Πήγε Ιησούς Χριστός σε ένα κοιμητήριο όπου ζούσε ένας δαιμονισμένος, στα Γάδαρα. Τα δαιμόνια τον ανάγκαζαν να ζει γυμνός και να πληγώνει το σώμα του με πέτρες. Δεν του είχαν αφήσει καμία δυνατότητα αυτεξουσίου. Τον έκαναν ό,τι ήθελαν.
Κι όμως, όταν είδε τον Χριστό έτρεξε κοντά του, όπως η πεταλούδα το βράδυ στο κερί, κι ας ξέρει ότι υπάρχει ο κίνδυνος να καεί. Έτσι βλέπει ο αμαρτωλός που θέλει την σωτηρία του τον Χριστό. Γιατί έτρεξε στον Χριστό; Επειδή μέσα στην καρδιά του αναγνώρισε τον Δημιουργό και Σωτήρα του.
Γιατί δεν τον απέτρεψαν τα δαιμόνια; Δεν μπορούσαν. Παρέλυσαν εξ αιτίας της παρουσίας του Κυρίου και Βασιλέως του σύμπαντος κόσμου.
Όταν ο άνθρωπος είναι μακριά από τον Θεό, ο καθένας τον κάνει ό,τι θέλει.
Παρακάλεσαν τα δαιμόνια τον Ιησού να μην τους στείλει πριν την ώρα τους στην άβυσσο αλλά να τους επιτρέψει να πάνε στην αγέλη των χοίρων που έβοσκε εκεί κοντά.
Ο Χριστός τους το επέτρεψε, κι αυτοί που θέλουν μόνο το κακό, οδήγησαν την αγέλη στον γκρεμό και πνίγηκαν όλα.
Ο πρώην δαιμονισμένος είναι τώρα ντυμένος και σώφρων. Έχει απελευθερωθεί το αυτεξούσιό του. Θέλει να μείνει μαζί με τον Χριστό, αλλά ο Χριστός του αναθέτει μια δύσκολη αποστολή, να μείνει στον τόπο του όπου ζούσαν οι εχθροί του Θεού και να τους αναγγείλει το δώρο που του έκανε ο Θεός, την απελευθέρωσή του, την σωτηρία του. Ο άνθρωπος αυτός υπακούει. Ξέρει ότι από δώ και στο εξής ο Θεός θα είναι πάντα μαζί του και δεν φοβάται.
Σε αυτήν την εποχή που ζούμε και που χορεύουν τα δαιμόνια γύρω μας, να διαλέξουμε κι εμείς το δώρο που μας έχει κάνει ο Χριστός, να μας έχει μαζί Του φίλους και αδελφούς, αφού βαπτισθήκαμε στο όνομα του Πατρός καί του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου