on 28/07/2025
Δημήτρης Καπετανάκης*
Την Τρίτη 22 Ιουλίου, λίγο μετά τις 8 το βράδυ, η έκρηξη ενός μετασχηματιστή της ΔΕΗ σε οικόπεδο της ΕΥΔΑΠ, στα όρια Γαλατσίου και Παλαιού Ψυχικού, πυροδότησε φωτιά που απείλησε κατοικίες και το Άλσος Βεΐκου, έναν από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου της Αθήνας.
Η φωτιά αυτή δεν ήταν απλώς μια έκρηξη μετασχηματιστή. Ήταν μια έκρηξη συνειδήσεων που κάποιοι αρνούνται να ξυπνήσουν. Μια δραματική υπενθύμιση ότι η εγκατάλειψη δεν είναι μόνο περιβαλλοντικό πρόβλημα, αλλά και κοινωνικό και ηθικό.
Ναι, ο Δήμος Γαλατσίου έχει προβεί σε κάποιους καθαρισμούς, αλλά αυτοί είναι επιφανειακοί, περιορισμένοι για τα μάτια του κόσμου. Μέσα στο βουνό, εκεί όπου η πυρκαγιά μπορούσε να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τα ξερά χόρτα και τα εύφλεκτα υλικά παραμένουν ανέγγιχτα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το Άλσος Βεΐκου εδώ και χρόνια λειτουργεί ως χώρος παράνομης χωματερής, όπου τα σκουπίδια παρασύρονται από τον αέρα και διασκορπίζονται στα μονοπάτια και το πράσινο, δημιουργώντας μια εικόνα ντροπής και απειλής για το περιβάλλον.
Ενώ ο Δήμος διατυμπανίζει το «ενδιαφέρον» του για το πράσινο, οι πράξεις του αποκαλύπτουν την υποκρισία αυτής της στάσης. Ο δημόσιος χώρος, το πράσινο, η ασφάλεια των κατοίκων, αντιμετωπίζονται ως κόστος και όχι ως προτεραιότητα. Η ΕΥΔΑΠ αδρανεί, αφήνοντας τα οικόπεδα της γεμάτα με ξερές φυλλωσιές, ενώ η ΔΕΗ συνεχίζει να λειτουργεί με παρωχημένες υποδομές, αυξάνοντας τον κίνδυνο έκρηξης.
Είναι ο χρόνος πλέον που μας καλεί να αναρωτηθούμε: Πόσες φορές ακόμη θα απειληθεί το Άλσος Βεΐκου; Η φωτιά αυτή δεν είναι μόνο περιβαλλοντικό ζήτημα. Είναι ένας καθρέφτης της αμέλειας και της ανευθυνότητας που καταδυναστεύουν τη σχέση μας με τον δημόσιο χώρο και τη φύση.
Και εν τω μεταξύ, είναι οι πολίτες που καταλήγουν να πληρώνουν τα πρόστιμα για ακαθάριστα οικόπεδα, να υφίστανται τις συνέπειες της εγκατάλειψης και, εντέλει, να φοβούνται για την ασφάλειά τους.
Δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε καταστροφές για να δράσουμε. Η πρόληψη είναι υποχρέωση, όχι προνόμιο. Αν ο Δήμος και οι αρμόδιοι φορείς δεν αντιληφθούν ότι το πράσινο δεν είναι απλώς ένα σύνθημα για προεκλογική χρήση, αλλά ζήτημα ζωής, τότε η επόμενη φωτιά μπορεί να είναι αδύνατον να σβήσει.
Η φωτιά στις 22 Ιουλίου ήταν ένα καμπανάκι αφύπνισης. Η πόλη χρειάζεται συνείδηση και δράση.
Γιατί την επόμενη φορά, η φωτιά ίσως μην περιοριστεί εγκαίρως…
* O Δημήτρης Καπετανάκης είναι φοιτητής Δημοσιογραφίας, ελεύθερος δημοσιογράφος και δημιουργός του ντοκιμαντέρ «Φλόγες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου