Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

Η Σφαγή των Προσκόπων στο Αϊδίνι: Μια ιστορία ντροπής και ηρωισμού


Γράφει ο Ιωσήφ Τσιμισκής
Σήμερα είναι η ημέρα που γεννήθηκε ο ιδρυτής του προσκοπισμού, ο Robert Stephenson Smyth Baden-Powell (22 Φεβρουαρίου 185), γνωστός επί το ελληνικότερον ως Λόρδος Μπέηντεν-Πάουελ. Είναι μια ημέρα που εορτάζουν παγκοσμίως ο Προσκοπισμός και ο Οδηγισμός, συλλογίζονται για τις αξίες των οργανώσεών τους, αποστέλλουν τις ευχές σε όλους όσους ανήκουν στη μεγάλη αυτή παγκόσμια οικογένεια και πραγματοποιούν εράνους για να βοηθήσουν προσκόπους και οδηγούς σε φτωχές χώρες.
Για τον Ελληνικό Προσκοπισμό ένα απο τα σημαντικότερα, αν όχι ίσως το σημαντικότερο γεγονός που τιμάει το θεσμό, είναι η θυσία των προσκόπων στο Αϊδίνη το 1919.
Λίγο μετά την είσοδο του Ελληνικού Στρατού στην Σμύρνη στο Αϊδίνη, γίνεται μια κίνηση αντιπερισπασμού από τους Τσέτες και τους Τούρκους, όπου οι Έλληνες κάτοικοι υφίστανται μια γενικευμένη σφαγή . Ήταν 17/6/1919 και μετά από τρεις μέρες σκληρών μαχών με τους άτακτους τσέτες Τούρκους, ο Συνταγματάρχης Σχοινάς (καταδικάστηκε στο Στρατοδικείο για λιποταξία ενώπιον του εχθρού και ανικανότητα) δίνει εντολή να αποχωρήσει ο Ελληνικός Στρατός και να εγκαταλείψει τους 8.000 Έλληνες του Αϊδινίου στη μοίρα τους, η πλειονότητα των οποίων εξολοθρεύτηκε.Την πόλη υπερασπίστηκε μια διλοχία Ευζώνων που μέσα στην ταραχή του ξέχασε να ειδοποιήσει να υποχωρήσουν ο Σχοινάς καθώς και οι τοπικοί Πρόσκοποι, αφού το 4ο Σύνταγμα Πεζικού τους είχε πλέον εγκαταλείψει . Επί τρίωρο πολεμούσε η διλοχία των Ευζώνων υπό τον Λαμπράκη, τελικά διέσπασαν τον κλοιό κι έφθασαν δυτικά της πόλης. Ο δρόμος ήταν ανοιχτός, μπορούσαν να φύγουν. Όσοι είχαν γλυτώσει από την σφαγή στους πρόποδες των Τράλλεων φώναζαν στην Διλοχία «Πού φεύγετε; Πού μας αφήνετε;» Κι ο Λαμπράκης δεν φεύγει. Μένει κι αναχαιτίζει, για μια ακόμη φορά, τους Τούρκους.
31 Πρόσκοποι επιπλέον, με τον τοπικό έφορο Αϊδινίου έχουν πάρει μέρος στην υπεράσπιση της πόλης. Οι μεγαλύτεροι αρπάζουν τα όπλα και πολεμούν μαζί με τους στρατιώτες, οι μικρότεροι μεταφέρουν πολεμοφόδια, παίρνουν τους τραυματίες και μεταδίδουν μηνύματα. Μόνο το θέαμα των μικρών αυτών ηρώων, με τα γυμνά γόνατα, θα έπρεπε να εμψυ­χώσει τον Σχοινά. Κι όμως φεύγει, αφήνοντας αυτός, ένας μόνιμος αξιωματικός, τους μικρούς προσκόπους να καλύψουν την υποχώρηση του. Πολλοί από τους Προσκόπους έπεσαν την ώρα της μάχης. Τυχεροί όσοι σκοτώθηκαν, οι υπόλοιποι υποβλήθηκαν στα μαρτυρία των δημίων του Μεντερές κι οδηγήθηκαν ανατολικά της πόλης, στις όχθες του Εύδωνος ποταμού, που έγινε κι ο τόπος του μαρτυρίου τους. Ζήτησε ο Μεντερές από τον Έφορο Αυγερίδη να ασπασθεί το Ισλάμ και να κλείσει το θέμα εκεί για όλους, αλλα αυτός αρνήθηκε απαντώντας με ένα σκέτο ”Ζήτω η Ελλάς ” .
Όλα αυτά τα παιδιά του Προσκοπισμού τα ακολούθησε η ίδια μοίρα . Ο Αυγερίδης κομματιάζεται, ο Φιλοκτήτης Αργυράκης γδέρνεται κυριολεκτικά, ο Βεϊνόγλου αποκεφαλίζεται, κανείς δεν γλυτώνει. Τόση ήταν η μανία των Τούρκων, που και νεκρούς ακόμη τους βασανίζουν. Παλουκώνουν τα πτώματα τους τα ευνουχίζουν επιδίδονται σ’ ένα όργιο φρικιαστικό — όργιο, που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Κι όταν, δυο ημέρες αργότερα, οι Έλληνες στρατιώτες ξαναπαίρνουν το Αϊδίνι, δεν μπορούν να κρύψουν τη συγκίνηση τους. Με δακρυσμένα μάτια, οι σκληροτράχηλοι Έλληνες πολεμιστές, σηκώνουν στην αγκαλιά τους τα τυραννισμένα πτώματα των μικρών ηρώων για να τα θάψουν.
Για την ιστορία και μόνο, να θυμίσουμε ότι οι Ιταλοί συνέδραμαν με την απάθεια τους της σφαγή των Προσκόπων του Αϊδινίου παραμένοντας αμέτοχοι στα φυλάκια τους . Ο Κονδύλης τιμώρησε αυτούς που έσφαξαν το Αϊδίνι, αφού αρχικά εισέβαλε στην ζώνη ιταλικής κατοχής παρακούοντας τον Ιταλό επικεφαλής που τον απείλησε ότι θα τον χτυπήσει . Ο ιταλός ταγματάρχης, με το τηλέφωνο του διπλανού φυλακίου, ζητεί οδηγίες από τους ανωτέρους του και επιστρέφοντας, ζητεί από τον Κονδύλη να περιμένει μέχρις ότου γίνουν συνεννοήσεις μέσω της Αρμοστείας. Αλλ ‘ αυτό εξοργίζει τον Κονδύλη:
— Να του πεις,ότι εγώ δεν ξέρω από υψηλή διπλωματία απαντά μέσω του διερμήνέα. Ώσπου να συνεννοηθούν αυτοί, εγώ θα έχω πιάσει τους Τούρκους.
— Αν προχωρήσετε , απειλεί ο Ιταλός, έχω διαταγή να διατάξω πυρ.
— Δεν πειράζει, απαντά ο Κονδύλης.
Και σπηρουνίζοντας τ’ άλογό του τίθεται επικεφαλής των ανδρών του, περνά τον Μαίανδρο, χωρίς, φυσικά, να τολμήσουν αντίσταση οι Ιταλοί, και ξεκινά την καταδίωξη των Τούρκων.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος συγκλονισμένος απο την σφαγή των προσκόπων του Αηδινίου, μιλώντας στη Βουλή είπε:
« Η Ελλάς χρειάζεται δύο πράγματα εις το μέλλον, βιομηχανία και προσκοπισμόν. Ας φροντίσομεν όπως αποκτήση τουλάχιστον προσκόπους».

Δεν υπάρχουν σχόλια: