Οι πιο πάνω προτομές που βρίσκονται στην Κοινότητα Λιμνατίου, 15 περίπου χιλιόμετρα βόρια της Λεμεσού, ανήκουν στον πατέρα μου Βασίλη Αλεξάνδρου και στο θείο μου Δημήτρη Χαραλάμπους. Και οι δυο τους θυσίασαν την ζωή τους στα 30 περίπου τους χρόνια περί το τέλος του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α 1955-1959 εναντίον των Άγγλων.
Η απώλεια του πατέρα μου σε ηλικία περίπου 4 ετών σήμαινε για μένα και την οικογένεια μου τεράστιες στερήσεις και δοκιμασίες από κάθε άποψη. Τον πόνο της απώλειας τον απάλυνε όμως η προσδοκία για ένα καλύτερο μέλλον για την Κύπρο μας.
Μετά το τέλος των σπουδών μου στο εξωτερικό και παρά το γεγονός ότι είχα μια καλή και αποδοτική εργασία προτίμησα να επιστρέψω στην Κύπρο, γιατί για εμένα η Κύπρος σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από μια χώρα διαμονής. Με την επάνοδο μου στην Κύπρο ξεκίνησε και η κόντρα μου με το κομματικό κατεστημένο. Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεπεράσω και να ξεχάσω τα τραγικά γεγονότα της προδοσίας του 1974 και της τουρκικής εισβολής που ακολούθησε, ούτε ποτέ θα συγχωρέσω αυτούς τους ανόητους και αμετανόητους που τα δημιούργησαν.
Η πρώτη μεγάλη κόντρα μου με το κομματικό κατεστημένο, και πιο συγκεκριμένα με το κόμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού, ΔΗΣΥ του οποίου ηγείτο τότε ο πρώην Πρόεδρος Γλαύκος Κληρίδης, ξεκίνησε με την απόφαση της κατασκευής των πιο πάνω προτομών. Κάποια φανατισμένα μυαλά του ΔΗ.ΣΥ, επέμεναν οι προτομές να τοποθετηθούν εντός ενός πολύ μικρού χώρου στην είσοδο του Σωματείου που έφερε το όνομα των δύο Ηρώων, δίπλα και κάτω από τα οποία θα κάθοντο οι διάφοροι θαμώνες και με φόντο τα βρακιά της γειτόνισσας. Η επιμονή τους αυτή να τοποθετηθούν οι προτομές στο σωματείο που ελεγχόταν 100% από το ΔΗ.ΣΥ, και όχι σε κοινό χώρο που θα ήταν προσβάσιμος σε όλους, ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση, με βρήκε κάθετα αντίθετο. Τελικά επικράτησε η άποψη μου να τοποθετηθούν σε κοινό χώρο γιατί αυτή η άποψη υποστηρίχθηκε και από ειδικούς.
Στην συνέχεια τα προβλήματα κορυφώθηκαν με την επιμονή του ΔΗ.ΣΥ να διοργανώνει και να καπηλεύεται πολιτικά τα ετήσια μνημόσυνα των Ηρώων. Κάθε Οκτώβριο μήνα, το ένα στέλεχος του ΔΗ.ΣΥ μετά το άλλο έριζαν ποιος θα εκφωνούσε τον επιμνημόσυνο λόγο εντός της Εκκλησίας, λόγος ο οποίος αντί να περιορίζεται στη θυσία των Ηρώων, ήταν ένας οχετός από συνθήματα κομματικού περιεχομένου και αυτοπροβολής. Τέτοια φαινόμενα δεν είχαν μόνο την δική μου αντίδραση αλλά οδήγησαν σταδιακά και την πλειονότητα των κατοίκων της κοινότητας να απέχουν, με αποτέλεσμα οι παριστάμενοι να περιορίζεται στους κουβαλητούς του ΔΗ.ΣΥ από διάφορα μέρη της Κύπρου. Περί το τέλος του 1999, και με αφορμή το έγκλημα του Χρηματιστηρίου, το οποίο υπέθαλψε κυρίως η τότε κυβέρνηση Κληρίδη και το Κόμμα του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Χρυσάνθου Αναστασιάδη, (Το Χρυσάνθου παραπέμπει στο ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε ο Νίκος Αναστασιάδης στις χρηματιστηριακές του συναλλαγές για να παραπλανεί τους επενδυτές του ΧΑΚ και να θυσαυρίζει σε βάρος τους) πήρα πρωτοβουλία με στόχο τα μνημόσυνα να διοργανώνονται από το Κοινοτικό Συμβούλιο, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες. Ενώ αρχικά η πρόταση μου βρήκε απήχηση σε όλους στην κοινότητα, με παρέμβαση σκληροπυρηνικών στοιχείων του ΔΗ.ΣΥ ανατράπηκαν όλα.
Σαν αποτέλεσμα των πιο πάνω, με επιστολή μου προς τον τότε Πρόεδρο Κληρίδη και τον τότε Πρόεδρο του ΔΗ.ΣΥ Νίκο Χρυσάνθου Αναστασιάδη, τους πληροφορούσα ότι εγώ και η οικογένεια μου δεν επιθυμούσαμε κομματικά τους στελέχη να εκφωνούν λόγο στα μνημόσυνα των Ηρώων και να καπηλεύονται πολιτικά το όνομα του πατέρα μου. Μπροστά στο κίνδυνο να διασυρθούν και να εκτεθούν, μου κήρυξαν έναν ψυχοφθόρο πόλεμο με απειλές, εκβιασμούς και ανομολόγητους χαρακτηρισμούς, χωρίς όμως να μπορέσουν να κάμψουν την αντίσταση μου. Από τον Οκτώβριο του 2000 μέχρι σήμερα παρατηρείται το εξής θλιβερό φαινόμενο. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Κοινότητας δεν συμμετέχει σε καμία εκδήλωση που έχει σχέση με τους Ήρωες. Κάθε Οκτώβριο μήνα ο ΔΗ.ΣΥ μεταφέρει τους κουβαλητούς του στην κοινότητα και καταθέτει στεφάνια μόνον στην προτομή του ενός εκ των δύο Ηρώων. Ταυτόχρονα επιστρατεύει τα κομματόσκυλλα του για να παραπλανούν τους απορημένους και έκπληκτους νεοφερμένους κουβαλητούς που βλέπουν αυτό το ακατανόητο και ταυτόχρονα θλιβερό φαινόμενο να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους, κάνοντας μου παράλληλα κτυπήματα κάτω από μέση.
Την περασμένη Κυριακή 8/10/2016, δυστυχώς επαναλήφθηκε πάλιν το ίδιο σκηνικό και η πολιτική καπηλία. Τον επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε η βουλευτής του ΔΗ.ΣΥ κυρία Ελένη Σταύρου, θυγατέρα του κ. Σταύρου Σταύρου Σύρου, συναγωνιστή των δύο Ηρώων, ο οποίος δυστυχώς αμαύρωσε το μεγαλείο του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 με την συμμετοχή του στη ΕΟΚΑ Β και στο πραξικόπημα του 1974 . Εγώ δεν παρευρέθηκα στο μνημόσυνο αλλά από πληροφορίες που πήρα από συγχωριανούς μου, η ομιλήτρια Βουλευτής, όσο αναφέρθηκε στον Ήρωα Δημήτρη Χαραλάμπους άλλο τόσο έμπλεξε το εγκώμιο του πατέρα της. Δεν έχω τίποτα προσωπικό ούτε με την κυρία Σταύρου, την οποία δεν γνώρισα ποτέ, ούτε και με τον πατέρα της κ. Σταύρο Σταύρου Σύρο, του οποίου τους αγώνες για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον άγγλο δυνάστη εκτιμώ. Το γεγονός όμως ότι ο κ. Σταύρου διετέλεσε υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Β και συμμετείχε στο πραξικόπημα που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και κατοχή του 40% της Κύπρου μας, για την οποία έδωσα δικούς μου ανθρώπους με θλίβει αφάνταστα. Με λυπεί αφάνταστα επίσης το γεγονός, ότι κάποιοι δεν βάζουν μυαλό και συνεχίζουν να καλούν και να επιλέγουν ομιλητές στο μνημόσυνο, που αντί να ενώνουν την Κοινότητα Λιμνατίου, γενέτειρα των Ηρώων, την διχάζουν με αποτέλεσμα, πλείστοι συγχωριανοί να μην παρευρίσκονται στο μνημόσυνο ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΝΟΣ.
Δυστυχώς στην Κύπρο κάθε πολιτικός χώρος έχει τους δικούς του ήρωες, τους οποίους χρησιμοποιεί και καπηλεύεται για να φανατίζει και να μανδρίζει τους οπαδούς του για να εδραιώνεται στην εξουσία. Σε μια περίοδο που η πατρίδα αντιμετωπίζει θανάσιμους κινδύνους, από ενέργειες και παραλήψεις του ελεεινού και διεφθαρμένου κομματικού κατεστημένου, υπάρχουν δυστυχώς ακόμη κάποιοι που δεν βάζουν μυαλό και εξακολουθούν να βάζουν προσωπικά και κομματικά συμφέροντα πάνω από τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Κύπρου μας. Αν αυτοί οι ήρωες, μπορούσαν τότε να διαβλέψουν το μέλλον, και να δουν όλα αυτά τα ρεμάλια του κομματικού κατεστημένου, που θα οδηγούσαν την Κύπρο μας, σίγουρα θα ενεργούσαν διαφορετικά. Τα κόκαλα τους τρίζουν εκεί που βρίσκονται. Αν είχαν την δυνατότητα σήμερα να αναστηθούν, σίγουρα το πρώτο πράγμα που θα έκαναν ήταν να εκτελέσουν εν ψυχρώ έναν, έναν όλους τους άθλιους πρωταγωνιστές του κομματικού κατεστημένου και τους παρατρεχάμενους τους, που έδωσαν την μισή Κύπρο στους Τούρκους το 1974, την υπόλοιπη μισή στους μασόνους του Χρηματιστηρίου το 1999, και σήμερα, με την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, ολόκληρη την Κύπρο στους τούρκους.
Δεν χρειαζόμαστε άλλους ήρωες, ούτε άλλα μνημεία ηρώων. Χρειαζόμαστε ώριμους πολιτικά πολίτες και έναν μόνο μνημείο, ένα ‘’ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ’’ για να το βλέπουμε και να αντιλαμβανόμαστε, πόσο ηλίθια φερθήκαμε, που αφήσαμε όλους αυτούς τους δοσίλογους και άχρηστους πολιτικούς να καταστρέψουν αυτόν το επίγειο παράδεισο που μας χάρισε ο Θεός.
Όμηρος Αλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου