Ὁ Μεσσίας δὲν ἦρθε; Θὰ ἔρθει;

Posted on 23 Δεκεμβρίου, 2022

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 9//22.12.2022
Σύλληψις Ἁγίας Ἄννης,
Μητρός Υπεραγίας

«Κοντὰ στὸν πατέρα τοῦ ψεύδους,(τὸν διάβολο),
τὸ  μὲν σκοτάδι γιὰ  ἐξαπάτηση  δεικνύεται  φῶς,
ἀντιστρέφονται  δὲ ψευδῶς μεταξύ τους μαζί μέ
τὰ πράγματα τὰ ὀνόματα, τὸ λοξὸ καὶ τὸ ὀρθό».
(Ἅγ.Γρηγόριος Παλαμᾶς)1

Τὴν ἐναλλαγὴ τοῦ ὀρθοῦ σὲ λοξοῦ, ἐξυπηρετεῖ τὸ περιοδικό του Μητροπ.Ναοῦ τῆς Μητροπ. Ἀλεξανδρουπόλεως;  Δημοσίευσε ἐσχάτως δυὸ «δίδυμα» ὡς πρὸς κάποιες ἀπὸ τίς θέσεις τους ἄρθρα, τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο, τὰ ὁποῖα ἀνήκουν σὲ ἀλλότριους χώρους. Τὸ πρῶτο, στὴν πλειονότητά του (κατὰ τὰ 3/4 τῆς ἔκτασής του) συκοφαντεῖ, ὑβρίζει τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου, διακατέχεται ἀπὸ πολὺ ἐμπάθεια, καὶ προβάλλει πλανεμένες ἀντιχριστιανικὲς ἰδέες2, ἐνῶ τὸ δεύτερο εἶναι ἀνυπόγραφο, ἀγνώστου «πατρότητος»3 μὲ τὸν …πομπώδη τίτλο : «Ποιός ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι ὁ Μεσσίας;».4 Τὸ τελευταῖο εἶναι ἕνα κείμενο ἀντιχριστιανικό, νεοεποχίτικο, μὲ προβαλλόμενο μήνυμά του : «Ὁ Μεσσίας δὲν ἦρθε, ἀλλὰ θὰ ἔρθει».

Πῶς Ὀρθόδοξο ( ; ) Χριστιανικό ( ; ) περιοδικὸ διαφημίζει τὴν ἀντιχριστιανικὴ βλασφημία, ὅτι ὁ Ἰησοῦς  δὲν εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Χριστός, ποὺ ἦρθε πρίν δύο χιλιάδες χρόνια, ἀλλὰ θριαμβολογεῖ τὸ σιωνιστικὸ ὅραμα ὅτι ὁ Μεσσίας θὰ ἔρθει ; Ὁ ἀναμενόμενός τους ὅμως θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Συμφωνοῦν οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ περιοδικοῦ ; Ἄν ναί, τότε «τώρα εἶναι γεμάτη ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ κρυφοὺς αἱρετικοὺς»5 σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἰεροσολύμων. Τί θὰ ἀπαντήσουμε λοιπὸν σὲ αὐτὰ καὶ σὲ τέτοιου εἴδους κείμενα ; «‘Ὅτι εἶναι μακάρια τὰ αὐτιὰ ποὺ δὲν σᾶς ἄκουσαν καὶ οἱ καρδιὲς ποὺ διαφυλάχθηκαν ἄτρωτεςἀπὸ τὰ λόγια σας»6, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος.

Ἐμεῖς θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ δεύτερο κείμενο. Εἶναι μυθοπλαστικὸ καὶ περιστρέφεται γύρω ἀπὸ ἕνα μοναστήρι ποὺ καταρρέει. Ἔχουν ἀπομείνει μόνο τέσσερις μοναχοὶ μὲ τὸν ἡγούμενό τους. Ἅπαντες ἄνω τῶν ἑβδομήκοντα ἐτῶν. Ὁ τελευταῖος (ὁ ἡγούμενος) δὲν συμβουλεύεται τὸν ἐπίσκοπό του ἢ κάποιον συναγωνιστή του, ἀλλὰ ἕνα ραβίνο, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιοῦσε πότε-πότε μιὰ καλύβα στὴν ἄκρη τοῦ δάσους.

Τὸ πρῶτο μήνυμα ποὺ ἀναδύεται εἶναι ὅτι καλῶς ἔπραξε ὁ ἡγούμενος. Ἄν δεχθοῦμε ὅμως αὐτό τότε σὲ ἀνάλογες περιπτώσεις, ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ, θὰ ἀγνοοῦν τοὺς ἐπισκόπους καὶ τοὺς ἱερεῖς τίς ὧρες τῶν προβλημάτων  καὶ θὰ ἀνατρέχουν στῶν «ἀλλοτρίων τὴν φωνήν»,7 σὲ μάγους, γκουροῦ, ἢ σὲ κάποια καφετζοῦ…. Ἀλλὰ ἄς ἐπανέλθουμε στὸ δημοσίευμα. Ὁ ραβίνος τοῦ πρότεινε ἕνα ἀπὸ τὰ κύρια ποὺ περιέχει ἡ καρδιά του, γιατί «ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ»8. «Ἕνας ἀπὸ ἐσᾶς εἶναι ὁ Μεσσίας», εἶπε.  Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ἡ λέξη Μεσσίας, στό κείμενο, εἶναι μὲ κεφαλαῖο τὸ πρῶτο γράμμα, καταδεικνύει δηλαδή πρόσωπο, καί ἀκολουθεῖται, πάντα ἀπὸ τὸ ἄρθρο «ὁ» ποὺ καταδεικνύει ΕΝΑ συγκεκριμένο  πρόσωπο, ἐνῶ ἀναφέρεται στὸ κείμενο ἑπτὰ φορὲς, σὲ αὐτὴ τὴ μορφὴ καὶ γραφή : «ὁ Μεσσίας». Στὸ ἄκουσμα «τῆς ἀθέσμου συμβουλῆς», οἱ ….«μοναχοί», «εἶδαν τὸν καρπὸ ὅτι ἦταν καλὸς εἰς βρῶσιν»9. Ἄκριτα καὶ ἀβασάνιστα, κατάπιαν ὅ,τι τοὺς σέρβιρε ὁ καλὸς ραβίνος. Τὸ δηλητήριο ἔφθασε στὸ νοῦ  καὶ στὴν καρδιά τους. Στὸν προβληματισμό τους ποιός ἀπ’ αὐτούς νὰ εἶναι ὁ Μεσσίας, δὲν δίστασαν νὰ συμπεριλάβουν καὶ τὸν ἑαυτό τους στὸ παιχνίδι τῆς ἀναζήτησης, γι’ αὐτὸ, σύμφωνα μέ τό ἄρθρο,  ἔλεγαν : «Ἀναμφίβολα ὁ ραβίνος δὲν ἐννοοῦσε ἐμένα..Καί ἂν ὑποθέσουμε ὅτι ἐννοοῦσε ἐμένα ; Ἄν ὑποθέσουμε πὼς εἶμαι ὁ Μεσσίας ; Ὦ Θεέ μου, ὄχι ἐγώ. Δὲν ἀξίζω καὶ τόσο πολὺ γιὰ Σένα ! Ἢ μήπως ἀξίζω ἄραγε;».10 Ποιός σώφρων διερωτᾷται, καὶ μάλιστα πάνω ἀπὸ τὰ ἑβδομήντα του χρόνια, μήπως αὐτὸς εἶναι ὁ Μεσσίας ; Στ’ ἀλήθεια, ποιός εἶναι ὁ Μεσσίας ;  Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποδείξουμε ποιός εἶναι ὁ πραγματικὸς Μεσσίας, τί σημαίνει Χριστός, ἀπὸ πότε εἶναι Χριστός, ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ξαναέλθη, ὄχι ἀπὸ τὴ γῆ ποὺ θὰ ἔλθῃ ὁ Ἀντίχριστος, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ  καὶ ποιός στὰ ἔσχατα θὰ συστηθεῖ ὅτι εἶναι ὁ Μεσσίας. Μὲ τὴ γνώση ὅλων αὐτῶν θὰ κατανοήσουμε ὅτι τὸ πονηρότατο δημοσίευμα ἐξυπηρετεῖ ἀντιχριστιανικὲς σκοπιμότητες.

Ποιός  εἶναι ὁ ἀληθής Μεσσίας ;

α) Τὸ βροντοφωνάζει ἀπ΄τή χαρά του ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ πρωτόκλητος καί ἐμεῖς τὸν χειροκροτοῦμε . «εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν . ὅ ἔστι μεθερμηνευόμενον (ποὺ σημαίνει) Χριστὸς».11

β) Τὸ ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας, καί ἐμεῖς Τὸν προσκυνοῦμε. Εἶπε ἡ Σαμαρείτιδα στὸν Ἰησοῦ Χριστό : «οἴδα (γνωρίζω) ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός . ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα .λέγει αὐτὴ ὁ Ἰησοῦς . ἐγὼ εἰμι ὁ λαλῶν σοὶ» ( ἐγὼ εἶμαι ποὺ σοῦ μιλάω).12

Ὁ Ἰησοῦς, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀναμενόμενος ἀπὸ τοὺς τότε Ἰουδαίους ὁ Μεσσίας, ποὺ σημαίνει Χριστός.

γ) Ἐπιβεβαίωσαν τὴν Σαμαρείτιδα οἱ συντοπίτες της καὶ ἐμεῖς συνηγοροῦμε . «οὐκέτι διά τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν . αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτος ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστὸς» (ὁ Μεσσίας).13

δ) Λόγῳ τῆς ἔντονης προσμονῆς καὶ ἀναμονῆς τοῦ ἀναμενόμενου Χριστοῦ (Μεσσία), οἱ Ἰουδαῖοι ἀποστέλλουν ἱερεῖς καὶ Λευΐτες νὰ ἐρωτήσουν τὸν ἀσκητὴ τῆς ἐρήμου, Ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο . «σὺ ποιός εἶσαι;». Ὁ ἐπίγειος ἄγγελος ὡμολόγησε ὅτι «δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ Χριστὸς» καὶ κατέδειξε τὸν Ἰησοῦν Χριστόν.14

ε) Ὅταν ὁ ἀπόστολος Φίλιππος πρωτογνώρισε τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία, τὸ ἀνακοίνωσε μὲ ἐνθουσιασμὸ στὸν Ναθαναήλ . «Αὐτὸν ποὺ ἔγραψε ὁ Μωϋσῆς στὸ νόμο καὶ οἱ προφῆτες, εὑρήκαμεν Ἰησοῦν….ἔρχου καὶ ἴδε», ( ἔλα νὰ δεῖς μόνος σου).15

στ) Ὁ Ναθαναὴλ συγκλονισμένος ὁμολογεῖ καὶ ἐμεῖς συνομολογοῦμε. «σὺ εἶσαι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ».16

ζ) Βεβαιωτικὰ ἐπισφραγίζει ὁ ἀπόστολος Πέτρος . «σὺ εἶσαι ὁ Χριστὸς, (ὁ Μεσσίας) ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ζῶντος».17

η) Ἡ Μάρθα κατέθεσε τὴ μαρτυρία της  . «ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος».18

 θ) Εἶπε ὁ ἀρχιερέας στὸν Ἰησοῦν . «Σὲ ἐξορκίζω εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, νὰ μᾶς πεῖς ἂν ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστὸς (ὁ Μεσσίας) ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ».  Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε . «σὺ εἶπας». (Δηλαδὴ, Ἐγὼ εἶμαι ὅπως τὸ εἶπες).19

ι) Ὁ Ἡρώδης συνήγαγε τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς γραμματεῖς τοῦ λαοῦ καὶ ζήτησε νὰ τὸν πληροφορήσουν ποῦ ὁ Χριστὸς (ὁ Μεσσίας) γεννᾷται. Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν . «ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, γιατί ἔτσι ἔχει γραφεῖ ἀπὸ τὸν προφήτη»20. (Μιχαία).21

Ποιός ὅμως θὰ μᾶς πεῖ πότε ὁ Ἰησοῦς ὀνομάστηκε Χριστός ; Ὁ πρῶτος ποὺ θὰ ἀπαντήσει εἶναι ὁ Ἅγιος Κύριλλος τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου τῆς Ἀλεξανδρείας Πρόεδρος . «ὁ μονογενὴς Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔγινε ἄνθρωπος ὠνομάσθηκε Χριστὸς».22 Ὁ ἐκ Δαμασκοῦ Ἅγιος Ἰωάννης καταθέτει γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ τὸν δικό του κρυστάλλινο λόγο. «Ἔγινε Χριστὸς ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἐσκήνωσε μέσα στὴν κοιλία τῆς Ἁγίας Ἀειπαρθένου, καὶ ἔγινε σάρκα χωρὶς μεταβολή, καὶ ἐπῆρε ἡ σάρκα τὸ χρῖσμα ἀπὸ τὴν θεότητα».23

«Ἐπειδὴ ὅμως οἱ Ἰουδαῖοι παρεξέκλιναν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, περιμένουν ἀκόμη τὸν Χριστὸ (τὸν Μεσσία) νὰ ἔλθῃ»,24 λέγει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος, Πατριαρχῶν Ἰεροσολύμων τὸ καύχημα, προαναγγέλλει. «οἱ ἀπόγονοι τῶν Ἰουδαίων, ἀρνούμενοι αὐτὸν ποὺ ἦλθε καὶ περιμένοντας κακῶς αὐτὸν ποὺ θὰ ἔρθει (τὸν Ἀντίχριστο), ἐγκατέλειψαν τὸν ἀληθινὸν Χριστό, καὶ περιμένουν τὸν πλάνο οἱ πλανηθέντες, γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ καὶ σ’ αὐτὸ ἀληθινὸς ὁ Σωτῆρας, ποὺ εἶπε . ‘’Ἐγὼ ἦρθα στὸ ὄνομα τοῦ πατέρα μου καὶ δὲν μὲ δέχεσθε, ἐὰν ὅμως ἔρθει ἄλλος στὸ ὄνομα τοῦ εαὐτοῦ του, ἐκεῖνον θὰ τὸν δεχθεῖτε’’(Ἰωάν.5,43)».25 Ὁ χρυσολόγος Ἰωάννης σχολιάζει. «Οἱ Ἰουδαῖοι ἐξαιτίας τῆς ἄγνοιας τῶν χρόνων ἔκαναν τὸ μεγάλο σφάλμα. Γιατί ἂν ἄκουαν τὸν Πατριάρχη ποὺ λέει, ‘’δὲν θὰ ἐκλείψει ἄρχοντας ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα, οὔτε ἀρχηγὸς ἀπὸ τὴ γενιά του, μέχρι νὰ ἐκπληρωθοῦν αὐτὰ ποὺ πρόκειται νὰ γίνουν’’,26 καὶ ἂν παρατηροῦσαν μὲ ἀκρίβεια τὰ χρόνια τῆς παρουσίας, δὲν θὰ εἶχαν ἐκπέσει ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ δὲν θὰ ἔπεφταν στὸν Αντίχρἱστο».27

 Ὅσοι, ἴσως ἀπὸ ἄγνοια, ὑποστηρίζουν ὅτι «πρέπει νὰ μιλᾶμε μόνο γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ποτὲ γιὰ τὸν Ἀντίχριστο καὶ τὰ ἔσχατα», δὲν γνωρίζουν ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, μίλησε γιὰ τὸν Ἀντίχριστο καὶ γιὰ τὰ ἔσχατα. Ἡ προσεγμένη ἀναφορὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ τὰ θέματα αὐτά, ἔγινε μὲ σκοπό : α) Νὰ ἐνημερώσῃ γιὰ νὰ μὴν πλανηθοῦν «βλέπετε μὴ τίς ὑμᾶς πλανήσῃ»….Ἔτσι προστατεύει καὶ ἀσφαλίζει τὰ παιδιά του, ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἀπὸ τοῦ ψευδόχριστους (ψευδομεσσίες). β) Νὰ ἐνθαρρύνει . «ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε» (προσέξτε, μὴν τρομάζετε). γ) Νὰ προετοιμάσει ὅσους θὰ εἶναι στὰ χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου, νὰ μὴν πλανηθοῦν ἀπὸ τὰ ψευδοθαύματά του καὶ τὸν ἀκολουθήσουν. Ἀναφέρθηκε, περὶ ἀντιχρίστων ποὺ θὰ ἐμφανίζονται διαχρονικά, καὶ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου εἰδικά.28 Ἐπικύρωσε τὰ ὑπὸ τοῦ προφήτου Δανιὴλ σχετικά, καὶ ἀποκαλεῖ τὸν Ἀντίχριστο μὲ τὴν ἴδια προσωπωνυμία ποὺ χρησιμοποίησε ὁ προφήτης γι’ αὐτόν. «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως».29 Ἐξηγεῖ τὸ πάγχρυσο στόμα τῆς Ἐκκλησίας, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «Βδέλυγμα στὴν Ἁγία Γραφὴ ὀνομάζεται αὐτὸ ποὺ εἶναι ἄξιο μίσους καὶ ἀποστροφῆς».30

«Οἱ μαθητὲς ζήτησαν νὰ πληροφορηθοῦν ἀπὸ τὸν Χριστὸ τὸν χρόνο τοῦ τέλους καὶ τὰ σημάδια τῆς παρουσίας Του γιὰ νὰ μὴν πλανῶνται», ἀναφέρει ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἀλλὰ νὰ διδάξουν καὶ στοὺς ἄλλους. Μὲ τὸ νὰ πληροφορηθοῦν λοιπόν, διόρθωσαν τοὺς Θεσσαλονικεῖς, οἱ ὁποίοι  θὰ ἐπλανοῦντο.31  Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἦταν μαζὶ μὲ τοὺς Θεσσαλονικεῖς, τοὺς εἶχε πεῖ γιὰ τὴν δεύτερη παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Τοὺς τὰ γράφει ἐπιγραμματικὰ πάλι, ἐφιστῶντάς τους τὴν προσοχὴ, «ὅτι δὲν πρέπει νὰ πιστεύουν αὐτοὺς ποὺ λένε ὅτι ἔφθασε ἡ ἡμέρα αὐτή. Τοὺς εἶπε ὅτι δὲν θὰ γίνει αὐτὸ ἂν δὲν φανερωθεῖ πρῶτα ὁ ἄνομος, ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας. Αὐτός, θὰ ἐναντιωθεῖ καὶ θὰ σηκώσει κεφάλι μπροστὰ σὲ κάθε τι ποὺ λέγεται Θεὸς ἢ εἶναι ἀντικείμενο λατρείας. Θὰ τὸ κάνει αὐτό, γιὰ νὰ στήσει ὁ ἴδιος τὸ θρόνο του στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, προσπαθῶντας νὰ ἀποδείξει πὼς εἶναι Θεός….θά ἔρθει μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ σατανᾶ. Θὰ κάνει κάθε εἴδους θαυματουργικὲς δυνάμεις μὲ ἀπατηλὰ σημεῖα καὶ μὲ κάθε εἶδος ἀπάτης τοῦ κακοῦ».32

Κατηχεῖ ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἰεροσολύμων . «Αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ποὺ ἀναλήφθηκε, θὰ ἔρθει πάλι ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὄχι ἀπὸ τὴ γῆ. Καὶ εἶπα, ὄχι ἀπὸ τὴ γῆ, ἐπειδὴ ἀπὸ τὴ γῆ πρόκειται νὰ ἔρθουν πολλοὶ ἀντίχριστοι…καί πρόκειται λοιπόν, νὰ ἔρθει τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ποὺ θὰ διεκδικήσει ψευδῶς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἐσὺ ὅμως, σὲ παρακαλῶ, νὰ περιμένεις τὸν ἀληθινὸ Χριστό, τὸν Μονογενῆ Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν ἔρχεται πιὰ ἀπό τή γῆ, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὁ ὁποῖος θὰ φανεῖ σ’ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη σὰν ἀστραπή33 καὶ φωτεινὴ λάμψη καὶ θὰ συνοδεύεται ἀπὸ ἀγγέλους, γιὰ νὰ κρίνει ζωντανοὺς καὶ νεκρούς, καὶ νὰ ἐγκαθιδρύσει βασιλεία οὐράνια, αἰώνια καὶ ἀτελείωτη. Μεῖνε λοιπὸν ἀσφαλὴς καὶ σ’ αὐτὸ(τὸ δόγμα)».34

Γιὰ τὴ δευτέρα τοῦ Χριστοῦ παρουσία καί τά περὶ Ἀντιχρίστου ἔχουν γράψει διεξοδικά ὁ Ἅγιος Κύριλλος Πατρ. Ἰεροσολύμων35 καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός,36 ἀλλὰ ἐλλείψει χώρου δὲν μποροῦν νὰ  παρουσιαστοῦν καὶ σχολιασθοῦν ἐδῶ.

Ἀπὸ ὅσα προαναφέρθηκαν «ἀναφάνηκε, σὰν ἀπὸ κάποιο γεωμετρικὸ πόρισμα»37,  ἡ ἀλήθεια, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώνει. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσῃ ὑμᾶς».38 Δυστυχῶς σήμερα «ὠλιγόστευσαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων».39  Ἡ ἀλήθεια , ὅπως ἀποδείχθηκε ἀπὸ τὴν ἀδιαμφισβήτητη τεκμηρίωση, εἶναι ὅτι: α) Μεσσίας σημαίνει Χριστός. β) Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας δηλαδή. γ) Χριστός εἶναι ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο (τὴν στιγμὴ τῆς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψις τῆς Θεοτόκου). δ) Ὅσοι περιμένουν Μεσσία, αὐτὸς θὰ εἶναι ψευδομεσσίας. Θὰ ἔρθει ἀπό τή γῆ, (θὰ εἶναι ἄνθρωπος δηλαδὴ) καὶ θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. ε) Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ ξαναέρθη ὄχι ἀπὸ τὴ γῆ, (ποὺ θὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος), ἀλλὰ ἐνδόξως ἀπὸ τὸν οὐρανό. Θὰ κρίνει ζῶντας καὶ νεκρούς, καὶ ἡ Βασιλεία Του θὰ εἶναι αἰώνια (ἀτελεύτητη).

Οἱ μωαμεθανοὶ δὲν ἐνοχλοῦντο ἀπὸ τίς Χριστιανικὲς γιορτές, αἰῶνες τώρα. Μὲ τὸ ψευδὲς πρόσχημα ὅτι ἐνοχλοῦνται, ἀπαγορεύουν νὰ ἀκούγονται οἱ λέξεις «Χριστούγεννα» καὶ «Πάσχα» ! Τίς μετονομάζουν «γιορτὲς τοῦ χειμῶνα» καὶ «γιορτὲς τῆς ἄνοιξης» ( ἢ «τοῦ καλοκαιριοῦ»). Εἶναι λοιπόν, ὁλοφάνερο ὅτι ἡ ἀντίδραση γιὰ τίς Χριστιανικὲς γιορτὲς προέρχεται ἀπὸ κύκλους ποὺ ἀναμένουν μέχρι σήμερα Μεσσία, ποὺ θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, καὶ προετοιμάζουν γι’ αὐτὸ τὴν κοινὴ γνώμη γιὰ τὴν ἔλευσί του. Σ’ αὐτὸ διολοισθαίνει, συμβάλλει ἢ καὶ συμπαρατάσσεται καὶ τὸ περιοδικὸ τοῦ μητροπολιτικοῦ ναοῦ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως μὲ τὸ δημοσίευμα «Ποιός ἀπὸ μᾶς εἶναι ὁ Μεσσίας ;». Δὲν θὰ γιορτάσουν Χριστούγεννα, δηλαδὴ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ( : τοῦ Μεσσία) ; Τί θὰ γιορτάσουν; Ἁπλᾶ, «Ἰησούγεννα» ; Μόνο τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ ; Ὄχι τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μεσσία ; Οἱ λέξεις «Ἰησοῦς Χριστὸς» εἶναι συνακόλουθες καὶ συμπληρωματικές. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ θὰ γιορτάσουμε Χριστούγεννα (Χριστοῦ γέννα), τὴ γέννηση τοῦ Μεσσία, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κλείνουμε τ’ αὐτιά μας σὲ «παράτονες φωνές»40, φάλτσες δηλαδὴ καὶ σὲ συμβουλὲς ποὺ προέρχονται ἀπὸ «τῶν ἀλλοτρίων τίς φωνὲς» καὶ τὰ στόματα, ὅπως τοῦ προαναφερθέντος στὸ ἄρθρο τοῦ περιοδικοῦ ποὺ σχολιάσαμε.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Ἀρχιεπ. Θεσσαλονίκης μᾶς δείχνει τὸν δρόμο ἀπὸ ποιούς νὰ μαθαίνουμε τά τῆς πίστεως μας .  «Οἱ μάγοι (ποὺ πήγαιναν τὰ δῶρα στὸ Χριστὸ) ἐπειδὴ ζητοῦσαν νὰ μάθουν ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, ποῦ γεννᾷται ὁ Χριστὸς κατὰ τίς ἱερὲς προρρήσεις, τοὺς ἐγκατέλειψε ὁ θεῖος ἀστήρ, γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ νὰ μὴν ζητοῦμε πλέον νὰ μαθαίνουμε ἀπὸ Ἰουδαίους τὰ σχετικὰ μὲ τὸν νόμο καὶ τοὺς προφῆτες,  ἀλλὰ νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς διδασκαλία, γιὰ νὰ μὴ ἐκπέσωμε ἀπὸ τὴν ἄνωθεν Χάρι καὶ φωτοχυσία».41 Ὁ ἕτερος Γρηγόριος καὶ μέγας θεολόγος, στηλιτεύοντας τὸν αὐτοκράτορα  Ἰουλιανὸ παιανίζει τὸν θρίαμβο τοῦ Χριστοῦ :«Ἔχω καὶ ἐγὼ κάτι νὰ εἰπῶ ἀπὸ τὰ οὐράνια. ἐκεῖνος ὁ ἀστὴρ ἐφανέρωσε τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ . αὐτὸς εἶναι ὁ στέφανος τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ».42

Πολλοὶ ἱερεῖς εἶναι οἱ ἴδιοι ἀκατήχητοι καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δὲν μποροῦν  νὰ κατηχήσουν αὐτοὺς ποὺ θέλουν καὶ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν σωτηρία τους. Κάποια…. «Ὀρθόδοξα» περιοδικά ἀντὶ γιὰ λόγο Κυρίου, προσφέρουν λόγο θηρίου «τοῦ ὠρυωμένου τίνα καταπίει»43. Ἀντὶ γιὰ θεολογία, διδάσκουν φιλοσοφία καί λίγο μαγεῖα.  Παραμύθια μὲ μαγικὲς κολοκύθες (!), μαγικοὺς δίσκους (!), καὶ μαγικὰ χαλιά(!),  δὲν ἀπουσιάζουν. Τὰ ἐξώφυλλά τους διανθίζονται μὲ παιδικὰ δαιμονικὰ σκίτσα. Ἴσως, προσεχῶς, νὰ δημοσιευθοῦν ἀποσπάσματα ἀπὸ σατανικὲς βίβλους ἢ ἀκόμη καὶ «εὐαγγέλια» θρησκειῶν, ἐπισύροντας ἐπάνω τους τὸ διπλὸ ἀνάθεμα γι’ αὐτοὺς ποὺ θὰ κηρύξουν ἄλλο εὐαγγέλιο ἀπ’ αὐτὸ ποὺ παραλάβαμε.44

«Ἄλλο εὐαγγέλιο μᾶς φέρατε καὶ ἄλλη διδασκαλία ἀντίθετη πρός τήν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν μαθητῶν Του», ἐκφράζουμε μὲ πόνο, χρησιμοποιῶντας τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Γρηγ.Παλαμᾶ. Ὁ προφήτης Ἀββακοὺμ ἀπευθύνει ἕνα «ἀλλοίμονο σ’ ἐσᾶς». «ὦ ὁ ποτίζων τὸν πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπὴ θολερὰ».45

«Ἐξαποστελῶ λιμὸν (πείνα) ἐπὶ τὴν γῆν, οὐ λιμὸν ἄρτων οὐδὲ δίψαν ὕδατος, ἀλλὰ λιμόν τοῦ ἀκοῦσαι τὸν λόγον Κυρίου».46

Συμπυκνώνει σὲ λίγες γραμμὲς τὴν ἄθλια αὐτὴ εἰκόνα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς . «Ἡ ἄνοια καὶ ἡ παραφροσύνη εἶναι οἱ πονηροὶ γεννήτορες πονηροτέρων αἱρέσεων. διότι, ὅταν ἀγνοῇ κανεὶς μερικὰ ἐκ τῶν θείων, ἔπειτα δὲ ὄχι μόνο δὲν πείθεται καθόλου στοὺς εἰδήμονες ἀλλὰ καὶ ἀνθίσταται σ’ αὐτούς, αὐτός πρῶτον μὲν πλανᾷ τόν ἑαυτὸ του καὶ ἔπειτα ὅλους τοὺς ὀπαδούς του. Πολλοὶ λοιπὸν τελευταία, ἐπειδή » ὅλοι σχεδὸν ἐπιζητοῦν τὰ δικά τους καὶ ὄχι τὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ », καὶ αὐτὰ ποὺ εἶναι στὰ  χέρια τους, εἴτε λόγοι εἶναι, εἴτε ἀξιώματα, ἀκόμη καὶ ἱερά, καθιστοῦν μέσα βιοπορισμοῦ καὶ δόξης ἐκ μέρους ἀνθρώπων. Τί ἐνδιαφέρον ἔχουν αὐτοὶ γιὰ τέτοια ζητήματα;».47

Οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ περιοδικοῦ πρέπει νὰ ζητήσουν δημοσίως συγνώμη, ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν δημοσίευση αὐτοῦ τοῦ βλάσφημου κειμένου, μὲ τὸ ὁποῖο ἀκροθιγῶς ἀσχοληθήκαμε.

Κατακλείομε μὲ κάτι ποὺ εἶχε ἀναφέρει ὁ Οὐρανοφάντωρ καὶ Μέγας, Βασίλειος, παραλλάσσοντάς το ἐλαφρῶς . «Πιστεύομε ὅτι ὁ ἔλεγχος μας, καὶ ἡ ἔντονη διαμαρτυρία μας, ἀπὸ τρία ἀγαθά, θὰ ἐπιτύχει τουλάχιστον τὸ ἕνα . α) ἢ θὰ ἀπομακρύνει τὴν πλάνη ἀπὸ ὅσους ἤδη ἔχουν ἐκπέσει σ’ αὐτή, β) ἢ θὰ προφυλάξει ἔν τινι μέτρῳ, τούς ὑγιαίνοντας, γ) ἢ τοὐλάχιστον θὰ ἀμειφθοῦμε ἐμεῖς, διότι συνετελέσαμε στὸ νὰ προτιμήσουν οἱ ἀδελφοί μας τὴν ἀλήθεια».48

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ   ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ   ΠΑΤΕΡΕΣ

Παραπομπές-Σημειώσεις

1. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ΕΠΕ, Τόμ. 6, σελ.531.	2.Περιοδικό «Σταγόνες πίστεως», Τεῦχος 40 Ἀπρ.-Μάϊος-Ἰούν. 2022, σελ.8-9.
3.Πιθανῶς προέρχεται ἀπὸ τὸν ἀφορισμένο Ρῶσσο λογοτέχνη Λέοντα Τολστόϊ.	4.Περ. Στ.πίστ., ἔ.ἀ. σελ.10-11.
5. Ἁγ. Κυριλ.Πατρ. Ἰεροσολ., ΕΠΕ, Τόμ.2, Κατήχηση φωτιζομ., ΙΕ΄σελ.133	6. Μ. Βασιλ. ΕΠΕ, Τόμ.3, σελ.317.
7. Ἰωάν.10,5.	8.Ματθ.12,34.
9.Πρβλ. Γέν.3,1-7.	10.Περιοδ. ἔ.ἀ.σελ.11.
11. Ἰωαν.1,42.	12. Ἰωάν.4,25-26.
13. Ἰωάν.4,42.	14. Ἰωάν.1,19-20, 26, 29.
15. Ἰωάν.1,46,47.	16. Ἰωάν.1,50
17.Ματθ.16,16 . Ἰωάν.6,69.	18. Ἰωάν.11,27.
19.Ματθ.26, 63-64.	20.Ματθ.2,3-5.
21.Μιχ.5,1.	22. Ἁγ.Κυριλ.Ἁλεξ.,ΕΠΕ Τόμ.11, σελ.27
23. Ἁγ.Ἰωαν.Δαμασκ. ΕΠΕ, Τόμ.1, Ἔκδ. ἀκριβ.  Ὀρθοδ.πίστεως, σελ.431.	24. Μ.Ἁθαν.Πτρ. Ἁλεξανδρ.ΕΠΕ, Τόμ.2, σελ.257.
25.Ἁγ.Κυριλ. Ἰεροσ., ΕΠΕ, Τόμ.1	26.Γέν.49,10.
27.Ἁγ.Ἰωάν.Χρυσ.,ΕΠΕ, Τόμ.8Α, σελ.357.	28.Ματθ.Κεφ.24. Μάρκ.Κεφ.13.
29.Ματθ.24,15 . Μάρκ.13,14. Δανιήλ 9,27.	30.Ἁγ.Ἰωάν.Χρυσοστ.,ΕΠΕ,Τόμ.12, σελ.287.
31.Μ.Ἁθαν., ΕΠΕ, Τόμ.2, σελ.183-185.	32.Β΄Θεσ.2,1-10&Ἁγ.Ἰωάν.Χρυσ.,ΕΠΕ, Τόμ.12, σελ.20,22,51.
33.Ματθ.24,27	34.Ἁγ.Κυριλ. Ἰεροσολ.,ΕΠΕ, Τόμ.1, Κατηχ.φωτ.Δ΄σελ.149.
35. ἔ.ἀ., Τόμ.2, Κατήχ.φωτιζ.ΙΕ΄σελ.120-168.	36.Ἁγ.Ἰωάν.Δαμασκ.,ΕΠΕ,Τόμ.1, Ἔκδ. ἀκριβῆς, σελ.555-559.
37. Ἁγ. Γρηγ. Παλαμᾶ, ΕΠΕ, Τόμ. 6, σελ.451.	38. Ἰωάν. 8,32.
39. Ψάλμ.11,2.	40. Ἁγ. Γρηγ. Παλαμᾶ, ΕΠΕ, Τόμ. 5, σελ.325.
41. Α΄ Ἐπιστ. Πετρ. 5,8.	42. Ἁγ. Γρηγ.Θεολ., ΕΠΕ, Τόμ.3, σελ. 189-191.
43. Ἁγ. Γρηγ. Παλαμᾶ, ΕΠΕ, Τόμ. 11, σελ.471.	44. Γαλάτας 1,8-9.
45. Ἁββακούμ, 2,15.	46. Ἀμμώς, 8,11
47. Ἁγ. Γρηγ. Παλαμᾶ, ΕΠΕ, Τόμ. 3, σελ.311.	48. Μ.Βασιλείου, ΕΠΕ, Τόμ.10, σελ. 31.