Posted on 1 Φεβρουαρίου, 2022
Ιωάννης Λίτινας
Η νέα θρησκεία
Χωρίς καμμία ἀμφιβολία ζοῦμε σέ καιρούς γενικῆς ἀποστασίας ἀπό τό θέλημα καί τήν λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Μέσα στήν πανσοφία Του ὅμως εὐδόκησε νά αποκαλυφθεί διά τῆς λεγομένης πανδημίας, ἡ καλά κρυμμένη, μεταξύ τῶν χριστιανῶν τοὐλάχιστον, προσκύνηση τοῦ εἰδώλου τῆς ὑγείας. Τῆς νέας, ἤ μᾶλλον παλαιᾶς, κοινῆς θρησκείας ὅλων τῶν λαῶν τῆς γῆς.
«Πάνω ἀπ’ ὅλα ὑγεία!», «Ὑγεία, καί τίποτ΄ ἄλλο!», «Σάν τήν ὑγεία δέν ὑπάρχει ἄλλο!», «Μόνο ὑγεία νά θέλεις!», «Ὑγεία πρῶτα ἀπ’ ὅλα», «Δέν ποθῶ ἄλλο ἀγαθό. Μόνο ὑγεία!», «Ἄν δέν ἔχεις ὑγεία, δέν ἔχεις τίποτα!», «Μόνο αὐτό εὔχομαι. Ὑγεία!» αὐτές εἶναι δυστυχῶς οἱ σύγχρονες ὁμολογίες ἀρνήσεως τῆς πίστεως στόν Χριστό πού καθημερινά ἐκπέμπονται ἀπό στόματα χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί ὄχι μόνο.
Ὡς γνωστόν, ἡ ΔΙΣ ἐπισήμως δι΄ ἐγκυκλίου [1] πρός τόν λαό ἀρνήθηκε τό μόνο καί τελειότατο ἀγαθό, τουτέστι τόν Θεόν [2], ἐξυψώνοντας στή θέση Του τήν ὑγεία ὡς τό «ὕψιστο ἀγαθό».
Γιά χάρη τῆς ψευδοθεάς διαδοχικῶς ἀπαγορεύθη ἡ θεία λατρεία, σφραγίσθηκαν καί δόθηκαν ἐντολές ἀπολύμανσης τῶν ἱερῶν ναῶν θεωρούμενοι ὡς κοινοί μολυσματικοί χῶροι, ἀπαγορεύθη ἡ συμμετοχή τῶν πιστῶν σέ αὐτήν, ἐπεβλήθη χαμηλό ὅριο συμμετεχόντων, «ἀποστάσεις ἀσφαλείας» στό μυστηριακό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, χρήση μασκῶν, ἀντισηπτικῶν, ἀντίδωρα σέ σακουλάκια μιᾶς χρήσεως καί ἀπομόνωση πιστῶν μέ συμπτώματα γρίπης.
Γιά χάρη τῆς ψευδοθεάς ἀπαγορεύθησαν οἱ λιτανεῖες, ἐπεβλήθη Πάσχα ἐγκλεισμοῦ μέ μετάληψη νεροῦ τοῦ ἁγιασμοῦ ἀντί τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἑπόμενη χρονιά διήμερη Ἀνάσταση μετά τῶν Ἑβραίων. Κάποιες ἄλλες σύνοδοι Ἱεραρχῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐπέβαλλαν τήν ἀπολύμανση τῆς ἁγίας λαβίδος μέ ἀλκοολούχα διαλύματα μετά ἀπό κάθε μετάληψη πιστοῦ καί πρίν τήν ἐμβάπτισή της ἐκ νέου στό ἅγιο Ποτήριο, ἐνῶ ἄλλες ὑιοθέτησαν τίς πολλαπλές λαβίδες καί χρήση μαντηλιῶν ἤ πετσετῶν μιᾶς χρήσεως γιά κάθε κοινωνοῦντα τῶν ἁγίων μυστηρίων.
Πολλοί ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς ἀρνοῦνται πλέον τόν ἀσπασμό τῶν χειρῶν τους ἀπό τούς πιστούς καί συλλειτουργούς τους ἀκόμα καί ἐν ὥρα λατρείας, ἄλλοι ἀποτρέπουν τόν ἐρχομό καί εἴσοδο τῶν ἡλικιωμένων στούς ναούς, τόν ἀσπασμό τῶν εἰκόνων καί ἱερῶν λειψάνων, καί ἐκδιώκουν ὅσους τολμοῦν νά λατρεύουν τόν Θεό μέ ἀκάλυπτο πρόσωπο ὅπως ἡ ὀρθόδοξη Ἱερά Παράδοση ὁρίζει. Ἐσχάτως ἀπαγόρευσαν τήν συμμετοχή στή λατρεία σέ ὅσους προσέρχονται χωρίς «πιστοποιητικό» ὑγείας. Τά ὀρθόδοξα πατερικά διδάγματα ἐγκατελείφθησαν καί τή θέση τους πῆραν οἱ γεμᾶτες φόβου ἐκκλήσεις γιά τήρηση μέτρων προστασίας τῆς υγείας, ἐνῶ τά πειραματικά γενετικά σκευάσματα ἐκηρύχθησαν ὡς τό πρῶτο ὅπλο, τεκμήριο ὀρθοπραξίας καί πνευματικότητος (!)
Ἡ παρότρυνση γιά ἐμπιστοσύνη στό Θεό ἐξαφανίστηκε καί τή θέση της πῆρε ἡ ἐπιβολή τυφλῆς ἐμπιστοσύνης στήν «ἐπιστήμη» καί τούς «εἰδικούς» – (ἐννοεῖται μόνο σέ ὅσους συντάσσονται μέ τό κρατικό ἀφήγημα).
Καί οἱ λαϊκοί; Τραγικές φιγοῦρες τρομοκρατημένων ἐκκλησιαζομένων μέ διπλές μάσκες, χωρίς συναίσθηση τοῦ κακοῦ συμβολισμοῦ στόν ὁποῖον αὐτές ἀνάγουν∙ χωρίς συναίσθηση τοῦ ὀνόματος «ὀρθόδοξος χριστιανός» πού φέρουν∙ χωρίς ἐπίγνωση τοῦ χώρου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ πού εἰσέρχονται καί τοῦ μυστηρίου πού τελεσιουργείται ἐνώπιον τούς∙ ἀπρόθυμοι νά συνειδητοποιήσουν τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ δίπλα τους καί τίς μυριάδες τῶν ἀοράτων ἀγγέλων καί ἁγίων∙ κοιτώντας μέ φοβισμένο βλέμμα τόν ἀδελφό πού ἔτυχε νά βήξει ἤ πλησίασε στό ἕνα μέτρο∙ ἀπρόθυμοι νά ὑπακούσουν στόν Λόγο τοῦ Θεοῦ πού ζητᾶ τήν αὐταπάρνηση∙ ἀγνοοῦντες τήν ἐτυμηγορία Του, γιά ὅσους προτάσσουν τή ζωή τους ἔναντι τῆς σταυρικῆς συμπόρευσης μαζί Του, πώς δέν δύνανται νά γίνουν μαθητές Του∙ πρόθυμοι νά ὑπακούσουν ἄκριτα σέ ὁποιοδήποτε μέτρο ὑπηρετεῖ τή φιλοζωία τούς, ἀκόμα κι’ ἄν αὐτό συνιστᾶ βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος∙ προσκυνητές τῆς ὑγείας, γιά τήν ὁποία παρακαλοῦν τόν Θεό νά μήν τήν χάσουν…
Ἐκεῖ δυστυχῶς ἔφθασε ἡ πνευματική κατάπτωση τοῦ πλήθους τῶν πιστῶν. Καί ἕπεται συνέχεια…
Τό εἴδωλο τῆς ὑγείας ἔχει στηθεῖ παγκοσμίως. Ἡ νέα καί ταυτόχρονα παλαιά θρησκεία δέσποσε σέ ὅλη τήν οἰκουμένη καί καλοῦνται τώρα πάντες «οἱ λαοί, φυλαί καί γλῶσσαι», νά τό προσκυνήσουν. Ἡ «τῆς Τριάδος προσκύνησις» ἀντικαταστάθηκε μέ τήν προσκύνηση τοῦ εἰδώλου τῆς ψευδοθεάς. Μή θεωρηθεῖ ὑπερβολή.
Ἡ (σωματική) ὑγεία εἶναι στενά συνυφασμένη μέ τήν (ἐπί γῆς) ζωή. Ὅπως δίδασκε ὁ μακαριστός π.Αθανάσιος Μυτιληναίος, ἡ κτίση, ἡ δημιουργία ἀποτελεῖ τήν ἐξωτερική προβολή τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή ἡ κτίση εἶναι τό εἴδωλο τοῦ Θεοῦ. Στήν κτίση προβάλλονται τά γνωρίσματα τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶναι ἡ σοφία, ἡ απειρότητα, ἡ παντοδυναμία καί προβάλλονται ὅλα αὐτά μέσα στήν κτίση, σάν νά εἶναι αὐτή ἕνας καθρέφτης πού τό ἀντικείμενο της εἶναι ὁ Θεός. Ὄχι ἡ οὐσία Του, ἀλλά τά χαρακτηριστικά Του. Ἡ ζωή – ὑγεία πού ὑπάρχει στόν κόσμο εἶναι καί αὐτή ἕνα εἴδωλο τοῦ Θεοῦ. Ὅταν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος ἀποτυγχάνει νά αναχθεί ἀπό τό εἴδωλο τοῦ Θεοῦ πού βλέπει στήν κτίση, σε Αὐτόν τόν ἴδιο τόν Θεό, δηλαδή νά κινηθεῖ ἀπό τήν κτίση στόν Κτίστη, τότε ταυτίζει τό εἴδωλο μέ τόν Θεό. Πλέον δέν βλέπει τόν Θεό, ἀλλά τήν κτίση τήν ὁποία καί θεοποιεῖ. Αὐτό λέγεται λατρεία τῶν εἰδώλων. Δηλαδή λατρεία τῶν χαρακτηριστικῶν τοῦ Θεοῦ, πού δέν εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά τά χαρακτηριστικά Του μέσα στήν κτίση. Καί λατρεύει καί προσκυνᾶ ὁ ἄνθρωπος αὐτά τά χαρακτηριστικά τοῦ Θεοῦ, πού ἀνακλῶνται μέσα στή δημιουργία. Ἐν προκειμένω, ἔχουμε μία σύγχρονη ταύτιση τοῦ εἰδώλου τῆς ἐπιγείου ζωῆς καί ὑγείας μέ τόν Θεό καί συνεπῶς θεοποίησή του, πού ἐκφράζεται μέ ὅλες τίς ἀνωτέρω πρακτικές πού ακουλουθήθηκαν. Καθημερινά προσφέρεται στό ὄνομα τῆς ὑγείας θυμίαμα πνευματικό, ὅπως ἕνας ἀρχαῖος ὀρφικός ὕμνος επιγράφεται: «Ὑγείας, θυμίαμα μάνναν» [3].
Οἱ στίχοι του εἶναι σάν νά γράφθηκαν σήμερα:
– «Σύ ἡ περιπόθητη, ἡ ἀξιέραστη, πού ζωογονεῖς τά πάντα, ἡ βασίλισσα τῶν πάντων ἄκουσε μέ, ὦ μακαρία Ὑγεία, πού φέρεις τήν εὐτυχία καί εἶσαι ἤ μητέρα ὅλων∙
διότι ἀπό σένα, ἀπό τή μιά, καταστρέφονται οἱ ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καί ἀπό τήν ἄλλη, κάθε σπίτι πάλι ἐξ αἰτίας σοῦ (ὅταν ἔχει ὑγείαν) ανθοφορεί γεμᾶτο ἀπό χαρά, καί οἱ τέχνες ἀκμάζουν∙
Καί σέ ποθεῖ ὅ κόσμος, ὦ βασίλισσα, καί μόνον ὁ Ἄδης σέ μισεῖ, ὁ πάντοτε θανατηφόρος, ἐσένα τήν πάντοτε θαλερά, ἐσένα (στήν ὁποία) περισσότερο ἀπό ὅλους ἀπευθύνομεν τίς εὐχές μας, καί εἶσαι ἡ ἀνακούφισις τῶν ἀνθρώπων∙
Διότι χωρίς ἐσένα ὅλα εἶναι ἀνωφελῆ εἰς τούς ἀνθρώπους (σ.σ. ἀκόμα καί ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ), διότι οὔτε ὁ πλοῦτος, πού δίδει τήν εὐτυχία, εἶναι γλυκός κατά τά συμπόσια, οὔτε ἀνήρ πού ἐμόχθησε πολύ γίνεται γέρων χωρίς ἐσένα∙
διότι μόνη ἐσύ κυριαρχεῖς τῶν πάντων, καί βασιλεύεις εἰς ὅλα. Ἀλλ’ ὦ θεά ἔλα εἰς τούς μύστας πάντοτε βοηθός, καί σῶζε μᾶς ἀπό τήν κακότυχη ἀνία τῶν φοβερῶν ἀσθενειῶν.»
Μήπως δέν ἀκοῦμε καί σήμερα σύγχρονες παραλλαγές αὐτοῦ τοῦ ὕμνου στή ψευδοθεά ἀπό χείλη ὀρθοδόξων; Πόσο περισσότερο θά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τήν πατροπαράδοτη εὐσέβεια;
Τό κάλεσμα τῶν Ἁγίων
Εἶναι ἀνάγκη νά μετανοήσουμε. Εἶναι ἀνάγκη νά ἐπιστρέψουμε στούς Ἁγίους Πατέρες. Εἶναι ἀνάγκη νά βάλουμε ἀρχή μαθητείας στά θεία διδάγματα. Εἶναι ἀνάγκη νά ρουφήξουμε ἔστω καί λίγο ἀπό τό πνεῦμα τῶν ἁγίων μαρτύρων καί τῶν παλαιῶν εὐλαβῶν χριστιανῶν. Χρειαζόμαστε συναξάρια. Χρειαζόμαστε νά γίνουμε μαθητές τοῦ Χριστοῦ μας ὅπως ἐκεῖνοι. Ἄς ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τούς ἁγίους τρεῖς παῖδας ἐν καμίνω.
Οἱ μακάριοι ἐκεῖνοι ὅταν ἄκουσαν τό δυσσεβές πρόσταγμα τοῦ βασιλιᾶ νά προσκυνήσουν τό εἴδωλο διαφορετικά θά καίγονταν, μέ τήν βλάσφημη κατάληξη «καί τίς ἐστί Θεός, ὅς ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ τῶν χειρῶν μου;» «Καί ποιός εἶναι ὁ Θεός ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θά σᾶς γλυτώση ἀπό τά χέρια μου;» εκείνοι απάντησαν :
«Yπάρχει ὁ Θεός μας, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τόν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν καί ὁ ὁποῖος εἶναι δυνατός νά μᾶς περιφρουρήσει ἀπό τήν φλόγα τῆς καμίνου τῆς καιομένης καί νά μᾶς γλυτώσει ἀπό τά χέρια σοῦ, ὦ βασιλεῦ. Ἀλλά καί αὐτό ἐάν δέν γίνει, μάθε, ὦ βασιλεῦ, ὅτι ἡμεῖς τούς θεούς σου δέν θά λατρεύσωμεν, καί τό ἄγαλμα, τό ὁποῖον σύ ἔστησες, δέν θά τό προσκυνήσωμεν» [4]
Ἀνέπεμψαν δέ τήν θαυμάσια προσευχή καί ὕμνο πρός τόν ἀληθινό Θεό ἐξομολογούμενοι:
«Διότι καί τώρα ἀκόμη ἀκολουθοῦμεν τάς ἐντολάς Σοῦ μέ ὅλην μᾶς τήν καρδίαν. Σέ σεβόμεθα καί ἀναζητοῦμεν μετά πόθου τό πρόσωπόν Σου…. Ἄς καταισχυνθούν ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι φέρονται μέ σκληρόν τρόπον καί διαπράττουν κακότητας στούς δούλους σου. Ἄς καταισχυνθούν καί ἄς ἀποδειχθῆ ἀνύπαρκτος καί ἀνίσχυρος ἡ ἐναντίον μας δύναμις των. Ἄς συντριβή ἡ ἰσχύς των. Καί ἄς μάθουν, ὅτι Σύ εἶσαι ὁ μόνος ἀληθινός Κύριος καί Θεός, ἔνδοξος εἰς ὅλην τήν οἰκουμένην» [5]
«Εὐλογημένος εἶσαι στόν ναόν τῆς ἁγίας δόξης σου, ἀνώτερος ἀπό κάθε ὕμνον, καί υπερένδοξος στούς αἰῶνας.» [6]
Κι’ αὐτά, ἐνῶ δέν εἶχαν δεῖ τόν Χριστό σαρκωμένο. Δέν Τόν εἶχαν ἀκούσει νά λέει:
«μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ» (Μτ.10,28)
Οὔτε Τόν ἄκουσαν νά ἐπισημαίνει ὅτι αὐτός πού δέν μισεῖ καί τή ζωή του ἀκόμα, -ὅταν ἡ φύλαξή της ὁδηγεῖ σέ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ- δέν μπορεῖ νά γίνει μαθητής Του. Οὔτε ἐπίσης Τόν εἶχαν ἀκούσει νά ἀπαιτεῖ ἀπό τό πλῆθος πού Τόν ἀκολουθοῦσε, ἀπόφαση σταυρικοῦ θανάτου προκειμένου νά γίνουν μαθητές Του. [7]
Κι’ ὅμως ἔγιναν ἄξιοι ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ, πρό τῆς ἐνανθρωπίσεώς Του. Δέν προσκύνησαν τά εἴδωλα. Τί ἔχουμε νά ποῦμε οἱ σύγχρονοι ὀρθόδοξοι πού τραφήκαμε μέ τό εὐαγγέλιο καί πώς πορευόμαστε; Πόσο ἀκόμα θά προσκυνοῦν οἱ χριστιανοί τό εἴδωλο τῆς ὑγείας; Πόσες θυσίες θά προσφερθοῦν ἀκόμα στό ὄνομά της; Νά βάλουμε μήπως μεθαύριο καί τρίτη μάσκα μέσα στή λατρεία γιατί οἱ δύο δέν εἶναι ἀρκετές; Κι’ ἄν οἱ «εἰδικοί» ποῦν μετά ὅτι κολλάει κι’ ἀπό τά μάτια, μήπως νά βάλουμε καί προστατευτικό κράνος, ὅπως αὐτό πού φοροῦν οἱ ἀναβάτες τῶν μηχανῶν, εἰσερχόμενοι στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ; Ντροπή μας ἀδελφοί. Ντροπή καί καταδίκη μας.
Ἄς ἀκούσουμε ὅμως τί μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Νεομάρτυρες στόν ὑπέροχο πρόλογο τοῦ Νέου Μαρτυρολογίου τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου [8]:
«Ἔτσι καί ἐσεῖς ἀδελφοί, ὀφείλετε νὰ προτιμᾶτε καλύτερα νὰ χάσετε ὅλα σᾶς τὰ ὑπάρχοντα καὶ νὰ πορεύεστε φτωχοὶ καὶ ζητιάνοι∙ καλύτερα νὰ στερηθῆτε τὴν τιμή σας∙ καλύτερα νὰ χάσετε καὶ αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν ζωὴ σας, παρά νὰ προδώσετε, ἔστω καὶ λίγο, τὴν ἁγιωτάτη καὶ οὐράνια πίστι σας καὶ νὰ ἀρνηθῆτε τὸ γλυκύτατο ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μας, ὁ ὁποῖος μόνος εἶναι ἡ κεφαλὴ καὶ ἡ δόξα καὶ ὅλη ἡ σωτηρία μᾶς καὶ σὲ τούτη τήν ζωὴ καὶ στὴν μέλλουσα…..
Φυλαχθῆτε, ἀδελφοί γλυκύτατοι, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐξαγόρασε μέ τό ἴδιο τοῦ τό αἷμα∙ φυλαχθῆτε γιά τήν πολύτιμη σωτηρία τῶν ψυχῶν σᾶς∙ (τριπλασιάζουμε τήν φωνή) Φυλαχθῆτε νά μήν ἀρνηθῆτε τήν Ὀρθόδοξη πίστι σας καί νά δεχθῆτε τήν θρησκεία ἐκείνων…. μήν τυφλωθῆτε τόσο ὥστε νά προτιμήσετε τό σκοτάδι ἀπό τό φῶς∙ τό ψέμα ἀπό τήν αλήθεια…με μιά λέξι, τόν ἄδη ἀπό τόν οὐρανό, καί τήν κόλασι ἀπό τόν Παράδεισο∙ μή τό καταδεχθῆτε ποτέ, μή, νά ἀφήσετε τήν ἁγιωτάτη πίστι σας, ἡ ὁποία κάνει ἐκείνους πού τήν πιστεύουν, ἀπό ἀνθρώπους Ἀγγέλους∙ ἀπό ἐπιγείους, οὐρανίους∙ ἀπό ὑλικούς, υἱούς τοῦ Θεοῦ ὡς πρός τήν χάρι, λαμπρότατους ἥλιους, κληρονόμους τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Καί γιά νά μιλήσουμε ἁπλά, μήν ὑποχωρήσετε ποτέ, ποτέ ἀδελφοί, νά ἀρνηθῆτε τόν πραότατο, τόν γλυκύτατο Ἰησοῦ Χριστό, τόν ἀληθινό Υἱό τοῦ Θεοῦ καί Θεό, ἀπό τόν ὁποῖο κτίσθηκαν ὅλα τά πάντα, οὐράνια, ἐπίγεια καί καταχθόνια τόν Πλάστη σας∙ τόν προνοητή σας∙ τόν Πατέρα σας∙ τόν Εὐεργέτη σας∙ τόν Σωτῆρα σας∙ τόν Δάσκαλο σας. Ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος καί ἔπαθε καί σταυρώθηκε καί πέθανε καί ἀναστήθηκε γιά τήν σωτηρία τήν δική σας∙ ὁ ὁποῖος σᾶς ἔπλυνε μέ τό θεῖο του βάπτισμα∙ σᾶς ἔθρεψε μέ τό Σῶμα του∙ σᾶς πότισε μέ τό Αἷμα του∙ ὁ ὁποῖος σᾶς ἐξαγόρασε ἀπό τά χέρια τοῦ διαβόλου∙ σᾶς λύτρωσε ἀπό τήν κόλαση καί σᾶς ἔκανε κληρονόμους τῆς βασιλείας του.
Ἀλλ’ οὔτε μέ ἁπλό μόνο νεῦμα νά φανῆτε πώς ἀρνεῖστε τόν Χριστό καί πώς δέχεστε ἄλλη θρησκεία, ἀκόμη καί ἄν σᾶς ὑποβάλλουν σέ μύρια βάσανα, ἀκόμη κι’ ἄν σᾶς δώσουν χίλιους θανάτους∙ διότι καί ὁ ἀδύνατος ἐκεῖνος λόγος καί τό ἁπλό τοῦτο νεῦμα, σᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Χριστό καί τήν βασιλεία του καί σᾶς καταδικάζουν στήν αἰώνια κόλασι.
Καί σ’αυτό μιμηθῆτε ἐμᾶς τούς νέους μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι δέν δεχθήκαμε μέ κανέναν τρόπο, οὔτε νά ποῦμε μόνο μέ τόν λόγο, ὅτι ἀρνούμαστε τήν πίστι μας, καί μέ αὐτό νά λυτρωθοῦμε στό ἑξῆς ἀπό τά βάσανα καί νά ἔχουμε πάλι τήν πίστι μας, ὅπως καί πρωτύτερα. Μιμηθῆτε καί τούς παλαιούς ἐκείνους μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι προτίμησαν καλύτερα νά πάθουν φοβερώτερα Μαρτύρια, παρά νά ποῦν μία μόνο συλλαβή, ἤ νά κάνουν μόνο ἕνα νεῦμα, τά ὁποία θά τούς λύτρωναν μέν ἀπό τό θάνατο, θά ἦταν ὅμως ἄρνηση τῆς πίστεως τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖον ἀφοῦ θά τόν πρόδιδαν μία φορά, δέν θά μποροῦσαν πλέον νά ‘βρουν ἄλλον….
…Ἔχετε θάρρος λοιπόν, ἀδελφοί, καί ἄς πάρη δύναμι ἡ καρδιά σας στόν ἀγῶνα τοῦ Μαρτυρίου∙ μή σᾶς νικήση ἡ προσπάθεια καί ἡ ἀγάπη γιά γονεῖς, ἀδελφούς, συγγενεῖς, γυναῖκα, παιδιά καί ὑπάρχοντα∙ μή σᾶς ἐμποδίσει ἀπό τήν εὐλογημένη ὁδό τῆς ἀθλήσεως ἡ ἀγάπη τοῦ πλούτου, τῆς δόξας, τῆς ἡδονῆς ὅλου τοῦ κόσμου καί τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν τοῦ κόσμου∙ οὔτε καί αὐτή ἡ ἀγάπη γιά τήν ἴδια σᾶς τήν ζωή∙ διότι ἄν ἐσεῖς θελήσετε νά διαφυλάξετε τήν ζωή σᾶς, θά τήν χάσετε. Ἄν ὅμως τήν χάσετε γιά τόν Χριστό θά τήν βρῆτε, διότι «ὃς ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν». (Μτ.16,25). Ὁ δικός σας πλοῦτος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ δική σας δόξα εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Ἡ δική σας εὐχαρίστηση εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Ὅλη σας ἡ ζωή εἶναι ὁ Ἰησοῦς.»
Ἀμήν, ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, Ἀμήν.
——————–
1. Εγκύκλιος ΔΙΣ. «Συνοδικός Παραμυθητικός Λόγος γιά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Ἅγιον Πάσχα» υπ’ αριθ.3019//10-04-2020.
2. πρβ. Μ.Βασιλείου Εἰς τὸν ΛΓ´ Ψαλμόν. ΕΠΕ 5,224
3. Ὑγείας, θυμίαμα μάνναν. «Ἱμερόεσσ’, ἐρατή, πολυθάλμιε, παμβασίλεια, κλῦθι, μάκαιρ’ Ὑγίεια, φερόλβιε, μῆτερ ἁπάντων· ἐκ σέο γὰρ νοῦσοι μὲν ἀποφθινύθουσι βροτοῖσι, πᾶς δὲ δόμος θάλλει πολυγηθὴς εἵνεκα σεῖο, καὶ τέχναι βρίθουσι· ποθεῖ δέ σε κόσμος, ἄνασσα, μοῦνος δὲ στυγέει σ’ Ἀίδης ψυχοφθόρος αἰεί, ἀιθαλής, εὐκταιοτάτη, θνητῶν ἀνάπαυμα· σοῦ γὰρ ἄτερ πάντ’ ἐστὶν ἀνωφελῆ ἀνθρώποισιν· οὔτε γὰρ ὀλβοδότης πλοῦτος γλυκερὸς θαλίῃσιν, οὔτε γέρων πολύμοχθος ἄτερ σέο γίγνεται ἀνήρ· πάντων γὰρ κρατέεις μούνη καὶ πᾶσιν ἀνάσσεις. ἀλλά, θεά, μόλε μυστιπόλοις ἐπιτάρροθος αἰεὶ ῥυομένη νούσων χαλεπῶν κακόποτμον ἀνίην»
4. Δαν.3,17-18 «ἔστι γὰρ Θεὸς ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς, ᾧ ἡμεῖς λατρεύομεν, δυνατὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης, καὶ ἐκ τῶν χειρῶν σου, βασιλεῦ, ρύσεται ἡμᾶς· καὶ ἐὰν μή, γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν καὶ τῇ εἰκόνι, ᾗ ἔστησας, οὐ προσκυνοῦμεν».
5. Δαν. Προσευχή Αζαρίου και Ύμνος Των Τριών στ.17-21 «καὶ νῦν ἐξακολουθοῦμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ φοβούμεθά σε καὶ ζητοῦμεν τὸ πρόσωπόν σου, μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ’ ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου αὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς κατὰ τὰ θαυμάσιά σου καὶ δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου, Κύριε. καὶ ἐντραπείησαν πάντες οἱ ἐνδεικνύμενοι τοῖς δούλοις σου κακὰ καὶ καταισχυνθείησαν ἀπὸ πάσης δυναστείας, καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῶν συντριβείη· καὶ γνώτωσαν ὅτι σὺ εἶ Κύριος Θεὸς μόνος καὶ ἔνδοξος ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην.»
6. ο.π. στ.30 «εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ ναῷ τῆς ἁγίας δόξης σου καὶ ὑπερύμνητος καὶ ὑπερένδοξος εἰς τοὺς αἰῶνας».
7. «εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς εἶναι. καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής.» Λκ.14,26-27
8. Νικοδήμου Αγιορείτου. (2012). Νέον Μαρτυρολόγιον. Απόδοσις στη Νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου. Νέα Σκήτη-Άγιον Όρος. Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Ιερά Καλύβη «Άγιος Σπυρίδων Α΄»
https://tasthyras.wordpress.com/2022/02/01/%e1%bc%a1-%cf%83%cf%8d%ce%b3%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b7-%ce%bb%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%e1%bf%86%cf%82-%e1%bd%91%ce%b3%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%af-%cf%84%cf%8c/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου