Posted on 9 Μαρτίου, 2022
Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Τον Δεκέμβριο του 2020 εκδόθηκε με ευθύνη και μέριμνα του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης η Βίβλος του Ψηφιακού Μετασχηματισμού 2020-2025 στην οποία περιγράφονται οι στόχοι, οι κατευθυντήριες αρχές και η γενικότερη φιλοσοφία της κυβέρνησης για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Στο συγκεκριμένο κείμενο διαπιστώνεται η ανάγκη αξιοποίησης των διευρυμένων δυνατοτήτων της ψηφιακής τεχνολογίας, ώστε να καταστεί εφικτή η μετάβαση των κρίσιμων τομέων της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας σε ένα νέο περιβάλλον ψηφιακής οικονομίας και δημόσιας διοίκησης δίνοντας έμφαση στην μετατροπή των επιχειρήσεων σε ψηφιακές καθώς και στην καλλιέργεια και ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων για όλους τους πολίτες.
Στην Βίβλο του Ψηφιακού Μετασχηματισμού καταγράφεται με απόλυτη σαφήνεια η πρόθεση της κυβέρνησης σύμφωνα με την οποία «ο ψηφιακός μετασχηματισμός της χώρας δεν αποτελεί μελλοντική συνθήκη είναι η άμεση ανάγκη και προτεραιότητά μας».
Τον Απρίλιο του 2021, μεσούσης της πανδημίας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε το πρόγραμμα «Ψηφιακή Ευρώπη» με στόχο την υποστήριξη και ενίσχυση του ψηφιακού μετασχηματισμού των ευρωπαϊκών κοινωνιών και οικονομιών.
Στις 4-2-2021 κατά την διάρκεια διαδικτυακής συζήτησης που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του συνεδρίου «Europe 2021» στην οποία συμμετείχε και ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Χρησιμοποιήσαμε την πανδημία ως μια ευκαιρία να προσφέρουμε μια σειρά ψηφιακών υπηρεσιών στους πολίτες. Μέσω του ψηφιακού μετασχηματισμού αναμορφώνουμε τον ιστό του ελληνικού κράτους». (Ίδετε σχετικώς εδώ)
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Νίκη Κεραμέως η οποία στο πλαίσιο διαδικτυακής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στις 24-2-2021 από το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (Ι.Ο.Β.Ε.) δήλωσε χαρακτηριστικά τα εξής: «Η πανδημία, πέρα από τις αδιαμφισβήτητες δραματικές παγκόσμιες συνέπειες, τολμώ να πω ότι μας έδωσε και μία ευκαιρία. Να αναστοχαστούμε για τις προτεραιότητές μας, να τις επανακαθορίσουμε, να δημιουργήσουμε νέα εργαλεία και μεθόδους, να προσαρμοστούμε -εν μία νυκτί κυριολεκτικά στον τομέα της εκπαίδευσης- σε ένα νέο μοντέλο, να μετατοπίσουμε το παράδειγμά μας, να κάνουμε τον ψηφιακό μετασχηματισμό πράξη». (Ίδετε σχετικώς εδώ)
Επομένως η πανδημία του κορωνοϊού δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά με όρους προστασίας της δημόσιας υγείας αλλά πρέπει να κατανοηθεί μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο μιας συντονισμένης προσπάθειας της αντίχριστης υπερεθνικής ελίτ που αποσκοπεί στην εκ βάθρων ανατροπή της παραδοσιακής δομής και λειτουργίας της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας των πολιτών και στην μονομερή επιβολή ενός δεσμευτικού μοντέλου ψηφιακής διακυβέρνησης που θα συρρικνώσει την κοινωνική αλληλοεπίδραση και θα υπαγάγει κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά στην απόλυτο ψηφιακό έλεγχο του Κράτους.
Συνεπώς η άρχουσα πολιτική και οικονομική ελίτ προκαλεί εσκεμμένα στους πολίτες την ψευδή εντύπωση ότι διαχειρίζεται την πανδημία του κορωνοϊού ως υγειονομική κρίση που απειλεί την δημόσια υγεία, ενώ στην πραγματικότητα την αξιοποιεί ως πρόφαση και ως «ευκαιρία» δηλ. την εργαλειοποιεί για την υλοποίηση του προϋφισταμένου της στόχου που συνίσταται στον ψηφιακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Στην Βίβλο του Ψηφιακού Μετασχηματισμού 2020-2025, που αποτελεί ένα πραγματικά ογκωδέστατο κείμενο 346 σελίδων, περιγράφονται αναλυτικά και με κάθε λεπτομέρεια οι βασικές κατευθύνσεις, οι αρχές και οι στόχοι για τον πλήρη και απόλυτο ψηφιακό μετασχηματισμό όλων των τομέων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής των πολιτών.
Το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης έχει εκπονήσει και ήδη υλοποιεί ερήμην του ελληνικού λαού (που πάντως παρακολουθεί αδιάφορα και παθητικά κάθε εξέλιξη που επηρεάζει την ζωή του) ένα στρατηγικό σχέδιο για τον πλήρη ψηφιακό μετασχηματισμό του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας δημιουργώντας την «Ψηφιακή Ελλάδα».
Οι επιχειρήσεις, οι οικονομικές συναλλαγές, οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, η δημόσια διοίκηση, η ενέργεια και οι μεταφορές, η εργασία και οι κοινωνικές υποθέσεις, η ναυτιλιακή δραστηριότητα, ο κλάδος της αγροτικής ανάπτυξης και των τροφίμων, ο τομέας του τουρισμού, ακόμη και η παιδεία, ο αθλητισμός και ο πολιτισμός καθώς και η δικαιοσύνη θα υποστούν τον ακραίο, ριζικό και αθέμιτο ψηφιακό μετασχηματισμό που οραματίζεται ο κ. Πιερρακάκης, ενάντια στην ελεύθερη βούληση των πολιτών, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων θα βρεθεί αντιμέτωπη με πρωτοφανείς και κολοσσιαίες μεταβολές που αφορούν την προσωπική, κοινωνική, οικονομική και επαγγελματική δραστηριότητά τους.
Η στρατηγική για την «ψηφιακή δικαιοσύνη» σύμφωνα με τους οραματισμούς του κ. Πιερρακάκη περιλαμβάνει την αξιοποίηση προηγμένων τεχνολογιών, όπως ενδεικτικά η δημιουργία «JUSTICE –CLOUD», μέχρι να ενσωματωθεί στο Κυβερνητικό νέφος Δημόσιου Τομέα, η ομογενοποίηση διαδικασιών και η δημιουργία της «Artificial Intelligence for Justice» -Τεχνητή Νοημοσύνη για την Δικαιοσύνη- δηλαδή κατάρτιση αρχείων και προετοιμασίας αποφάσεων από chatbot.
(Τα chatbots είναι διαδικτυακά ρομπότ, δηλ. προγράμματα σε υπολογιστές ή κινητές συσκευές που μιμούνται την ομιλία και τη συνομιλία με ανθρώπους, χρησιμοποιούν τεχνικές επεξεργασίες ομιλίας, δέντρα αποφάσεων και τεχνητή νοημοσύνη και μπορούν να απαντήσουν σε ερωτήματα καθώς και να εξυπηρετήσουν τον συνομιλητή τους, σύμφωνα με το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν).
Μια απτή απόδειξη της εισόδου στην νέα ψηφιακή εποχή συνιστά η ψηφιοποίηση όλων των εγγράφων που αφορούν την κίνηση των οχημάτων (δίπλωμα οδήγησης, άδεια και τέλη κυκλοφορίας κ.λ.π.) ώστε ο οδηγός να τα έχει όλα συγκεντρωμένα στο κινητό του τηλέφωνο μέσω της ειδικής ψηφιακής εφαρμογής «Car Wallet».
Στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα η απειλή του κοινωνικού αποκλεισμού δεν θα αφορά τον άνεργο ή τον άστεγο ή αυτόν που έχει χαμηλό μορφωτικό επίπεδο αλλά τον πολίτη που δεν θα συγχρονίζει τον βηματισμό του με τα επιτεύγματα της ψηφιακής τεχνολογίας.
Κατά την γνώμη του γράφοντος σε πολύ λίγα χρόνια από σήμερα, το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού δεν θα συνδέεται με το μορφωτικό ή το οικονομικό υπόβαθρο των ανθρώπων αλλά θα εντοπίζεται κυρίως σε εκείνους τους πολίτες που θα αρνηθούν την άνευ όρων παράδοσή τους στις επιταγές της ψηφιακής τεχνολογίας, διεκδικώντας να διατηρήσουν τα παραδοσιακά μέσα ταυτοποίησης και άσκησης της επαγγελματικής ή επιχειρηματικής τους δραστηριότητας.
Όσοι πολίτες δεν υιοθετήσουν τις σύγχρονες ψηφιακές εφαρμογές «διευκόλυνσης» που επιβάλλει αυταρχικά το κράτος ενάντια στην ελεύθερη βούλησή τους, θα λοιδορούνται ως αρνητές της «ψηφιακής επανάστασης» και μοιραία θα οδηγούνται σε κοινωνικό και οικονομικό αποκλεισμό.
Θα είναι οι «ψηφιακοί άστεγοι» του 21ου αιώνα.
Στους φερόμενους ως «αρνητές των εμβολίων» θα προστεθούν και οι αρνητές της «ψηφιακής επανάστασης» και μοιραία η κοινωνία των πολιτών θα διολισθήσει προς ένα ψηφιακό απαρτχαϊντ αποκλείοντας και καταπνίγοντας κάθε έκφραση και φωνή διαφορετικότητας που αμφισβητεί και αντιβαίνει στο εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημα της εξουσίας.
Επομένως η «ρετσινιά» του κοινωνικού αποκλεισμού θα αποσυνδεθεί από την μορφωτική, οικονομική και επαγγελματική κατάσταση του ανθρώπου και θα διαπερνά όλες τις βαθμίδες της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και θα στιγματίζει τους πολίτες (ακόμη και εκείνους με υψηλό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο) οι οποίοι όμως δεν θα συναινούν να υποβάλλονται στον διαρκή ψηφιακό έλεγχο και επιτήρηση του κράτους, αρνούμενοι να καταχωρίζουν τα προσωπικά τους στοιχεία σε μια ψηφιακή βάση δεδομένων.
Σήμερα οι ανεμβολίαστοι πολίτες υπηρετούν δυστυχώς και αυτοί έστω και ανεπίγνωστα τον σχεδιασμό της αντίχριστης ελίτ για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της κοινωνίας, αφού αποδέχονται να υποβάλλονται διαρκώς σε προληπτικούς διαγνωστικούς ελέγχους νόσησης με την συνακόλουθη υποχρέωση της καταχώρισης των προσωπικών τους στοιχείων σε μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων, γνωρίζοντας ότι αυτά υπόκεινται σε διαρκή επεξεργασία και έλεγχο.
Συνεπώς οι εμβολιασμένοι πολίτες προσκομίζοντας το ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού, διατηρούν μια ψευδαίσθηση επίπλαστης κανονικότητας (η οποία θα τελεί υπό την διαρκή αίρεση της επόμενης εμβολιαστικής αναβάθμισης) και αντιστοίχως οι ανεμβολίαστοι πολίτες (εξαιρουμένων των υγειονομικών) προσκομίζοντας κατά περίπτωση, είτε το ψηφιακό πιστοποιητικό νόσησης είτε το αρνητικό πιστοποιητικό διαγνωστικού ελέγχου νόσησης, αποφεύγουν προσώρας τον επαπειλούμενο οικονομικό και κοινωνικό αποκλεισμό, αμφότεροι όμως (εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι) συναινούν και αποδέχονται (είτε από φόβο είτε από εξαναγκασμό) τον ψηφιακό έλεγχο, την παρακολούθηση και την επιτήρησή τους.
Σύσσωμη η κοινωνία, τα νήπια, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και τέλος οι συνταξιούχοι, υπό το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας, κατέληξαν να αποδέχονται παθητικά ως «conditio sine qua non» ήτοι ως θεμελιώδη όρο για την συμμετοχή τους σε κάθε οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική δραστηριότητα, την προηγούμενη καταχώριση των προσωπικών στοιχείων ταυτότητάς τους σε μια ψηφιακή βάση δεδομένων, ενώ φαίνεται να μην ανησυχούν για την ασφάλεια, τον έλεγχο και την συνεχή επεξεργασία των καταχωρισθέντων στοιχείων που αφορούν την κατάσταση της υγείας τους.
Στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο και κατά την δεκαετία που διανύουμε κοινωνικά αποκλεισμένος δεν θα χαρακτηρίζεται πλέον ο άστεγος αλλά ο δικηγόρος. Οικονομικές αποτυχίες, χαμηλό μορφωτικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, ήπια παραβατική συμπεριφορά δεν θα συνιστούν ικανούς λόγους για την περιέλευση ενός ανθρώπου σε κατάσταση κοινωνικής περιθωριοποίησης.
Από την άλλη πλευρά όσοι αποφασίσουν (ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρήσεις και απλοί πολίτες) να αντισταθούν συνειδητά στην αλόγιστη και ολοκληρωτική εφαρμογή και χρήση των νέων μορφών ψηφιακής τεχνολογίας (όπως είναι οι ψηφιακές πλατφόρμες, οι φορητές συσκευές, το υπολογιστικό νέφος -cloud computing-, τα big data -μαζικά δεδομένα-, η τεχνητή νοημοσύνη, το διαδίκτυο των πραγμάτων) που παράγουν ένα είδος «ψηφιακής κουλτούρας» και επιβάλλουν χωρίς την συναίνεση των πολιτών ένα νέο τρόπο ψηφιακής ζωής, θα αντιμετωπίζονται ως «ψηφιακοί μετανάστες» που καλούνται να προσαρμοστούν στην νέα ψηφιακή πραγματικότητα.
Επομένως το φάσμα της κοινωνικής και οικονομικής περιθωριοποίησης δεν θα απειλεί πλέον τον άστεγο που θα έχει αποδεχθεί την καταχώρισή του στο ψηφιακό μητρώο αστέγων και θα απολαμβάνει το κοινωνικό του επίδομα κάνοντας χρήση της ψηφιακής του ταυτότητας αλλά τον δικηγόρο που θα στερείται της μοναδικής ψηφιακής υπογραφής και ταυτότητας, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί νομοτελειακά σε οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό.
Κάθε άστεγος πολίτης κάνοντας χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών θα απολαμβάνει ένα minimum κοινωνικής αποδοχής και ένταξης, ενώ ο δικηγόρος που δεν θα συναινέσει στην διείσδυση της ψηφιακής τεχνολογίας στην επαγγελματική του ζωή και δράση θα περιέλθει σύντομα σε κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής απομόνωσης.
Οι πολίτες που θα αποφασίσουν να μην δηλώνουν το ψηφιακό τους αποτύπωμα σε κάθε εκδήλωση της κοινωνικής, οικονομικής και προσωπικής τους ζωής θα αποτελέσουν τους σύγχρονους παρίες του ψηφιακού ολοκληρωτικού κράτους, το οποίο θα αξιοποιεί την κοινωνική τους περιθωριοποίηση, ως αποτρεπτικό παράγοντα, για καθένα που θα διανοηθεί να αποδράσει από το ψηφιακό κελί του.
Θα είναι οι «ψεκασμένοι» της ψηφιακής εποχής οι οποίοι θα μιλούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για τις ατομικές ελευθερίες στην εποχή της εκούσιας ψηφιακής σκλαβιάς.
Πρέπει ωστόσο να τονιστεί με έμφαση και οι πολίτες καλούνται να στοχαστούν και να αναλογιστούν σοβαρά την πιθανότητα στον ψηφιακό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας που επαγγέλλεται με τόση θέρμη ο κ. Πιερρακάκης, να ελλοχεύει ένας αδυσώπητος και απάνθρωπος παγκόσμιος ψ η φ ι α κ ό ς ο λ ο κ λ η ρ ω τ ι σ μ ό ς που θα αστυνομεύει και θα καταπνίγει την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.
Στον ψηφιακό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας που ήδη υλοποιείται με την υποχρεωτική ένταξη των σύγχρονων μορφών ψηφιακής τεχνολογίας σε κάθε τομέα της κοινωνικοοικονομικής ζωής και διαφημίζεται ως το «συγκριτικό πλεονέκτημα» για την επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας, στην πραγματικότητα υποκρύπτεται η αφανής επιδίωξη της αντίχριστης υπερεθνικής ελίτ για την μετατροπή ολόκληρου του κόσμου σε ένα αόρατο παγκόσμιο ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου οι πολίτες θα παρακολουθούνται, θα ελέγχονται και θα επιτηρούνται με την εφαρμογή και την χρήση των συστημάτων υψηλής ψηφιακής τεχνολογίας.
Άραγε η απόπειρα του ψηφιακού μετασχηματισμού θα κατορθώσει να μετασχηματίσει και το μυαλό των ανθρώπων, σε τέτοιο σημείο που θα αποδεχθούν την επικράτηση της τεχνητής νοημοσύνης ως «ανατρεπτικής τεχνολογίας» που συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγικότητας, ώστε να προωθηθεί εν συνεχεία ως νομοτελειακή εξέλιξη η συνεργασία και συνύπαρξη ανθρώπων και μηχανών, όπως φιλοδοξούν οι σατανικοί εμπνευστές της Μεγάλης Επανεκκίνησης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου