Μᾶς ἀξίωσε καί πάλι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ νά εἰσέλθουμε στήν προφωνήσιμο ἑβδομάδα τῆς φετινῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω σήμερα, ἡ ὁποία λαμβάνει τό ὄνομά της ἀπό μία πρόσκληση, τήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας μας νά σταματήσουμε σήμερα τήν κρεοφαγία καί νά ἀναλάβουμε μέ χαρά σιγά-σιγά τήν ἄσκηση τῆς νηστείας.
Στή σημερινή θεία Λειτουργία ἀκούσαμε νά διαβάζεται ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ἀναφέρεται στήν τελική κρίση. Μέ τρόπο λιτό καί συνάμα συγκλονιστικό ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής μᾶς καταθέτει θεόπνευστα τόν διάλογο ἀνάμεσα στόν Χριστό καί στούς μαθητές του, ὅταν τόν ρώτησαν περί τῆς κρίσεως ὅλων τῶν γενεῶν τῶν ἀνθρώπων. Τό θεμελιῶδες καί βασικό κριτήριο γιά τήν ἔκφραση καί ἀπόδοση αὐτῆς τῆς κρίσεως εἶναι ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης καί τό κατά πόσον αὐτή πρακτικά προσφέρθηκε ἀπό τόν ἄνθρωπο στόν συνάνθρωπό του, ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα στόν κόσμο. Ὁ Χριστός πάμπολλες φορές στήν πορεία του στά ἀνθρώπινα πράγματα, καί μάλιστα στόν πλούσιο ἐκεῖνο νεανία, εἶχε διακηρύξει τό «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου…καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», ὑπογραμμίζοντας ὅτι σέ αὐτές τίς δύο ἐντολές συμπυκνώνεται ὅλο τό νόημα τοῦ κηρύγματος τῶν Προφητῶν καί τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου.
Ἡ προσφορά τῆς ἀγάπης
Διαπιστώνουμε ὅτι ὁ Χριστός τίποτε δέν ἀναμένει οὔτε διεκδικεῖ γιά τόν ἑαυτό του. Ἡ προσφορά φαγητοῦ στόν πεινασμένο, νεροῦ στόν διψασμένο, ἐνδύματος στόν γυμνό, ἡ ἐπίσκεψη στόν νοσηλευόμενο καί στόν φυλακισμένο προβάλλονται μέ ἁπλότητα ἀλλά καί σοβαρότητα, ὡς κριτήρια γιά τήν εἴσοδό μας στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τό συμπέρασμα πού ἐξάγεται εἶναι ὅτι ἡ ὕπαρξη τῆς ἀγάπης, τῆς ἀληθινῆς καί ἀκέραιης, αὐτή ἀποτελεῖ τό εἰσιτήριο γιά τό ἄνοιγμα τῆς θύρας τοῦ Παραδείσου. Ὁπωσδήποτε πολλές φορές προβληματιζόμαστε καί ἀποροῦμε περί τοῦ ζητήματος τῆς σωτηρίας μας· τό βαρύνουμε μέ σκέψεις, τό κάνουμε σύνθετο καί πολυδιάστατο, τό καθιστοῦμε ἄδηλο καί, ὡς ἐκ τούτου, ἀποφεύγουμε νά τό συζητοῦμε. Ἄλλες φορές, προσπαθώντας νά προσ - εγγίσουμε τό μήνυμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς διήγησης, θεωροῦμε ὅτι ἡ προτεινόμενη ἀπό τόν Χριστό προσφορά μας πρός τόν συνάνθρωπο εἶναι μόνο ἡ ὑλική, καί μή ἔχοντας περίσσευμα ὑλικῶν ἀγαθῶν τήν ἀντιμετωπίζουμε σάν νά μή μᾶς ἀφορᾶ· αὐτό ἀποτελεῖ σφάλμα καί πλάνη.
Tό πολύμορφο τῆς προσφορᾶς
Πρῶτον, ὁ Χριστός, ὅταν μιλάει γιά προσφορά ὑλικῶν ἀγαθῶν, τήν ἀναμένει ἀπό τό ὑστέρημα καί ὄχι ἀπό τό περίσσευμά μας· δεύτερον καί κυριότερον, ἡ ἀνάγκη τῶν ἀδελφῶν μας, καί μάλιστα στόν σημερινό κόσμο, συχνότατα εἶναι ἀνάγκη ὄχι ὑλική, ἀλλά ἄλλου εἴδους. Τό χαμόγελο σέ ἐκεῖνον πού ὑποφέρει, ἡ παρέα σέ ἐκεῖνον πού παλεύει μέ τή μοναξιά του, λίγος χρόνος σέ αὐτόν πού ὁ κόσμος θεωρεῖ ἀνάξιο προσοχῆς, μία ἐπίσκεψη σέ αὐτόν πού –ἔστω μέ δική του εὐθύνη– ἔχει ξεχαστεῖ ἀπό συγγενεῖς καί φίλους, ὅλα αὐτά μποροῦν νά ἀναδειχθοῦν ἰσάξια ἤ καί μεγαλύτερα ἀπό μία μεγάλη ὑλική προσφορά σέ κάποιον ἄστεγο ἤ πεινασμένο. Ὁ ἄνθρωπος πού ἀκούει μέσα του πάντοτε νά ἠχεῖ ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης γνωρίζει καλά καί τό ποῦ καί τό πῶς νά τή μεταδίδει. Στόν ἀλκοολικό, γιά παράδειγμα, ἤ τόν ναρκομανή δέν δείχνει κανείς ἀγάπη δίνοντας λίγα χρήματα, βοηθώντάς τον νά συμπληρώσει τό ἀπαιτούμενο ποσό γιά τήν ἀγορά τοῦ ποθούμενου – ἴσως αὐτό εἶναι τό πιό εὔκολο ἄλλωστε. Διαγράφοντας ὅμως τό προσωπικό του πρόγραμμα «ἀπαρνησάμενος ἑαυτόν», ἀναμφίβολα δείχνει τήν ἀγάπη περί τῆς ὁποίας σήμερα ὁ Χριστός μιλάει, ὅταν τολμήσει ἐκβάλλοντας «ἔξω τόν φόβον» –χαρακτηριστικό τῆς γνήσιας ἀγάπης– νά καθίσει δίπλα του στό παγκάκι καί νά θελήσει ἑκούσια γιά λίγο καί ἐκεῖνος νά ζήσει στό «περιθώριο», ἀκούγοντας τήν προσωπική ἱστορία τοῦ ταλαιπωρημένου αὐτοῦ ἀνθρώπου.
Εἴθε ἡ ἀποχή μας ἀπό τό κρέας καί ἀργότερα καί ἀπό ἄλλα βρώσιμα ἀγαθά, σέ συνδυασμό μέ τίς ἱερές ἀκολουθίες καί τήν προσωπική προσευχή, νά κάνει πιό ἔκτυπη στή σκέψη μας τήν ὁποιαδήποτε ἀνάγκη τοῦ ἀδελφοῦ μας.
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2022/09_2022(3587).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου