Ὁ θρίαμβος τῆς τρέλας
Καθὼς εἴμαστε ἀδιαπαιδαγώγητοι πολιτικὰ, δὲν ἔχουμε κατανοήσει ὅτι ἡ πολιτικὴ δὲν εἶναι ὑπόθεση μόνον τῶν κατ’ ἐπάγγελμα πολιτικῶν ἀλλὰ συλλήβδην ὅλων τῶν πολιτῶν. Καὶ μάλιστα πρωτίστως αὐτῶν. Συνεπῶς, γιατί αὐτὸ ποὺ δὲν κάνουν οἱ πολιτικοὶ νὰ μὴν τὸ κάνουν οἱ πολίτες; Ποιὸς μᾶς ἐμποδίζει νὰ κάνουμε τὴ δικὴ μας πολιτικὴ, ποὺ νὰ βελτιώνει αἰσθητὰ τὴν κοινωνικὴ μας ζωὴ; Ποιὸς μᾶς ἐμποδίζει νὰ εἴμαστε εὐγενικοὶ στὴ συμπεριφορὰ μας; Ποιὸς μᾶς ἐπιβάλλει νὰ βλέπει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον βλοσυρὰ ἤ ἀπειλητικὰ; Ποιὸς ἀπαγορεύει τὴ λέξη «συγγνώμη» καὶ τὴν εὐλογημένη «καλή μέρα», ἡ ὁποία ἔχει γίνει τόσο σπάνια ὅσο καὶ κάποια πανέμορφα πτηνά; Ποιὸς μᾶς ὑποχρεώνει νὰ ὁδηγοῦμε σχιζοφρενικὰ, νὰ μὴ βγάζουμε οὔτε γιὰ ἔθιμο τὸ φλὰς καὶ νὰ βγάζουμε μόνο τὴν ἀνοικτὴ παλάμη, γιὰ νὰ μουντζώνουμε δεξιὰ κι ἀριστερὰ; Οἱ πολιτικοὶ μᾶς ὑπαγορεύουν νὰ πετᾶμε τὸ ἀναμμένο τσιγάρο στὸ δρόμο καὶ μάλιστα στὴν ὕπαιθρο καὶ νὰ γίνονται ἀνάλωμα τῆς φωτιᾶς δὰση, ἀγροικίες καὶ χωριὰ; Εἶναι εὐθύνη τῶν πολιτικῶν τὸ «μπάζωμα» τῶν ρεμάτων καὶ τῶν χειμάρρων; Ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς παίρνουμε ἐντολὴ νὰ πετᾶμε τὰ σκουπίδια μας «ὅπου δεῖ»; Κι ἀκόμη ποιὸς μᾶς ὑποχρεώνει νὰ χρησιμοποιοῦμε μιὰ λατινόμορφη γραφὴ καὶ νὰ περιφρονοῦμε τὴν ἀρχαιότερη σὲ συνεχῆ χρήση ἑλληνικὴ γραφὴ –τὸ καύχημὰ μας; Ἀνεβαίνουμε πολιτιστικὰ, ὅταν ἀσεβοῦμε πρὸς τὴ γλωσσικὴ μας κληρονομιὰ ἤ μήπως γινόμαστε «σούργελο» στὰ μάτια τῶν ξένων; Ἡ πολιτεία ἔχει νομοθετήσει δύο φορὲς ὅτι πρέπει ὅλες οἱ ἐπιγραφὲς νὰ εἶναι στὴν ἑλληνικὴ καὶ ἀκολούθως, ἄν ἐπιβάλλεται, στὴν ξενικὴ. Καὶ ὅμως ὁ «ἀντιμνημονιακὸς», ὁ «ἑλληνομανὴς», ὁ «ἀντι-εὐρωπαῖος» συμπολίτης μας, αὐτὸς μὲ τὸ ἀκατανίκητο σθένος εἶναι ποὺ ἀποφλοιώνει τὸ ὄνομὰ του, τὸ μαγαζί του, τὴν ἐπιχείρησὴ του ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ τους ταυτότητα. Κάνει ὅ,τι ἔκανε ὁ Κεμάλ ποὺ εἰσήγαγε ἕνα λατινόμορφο τύπο τουρκικῆς γραφῆς καὶ ἔτσι ἀπέκοψε τὸ λαὸ του ἀπὸ τὴν πλούσια ἀραβικὴ παράδοση καὶ τοὺς ἀραβικοὺς λαοὺς. Δυστυχῶς, ἡ Τουρκία παραμένει τὸ πολιτικό πρότυπό μας.
Ἀκούω κάποιους ἀφελεῖς νὰ δικαιολογοῦν αὐτὴ τὴν ἄσκοπη καὶ ἀνόητη ξενογραφία μὲ τὸ εὐτελὲς πρόσχημα τῆς προσαρμογῆς καὶ τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ. Ἀπορῶ, τὶ εἴδους ἐξευρωπαϊσμὸς εἶναι αὐτὸς, ὅταν δὲν μποροῦμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ κουκούλι τοῦ μιμητισμοῦ; Ὅταν τὸ σύστημα ἐξουσίας στὴ χώρα μας ἔχει πάρει τὴ μορφὴ μιᾶς ἐλεγχόμενης ἀπὸ ἔξω δημοκρατίας; Ὅταν ὁ λαὸς χάνει αὐτὸ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ὀνομάσουμε χαρακτηροδομὴ, δηλαδὴ τὰ βασικὰ ἐθνικὰ του συστατικά; Γιὰ ποιὰ ἐπαναστικότητα τῆς νεολαίας μιλᾶμε, ὅταν οἱ «εὐέλπιδες» νεολαῖοι μας σὰν μοντέρνοι πίθηκοι τρέχουν πίσω ἀπὸ τὶς ἠλεκτρονικὲς μπανάνες ποὺ τοὺς πετᾶνε οἱ πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες; Ἡ ξενόφερτη Black Friday, ποὺ εἰσήχθη μόλις πέρυσι στὴ χώρα μας ἦταν καὶ πάλι μιὰ ὄντως μαύρη Παρασκευὴ, διότι ἔδειξε σὲ ὅλη του τὴ μεγαλοπρέπεια τὸ ἠθικὸ μας χάλι. Αὐτὸ ἦταν τὸ ἠθικὸ σθένος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ποὺ εἶχε ἐπαινέσει μιὰ ἡμέρα πρὶν στὸ Παρίσι ὁ πρωθυπουργὸς; Τὸ νὰ γίνεται ἕνας λαὸς «σκύλος κοκκαλογλείφτης», δὲν ἔχει τίποτα τὸ σθεναρὸ, ἀπεναντίας δείχνει ξεπεσμό. Ἔβλεπα στὴν τηλοψία ἐκεῖνον τὸν πρωτοφανῆ συνωστισμὸ τῶν νεαρῶν καὶ ἔκανα μιὰ δυσάρεστη σκέψη: τούτη ἡ γενιὰ μοιάζει σὰν νὰ φτιάχτηκε σὲ κάποια κακὴ ἡμέρα τοῦ Θεοῦ.
Ἕνα ρῖγος παραφροσύνης διαπερνᾶ τὸ λαὸ μας. Ὁ ἕνας ἔγινε ἐχθρὸς γιὰ τὸν ἄλλο. Τὰ μάτια δὲν σὲ βλέπουν, σὲ σουβλίζουν. Λογχίζουμε μὲ τὸ βλέμμα ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Ἕτοιμοι νὰ φαγωθοῦμε ἀναμεταξύ μας τὴν ὥρα ποὺ δεχόμαστε κατραπακιές ἀπὸ παντοῦ. Ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀλβανούς. Μόλις χάσαμε τὴ «δανειακὴ» καλοπέραση, χάσαμε καὶ τὰ «συλλοϊκὰ» μας, χάσαμε τὰ μυαλά μας. «Non compos mentis» ἔλεγαν οἱ παλαιοὶ γιατροὶ γιὰ νὰ δηλώσουν τὸν ἄφρονα, τὸν ἀκρατῆ. Ἴσως ἡ ἀφροσύνη μᾶς πάει. Εἶχα διαβάσει παλιὰ μιὰ ξένη φράση. Τὴν ἀντιγράφω: «Σίγουρα θὰ ὑπάρχει μιὰ ἡδονὴ στὴν τρέλα ποὺ τὴν ξέρουν μόνον οἱ τρελοὶ». Θαρρῶ ὅτι ἡ τρέλα μᾶς πάει καὶ γι’ αὐτὸ τὸ παίζουμε τρελοὶ. Στὴ χώρα μας ποὺ πάντα «ὁ κλέφτης ξεσπαθώνει», ὅπως λέει τὸ ἐμβατήριο τοῦ Ραγκαβῆ, ξεσπαθώνει καὶ ἡ τρέλα καὶ ὁ λαὸς ἀλλοπαρμένος ξεσαλώνει. «Ὕβριν καὶ ἀναρχίαν καὶ ἀσωτίαν καὶ ἀναίδειαν λαμπράς μετὰ πολλοῦ χοροῦ κατάγουσι ἐστεφανωμένας», ὅπως λέει καὶ ὁ Πλάτων ποὺ λὲς καὶ εἶχε κρυστάλλινη σφαῖρα καὶ ἔβλεπε ἐμᾶς.
Κοντρα, 27/1/18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου