«Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαβίδ, υἱοῦ Ἀβραάμ». Κυριακή σήμερα πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα καί ἡ σοφία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καθιέρωσε νά διαβάζεται κατά τή θεία Λειτουργία ἡ συγκεκριμένη Εὐαγγελική περικοπή, ἡ ἀρχή δηλαδή τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου.
Ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη ἐκπροσωπεῖται σήμερα προγονικά στήν ἑορταστική αὐτή σύναξη, τήν πολυπληθή χορεία πού ὑποδέχεται μέ προσμονή τή θεία Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Ἄντρες καί γυναῖκες, πλούσιοι καί φτωχοί, ἐγγράμματοι καί ἀμαθεῖς, ἁμαρτωλοί κάθε εἴδους, τάξεως, φυλῆς, ἐθνικότητας καί γλωσσικῆς παραδόσεως, ἀλλά πλάι σέ αὐτούς καί ἄνθρωποι μέ γνήσια πίστη στόν Θεό ἀναμένουν τήν ἔλευση τοῦ Σωτήρα, πού ἔρχεται ὡς «σεισμός γῆς», κατά τόν ἁγιοπατερικό λόγο, γιά νά ἐπιφέρει τομή στήν ἀνθρώπινη ἱστορία καί νά τήν χωρίσει σέ πρό αὐτοῦ καί μετά αὐτόν. Ὅλη ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀποτελεῖ τήν ἱστορία τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἀλλά καί συνάμα ἀποτυπώνει «ἐν σκιᾷ καί γράμματι» τήν προετοιμασία ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας γιά νά δεχθεῖ τόν Λυτρωτή καί τή σωτηρία πού εἶναι ὁ ἴδιος.
Ἡ δυνατότητα τῆς σωτηρίας
Πολλές εἶναι οἱ περιστάσεις ἐκεῖνες πού ἐμπλεκόμαστε ἑκόντες-ἄκοντες στή φαύλη καί πονηρή συνήθεια νά θεωροῦμε μέ τίς ἐκφράσεις καί τή συμπεριφορά μας, μέ τίς ἐπιλογές καί τίς ἀναζητήσεις μας, μέ τόν λόγο καί τή σιωπή μας, ὅτι ὁ Θεός δέν ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά ἀναπλάσει τόν κόσμο καί νά τοῦ χορηγήσει τήν εὐκαιρία τῆς καταλλαγῆς καί τῆς συνάντησης μαζί του, ἀλλά ὅτι ἦλθε οὐσιαστικά γιά νά δημιουργήσει τή δική του «ἐλίτ», στήν ὁποία μάλιστα δικαιωματικά, «ἰδίῳ δικαίῳ», ἀνήκουμε ὅλοι οἱ «καλοί χριστιανοί».
Ὁ Χριστός ὅμως ἔρχεται –ἀσχέτως ἐάν γιά πολλούς ἀπό ἐμᾶς ὁ ἐρχομός του θά μείνει ἀνεόρταστος καί φέτος– ὡς ἀμνός ἐπί σφαγήν, γιά νά σώσει τόν πάσχοντα ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπο. Ἄς συνταχθοῦμε καί ἐμεῖς μέ τή σημερινή εὐαγγελική συντροφιά καί ἄς προσέξουμε ὅτι ὁ ἀνενδεής Θεός, ὁ Βασιλιάς τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, «ὁ ἀχώρητος παντί», χωρεῖται στήν κοιλιά τῆς Παναγίας μητέρας του καί κινεῖται ρηξικέλευθα «τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος», ἀπό τή μία πρός τό παρελθόν μέχρι τούς προπάτορές μας, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, καί ἀπό τήν ἄλλη πρός τό μέλλον, μέχρι τή Βασιλεία, χορηγώντας σέ ὅλους μας προσωπικά τή δυνατότητα τῆς σωτηρίας πού γίνεται πραγματικότητα, ὄχι χάριν τῆς δικῆς μας ἀξιοσύνης, ἀλλά ἀπό τήν ἀγάπη τῆς πατρικῆς καρδιᾶς του. Ὁ ἕνας τῆς ἁγίας Τριάδος μέ τή βούληση τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου», φορᾶ τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί πτωχεύει ἑκουσίως, γιά νά πλουτίσουμε ἐμεῖς μέ τή δική του φτώχεια.
Ἡ ἄρση τῆς παρεξήγησης
Ὁ πολυώνυμος καί πολύμορφος καί πολυποίκιλος χορός τῶν ἀνθρώπων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅλες οἱ γενιές τῶν κατά ἄνθρωπον προγόνων τοῦ Χριστοῦ, συμψάλλουν σήμερα μαζί μας τό «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε». Μαζί τους ὅλοι ἐμεῖς ψάλλουμε ὕμνο δοξαστικό καί εὐχαριστήριο γιά τοῦ Χριστοῦ τή Γέννα. Εἴμαστε καί ἐμεῖς ὅ,τι καί ἐκεῖνοι ὑπῆρξαν, ἄνθρωποι μέ ροπή πρός τήν ἁμαρτία. Θέλουμε νά δηλώσουμε στόν Χριστό ὅτι ἐπιθυμοῦμε νά ἐξαρτήσουμε τή ζωή μας ἀπό ἐκεῖνον, νά γίνουμε ἕνα μαζί του. Δέν ἔχει τόση σημασία ἄν θά τά καταφέρουμε στήν ἑρμηνεία τῶν θείων Γραφῶν. Ἄς μήν ξεχνοῦμε, ἄλλωστε, ὅτι Φαρισαῖοι καί Γραμματεῖς πού γνώριζαν τόν Μωσαϊκό Νόμο καλύτερα ἀπό ὅλους, τελικά δέν ἀποδέχθηκαν καί σταύρωσαν τόν Χριστό. Ἀντιθέτως, ὁ ἁπλός λαός πού ἐκπροσωπεῖται σήμερα στό εὐαγγελικό προσκλητήριο, δέχθηκε τό μήνυμα τῶν Προφητῶν, ὠφελήθηκε ἀπό αὐτό καί ἔτσι προσκύνησε τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ.
Ἄς γίνουμε λοιπόν καί ἐμεῖς ἀποδέκτες τοῦ σημερινοῦ καλέσματος, ἄς στηρίξουμε ὁ καθένας μέ τή δύναμή του τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου καί ἄς προετοιμάσουμε ἔτσι τίς καρδιές μας γιά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Τίποτε ἐπιφανειακό, τίποτα ἀνούσιο, τίποτε στεῖρα συναισθηματικό ἄς μή βαρύνει τόν φετινό ἑορτασμό καί ἄς μήν ἀμαυρώσει τήν ἀγαθή διάθεση τῆς καρδιᾶς μας. Χριστούγεννα θά πεῖ καταλλαγή μέ τόν ἀδελφό, ἐξομολόγηση, θεία Κοινωνία. «Δεῦτε ἴδωμεν», λοιπόν, «ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός»! Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου