«Τι πιστεύει η «πράσινη ανάπτυξη»; (μέρος β’)
(Αναφορά στον συλλογικό Τόμο: «Η κατάσταση του Κόσμου – 2010»)
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Μελετώντας την έκδοση του Ινστιτούτου WORLDWATCH, με τίτλο «Η κατάσταση του Κόσμου – 2010», παρατηρούμε (στην διάρθρωση της «έκδοσης») οι συγγραφείς του «Τόμου» να διατρέχουν – τοποθετούνται σε πολλούς τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας.
Στις σελίδες του «Τόμου» παρουσιάζονται με σαφήνεια οι αναδιοργανωτικοί στόχοι της παγκόσμιας (κρυφής) «πράσινης» ηγεσίας.
Προβλέπουν – σχεδιάζουν σε βιωτική βάση δημιουργία «οικοχωριών», «αλλαγή αξιών», μείωση πληθυσμού (έλεγχος γεννήσεων), «ανάδειξη της αξίας των τοπικών πολιτισμών» κ.λ.π.
Στις σελίδες (214-220) του «Τόμου», διαβάζουμε άρθρο με τίτλο «οικοχωριά και αλλαγή αξιών» (Jonathan Dawson):
Α) «Μια σημαντική διάσταση της στροφής που απαιτείται για την μετάβαση σε μια βιώσιμη παγκόσμια κοινωνία, θα πρέπει να συνίσταται στην πανηγυρική αναγνώριση της διαφορετικότητας ανάμεσα στους πολιτισμούς που έχουν αναπτυχθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και στην ενθάρρυνση του καθενός να αναγνωρίσει την αξία της διαφορετικότητάς του και να αισθάνεται περήφανος γι’ αυτήν» (Σελ. 218).
Β) «Το ρωσικό οικολογικό χωριό Grishino έχει μετατραπεί σε σημαντικό κέντρο για τον εορτασμό της παραδοσιακής λαϊκής τέχνης (τραγούδι, χορός, αφήγηση παραμυθιών, χειροτεχνία κ.α.) και την εκπαίδευση σε αυτήν.
Στο Findhorn, η αλλαγή της χρονιάς γιορτάζεται με φεστιβάλ κέλτικου χορού, τραγουδιού και αφήγησης παραμυθιών καθώς και με υπαίθριες φωτιές» (Σελ. 218).
Γ) «Αυτό το πρόγραμμα της ΜΚΟ Sarrodaya, της Σρι Λάνκα, περιλαμβάνει στοιχεία που αποσκοπούν στην κοινωνική και πνευματική ενδυνάμωση της (οικολογικής) κοινότητας, όπως είναι ο διαλογισμός, η ανάδειξη της αξίας του τοπικού πολιτισμού, η ειρήνευση και η επίλυση των διαφορών και των συγκρούσεων. Μάλιστα, η πιο χειροπιαστή δουλειά της οικονομικής ενδυνάμωσης και της δημιουργίας υποδομών αρχίζει μονάχα όταν έχουν οικοδομηθεί αυτά τα θεμέλια (Σελ. 219).
1ο Σχόλιο: Βλέπουμε δημιουργία «οικολογικών – πράσινων χωριών» με προγράμματα «ανάδειξης της αξίας του τοπικού πολιτισμού». Στη συνείδηση των Ορθοδόξων, δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά και απορίες, όπως:
α) Η λεγόμενη «πράσινη ενορία» του Ι. Ναού Ευαγγελιστρίας (Ι.Μ. Δημητριάδος), μήπως είναι δημιουργία – ανάλογο ενός «οικοχωριού»;
β) Υπάρχει, παράλληλα, και ο φορέας «Μαγνήτων Κιβωτός», που σκοπό έχει «να αξιοποιήσει το πολιτισμικό απόθεμα της Μαγνησίας».
Στην περίοδο της Νηστείας του Δεκαπενταυγούστου διοργάνωσε (ο φορέας αυτός), στους προαύλειους χώρους ορισμένων Ι. Ναών, «Μουσικές εκδηλώσεις» προς τιμή (λένε) της Παναγίας και της Νήσου Ίμβρου.
Η παρουσίαση υπογράμμιζε, μόνο, μια «γλυκειά Μάννα», μία Παναγία χωρίς να στηλιτεύεται η αμαρτία που την στεναχωρεί και χωρίς να υπογραμμίζεται η Μετάνοια που την χαροποιεί! Με όλα αυτά μήπως επιχειρείται η επίτευξη «πράσινων» στόχων που αναγράφονται στον συλλογικό «τόμο» που αναφέραμε; Απορία και ερώτηση υποβάλλω
Μια από τις υποδείξεις της οικολογίας είναι και η μείωση της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Δεν χρειάζεται μεγάλη εξυπνάδα για να διακρίνεις τις σκοπιμότητες των ισχυρών, τους φόβους τους.
α) Προσπαθούν, εδώ και χρόνια, να εξαγάγουν τον έλεγχο των γεννήσεων στις πτωχές χώρες. Η αύξηση του πληθυσμού θα ασκήσει πίεση στα ισχυρά κράτη, η οποία αργότερα θα γίνει «πολιτική» και (ίσως) «στρατιωτική» δύναμη…
β) Επικαλούνται, προβάλλουν τη θέση, ότι ο σημερινός πληθυσμός της Γης έχει ξεπεράσει τα βιώσιμα επίπεδα.
Χριστιανικά, Ορθόδοξα, «όσοι κι αν είμαστε, δεν θα είμαστε ποτέ υπεράριθμοι», αρκεί μόνο να θέσουμε κοινά τις προσπάθειές μας και την ευφυία μας στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, μιας ανθρωπότητας, που θα απαλλαγεί από την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο» (Φιντέλ Κάστρο).
2ο Σχόλιο: Πολλές σοσιαλιστικές εκτιμήσεις, στο βάθος τους επιζητούν την κοινωνική αναδιοργάνωση σύμφωνα με τη λογική του Χριστιανισμού, όπως αυτή (ανωτέρω) του Φιντέλ Κάστρο.
Η ανωτερότητα της Χριστιανικής Κοσμοθεωρίας – Βιοθεωρίας, στην πρακτική – κοινωνική εφαρμογή της, είναι η μόνη λύση στο κοινωνικό και (κατά προέκταση) στο περιβαλλοντικό πρόβλημα. Όταν η Επιστήμη και η Τεχνολογία υπαχθούν στο ευρύτερο σύνολο της Χριστιανικής (Ορθόδοξης) πνευματικότητας, όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα σταδιακά θα λυθούν.
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, τονίζει:
«… Καρδία ελεήμων είναι η καύσις υπέρ πάσης της κτίσεως… και των ορνέων και των ζώων… δια τούτο και υπέρ των αλόγων… εύχεται και πάσαν ώραν μετά δακρύων».
Οι σύγχρονες νεοπαγανιστικές – νεοειδωλολατρικές «πράσινες» οργανώσεις όχι μόνο δεν σώζουν (πραγματικά) την Φύση αλλά, αντίθετα, την καθιστούν είδωλο.
3ο Σχόλιο: Μέσα στην ομαλή εξέλιξη της ζωής (της Φύσεως), ο άνθρωπος, τα πλάσματα και ο Θεός συναντώνται καθημερινά και στο θαύμα της αναπαραγωγής των ειδών.
Η γέννησις νέων ανθρώπων είναι κατάφαση στην ζωή, άρνηση του θανάτου, μια έκφραση της αγάπης του Θεού. Η δημιουργία του ανθρώπου αποφασίσθηκε σε κοινή σύσκεψη των προσώπων της Αγίας Τριάδος:
«ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» (Γεν. α΄, 26).
«Μέγα άνθρωπος… τι γαρ των επί της γης άλλο κατ’ εικόνα του κτίσαντος γέγονε;», διακηρύσσει ο Μ. Βασίλειος (P.G. 29, 449 B).
O M. Bασίλειος τονίζει, επίσης:
«Πρώτη η κτίσις, τελευταίος ο άνθρωπος, ότι παρεσκεύασεν αυτώ ώσπερ οικοδεσπότη οίκον πεπληρωμένον» (P.G. 31, 1452 D – 1453 Α).
Το φύλο (σεξ) είναι μια ιερή πραγματικότητα, θέλημα Θεού, συνδεδεμένο με την συνέχεια της ζωής, ιδιαίτερα μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας.
Αναμφίβολα είναι μια προέκταση της ενέργειας – δημιουργικότητας του Θεού.
Η μη υποταγή των ανθρώπων στην πραγματικότητα των δύο φύλων, όπως είναι (παράδειγμα) οι εκτροπές που περιγράφονται στην «προς Ρωμαίους Επιστολή» (ομοφυλοφιλία, λεσβιασμός κ.λ.π.) αποτελούν θανάσιμες εκφράσεις εγωκεντρισμού και σκοτασμού του Νοός.
Ο Κύριος με απόλυτη κατηγορηματικότητα, τόνισε:
«ο ποιήσας απ’ αρχής (Θεός) άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς (Ματθ. ιθ΄, 4).
Ας αφήσουν τους νοσηρούς προβληματισμούς τους οι «πράσινοι» για τον έλεγχο των γεννήσεων, και ας συνεχίσουν το άνοιγμά τους προς την φύση με παράλληλο άνοιγμα στο Δημιουργό Θεό.
ΜΕΡΟΣ Α ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου