Η Δημιουργία τού κόσμου κατά τον Λεύκιππο.

    `O to…nun kÒsmoj sunšsth perikeklasmšnJ sc»mati ™schmatismšnoj tÕn trÒpon toàton. (O Κόσμος αυτός, σε διασπαρμένη μορφή [εννοεί το πλήθος των όντων] σχηματίστηκε με τον εξής τρόπο)

tîn ¢tÒmwn swm£twn ¢pronÒhton kaˆ tuca…an ™cÒntwn t¾n k…nhsin sunecîj te kaˆ t£cista kinoumšnwn e„j tÕ aÙtÒ, poll¦ sèmata sunhqro…sqh, [kaˆ] di¦ toàto poikil…an œconta kaˆ schm£twn kaˆ megeqîn. (Τα σώματα των ατόμων, χωρίς αιτία και τυχαία έχοντας την κίνηση, κινούμενα συνεχώς και ταχύτατα στόν ίδιοι τόπο, πολλά και διαφορετικά σώματα συναθροίσθηκαν-μαζεύτηκαν στον ίδιο τόπο, και γι αυτό έχουν ποικιλία σχησάτων και μεγεθών)

¢qroizomšnwn d' ™n taÙtù toÚtwn, t¦ mšn, Ósa me…zona Ãn kaˆ barÚtata, p£ntwj Øpek£qizen· (Αφού λοιπόν συγκεντρώθηκαν στον ίδιο τόπο, όσα μεν ήταν μεγαλύτερα και βαρύτερα, κάθιζαν κάτω από όλα τα άλλα).

Ósa d mikr¦ kaˆ periferÁ kaˆ le‹a kaˆ eÙÒlisqa, taàta kaˆ ™xeql…beto kat¦ t¾n sÚnodon tîn swm£twn e‡j te tÕ metšwron ¢nefšreto. (όσα δε ήταν μικρά και περιφέρονταν ...
γύρω από τα μεγάλα, και λεία και γλιστρούσαν εύκολα, αυτά συνθλίβονταν όταν συγκεντρώνονταν τα σώματα και αιωρούνταν ψηλά – στον ουράνιο θόλο;).

æj d' oân ™xšlipe mn ¹ plhktik¾ dÚnamij metewr…zousa, oÙkšti d' Ãgen ¹ plhg¾ prÕj tÕ metšwron, ™kwlÚeto d taàta k£tw fšresqai, ™pišzeto prÕj toÝj tÒpouj toÝj dunamšnouj dšxasqai· (Όταν όμως εξέλιπε η δύναμη που τα οδηγούσε σε σύγκρουση κατά την αιώρηση, και δεν τα έκανε η σύγκρουση να αιωρούνται, τα εμπόδιζε να κατακάτσουν.  Πιέζονταν όμως προς τόπους που μπορούσαν να τα δεχτούν)

oátoi d' Ãsan oƒ pšrix, kaˆ prÕj toÚtoij tÕ plÁqoj tîn swm£twn periekl©to, periplekÒmena d' ¢ll»loij kat¦ t¾n per…klasin tÕn oÙranÕn ™gšnnhsen· (αυτοί οι τόποι ήσαν γύρω και το πλήθος των σωμάτων προς αυτούς διασπάσθηκε, και με την ανάμειξή τους και την διάσπασή τους γέννησαν τόν ουρανό)

tÁj d' aÙtÁj ™cÒmenai fÚsewj <aƒ> ¥tomoi, poik…lai oâsai, kaqëj e‡rhtai, prÕj

tÕ metšwron ™xwqoÚmenai t¾n tîn ¢stšrwn fÚsin ¢petšloun· (Τής ίδιας φύσης τα άτομα, αν και είναι διαφορετικά, όπως έχει λεχθεί, εξωθούμενα προς τόν ουρανό, απετέλεσαν την φύση τών άστρων).

tÕ d plÁqoj tîn ¢naqumiwmšnwn swm£twn œplhtte tÕn ¢šra kaˆ toàton ™xšqlibe· (αυτό το πλήθος των σωμάτων που ανήρθαν στον ουρανό, χτυπούσε τον αέρα και τον πίεζε -πιθανώς ο αήρ να είναι ο αιθέρας-)

pneumatoÚmenoj d' oátoj kat¦ t¾n k…nhsin kaˆ sumperilamb£nwn t¦ ¥stra

sumperiÁge taàta kaˆ t¾n nàn perifor¦n aÙtîn metšwron ™fÚlatte. (όταν αυτός έγινε πνοή κατά την κίνησή του και παίρνοντας μαζί του τα άστρα τα παρέσυρε κι αυτά διατηρώντας έτσι την περιφορά τους στον ουρανό - μετέωρη).

k¥peita ™k mn tîn ØpokaqizÒntwn ™genn»qh ¹ gÁ, ™k d tîn metewrizomšnwn oÙranÕj pàr ¢»r. (έπειτα, από αυτά που κατακάθονταν γεννήθηκε η γή, ενώ από εκείνα που βρίσκονταν ψηλά ο ουρανός που είναι πύρινος αέρας).

pollÁj d' Ûlhj œti perieilhmmšnhj ™n tÍ gÍ, puknoumšnhj te taÚthj kat¦ t¦j ¢pÕ tîn pneum£twn plhg¦j kaˆ t¦j ¢pÕ tîn ¢stšrwn aÜraj, proseql…beto p©j Ð mikromer¾j schmatismÕj taÚthj kaˆ t¾n Øgr¦n fÚsin ™gšnna· (επειδή απέμενε πολύ ύλη στην γή, αυτή γινόταν όλο και πιο πυκνή από την πίεση τών πνεόντων ανέμων και την αύρα (ακτίνες) τών άστρων, συθλιβόταν επίσης κάθε μικρότερος σχηματισμός τής και έτσι δημιουργήθηκε κάθε τι το υγρό).

·eustikîj d' aÛth diakeimšnh katefšreto prÕj toÝj ko…louj tÒpouj kaˆ dunamšnouj cwrÁsa… te kaˆ stšxai, À kaq' aØtÕ tÕ Ûdwr Øpost¦n ™ko…lane toÝj Øpokeimšnouj tÒpouj. t¦ mn oân kuriètata mšrh toà kÒsmou tÕn trÒpon

toàton ™genn»qh.  (και αυτή επειδή ήταν ρευστή κατηφόριζε προς τούς κοίλους τόπους και όπου μπορούσαν να την χωρέσουν και να την αντέξουν, ή αυτό το ίδιο τό νερό έκανε γούβες στους χαμηλότερους τόπους. Τα κυριότερα λοιπόν μέρη του κόσμου με αυτόν τον τρόπο έγιναν)

Λεύκιππος testimonia 24.2