του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Όταν ο Ιακώβ επέστρεφε στην πατρίδα του ύστερα από μακροχρόνια απουσία, βρισκόταν σε μεγάλη αγωνία από το φόβο μήπως δεν θα τον δεχόταν ο αδελφός του Ησαύ. Όπως είναι γνωστό, είχε αυτό το φόβο, γιατί ο Ησαύ είχε θυμώσει εναντίον του, επειδή είχε χάσει τα πρωτοτόκια και την ευλογία του πατέρα του εξ αιτίας του Ιακώβ. Τώρα όμως, ύστερα από πολλά χρόνια απουσίας ο Ιακώβ, αφού διέκοψε τη συνεργασία του με το θείο του το Λαβαν, πήρε την οικογένεια του, τους υπηρέτες του και τα ποίμνιά του, και βάδιζε το δρόμο της επιστροφής. Καθώς πλησίαζε για να συναντήσει τον αδελφό του, έμεινε μόνος εκείνο το βράδυ και πάλευε μαζί του μέχρι το πρωί ένας δυνατός άνθρωπος που συμβόλιζε το Θεό. Όταν το πρωί ο άνθρωπος εκείνος είπε στον Ιακώβ να τον αφήσει να φύγει, ο Ιακώβ του είπε, δε θα σε αφήσω να φύγεις, αν δε με ευλογήσεις. Αυτό φανερώνει ότι κατάλαβε ο Ιακώβ ότι ο αντίπαλός του ήταν ο Θεός. Ο Θεός τον ρώτησε, ποιο είναι το όνομά σου; Αυτός του είπε, Ιακώβ. Τότε ο Θεός του είπε, δεν θα είναι πλέον το όνομά του Ιακώβ, αλλά Ισραήλ, επειδή αποδείχτηκες δυνατός με το Θεό, και θα είσαι δυνατός και με τους ανθρώπους. Έτσι οι απόγονοι του Ιακώβ ονομάζονται Ισραηλίτες. Η πάλη αυτή του Ιακώβ συμβολίζει την επίμονη προσευχή που έκανε αυτός εκείνο το δραματικό βράδυ στο Θεό.
Αλλά, γιατί αναφερθήκαμε σήμερα στην προσευχή του Πατριάρχη Ιακώβ, και ποια σχέση έχει αυτή με τη Χαναναία, στην οποία αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή; Όπως ο Ιακώβ απέσπασε την ευλογία του Θεού με την επίμονη προσευχή του, έτσι και η Χαναναία γυναίκα κατόρθωσε να πετύχει και να αποσπάσει από το Χριστό αυτό που ήθελε και είχε ανάγκη. Η Χαναναία καταγόταν από τη ρίζα των Χαναναίων, οι οποίοι δεν εξοντώθηκαν από τον Ιησού του Ναυή. Ήταν Ελληνίδα Συροφοινίκισσα και, όταν ο Χριστός έφθασε στα όρια της πατρίδας της, αν και ήταν ειδωλολάτρισσα, έτρεξε να τον προϋπαντήσει. Είχε μέσα της τη λαχτάρα να θεραπεύσει το άρρωστο παιδί της. Το ότι όμως δεν ήταν Ιουδαία την δυσκόλευε να πλησιάσει, αν και πίστευε ακράδαντα. Έτσι ακολουθούσε από μακρινή απόσταση και έκραζε και παρακαλούσε να της δείξει έλεος και να θεραπεύσει το κορίτσι της. Ο Χριστός όμως προσποιείτο ότι αδιαφορεί με αποτέλεσμα να επέμβουν οι μαθητές Του και να του πουν, άκουσε την παράκληση της, λυπήσου την, κάμε της αυτό που με τόσο σπαραγμό σου ζητάει, και άφησε την να φύγει, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει. Τότε ο Κύριος τους είπε ότι δεν έχω αποσταλεί παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του Ισραηλιτικού λαού. Η Χαναναία όμως δεν το έβαλε κάτω αλλά ήρθε μπροστά στο Χριστό και αφού γονάτισε με ευλάβεια του είπε, Κύριε, βοήθησε με. Εκείνος της απάντησε λέγοντας ότι δεν είναι καλό να πάρει κανείς το ψωμί από τα παιδιά του και να το ρίξει στα σκυλάκια. Τότε η γυναίκα άρπαξε την ευκαιρία και του είπε, και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους. Όταν ο Κύριος άκουσε αυτά τα λόγια που ήταν γεμάτα πίστη και ταπείνωση της είπε με θαυμασμό. Ω γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου, ας γίνει όπως θέλεις και τη στιγμή εκείνη η κόρη της θεραπεύτηκε αμέσως.
Η συμπεριφορά της Χαναναίας, και γενικά ο τρόπος με τον οποίο αυτή απευθύνθηκε στο Χριστό προκειμένου να της δώσει αυτό που πολύ ποθούσε, παρομοιάζει και υπενθυμίζει τη στάση του Πατριάρχη Ιακώβ που αναφέραμε στην αρχή. Έτσι αποτελεί υπόδειγμα προς μίμηση για όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών. Όσο δύσκολα και αν εμφανίζονται τα πράγματα στα μάτια των ανθρώπων, για το Θεό είναι δυνατά. Ο Ίδιος ο Κύριος είπε, « τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν». Όταν ο Χριστός είναι μαζί μας, όλα είναι δυνατά. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου