Posted on 20 Ιουνίου, 2025
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ.2,10-16]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-6-1991], (β΄έκδοσις)
Στη σημερινή αποστολική περικοπή, σεβασμιώτατε, αγαπητοί μου αδελφοί, ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στην κρίση του Θεού, που θα είναι τόσο για τους Ιουδαίους, όσο και δια τους εθνικούς. Εκείνοι που έλαβαν τον νόμον, οι Ιουδαίοι και εκείνοι οι εθνικοί, οι ειδωλολάτραι, που είχαν έμφυτον τον ηθικόν νόμον, τον νόμον της συνειδήσεώς των. Και τούτο γιατί ο Θεός είναι παντογνώστης, αλλά και απροσωπόληπτος. Και ο Θεός βλέπει το εσωτερικόν του κάθε ανθρώπου, διότι τίποτα δεν υπάρχει σκιασμένο στα μάτια του Θεού. Όλα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα. Και συνεπώς στην κρίση Του θα σταθεί δίκαιος.
Γι’αυτό σημειώνει ο απόστολος Παύλος ότι «ὁ Θεὸς κρινεῖ (:θα κρίνει) τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ». Ότι, δηλαδή, ο Θεός θα κρίνει εκείνα τα οποία δεν φαίνονται στους άλλους ανθρώπους. Ενίοτε και εις τους αγγέλους. Εκείνα τα οποία ο άνθρωπος σκέπτεται, επιθυμεί, αλλά και ακόμη και ενεργεί μακριά από τα μάτια των άλλων ανθρώπων, «σύμφωνα», λέγει ο απόστολος, «με το Ευαγγέλιον που κηρύττω, ότι δηλαδή ο Ιησούς Χριστός θα έλθει να κρίνει τον κόσμον».
Ώστε υπάρχουν κρυπτά εις τους ανθρώπους; Βεβαίως υπάρχουν κρυπτά! Διότι ο άνθρωπος είναι ένας μικρός, κλειστός κόσμος, ορατός μόνον εις τον Θεόν. Ενώπιον του Οποίου, όπως ήδη σας είπα, πάσα φύσις είναι γυμνή και τετραχηλισμένη. Δηλαδή «τετραχηλισμένη» θα πει φανερωμένη. Και το λέγει αυτό ο προφήτης Ησαΐας, αλλά και εις την προς Εβραίους το αναφέρει και το καταγράφει ο απόστολος Παύλος. Κι αυτό δείχνει την ύπαρξιν της ελευθερίας και της προαιρέσεως και της ευθύνης. Διότι αλλιώτικα, πώς θα μπορούσε να κρίνει ο Θεός; Εάν δεν υπήρχε ελευθερία, προαίρεσις και ευθύνη; Υπευθυνότης; Και ακόμη κρίνει διότι βλέπει και τα έξω και τα έσω.
Μέσα σ’ αυτόν, λοιπόν, τον κλειστόν χώρον, που λέγεται άνθρωπος, απεργάζεται το καλόν και το κακόν, το αγαθόν και το πονηρόν. Μέσα εις αυτόν τον χώρον. Πόσοι είμεθα εδώ; Ο καθένας έχει τον δικό του τον κόσμον. Κλειστός, απαραβίαστος, σε βαθμό που μπορεί ο άνθρωπος να υποστεί μαρτύριον και θάνατον και να μην ανοίξει τον εσωτερικό του κόσμο. Τι σκέπτομαι εγώ τώρα; Που σας βλέπω. Τι σκέπτεσθε εσείς που με βλέπετε; Κανείς δεν μπορεί αυτό να το ξέρει. Μόνος κλειδούχος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Εγώ κρατώ το κλειδί του εσωτερικού μου κόσμου. Μέσα εκεί δύναμαι να απεργασθώ ό,τι θέλω! Και σκέψεις και επιθυμίες και αποφάσεις. Ώστε, λοιπόν, αυτός ο κλειστός, ανθρώπινος κόσμος, κατά τον Παύλον λέγεται «τὰ κρυπτὰ τοῦ ἀνθρώπου». Τα κρυπτά. Και αυτά «τὰ κρυπτὰ τοῦ ἀνθρώπου», εν ημέρα Κρίσεως, θα αποκαλυφθούν. Θα αποκαλυφθούν παρά την θέληση του ανθρώπου. Διότι Εκείνος που μας έκανε να έχομε κρυπτόν κόσμον, συνεπώς Αυτός που κρατάει το ύψιστον κλειδί, Αυτός θα μας ανοίξει τα κρυπτά, θέλομε δεν θέλομε. Διότι εκεί θα μάθομε, εάν από τον κόσμον αυτόν δεν το μάθομε, ότι ο Κύριος των πάντων είναι Αυτός ο Θεός.
Έτσι μπορούμε να δούμε, αγαπητοί, αυτήν την όλη θέση του κρυπτού κόσμου. Στην Παλαιά Διαθήκη εντέλλεται ο Θεός, στο «Δευτερονόμιον», 15,9: «Πρόσεχε σεαυτῷ (:Πρόσεχε τον εαυτό σου), μὴ γένηται ῥῆμα κρυπτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἀνόμημα». «Πρόσεξε. Μη δημιουργηθεί, γίνει, κάτι κρυφό και βρώμικο, κάτι που να είναι παράνομο. Πρόσεξέ το». Πάνω, εξάλλου, σ’ αυτήν την εντολή στηρίζεται και το έργον της καθάρσεως της καρδίας, τόσο σαν συντήρηση, όσο και σαν θεραπεία. Η κάθαρση της καρδιάς.
Και πρώτα η καρδιά, σαν κρυπτός χώρος που εργάζεται ο άνθρωπος το κακόν. Μέσα στην καρδιά αυτή ο άνθρωπος εργάζεται το μυστήριον της ασεβείας, της απιστίας, της αθεΐας και της ανομίας. Τι είναι εκείνο που, κάποτε δύο αδέλφια, κάποτε δίδυμα τα αδέλφια, από τον ίδιο πατέρα και την ίδια μάνα, με τα ίδια κύτταρα, τι είναι εκείνο που κάνει τον ένα ευσεβή και τον άλλο ασεβή; Τον έναν ένθεον και τον άλλον άθεον; Είναι η προαίρεσις. Και πού είναι αυτή; Είναι εις τα βάθη της καρδιάς. Και αποτελεί ακριβώς αυτό το γιατί ο ένας έτσι και γιατί ο άλλος έτσι, αποτελεί μυστήριον. Είναι το μυστήριον το κεκρυμμένον εις τα βάθη της καρδιάς, το οποίον, επαναλαμβάνω, μόνος ο Θεός βλέπει.
Και ο Θεός, όπως βλέπομε, αποκαλύπτει αυτά τα κρυπτά, πρώτα της ασεβείας του Ισραήλ, του ισραηλιτικού λαού. Είναι κάτι που όταν δει κανείς πολλά σημεία στην Αγία Γραφή, τον πιάνει τρόμος. Θυμηθείτε -συγνώμη που κάνω αυτό το πρωθύστερο, όταν ο Αδάμ και η Εύα παρέβησαν την εντολήν του Θεού, ήτο παρών ο Θεός; Ήτο. Αοράτως παρών. Σε λίγο όμως -όχι ακριβώς σε λίγο, η παράβαση πρέπει να συνέβη κάπου το μεσημέρι. Γιατί; Γιατί το μεσημέρι; Είναι η ώρα που πεινάει ο άνθρωπος. Και δια να επιτύχει ο διάβολος καλύτερα το σχέδιό του, διάλεξε αυτήν την ώρα· που θα πεινούσαν οι πρωτόπλαστοι, για να τους πει να φάνε τον καρπόν που ο Θεός είπε: «Όχι».
Πέρασαν μερικές ώρες. Κατά το δειλινόν, εκεί πια που ο ήλιος βασίλευε, έρχεται ο Θεός. Και μάλιστα αν θέλετε να ξέρετε, χαρά μου να το λέγω, ότι είναι το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Είναι ο Θεός Λόγος, που και εδημιούργησε και επισκέπτεται τον Αδάμ και την Εύα και ο μετέπειτα ενανθρωπήσας. «Αδάμ, πού είσαι;». Εκείνος κρύφτηκε. Και ο Κύριος ερωτά: «Μήπως έφαγες από τον καρπόν που σου είπα να μη φας;». Ο Κύριος εγνώριζε. Αλλά μπαίνοντας μέσα στον ανθρώπινο διάλογο, έπρεπε να διατηρηθούν, να υπάρξουν τα ανθρώπινα σχήματα. Γι’αυτό ερωτά. Όχι διότι είχε ανάγκη να ερωτήσει ο Θεός, για να μάθει. Αλλά για να αναπτύξει, πάντα σε ανθρώπινες διαστάσεις, αυτόν τον διάλογον. «Μήπως τούτο;».
Ο Θεός γνωρίζει λοιπόν. Γνωρίζει τα πάντα. Ό,τι σκεφτόμαστε και ό,τι πράττομε. Εξάλλου και ο Κάιν τι έκανε; Νόμισε ότι δεν τον βλέπει ο Θεός, όταν εφόνευσε τον αδελφό του, τον Άβελ. Και του λέγει ο Θεός: «Κάιν, τι είναι αυτό που έκανες;». Αλλά κατοπινά και τον Ισραήλ ελέγχει ο Θεός. Διότι, θα σας φανεί παράξενο, ένας λαός είναι συγκροτημένος κατά τέτοιον τρόπον που να υπάρχουν εκείνοι που διοικούν και εκείνοι που διοικούνται. Εκείνο με το οποίο διοικούν είναι ο νόμος. Οι μεν είναι φύλακες του νόμου, οι διοικούντες, ο δε λαός είναι τηρητής του νόμου. Ο Θεός έτσι έκανε την κοινωνικήν δομήν. Έτσι το θέλει.
Όμως, αγαπητοί μου, προσέξτε κάτι. Υπάρχουν εποχές που οι άρχοντες εκτρέπονται. Και βρίσκονται σε καταστάσεις ανεπίτρεπτες. Και οι ταλαίπωροι -είναι εποχές θρησκευτικής παρακμής- και οι ταλαίπωροι νομίζουν ότι ο Θεός δεν τους βλέπει. Αλλά και εις τον χώρον της πολιτείας, έξω, θα λέγαμε, από τους νόμους του Θεού, κάτι ανάλογο συμβαίνει. Κι όμως, το μάτι του Θεού που βλέπει τα πάντα, σε οποιονδήποτε χώρο κι αν κινείται ο άνθρωπος, τον βλέπει και τον κρίνει.
Ακούστε, λοιπόν, ένα τμήμα, μία περικοπή από τον προφήτη Ιεζεκιήλ. Σας παραπέμπω να πάτε να το μελετήσετε αυτό το κομμάτι. Είναι στο 8ον κεφάλαιον. Από εκεί εγώ σταχυολογώ μερικά σημεία και σας τα αποδίδω σε μετάφραση: «Και μου είπε: Σε μένα τον προφήτη, τον Ιεζεκιήλ, μου είπε ο Θεός. «Υιέ ανθρώπου, σκάψε». Και έσκαψα. Και να μία πόρτα. Κι ο Κύριος μου είπε: «Μπες μέσα και δες τις παρανομίες που αυτοί διαπράττουν εδώ». Και μπήκα. Και είδα, και να, τα ‘’μάταια’’ – «μάταια» λέγεται η ειδωλολατρία- και βδελυρά είδωλα, ζωγραφισμένα ολόγυρα σε όλες τις πλευρές -Ξέρετε δε, πού ήταν αυτή η αίθουσα; Κάτω από τον ναό του Σολομώντος. Αλλά όραμα όμως-. Εβδομήντα άνδρες από τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ, κι ο καθένας κρατούσε στο χέρι του θυμιατό, και θυμίαζε τα είδωλα και το θυμίαμα ανέβαινε προς τα πάνω. Και τότε μου είπε ο Κύριος: «Βλέπεις, υιέ ανθρώπου, τι κάνουν οι πρεσβύτεροι του ισραηλιτικού λαού, ο καθένας μέσα στον απόκρυφο κοιτώνα του; Γιατί είπαν: ‘’Ο Κύριος δεν μας βλέπει -Και συνεπώς μπορούμε να ειδωλολατρήσομε. Στα μάτια του λαού, θα βρεθούμε σε δοξολογίες, σε λειτουργίες, σε επίσημες παραστάσεις. Σπίτι μας; Μόνοι μας; Θα στραφούμε στην ειδωλολατρία μας’’. Και τούτο γιατί είπαν -λέγει ο Θεός-: ‘’Ο Κύριος δεν μας βλέπει’’». Είναι η κρυφή λατρεία του σατανά· που κρυφά, εκεί στην κρυφή λατρεία του σατανά, κρυφά εγκαταλείπεται ο Θεός. Τι νομίζετε ότι είναι, αγαπητοί μου, κάθε μασονική στοά; Τι νομίζετε, αγαπητοί μου, κάθε άντρον της μαγείας ότι είναι; Ο τόπος της λατρείας του σατανά. Και θα έλεγε ο Θεός: «Κοίταξε, κοιτάξτε, αυτοί κρυφά τι τελεσιουργούν, τι πράττουν, τι κάνουν».
Ακόμη και εις αυτόν τον κρυπτόν χώρον της καρδιάς εργάζεται ο άνθρωπος την ποικίλη ανομία. Εκεί εργάζεται την πονηρά επιθυμία της σαρκός. Εκεί απεργάζεται όλα τα σχέδια και τις πλεκτάνες, για να δολιώσει τον συνάνθρωπό του. Εκεί απεργάζεται, εις τα κρυπτά της καρδίας του και τα σχέδια τα φονικά, της εξοντώσεως των άλλων ανθρώπων. Εκεί, λοιπόν, και οι λογισμοί οι πονηροί. Εκεί οι ανήθικοι, εκεί οι άδικοι λογισμοί. Εκεί και οι κρυπτές αποφάσεις του κακού.
Αλλά, όμως, μέσα στην Ιστορία έχομε αρκετά παραδείγματα που βλέπομε τα κρυπτά του ανθρώπου να τα αποκαλύπτει ο Θεός. Τι να σας πω; Ο Χριστός έβλεπε, παρακαλώ, την καρδιά του Ιούδα; Βεβαίως. Πολύ πρώιμα έλεγε εις τους μαθητάς Του ότι «Κάποιος θα με παραδώσει». Ακόμη ακόμη από τον χορτασμό των πεντακισχιλίων. Από κει το είχε πει για πρώτη φορά ο Κύριος, όπως μας τα περιγράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Και όταν ο Ιούδας τον πρόδωσε, ο Χριστός είπε: «Εγώ δεν σας διάλεξα; Ήξερα ποιους διάλεξα». Κι όταν διάλεγε τον Ιούδα, έβλεπε την προδοσία. Τι λέγω; Ο Υιός του Θεού έβλεπε την προδοσία πριν καν γίνει ο κόσμος, το σύμπαν ολόκληρο. Διότι η Ιστορία, που είναι μέσα στον χρόνο, αλλά ο Θεός είναι έξω από τον χρόνο, τα βλέπει όλα. Πολύ παραπάνω, ο Θεός γνωρίζει, πριν εγώ γίνω, αν θα σωθώ ή δεν θα σωθώ. Όχι καθορίζοντας την πορεία της ζωής μου.
Γιατί θα ‘λεγε κάποιος: «Τότε ο Ιούδας δικαιούται». Όπως μερικοί ανόητοι θέλησαν να δικαιώσουν τον Ιούδα. Όχι, αγαπητοί μου. Όπως ο αστρονόμος γνωρίζει πότε θα γίνει έκλειψις… Αν θέλετε πείτε σε έναν αστρονόμο και σήμερα μάλιστα με τα μέσα που έχομε, τα κομπιούτερς, μέσα σε 1000 χρόνια, σ’ αυτό το σημείο της γης που βρισκόμεθα, πόσες φορές θα γίνει έκλειψη ηλίου. Βάζει μπροστά το κομπιούτερ και πολύ γρήγορα σας λέει: «Τότε, τότε, τότε». Ερωτώ: «Αυτές οι εκλείψεις του ηλίου, μες στα χίλια χρόνια, θα γίνουν γιατί το είπε ο αστρονόμος; Ή γιατί ο ήλιος θα εξέλειπε, δηλαδή θα είχε την έκλειψιν και έτσι ο αστρονόμος βλέπει τι θα γίνει;». Αυτό είναι. Ο Θεός βλέπει… ο άνθρωπος ελευθέρως τι θα κάνει. Δεν καθορίζει ο Θεός τον άνθρωπο τι θα κάνει. Δεν είναι πιόνι. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Και συνεπώς τα κρυπτά της καρδίας του τού ανήκουν. Γι’ αυτό και τα αποκαλύπτει ο Θεός, γι’αυτό και τιμωρεί ο Θεός. Γι’αυτό ακριβώς έρχεται να πει ο απόστολος Παύλος: «Μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους (:Μη γίνετε συγκοινωνοί με τα έργα τα άκαρπα, τα έργα τα σκοτεινά). Τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν (:Γιατί αυτά που γίνονται κρυφά απ΄αυτούς, είναι αισχρόν και να τα πεις, όχι να τα πράξεις, ακόμη και να τα πεις, να τα αναφέρεις, να τα περιγράψεις)».
Λέγει ωραιότατα ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ότι το κάθε κακό είναι γραμμένο και το βλέπει ο Θεός. Είναι γραμμένο πού; Στα πεπραγμένα του ανθρώπου. Να τι λέγει στην 15η Κατήχησή του: «Ἀγωνιάσωμεν, ἀδελφοί, μὴ Θεὸς ἡμῶν καταγνῷ (:μήπως –λέγει- μας κατηγορήσει ο Θεός), ὃς ἐξετάσεως ἢ ἐλέγχων οὐ χρείαν ἔχει πρὸς κατάγνωσιν (:δεν έχει ανάγκη από ανάκριση και από πληροφορίες για να μας κατηγορήσει). Μὴ εἴπῃς ὅτι νυκτὸς ἐπόρνευσα ἢ ἐμάγευσα ἢ ἕτερόν τι ἔπραξα, καὶ ἄνθρωπος οὐ παρῆν ἐκεῖ (: Μην πεις: ‘’Νύχτα έκανα την πορνεία’’)». Είναι μάλιστα, κάτι ανάλογο με εκείνο που λέγει η «Σοφία Σολομώντος»: «Κλείστηκα στο σπίτι μου, έκλεισα το φως, έκλεισα τις πόρτες μου, σκοτάδι υπάρχει, δεν με βλέπει κανείς και επιτελώ στο κρεβάτι μου την μοιχεία». Εκεί αναφέρεται στην μοιχεία. Και λέγει στη συνέχεια η «Σοφία Σολομώντος»: «Ανόητε άνθρωπε! Ὀφθαλμοὶ Κυρίου, μυριοπλάσιοι ἡλίου». Τα μάτια του Κυρίου είναι μύριες φορές πιο λαμπερά από τον ήλιο. Και σε βλέπουν. Μην πεις: «Σκοτάδι και δεν βλέπει». «Καὶ ἄνθρωπος οὐ παρῆν ἐκεῖ», λέγει ο άγιος Κύριλλος. «Και ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρών». «Ἀνάγραπτός σου ἐστὶν πᾶσα πλεονεξία, ἀνάγραπτός σου ἐστὶν πᾶσα πορνεία, ἀνάγραπτός σου πᾶσα ἐστὶν ἐπιορκία καὶ βλασφημία καὶ φαρμακεῖα καὶ κλοπὴ καὶ φόνος (:Όλα είναι γραμμένα. Και κάθε σου επιορκία –δηλαδή αθέτησις όρκου- και βλασφημία και μαγεία και κλοπή και φόνος. Όλα είναι γραμμένα. Τα βλέπει ο Θεός. Δεν θα ξεφύγεις)».
Και μάλιστα, το σπουδαίον είναι ότι όλα αυτά γίνονται φανερά πολλές φορές από την παρούσα ζωή. Αλλά οπωσδήποτε κατά την ημέρα της Κρίσεως. Λέγει ο Κύριος στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: «Οὐδὲν κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται». «Κανένα κρυφό δεν υπάρχει που να μην γίνει γνωστό και φανερό». Και όπως γράφει ο Απόστολος στην Α΄ Κορινθίους: «Ὃς (:ο Οποίος Θεός) καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν». «Θα ρίξει προβολέα και όλα τότε μες στην καρδιά θα γίνουν φανερά. Και όπως λέγει και η «Σοφία Σειράχ»: «Ἀποκαλύψει Κύριος τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς καταβαλεῖ σε (:και μάλιστα ανάμεσα σε ανθρώπους θα σου φανερώσει τα κρυπτά). Ὅτι οὐ προσῆλθες φόβῳ Κυρίου (:Διότι δεν προσήλθες με τον φόβο του Θεού) καὶ ἡ καρδία σου πλήρης δόλου (:και η καρδιά σου, γεμάτη από δόλο)».
Λέγει δε και ένας ψαλμικός στίχος: «Εσύ τα έκανες κρυφά, αλλά Εγώ θα σε θεατρίσω!». Όσες φορές διαβάζω αυτόν τον Ψαλμό, αγαπητοί μου, με πιάνει φρίκη. Με πιάνει φρίκη. Δηλαδή, κάνω κάτι κρυφό, δεν με βλέπει κανένας. Θα το βγάλει στη φόρα ο Θεός… Και μόνο να φοβηθούμε και να ντραπούμε την Ιστορία, είναι αρκετό. Πολύ δε περισσότερο να φοβηθούμε την ημέρα της Κρίσεως. Είναι ο 49ος Ψαλμός: «Σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω (: Συ εμίσησες – λέει- την παιδείαν, δηλαδή την θείαν παιδαγωγίαν. Και πήρες τα λόγια μου και τα ‘βαλες από πίσω σου. Δηλαδή, με περιφρόνησες). Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ (:Αν έβλεπες κάποιον κλέφτη, πήγαινες κι εσύ μαζί του), καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις (:και μαζί με τον μοιχό φίλο σου, την παρέα σου, κι εσύ πήγαινες στην ίδια πράξη). Τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν (:το στόμα σου γέμισε από κακία), καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητας (:η γλώσσα σου –κοιτάξτε το ρήμα- περιέπλεκε. Είναι όλη αυτή η περιπλοκή και οι μηχανές και οι δολοπλοκίες που κάνουν οι άνθρωποι για να βλάψουν τον άλλον)». Λέει κι άλλα. Τα αποσιωπώ. «Ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα (:Αυτά έκανες κι εγώ έκλεισα το στόμα μου –λέγει ο Θεός. Εσίγησα. Έως πότε όμως;). Ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου (:αλλά θα σε ελέγξω και θα παρουσιάσω τις αμαρτίες σου κατά πρόσωπό σου. Δηλαδή θα σε θεατρίσω. Θα σε θεατρίσω για τις αμαρτίες τις οποίες έκανες)».
Πότε, όμως, οι κρυφές αμαρτίες δεν θα ‘ρθουν εις την επιφάνειαν; Ακούστε. Μόνο όσες εξομολογηθούμε. Οι αμαρτίες οι εξομολογημένες μετά ειλικρινείας, ούτε εις τον παρόντα κόσμον, θα γίνουν φανερές, ούτε εις τον μέλλοντα αιώνα και κόσμο θα γίνουν φανερές. Γι’αυτό λέγει ο Ψαλμωδός: «Μακάριοι (:Ευτυχισμένοι) ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι». «Ευτυχισμένοι εκείνοι που αφέθηκαν οι αμαρτίες τους, οι ανομίες τους και καλύφτηκαν οι αμαρτίες τους». Μα, σας είπα: Υπάρχει τίποτα για τα μάτια του Θεού καλυμμένο; Δεν υπάρχει. Μόνο ένα υπάρχει καλυμμένο. Ό,τι συγχωρεθεί. Αυτό το διαλύει ο Θεός. Θα ήθελα να ρωτήσω: Μας συμφέρει να εξομολογούμεθα; Μας συμφέρει;
Είναι, όμως, και τα κρυπτά της καρδίας τα αγαθά. Όχι μόνο τα κακά. Είναι, όπως λέγει ο Απόστολος Πέτρος: «ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές». «Ο άνθρωπος που κρύβει μέσα του τον θησαυρό της πίστεως και της πραότητος και της ειρήνης. Αυτός ο εσωτερικός κόσμος, αυτός ο κρυπτός κόσμος, είναι», λέγει, «ενώπιον των οφθαλμών του Θεού, το αληθινά πολυτελές». Και όπως λέγει ο Κύριος στο κατά Ματθαίον: «Καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ». Βλέπει την νηστεία σου και ό,τι άλλο. Το βλέπει. Κρυφά, να επιτελείται και να τελεσιουργείται στην ψυχή σου. Θα το κάνει φανερό. Πώς θα το κάνει φανερό; Θα το κάνει φανερό με χαρίσματα. Θα σου δώσει χαρίσματα, τα οποία, πώς θα το κάνομε, δεν κρύβονται.
Γι΄αυτό πάλι λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων: «Θάρσησον (:Πάρε θάρρος), ἔργασαι (:δούλεψε), μόνον ἀγώνισαι προθύμως (:πρόθυμα να αγωνιστείς). Οὐδὲν γὰρ ἀπόλλυται (:Γιατί τίποτα δεν χάνεται). Ἀνάγραπτός ἐστί σου πᾶσα προσευχὴ καὶ ψαλμῳδία (:Είναι γραμμένη και η κάθε σου προσευχή και κάθε σου ψαλμωδία), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶσα ἐλεημοσύνη (:και κάθε σου ελεημοσύνη κι αυτή είναι γραμμένη), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶσα νηστεία (:κι αυτή είναι γραμμένη, η νηστεία σου), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶς ὁ διαφυλαχθεὶς γάμος καλῶς (:είναι γραμμένος και ο τίμιος ο γάμος, που φυλάχτηκε και δεν πήγες στη μοιχεία), ἀνάγραπτός ἐστιν ἐγκράτεια διὰ θεὸν τελεσθεῖσα (:γραμμένη είναι και η εγκράτεια που έγινε για την αγάπη του Θεού)».
Αγαπητοί, σεβασμιώτατε και αγαπητοί μου αδελφοί, αναφέρει ο άγιος Κλήμης Ρώμης εις τα λεγόμενα «Λόγια του Χριστού», δεν έχω χρόνο να σας αναλύσω πιο πολύ, το πότε έρχεται η Βασιλεία του Θεού. Είναι από τα προφορικά λόγια που δεν γράφτηκαν στα ευαγγέλια· διασώθηκαν προφορικώς. Και ο Κύριος απήντησε: «Ὅταν ἔσται τὸ ἔξω ὡς τὸ ἔσω, τὴν ψυχήν, λέγει, τὸ ἔσω, τὸ δὲ ἔξω τὸ σῶμα, λέγει (: Όταν, λέει, το από μέσα είναι ίδιο με το έξω. Η ψυχή ίδια με το σώμα). Ὃν τρόπον οὖν σου τὸ σῶμα φαίνεται, οὕτως καὶ ἡ ψυχή σου δῆλος ἔστω ἐν τοῖς καλοῖς ἔργοις». Να μην έχεις κρυφά. Δηλαδή ο εσωτερικός σου κόσμος να είναι διαυγής, καθαρός. Να το πω με μια σύγχρονη έκφραση: Πρόσεξε, άνθρωπε, μη δημιουργήσεις υποσυνείδητο. Μόνο συνείδηση. Μην απωθείς στο υποσυνείδητο τα βρώμικα πράγματα. Και τούτο γιατί ο Θεός, «είναι ο Θεός ο αιώνιος των κρυπτών γνώστης», όπως λέγει εκεί στο βιβλίο της Σωσάννας στον Δανιήλ. Και εν ημέρα κρίσεως, όλα θα αποκαλυφθούν. Κι όταν γνωρίζομε, έχομε επίγνωση της αποκαλύψεως των κρυπτών μας, θα φροντίσομε όχι να μην έχομε, για να μην αποκαλυφθούν, αλλά γιατί δεν πρέπει να έχομε. Γιατί το έσω πρέπει να είναι ίδιο με το έξω. Να είμεθα εκείνο που είπε ο Κύριος δια τον Ναθαναήλ: «Να, ένας άνθρωπος που δεν έχει δόλο».
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,
ψηφιοποίηση και επιμέλεια της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας:
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
- Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
- https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_500.mp3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου