Ἡ περίπτωση τοῦ γέροντος Ἀρχ. Παϊσίου

  Ἃγιον Ὂρος  3/10 (20/9 ἐκ. ἡμ.)
  Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου

             --ΕΚΤΑΚΤΟ—

           Ἡ κλιμάκωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν γνησίων, καὶ ὄχι "μισθωτῶν" ποιμένων, εἶναι γεγονός. Ἡ ὑπεράσπιση ἀπὸ ἕναν ὀρθόδοξο λεβίτη τοῦ αὐτονόητου -γιὰ ἄλλες ἐποχές- δηλαδὴ τῆς ἀκεραιότητος καὶ καθαρότητος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, ψυχικὰ κολάσιμων, διδασκαλιῶν ὅσο καὶ ὁ, κατὰ τοὺς ἁγίους Πατέρες ὑποχρεωτικὸς, ἒλεγχος κατὰ τῶν διδασκόντων-συνευδοκούντων πρὸς αὐτές, σήμερα καθίσταται ΑΙΤΙΑ ΔΙΩΓΜΟΥ. Ἡ ἄρνηση σιωπῆς, ἐν καιρῷ κηρυσσομένης αἱρέσεως, ἀπὸ ἐπαινετὴ κατήντησε ψεκτή, δεῖγμα "φανατισμοῦ" καὶ ἀπόδειξη μή "διακριτικῆς" καί "ἀγαπώσης" καρδίας.
            Ἡ περίπτωση τοῦ γέροντος Ἀρχ. Παϊσίου, καθηγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, εἶναι σὲ ὅλους τοὺς ἀντιοικουμενιστὲς πιστοὺς γνωστή. Ἀντὶ λοιπὸν τοῦ ὀφειλομένου ἐπαίνου, ἡ Μητρόπολις Φλωρίνης ἐπροχώρησε τὴν Παρασκευὴ 30 Σεπτεμβρίου στὴν ἀπόφαση ἔκπτωσης τοῦ γέροντος ἐκ τῆς ἡγουμενικῆς θέσης καὶ τοῦ διεβιβάσθη νὰ ἐγκαταλείψη τὴν μονή. Ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε καὶ στὶς περιπτώσεις τῶν Χιλανδαρινῶν πατέρων, τοῦ γέροντος Σάββα Λαυρεώτου καὶ τοῦ γέροντος Χερουβεὶμ τοῦ Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἰωάννου Κουκουζέλη (Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας), ἔτσι καὶ ἐδῶ ὁ ὁμολογιακὸς ἀγώνας στέφεται μὲ τὶς δάφνες τοῦ διωγμοῦ, κατὰ τὸ ρητὸν " ὁ θέλων εὐσεβῶς ζεῖν, διωχθήσεται".
            Στὸ χῶρο αὐτοῦ τοῦ μικροῦ σημειώματος περιοριζόμαστε μόνο νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Ἱ.Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ ὄχι ἁπλῶς ἐξωραΐσθη ἀλλὰ κυριολεκτικῶς ἐκ βάθρων ἐκτίσθη ὑπὸ τοῦ γέροντος Παϊσίου, μέσω εἰσφορῶν πιστῶν χριστιανῶν ἐχόντων εὐλάβεια πρὸς τὸ ἔργο καὶ τὴν ἀγωνιστικότητα τοῦ γέροντος. Αὐτὸς εἶναι καὶ ἕνας λόγος ποὺ δὲν τιμᾶ οὐδόλως τὶς ἀστυνομικὲς ἀρχές, οἱ ὁποῖες διὰ τῆς συνεχοῦς παρουσίας ἀσφαλιτῶν, κάθε ἄλλο παρὰ διακριτικῆς, ἔχουν διαμορφώσει ἕνα κλῖμα φόβου καὶ ἀπειλῆς ἔξωθεν τῆς μονῆς, τόσο γιὰ τοὺς προσερχομένους πιστοὺς ὅσο καὶ γιὰ τὸν γέροντα.
            Ἐν τέλει ὁ διωγμὸς αὐτός, ὅπως καὶ τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων δὲν συνιστᾶ τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν ἔμπρακτη ἐφαρμογὴ τῆς παραγράφου 22 τοῦ ἐπαίσχυντου κειμένου τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, αὐτοῦ περὶ τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἡ ὁποία ὁμιλεῖ περὶ καταδίκης τῶν "διασπαστῶν" τῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ "ἀτόμων ἢ ὁμάδων". Ὁ γέροντας Ἀρχιμ. Παΐσιος διασπᾶ τὴν "ἑνότητα" καί "ἀγάπη" τῶν συμπορευομένων μετὰ τοῦ οἰκουμενιστικοῦ Φαναρίου.

Ἁγιορεῖτες Πατέρες.