Εφημερίδα αναδημοσιεύει ένα προφητικό κείμενο του 1977 του δημοσιογράφου Γιάννη Τσένη, τότε ανταποκριτή του συγκροτήματος Λαμπράκη στην Ιταλία. Πολλά από αυτά που γράφονταν τότε είναι σημερινοί εφιάλτες μας.

Δείτε εδώ
«Θα περιοριστούν οι ελευθερίες του πολίτη στις καπιταλιστικές δημοκρατίες για να ξεπεραστεί η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.
»Σε αυτήν ακριβώς την απόφαση κατέληξε η “τριεθνής σύσκεψη” (διεθνής οργανισμός των πολυεθνικών εταιρειών ΗΠΑ, Καναδά, Ιαπωνίας και Ευρώπης) στην οποία προήδρευσε ο Σπίνιεφ Μπρεζίνσκυ, ο άνθρωπος που ανέλαβε από τον πρόεδρο Κάρτερ τον ρόλο που είχε πριν από λίγο καιρό ο Χένρυ Κίσσινγκερ στην αμερικανική εξωτερική πολιτική» είχε γράψει τον Νοέμβριο του 1977, από την Ρώμη ο δημοσιογράφος των «Νέων» τότε Γιάννης Τσένης.

Το δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ»:

Αναλυτικά το υπόλοιπο άρθρο:

Ο Μπρεζίνσκυ επισκέφτηκε σε χρόνο – ρεκόρ, την περασμένη εβδομάδα, για πρώτη φορά επίσημα, τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καταλήγοντας στην «τριεθνή σύσκεψη» της Βόννης που είχε σαν μοναδικό θέμα συζήτησης τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να ξεπεραστεί η κρίση του καπιταλισμού.
Οι λύσεις που προτάθηκαν, συνοψίζονται σε αυτά τα έξι σημεία:
1. Προγραμματισμένες οικονομίες σε επίπεδο εθνικό και διεθνές για να αυξηθεί το ατομικό εισόδημα.
2. Πειθαρχημένη εργασία.
3. Ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας.
4. Χρηματοδοτούμενα πολιτικά κόμματα.
5. Περιορισμένη εκπαίδευση.
6. Ελεγχόμενος ο Τύπος.
Τα σημαντικότερα μέλη που συμμετείχαν στην «τριεθνή σύσκεψη» ήταν, εκτός από τον Μπρεζίνσκυ, ο Χένρυ Κίσσινγκερ, που εκπροσωπούσε τις πολυεθνικές εταιρείες εκ μέρους των ΗΠΑ, με την ιδιότητα του γενικού διευθυντή της «Μανχάτταν Μπάνκ», ο Ζόζεφ Στράους, που εκπροσωπούσε τις πολυεθνικές εκ μέρους της Γερμανίας, ο Βατανούκι, που εκπροσωπούσε το ιαπωνικό κεφάλαιο, και ο Τζιάννι Ανιέλλι, πρόεδρος της «Φίατ», εκπρόσωπος του ιταλικού βιομηχανικού κεφαλαίου.
Οι λύσεις που πρότειναν οι εκπρόσωποι της «τριεθνής σύσκεψης» είναι άκρως προειδοποιητικές για τους λαούς του Δυτικού κόσμου, γιατί σκοπεύουν να αναστηλώσουν κάτω από μια επιστημονική φόρμα το καπιταλιστικό σύστημα διά μέσου ενός αυταρχικού περιορισμού της λαϊκής συμμετοχής στη δημοκρατική εξέλιξη των κοινωνιών.
«Δημοκρατία και καπιταλισμός δεν μπορούν να συμφωνήσουν πια» παραδέχονται σήμερα (1977) οι διασημότεροι οικονομολόγοι των πολυεθνικών εταιρειών του κόσμου, κι ακριβώς γι’ αυτό κατέληξαν να προτείνουν τις «έξι» λύσεις για να μπορεί να κυβερνάται στο μέλλον μια καπιταλιστική δημοκρατία.
Χαράχθηκε στην «τριεθνή σύσκεψη» -αποκαλύπτουν δημοσιογραφικές πηγές από τη Ρώμη- μια «μεγάλη» στρατηγική, που θα επιδιωχθεί να εφαρμοστεί από όλες τις εκβιομηχανισμένες, μη σοσιαλιστικές χώρες.
Ο Μπρεζίνσκυ -που κατάγεται από αριστοκρατική πολωνική οικογένεια και σπούδασε στα πιο ξακουστά σχολεία των Καθολικών της Αμερικής- είναι πεπεισμένος (όπως λένε) ότι οι ΗΠΑ μπορούν, για «ακαθόριστο ακόμη χρόνο», να καθοδηγούν τον κόσμο στον οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό τομέα.
Η νέα πολιτική του Μπρεζίνσκυ -σχολιάζει ο ευρωπαϊκός Τύπος- θα βασιστεί στην κυριαρχία των ΗΠΑ πάνω σε μια Ηνωμένη Ευρώπη, που θα καθοδηγείται, όμως, από τη Δυτική Γερμανία, «όργανο» των ΗΠΑ.
Ακριβώς γι’ αυτό επιδιώκεται από τους εκπροσώπους της νέας αμερικανικής πολιτικής να έχει η Ευρώπη στο εξής ένα κέντρο εξουσίας, απ’ όπου να μπορούν να ξεκινούν όλες οι αποφάσεις. Και τα βήματα που έχουν γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση είναι οφθαλμοφανή για τους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς παρατηρητές της Ευρώπης.
Ο Τζιάννι Ανιέλλι, ο Ιταλός μεγαλοβιομήχανος της «Φίατ», υποβάλλοντας την υποψηφιότητά του για μέλος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε: «Η Ηνωμένη Ευρώπη να ξαναβρεί τη δύναμη για να διασώσει τη λειτουργία του κοινωνικού της συστήματος».
Λόγια απ’ όπου μπορεί κανείς να διακρίνει καθαρά -έστω και αν δεν είναι δημοσιογραφικός πολιτικός παρατηρητής- τη στρατηγική των πολυεθνικών συμφερόντων του κεφαλαίου, διά μέσου μιας πολιτικής που είναι έτοιμη να εφαρμόσει αυταρχικά και αντιδημοκρατικά κοινωνικά μέτρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΕΝΗΣ