ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 1822: Μάχη των Δερβενακίων.2.500 άνδρες Έλληνες υπό τον Θ. Κολοκοτρώνην, τού οποίου, είς τήν περίπτωσιν αυτήν, κατεδείχθη τό στρατηγικόν δαιμόνιον, κατακόπτουν παρά τόν Άγιον Σώστην τήν εμπροσθοφυλακήν τού υποχωρούντος πρός τήν Κόρινθον Δράμαλη και τους 27.000 άνδρες του.
Ήρως τής μάχης ανεδείχθη ο Νικηταράς, όστις ανενεώσε τήν προσωνυμίαν τού Τουρκοφάγου. Ενώ ανεβοκατέβαζε δεξιά καί αριστερά τό σπαθί του, εφώναζε είς τόν εαυτόν του: «Κουράγιο Νικήτα, Τούρκους σφάζεις!». Κατά τήν παράδοσιν, άλλαξε κατά τήν μάχην τέσσερα σπαθιά.
Η πρό τού αγίου Σώστη βαθεία χαράδρα εκαλύφθη από χιλιάδας νεκρών καί τραυματιών, καθώς καί από μεγάλον αριθμόν ζώων.Μετά τήν καταστροφήν της εμπροσθοφυλακής τού Δράμαλη, οί Έλληνες, επί τή βάσει σχεδίου, όπερ είχε καταρτισθή υπό τού Θ. Κολοκοτρώνη καί τών άλλων αρχηγών, ανέμενον τόν κύριον όγκον τού στρατού του είς τά στενά τών Δερβενακίων καί επετέθησαν ακάθεκτοι εναντίον του έξ όλων τών πλευρών.
Είς τήν μάχην τών Δερβενακίων αναφέρεται καί τό ακόλουθον χαρακτηριστικόν επεισόδιον. Ολίγον μετά τήν έναρξίν της, ό Κολοκοτρώνης διέκρινε νεαρόν ποιμένα, ό οποίος παρηκολούθει μέ περιέργειαν καί θαυμασμόν τόν διεξαγόμενον αγώνα. «Τί στέκεσαι, βρέ Έλληνα καί δέν πάς καί σύ νά πολεμήσης;» τού είπε ό Γέρος τού Μοριά.
«Δέν έχω άρματα, καπετάνιε» απάντησε ό νεαρός τσοπάνης. «Πήγαινε νά σκοτώσης μέ τήν αγκλίτσα σου κανένα παληότουρκο καί ν’ αρματωθής» τού είπε ζωηρά ό Κολοκοτρώνης. Τό βράδι, όταν ή μάχη είχε τελειώσει, είδε να παλληκάρι μέ μαλαμοκαπνισμένα άρματα, πού στεκόταν μπροστά του καί τού χαμογελούσε. «Πού σέ έχω ξαναϊδεί, βρέ Έλληνα;» τού είπε ό Κολοκοτρώνης.
«Δέν μέ γνωρίζεις, καπετάνιε; απήντησε ό νεαρός πολεμιστής. Είμαι εγώ πού μ’ έστειλες νά πολεμήσω μέ τήν αγκλίτσα. Πήγα μέ τήν ευχή σου κι’ έκαμα όπως μού είπες». (Ελληνικό Ημερολόγιο) .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου