Την έντονη ενόχλησή του για το κείμενο του Νίκου Δήμου για το 1821 εκφράζει με άρθρο του στο protagon.gr ο γνωστός σεφ Ηλίας Μαμαλάκης. «Σκεφτείτε να είχατε ένα παιδί και να πήγαινε στο σχολείο και ο δάσκαλος να του έλεγε ότι κατάγεται από ένα βρομερό γένος, από κλέφτες, δοσίλογους, άρπαγες, πλιατσικολόγους και να του διηγείτο αυτά τα περιστατικά που αναφέρετε», αναφέρει.
Ο συμπαθής Ηλίας Μαμαλάκης αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Όλα όσα γράφετε είναι αληθή και υπάρχουν ακόμα πιο πικρές αλήθειες για τους πολέμους της πατρίδας μας, αλλά και του πλανήτη ολόκληρου που δεν είναι διόλου κολακευτικές για τον λαό μας και τους λαούς του πλανήτη. Μάλλον όμως έχετε ξεχάσει τι θα πει παιδί και πώς πρέπει να το μεγαλώσουμε. Δεν γνωρίζω, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν έχετε παιδιά. Σκεφτείτε να είχατε ένα παιδί και να πήγαινε στο σχολείο και ο δάσκαλος να του έλεγε ότι κατάγεται από ένα βρομερό γένος, από κλέφτες, δοσίλογους, άρπαγες, πλιατσικολόγους και να του διηγείτο αυτά τα περιστατικά που αναφέρετε. Και θα γύριζε ο υποτιθέμενος γιος σας από το σχολείο και για να πάει το βράδυ να ανοίξει μια σαμπάνια σε ένα μπαράκι για να κάνει φιγούρα να σας έπαιρνε τα λεφτά από το παντελόνι, να σας έδινε δυο χαστούκια και να σας έλεγε «Βρε παλιόγερε, από γένος κλεφτών είμαστε, τι ήθελες να κάνω, να δουλεύω;».
Επιπλέον αυτού, θα πρέπει να ξέρετε ότι τα ιστορικά γεγονότα δεν αναλύονται με το σημερινό κοινωνικό περιβάλλον, αλλά πρέπει να αναγάγουμε την κρίση μας και τη σκέψη μας στο κοινωνικό περιβάλλον της εποχής εκείνης, που ξέρετε πόσο διαφορετικό ήταν, σχεδόν αναρχία. Επίσης η ιστορία αλλάζει πρόσωπο ανάλογα την πολιτική θέση, το ήθος και τη γνώση του ιστορικού. Το ίδιο ιστορικό γεγονός αλλιώς το τοποθετεί ο Βουρνάς, αλλιώς ο Τρικούπης, αλλιώς ο Παπαρηγόπουλος και αλλιώς ο Κολοκοτρώνης στη βιογραφία του.
Αντικειμενικά η ιστορία παρουσιάζεται με τρία διαφορετικά πρόσωπα.
1. Η ηρωική, που είναι αυτή που πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά, για να είναι υπερήφανα για την πατρίδα τους και να πορευθούν εν ειρήνη, μέχρι να φτάσουν σε ηλικία που από μόνα τους θα διερευνήσουν τα γεγονότα, όπως εσείς και εγώ.
2. Η αντικειμενική ιστορία, η οποία πιθανόν να διδάσκεται στα πανεπιστήμια, όπου πάλι επιβάλλεται η γνώμη του καθηγητή και που δεν είναι πάντα αντικειμενική.
3. Η τεκμηριωμένη ιστορία, που βασίζεται στις ανασκαφές της αρχαιολογίας, στα εν γένει ευρήματα και στα γραπτά της εποχής.
Συμπαθήστε με αγαπητέ κύριε Δήμου, αλλά όταν πριν από πάρα πολλά χρόνια αποσυρθήκατε από την έντονη ζωή της καθημερινότητας για να αφιερωθείτε στο γράψιμο πιθανόν να σας ξέφυγε κάτι. Ούτε και εγώ έχω παιδιά, μα θέλω τα παιδιά όλου του κόσμου να πατήσουν καλά τα πόδια τους στη γη και να προχωρήσουν μπροστά. Να μην γίνουν ούτε κλεφτρόνια, ούτε ψευτρόνια.
Και θέλω να σας θυμίσω ότι αντικειμενικά τα γεγονότα που αναφέρετε, όπως ότι η εκκλησία δεν στήριξε την επανάσταση, πρέπει να αναλυθούν και με πολιτικά κριτήρια της εποχής. Φαίνεται ότι ο Γρηγόριος ο Ε’ αφόρισε καπεταναίους. Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί ;
Μια ματιά να ρίξετε στο Google θα μάθετε πολλά. Αφήστε που στο τέλος ο Σουλτάνος, έχοντας καταλάβει τους πολιτικούς του ελιγμούς, και τον σκότωσε και τον έσυρε στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης για να τον πετάξει στην θάλασσα.
Θυμηθείτε τον τίτλο του παλιού σας βιβλίου… «Τα εν οίκω μη εν δήμω» και μην ξεχνάτε ότι όλοι θέλουμε να γλιτώσουμε από τους αρματολούς του σήμερα.
Με μέτρια αγανάκτηση και περίσσια συμπάθεια, Ηλίας Μαμαλάκης»
http://www.tet-a-tet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου