Ο όρκος των ιερολοχιτών

 

 

«Ὡς χριστιανός Ὀρθόδοξος καί υἱός τῆς ἡμετέρας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὀρκίζομαι εἰς τό ὄνομα τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ, εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἁγίας Τριάδος, νά διαμείνω πιστός εἰς τήν θρησκεία μου καί εἰς τήν πατρίδα μου. Ὁρκίζομαι νά ἑνωθῶ μέ ὅλους τούς ἀδελφούς μου Χριστιανούς διά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας. Ὁρκίζομαι νά χύσω καί αὐτήν τήν ὑστέραν ῥανίδα τοῦ αἵματός μου ὑπέρ τῆς θρησκείας καί τῆς πατρίδος μου. Νά ἀποθάνω μετά τῶν ἀδελφῶν μου ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας τῆς πατρίδος καί τῆς θρησκείας μου. Νά φονεύσω καί αὐτόν τόν ἴδιον ἀδελφόν, ἐάν τόν εὕρω προδότην τῆς πατρίδος. Νά ὑποτάσσωμαι εἰς τόν ὑπέρ τῆς πατρίδος μου Ἀρχηγόν. Νά μή βλέψω εἰς τά ὄπισθέν μου, ἐάν πρῶτον δέν ἀποδιώξω τόν ἐχθρόν τῆς πατρίδος καί τῆς θρησκείας μου. Νά λάβω τά ὅπλα εἰς κάθε περίστασιν, ἅμα ἤθελον ἀκούσει, ὅτι ὁ Ἀρχηγός μου ἐκστρατεύει κατά τῶν τυράννων, καί νά συγκαταφέρω ἅπαντας τούς ἐμούς φίλους καί γνωρίμους εἰς τό νά μέ ἀκολουθήσωσι. Νά βλέπω πάντοτε τούς ἐχθρούς μας Τούρκους μέ μίσος καί περιφρόνησιν. Νά μή παραιτήσω τά ὅπλα, προτοῦ νά ἴδω ἐλευθέραν τήν πατρίδα μου καί ἐξωλοθρευμένους τούς ἐχθρούς της. Νά χύσω τό αἷμα μου, ἵνα νικήσω τούς ἐχθρούς τῆς θρησκείας μου, ἤ νά ἀποθάνω ὡς μάρτυς διά τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁρκίζομαι, τέλος εἰς τό τῆς θείας Μεταλήψεως φοβερόν μυστήριον, ὅτι εὐχαριστοῦμαι νά ὑστερηθῶ τῆς Ἁγίας Κοινωνίας εἰς τήν τελευταίαν μου ἐκείνην ὥραν, ἐάν δέν ἐκπληρώσω ἁπάσας τάς ὑποχρεώσεις, τάς ὁποίας ὤμωσα ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.»