικισμό να σταματήσει να πρεσβεύει τα δόγματα με τα οποία ορίζει τη δική του συνοδική και αποστολική ταυτότητα.thecatholicherald
Οπότε η Ένωση αναβάλλεται…….και ούτε διαφαίνεται να είναι στα προσεχώς.. ”τίποτα δεν εποιήσαμεν” ομολογεί η Ρώμη.
dimpenews.com
Πιλοτικές δράσεις για την προστασία και αποκατάσταση του οικοτόπου 92C0
on 04/12/2025
Συστάδες Υγράμβαρης στη Κοιλάδα των Πεταλούδων
Νέο ερευνητικό πρόγραμμα από το ΙΜΔΟ του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ με τη συμμετοχή του WWF Ελλάς
Ένα νέο, στρατηγικής σημασίας ερευνητικό πρόγραμμα για την προστασία και αποκατάσταση του μοναδικού οικοτόπου 92C0, που περιλαμβάνει τα δάση ανατολικού πλατάνου και υγράμβαρης, πρόκειται να υλοποιηθεί από το 2026 από τον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό «ΔΗΜΗΤΡΑ» και το Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων (ΙΜΔΟ).
Επιστημονικά υπεύθυνη του έργου είναι η Δρ. Ευαγγελία Αβραμίδου, Κύρια Ερευνήτρια του ΙΜΔΟ, ειδική στη Γενετική και Βελτίωση Δασικών Δέντρων, η οποία θα ηγηθεί μιας διεπιστημονικής ομάδας με στόχο να συμβάλει στη θωράκιση των ελληνικών δασών απέναντι στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και της καταστροφικής ασθένειας του πλατάνου.
Η Δρ Ευαγγελία Αβραμίδου στη Κοιλάδα των Πεταλούδων
Με τίτλο «Προστασία, διατήρηση και αποκατάσταση του Οικοτόπου 92C0: Δημιουργία φυταρίων υπό το πρίσμα της κλιματικής κρίσης», και διάρκεια 36 μηνών, το έργο φιλοδοξεί να δημιουργήσει ανθεκτικά φυτάρια υγράμβαρης (Liquidambar orientalis) και σκλήθρου (Alnus glutinosa), ικανά να αντικαταστήσουν τον ανατολικό πλάτανο που αφανίζεται από τον μύκητα Ceratocystis platani. Η υγράμβαρη (Liquidambar orientalis) μαζί με το πλατάνι (Platanus orientalis) συνυπάρχουν στην Κοιλάδα των Πεταλούδων και σε διάφορες άλλες τοποθεσίες της Ρόδου και μοιράζονται τις ίδιες οικολογικές απαιτήσεις στον οικότοπο 92C0.
Η δράση ξεκινά από τη Ρόδο – την τελευταία ευρωπαϊκή εξάπλωση του είδους – και επεκτείνεται στην Ανατολία, όπου θα αναζητηθεί γενετικό υλικό με αυξημένη ανθεκτικότητα σε ξηρασία και υψηλές θερμοκρασίες. Τα πρώτα φυτάρια θα φυτευτούν σε πιλοτικές εκτάσεις, μεταξύ των οποίων περιοχές που έχουν ήδη χάσει πλατανοδάση (π.χ. Εύβοια), με στόχο την πιλοτική αντικατάσταση και ανάσχεση της ασθένειας και έπειτα από υποδείξεις της δασικής υπηρεσίας.
Υγράμβαρη
Καινοτομία του έργου αποτελεί η επιγενετική ανάλυση των φυταρίων υγράμβαρης, ώστε να επιλεγούν οι πιο ανθεκτικοί γενότυποι – μια μεθοδολογία αιχμής που εφαρμόζεται για πρώτη φορά σε αυτόν τον τύπο οικοτόπου στην Ελλάδα.
Σημαντική είναι επίσης η συνεργασία με το WWF Ελλάς, που θα αναλάβει την ενημέρωση του κοινού, τη διάχυση των αποτελεσμάτων μέσα από δράσεις επικοινωνίας, εθελοντισμού και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, ενώ θα συμμετέχει ενεργά και στις εργασίες πεδίου.
Καρπός Υγράμβαρης
Η Δρ. Αβραμίδου δήλωσε:
«Ο οικότοπος 92C0 είναι ένα ζωντανό κομμάτι της φυσικής μας κληρονομιάς. Με το Rescue92C0 δημιουργούμε τα θεμέλια για τη διατήρηση ενός σπάνιου είδους και την προσαρμογή των δασών στις νέες περιβαλλοντικές προκλήσεις».
Το πρόγραμμα αποτελεί πρόδρομο έργο, με προοπτική επέκτασης και μακροχρόνιας παρακολούθησης, ώστε να δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο προστασίας και επαναφοράς των οικοσυστημάτων με τύπο οικοτόπου 92C0 της χώρας που πλήττονται.
Πεταλούδες και Υγράμβαρη
Υγράμβαρη και πλατάνι
Φυσική αναγέννηση Υγράμβαρης
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)