Posted on 27 Δεκεμβρίου, 2022
Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς
Πρίν ἀπό ἕνα μῆνα ὁ πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης ἦταν καλεσμένος σέ μεσημεριανή ἐκπομπή. Ἐρωτήθη γιά τίς μουσικές του ἐπιλογές. Διαβάζω: «Φωτογραφίζοντας τήν τράπ μουσική, ἄν καί δέν τήν κατονόμασε, σχολίασε πώς ἐνοχλεῖται ἀπό τήν γλῶσσα πού χρησιμοποιεῖται στό συγκεκριμένο εἶδος μουσικῆς, ἐνῶ τόνισε πώς πρέπει νά ἐκπαιδεύσουμε τά παιδιά ἀπό μικρά γιά τό τί σημαίνει σεβασμός». Ἔψαξα νά βρῶ μιά δήλωση τῆς κ. Κεραμέως, γιά νά μᾶς ἀραδιάσει καί αὐτή τά «πρέπει» της, ἀλλά δέν ἐντόπισα.
Κατ’ ἀρχάς ὅσο καί ὅσοι διαβάζουν τά παρακάτω, ἄς ἔχουν συνεχῶς κατά νοῦ τό ἑξῆς: Δέν διδάσκουν τά «πρέπει». Οὔτε… ἀνατρέφεις τά παιδιά σου οὔτε κυβερνᾶς τόν λαό σου μέ τά «πρέπει». Τό «πρέπει» εἶναι ἀπρόσωπο ρῆμα. Νά πιάσω τό «πρέπει» ἀπό τό «γιῶτα» καί νά τό γδάρω ὡς τό «πῖ», ἔλεγε χαρακτηριστικά ὁ Ἐλύτης. Διδάσκει, ἀνατρέφει, κυβερνᾶ σωστά καί ὑπεύθυνα τό «πρέπον», ἡ μετοχή, ἡ συμμετοχή, δηλαδή, τό παράδειγμα.
Ὅταν ὁ γονέας ξημεροβραδιάζεται στό κινητό ἤ στό διαδίκτυο μέ ποιό κῦρος θά συμβουλεύσει τά παιδιά του νά ἀπέχουν ἀπό αὐτά; «Μή λοξά περιπατεῖν καρκίνῳ μήτηρ ἔλεγε… Ὁ δέ εἶπεν. Μῆτερ, σύ, ἡ διδάσκουσα, ὀρθά βάδιζε καί βλέπων σέ ζηλώσω». Μήν περπατᾶς στραβά ἔλεγε ἡ καβουρίνα στό παιδί της… Καί τῆς ἀπάντησε: Μητέρα, περπάτα ἐσύ ἴσια καί βλέποντάς σέ θά μάθω», γράφει στόν ἐξόχως διδακτικό του μῦθο, ὁ Αἴσωπος.
Μέ τί μοῦτρα οἱ πολιτικοί ζητοῦν ἀπό τόν λαό θυσίες, βυθίζοντάς τον στήν οἰκονομική φρίκη, ὅταν οἱ ἴδιοι ἀμείβονται μέ ἀνήκουστες ἀπολαβές, ἀπολαμβάνουν προκλητικά προνόμια καί, πολλάκις, σάν τά ἄπληστα ἁρπακτικά κατρακυλοῦν στήν ἀνομία, ἐξευτελίζοντας τήν πατρίδα. (Νά ἀφαιρεῖται ἡ ἑλληνική ἰθαγένεια σέ ὅσους τήν κηλιδώνουν καί εἶναι ἀνάξιοι νά φέρουν τό ὄνομα Ἕλληνας καί Ἑλληνίδα).
Χριστούγεννα ξημερώνουν, «οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται χαίρει ἡ φύσις ὅλη», ὅμως -εἴμαστε γονεῖς, εἴμαστε δάσκαλοι- ἀκοῦς τήν εἴδηση καί θλίβεσαι, ὀργίζεσαι, χάνεις τά λόγια σου.
Διαβάζω: Ὀκτώ μαθητές της Α’ Λυκείου βίαζαν κατ’ ἐξακολούθηση συμμαθητῆ τους σέ ἐγκαταλειμμένο σπίτι κοντά στό σχολεῖο, διακινοῦσαν τό ὑλικό στό σχολεῖο, τόν χτυποῦσαν καί τόν ἀπειλοῦσαν γιά νά μήν μιλήσει. Εἶπαν στόν εἰσαγγελέα πώς «τό κάναμε γιά πλάκα, τά βλέπαμε στίς ταινίες καί κάναμε τά ἴδια». Ἐπίσης ὅλοι στήν παρέα τῶν ἀνηλίκων ἄκουγαν τράπ μουσική. Σύμφωνα μέ ὅσα μετέδωσε τό Mega, ἔγραφαν στίχους βασισμένους στό βιασμό καί λέγεται ὅτι αὐτή τήν κτηνώδη πράξη τους ἤθελαν νά τήν κάνουν τραγούδι καί βίντεο. Τό πλέον ἐξοργιστικό εἶναι ὅτι, σύμφωνα μέ πληροφορίες, οἱ δράστες σκόπευαν νά γράψουν ἕνα τραγούδι σέ ρυθμό τράπ μέ τόν βιασμό τοῦ 15χρονου συμμαθητῆ τους. Μάλιστα, σκόπευαν νά γυρίσουν καί βίντεο κλίπ, ἐνῶ εἶχαν ἤδη ξεκινήσει νά γράφουν στίχους.
Τίς προάλλες περνοῦσα ἔξω ἀπό σχολεῖο, δευτεροβάθμιας. Σχεδόν νύχτα. Κάποιοι μαθητές ἄκουγαν τράπ μουσική, στήν διαπασῶν. Στάθηκα καί ἄκουγα τούς στίχους. Κανονικά θά ἔπρεπε νά τούς παραθέσω, ἀλλά ντρέπομαι λόγῳ τῶν ἡμερῶν καί σέβομαι τούς ἀναγνῶστες. Μιά συνεχής παρότρυνση ἀπό αὐτά τά νεόπλουτα καθάρματα, γιά κάθε εἴδους κτηνωδίες καί ἀνομίες. Ναρκωτικά πού ὠθοῦν σέ εἰδεχθῆ σεξουαλικά ἐγκλήματα, ἐκπόρνευση κοριτσιῶν, φόνοι, βιασμοί, ἀκριβά αὐτοκίνητα μέ ἀσύλληπτες, κυριολεκτικά, ταχύτητες, βλασφημίες, χυδαιολογίες. Κανονικά φροντιστήρια γιά μιά ζωή πού ὁδηγεῖ στό ἔγκλημα, γιά εὔκολο πλουτισμό, στήν φυλακή καί στόν θάνατο. Γι’ αὐτό βλέπουμε στούς δρόμους ὄχι συντροφιές νέων παιδιῶν, ἀλλά ἀγέλες λύκων, ἕτοιμες νά κατασπαράξουν ἀδύναμα θηράματα.
Οἱ τράπερ, τά διεφθαρμένα, ἀμόρφωτα καί ἀνισόρροπα αὐτά ὑποκείμενα ἔχουν ἀντικαταστήσει γονεῖς καί δασκάλους. Τό γράφω καί τό φωνάζω. Σ’ αὐτούς ὀφείλεται ἡ πνευματική ἐξαθλίωση τῶν παιδιῶν, εἶναι οἱ ἠθικοί αὐτουργοί τῶν ἀνείπωτων ἐγκλημάτων. Τό ὁμολόγησαν οἱ 8 βιαστές, ἐγκληματίες μαθητές. «Σκόπευαν νά γράψουν ἕνα τραγούδι σέ ρυθμό τράπ μέ τόν βιασμό τοῦ 15χρονου συμμαθητῆ τους».
Ἐρωτῶ: Γιατί δέν ἐπεμβαίνουν οἱ εἰσαγγελεῖς γιά νά ἀνοίξει τό ἀπόστημα, τό καρκίνωμα πού σαπίζει τά παιδιά;
Γιατί τό κράτος-σκαντζόχοιρος (ὅπου καί νά τό ἀκουμπήσεις πονᾶς καί πληγώνεσαι), ἀδρανεῖ; Εἶναι δήλωση αὐτή τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας, πατέρας ὁ ἴδιος, «πώς ἐνοχλεῖται ἀπό τήν γλῶσσα πού χρησιμοποιεῖται στό συγκεκριμένο εἶδος μουσικῆς»; Τί θά πεῖ ἐνόχληση ἤ «πρέπει νά διδάξουμε τόν σεβασμό στά παιδιά»; Πῶς θά τόν διδάξουμε τόν σεβασμό; Μέ εὐχολόγια καί κούφια καρύδια; Γιατί δέν καταδίκασε ἀπροκάλυπτα τήν δυσωδία πού λέγεται «μουσική» τράπερ, δίνοντας ἐντολή νά ξηλωθεῖ ἡ ἀχαλίνωτη καί πρόστυχη κακοήθεια;
Νομίζει ἡ ὑπουργός Παιδείας ὅτι θά ἀντιμετωπιστεῖ τό καταστρεπτικό γιά τό μέλλον τῆς πατρίδας πρόβλημα, μέ τίς λεγόμενες «Δεξιότητες», τήν σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ἀπό τό νηπιαγωγεῖο; Μήπως αὐτός ὁ βομβαρδισμός μέ τήν πανσεξουαλικότητα καί τίς ποικιλώνυμες ἀποκλίσεις ἤ «διαφορετικότητες» κατά τήν συμπεριληπτική τους γλῶσσα, ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, ἐπιδεινώνει ἀντί νά περιορίζει τήν τραγωδία;
Παιδεία θέλουμε τῆς ἐλευθερίας, «δεξιότητες» γιά τήν ποινικοποιημένη πιά ἀρετή τῆς ἁγνότητας -οὔτε σάν λέξη δέν τήν συναντᾶς στά σχολικά βιβλία- τήν ἀνθρωποποιό ἀγωγή, τίς ἀξίες τῆς Ρωμιοσύνης. (Ἡ λέξη ἀξία παράγεται ἀπό τό «ἄξω», μέλλοντα τοῦ ρήματος «ἄγω», πού σημαίνει ὁδηγῷ. Ἄρα ἡ ἀγωγή ὀφείλει νά ὁδηγεῖ στίς καθ’ ἡμᾶς ἀγέραστες ἀξίες).
Ἐρωτῶ τούς γονεῖς πού μᾶς ἔρχονται πολλές φορές στά σχολεῖα κουνῶντας μας τό δάχτυλο, ἀπειλῶντας μας τούς δασκάλους, γιατί δυσαρεστήσαμε τό βλαστάρι τους, γιατί δέν βαθμολογήσαμε μέ ἄριστα τίς… μεγαλοφυίες τους, τί κάνουν; Εἶχα σημειώσει σέ παλαιότερο ἄρθρο μου: «Τό ζήτημα δέν εἶναι σε τί κόσμο θ’ ἀφήσουμε τά παιδιά μας, ἀλλά τί παιδιά θά ἀφήσουμε σ’ αὐτόν τόν κόσμο».
Ἡ οἰκογένεια, ἔγραφα καί κλείνω, εἶναι ἡ ἔσχατη γραμμή ἄμυνας γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ σύγχρονη Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή. Ὅπως θά ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός «Ἀνίσως ἦτο δυνατόν νά ἀνεβοῦμε εἰς τόν οὐρανόν καί νά φωνάξουμε μίαν φωνήν μεγάλην», γονεῖς ξυπνῆστε, μαγαρίζουν τά παιδιά σας. Ὅποια οἰκογένεια ὀρθώνει τείχη ἀδιαπέραστα καί προφυλάσσει τά παιδιά της ἀπό τήν «λέπρα» πού τρώει τά σωθικά τῆς κοινωνίας, θά καμαρώνει μεθαύριο γιά τούς καλούς της καρπούς.
«Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι». Καλά κι εὐλογημένα Χριστούγεννα. Ὁ γεννηθείς Σωτήρ τοῦ κόσμου νά μᾶς φωτίζει καί νά μᾶς σκέπει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου